Όσο ανασαίνω θα διψώ [Α']

Βοή και Αποκάλυψη για να θαυμάσεις στάσου!

Στο θόλο τον Ακάθιστο  σύρε τα βήματά σου!

Ένας  ληστής με εφύμνια  Παράδεισο ανοίγει

Άλλη μια μέρα τον χαμό μπόρεσε  να αποφύγει!

Διαπορθμεύει η Παναγιά ανάγκες και αιτήσεις!

Στον θρόνο του Μονογενούς δάκρυα και  ερωτήσεις!

Διονυσιάτης σαν μιλά το παρελθόν προβάλει!

Να σε ευλογήσουν φτάνουνε Ηγούμενοι μεγάλοι!

Παπάς έγινε αόρατος  από ανθρώπων μάτια

Στους ασκητές του Άθωνα, σε άφαντα μονοπάτια!

Αγωνιά πνευματικός μετάνοια να σπείρει!

Φωτίζει τα αγνοήματα στο εξομολογητήρι!

Η Διονυσίου φέρνει θύμησες από χρόνια παλιότερα! Τότε στις πρώτες μας ιχνηλασίες στης ψυχής τα ανεξερεύνητα, το μοναστηράκι του δεσπόζοντος Τιμίου Προδρόμου είχε φανεί σαν ένα πρώτο, έστω και ελάχιστο φανέρωμα των σοφών κριμάτων του Χριστού μας! Αποτομιές και άγριοι βραχόσπαρτοι αναβαθμοί οδηγούν τα βήματά μας στην πύλη της! Το ρέμα και ο βοριάς αδιάλειπτα μέσα σε όλους τους καιρούς εδώ και τόσους αιώνες ηχούν επιβλητικά  του ιερού δέους τις ορμώδεις  φωνές, σαν στέκεσαι ενεός μπροστά στις παραστάσεις της Αποκάλυψης στον διάδρομο της αυλής που οδηγεί στην τράπεζα! Στον θόλο της Παναγιάς του Ακαθίστου η πρώτη μας μετάνοια!

Σε αυτήν την εικόνα που έφτιαξε ο ίδιος ο Ευαγγελιστής Λουκάς έψαλλαν πρώτη φορά τους Χαιρετισμούς της Κυρίας Θεοτόκου! Γι αυτό οι Διονυσιάτες μιλούν συνεχώς για την προσευχητική δύναμη τούτων των εφυμνίων! Από εκεί άρχισε τα ωφέλιμα λόγια του και ο παπά Συμεών, ο πιο παλαιός πλέον στην αδελφότητα των Διονυσιατών συμμοναστών! Πάντα με εκείνο το υπέροχο Αγιορείτικο πνεύμα ρωτά μπροστά μας έναν αδελφό:

Τι γράμματα ξέρεις; -Γέροντα έχω τελειώσει την Νομική σχολή! -Λάθος απάντηση! 24 γράμματα ξέρεις!

Είχε καιρό να βγει από την ησυχία του ο παπάς, κάποτε επιστάτης της Διονυσίου. Τα χρόνια δυσκολεύουν τις κινήσεις του. Όμως η οξυδέρκεια και το απίστευτο μνημονικό του, συνεχίζουν να μαγνητίζουν όλων των επισκεπτών τις ψυχές. Καθόμαστε δίπλα του! Το αρχονταρίκι σε λίγο σχεδόν γεμίζει μόλις μαθαίνεται η παρουσία του στο πρωινό της Δευτέρας. Τα λόγια του πώς μας σαγηνεύουν! 

-Να πηγαίνετε Εκκλησία παιδιά! Ήταν ένας που έλεγε: Αν μου έδιναν μια λίρα την φορά θα πήγαινα συνέχεια! Φανταστείτε λοιπόν. Μια λίρα και δέκα και εκατό και χίλιες και ένα καράβι γεμάτο συγκρίνονται με τον θησαυρό του αιώνιου Παραδείσου που μας προσφέρεται σε κάθε Θεία Λειτουργία;

Να ζητάτε την χάρη και την μεσιτεία της Παναγίας μας! Όλα τα αιτήματά μας τα πάει μπροστά στον θρόνο του Υιού της! Είναι Διαπορθμεύουσα η Παναγία μας! Όλα τα δάκρυα και τα ποθούμενα, αυτά που σας απασχολούν και δεν βρίσκουν λύση, τα περνάει η Παναγία μας  στην απέναντι όχθη! Και βρίσκεται όλο εδώ στο Όρος και σεργιανάει! Την είδε ένας αδελφός μας στο μετόχι που έχουμε στον Μονοξυλίτη! Τι γυρεύεις εδώ Κυρά μου; της είπε! Βλέπω ποιοί έρχονται στο περιβόλι μου του απάντησε! Μην σταματάτε να της ζητάτε χάρες και να την χαιρετάτε καθημερινά! Με τους χαιρετισμούς της! Ήταν ένας ληστής κάποτε, ο οποίος παρότι συνεχώς πολλά κακά προκαλούσε στους άλλους, είχε μια ευλογημένη συνήθεια μαθημένη από τα παιδικά του χρόνια! Απήγγειλε από στήθους καθημερινά τους χαιρετισμούς της Παναγίας! Ήταν τότε και ένας ιερέας που είχε… μάτια υπερκόσμια και έβλεπε και πολλά αθέατα για τους υπόλοιπους ανθρώπους. Αυτός θωρούσε να στέκεται πάντα δίπλα σε εκείνον τον ληστή ένας δαίμονας…

Άφοβος ο παπάς μας λοιπόν, πήγε κάποτε και τον ρώτησε: Τι καρτεράς δαίμονα και στέκεσαι όλο δίπλα σε τούτον τον ταλαίπωρο άνθρωπο… τι περιμένεις και δεν φεύγεις ποτέ από δίπλα του; Και του απάντησε ο δαίμονας: Περιμένω εδώ και δεκατέσσερα χρόνια, από όταν άρχισε τις κλεψιές και τα άδικα που όλο προξενεί  στους άλλους, μια μέρα μόνο να ξεχάσει να πει τους Χαιρετισμούς στην Παναγία! Μα αυτός κάθε πρωί που σηκώνεται άλλο δεν κάνει μόνο να λέει τους Χαιρετισμούς! Και έτσι δεν μπορώ να πάρω δικαίωμα πάνω του και να τον παρασύρω μαζί μου στο σκοτάδι! Εγώ όλο τον ζητάω και τον διεκδικώ μα έχει Εκείνη συνέχεια να τον δικαιολογεί στον Υιό Της και να Του θυμίζει πως δεν είχε περάσει ούτε μια μέρα που να μην Την έχει  χαιρετίσει! Περιμένω λοιπόν και εγώ μια μέρα να ξεχαστεί… Περιμένω… να έχω και εγώ αφορμή καλή να προκαλέσω την δικαιοσύνη Του Θεού!  

Στις οικογένειές σας να’ στε ακέραιοι, να τις γεμίζετε με πίστη με ευλάβεια! Να κάνετε το σπίτι σας κατ’ οίκον Εκκλησία! Ήξερα μια οικογένεια εδώ κοντά! Ο Πατέρας και η Μάνα ευλαβέστατοι άνθρωποι! Είχαν 3 παιδιά. Δεν υπήρχε ακολουθία του νυχθημέρου που να μην διαβάζεται εκ περιτροπής από κάποιον μέσα στο σπίτι! Παρακλητική, Μηναίο, Ψαλτήρι όλο ανοιχτά! Γράμμα δεν ξεχνούσαν! Μόλις πήρε σύνταξη από την εργασία του ο πατέρας έγινε Ιερέας! Στα 65 του χρόνια! Μόλις κοιμήθηκε η γυναίκα του μόνασε! Και πήρε το μοναχικό όνομα Προδρόμη! Τι παιδιά μπορούν να βγουν από τέτοιους γονείς που δίνουν τέτοιο βίωμα;

Το βίωμα λοιπόν ξανά στα λόγια των Αγιορειτών! Ένας ληστής που έμαθε εξ απαλών ονύχων να λέει τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας και 3 παιδιά που ανατράφηκαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου! Φαίνονται εκ διαμέτρου αντίθετοι οι βίοι τους, μα έχουν μια ευλογημένη κοινή συνισταμένη! Το ζώπυρο της πίστης! Σαν ανάβεται από τα γεννοφάσκια των ανθρώπων έστω και ξεχασμένο, κάποια στιγμή φωτιά θα ξαναφλογίσει, πάθη να κάψει και τις παγωμένες για καιρό καρδιές να θερμάνει με του Χριστού την άσβηστη αγάπη!

-Κανονικά εγώ δεν πρέπει να μιλάω! Τρομάρα μου! Κατάντια… να απευθύνω εγώ λόγους αγαθούς σε προσκυνητές! Βρε που ξέπεσε η Διονυσίου! Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με! Καλύτερα να σιωπήσω! Ο γέρων Συμεών αυτοελεεινολογείται και δακρύζει και εμάς ούτε μας περνάει από το μυαλό ότι αυτό γίνεται προσχηματικά ή ταπεινόσχημα… Το μόνο σχήμα που υπάρχει μπροστά μας είναι το μεγάλο αγγελικό που ξεβγαίνει κάτω από το ζωστικό του Γέροντα, αυτό που οι δαίμονες τρέμουν! Τα κεντημένα γράμματα ΡΡ ΔΡ (Ρητορικοτέρα Ρημάτων, Δακρύων Ροή) φαίνεται να λάμπουν πιότερο εκείνη την πρωϊνή ώρα στο αρχονταρίκι της Διονυσίου, μιας και του εύγλωττου Αγιορείτη τα υγρά μάτια προσθέτουν αναρίθμητα επιπλέον λόγια, δίπλα σε όλα τούτα τα υπέροχα που ακούμε από το στόμα του!

- Γέροντα σας παρακαλούμε! Συνεχίστε! Μας αναπαύουν τόσο οι λόγοι σας! -Αν θέλεις να παραδώσεις κάποιον χειροπόδαρα στον εχθρό… επαίνεσέ τον! Ξέρετε ποιος το έλεγε αυτό; Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος! - Δόξα τω Θεώ για όλα παιδιά! «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν, ου γαρ παύσομαι τούτο επιλέγων αεί  επί πάσι μοι τοίς συμβαίνουσιν». Έτσι έλεγε το χρυσό στόμα του Αγίου! Και ξέρετε αυτά ήταν και τα τελευταία του λόγια πριν σβήσει στην βαριά εξορία! Ω τι μεγάλος Άγιος! Αν ο Παύλος ήταν το στόμα του Χριστού! Ο Χρυσόστομος λένε οι Άγιοι Πατέρες είναι το στόμα και του Χριστού και του Παύλου μαζί! Φανταστείτε το μέγεθος! Έχουμε άραγε σήμερα τέτοια μελίρρυτα στόματα να λαλούν του Θεού την Σοφία; -Δόξα τω Θεώ  υπάρχουν μερικά! Να, για παράδειγμα  ο Παναγόπουλος ο Δημήτριος ήταν σπουδαίος! Τον θυμάμαι τον μακαριστό! Είχαμε πάει μια φορά στην Παύλου με τον Γέροντά μας τον Χαράλαμπο! Εγώ δεν τον γνώριζα τον Παναγόπουλο! Βλέπω λοιπόν μετά στην Τράπεζα να σηκώνεται ένας Λαϊκός μετά από προτροπή του Ηγουμένου να μιλήσει! Λέω από μέσα μου: Τι δουλειά έχει να μιλήσει ένας Λαϊκός σε Αγιορείτικη Τράπεζα! Λοιπόν παιδιά, μας καθήλωσε! Δεν θέλαμε να τελειώσει ο ευλογημένος αυτός άνθρωπος του Θεού! Όλοι κλαίγαμε θυμάμαι! Γι’ αυτό κάποια στιγμή αργότερα μάθαμε για ένα θαυμαστό σημείο με τον Παναγόπουλο στην Παύλου! Ενώ βρισκόταν ο μακαριστός στο καθολικό, ήταν και μεγάλη μέρα νομίζω δεύτερη των Χριστουγέννων και είχαν παραθέσει την θήκη με τα τίμια δώρα των Μάγων ακούστηκε ξαφνικά ένας θόρυβος από εκεί σαν κάτι να έσπασε! Πήγε ο Ηγούμενος αμέσως και τι να δει; Είχε αποκοπεί ένα μικρό τμήμα από τα τίμια δώρα! Το θεώρησαν άνωθεν σημείο για τον Παναγόπουλο που στεκόταν δίπλα! Του τα έδωσαν και από τότε εκείνος τα έφερε κατάσαρκα πάντα μαζί του σε μια μικρή θήκη! Μίλαγε με την φώτιση του Αγίου Πνεύματος ο Μακαριστός και είχε βιωτή άμεμπτη που δεν σκανδάλισε ποτέ κανέναν!

Ξέρετε, κάποτε είπε ένας σε έναν Ιεροκήρυκα διαπρύσιο μεν, που όμως δεν πρόσεχε πολύ στον ιδιωτικό του βίο… Το κήρυγμά σας με φοβίζει… η ζωή σας με παρηγορεί! Και σε έναν άλλον περισπούδαστο Ιεροκήρυκα  που μόλις είχε τελειώσει ακόμα  ένα από τα πολλά ως τότε ψυχωφελέστατα και συγκλονιστικά του ομιλήματα, πήγαν και του είπαν μετά το τέλος: Είχατε επίνευση Αγίου Πνεύματος και πάλι σήμερα! Μας συντάραξαν τα λόγια σας! Και εκείνος ο αφελής τους απάντησε: Τι να σου κάνει το Άγιο Πνεύμα αν δεν διαβάζεις! Θεωρούσε δηλαδή πως όλα ήταν προϊόν δικής του και μόνο προσπάθειας και γνώσης, παραθεωρώντας εκείνο που λέει ο Απόστολος στην Α΄προς Κορινθίους: «τί δὲ ἔχεις ὃ οὐκ ἔλαβες; εἰ δὲ καὶ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβών»; Πάει που λέτε την επόμενη φορά να μιλήσει σε Ναό και ανεβαίνει στον άμβωνα ο καλός σου… Περνάει ένα λεπτό σιωπή… δυο, τρία… δεν μπορούσε να αρθρώσει ούτε μια λέξη! Κατέβηκε καταντροπιασμένος και αποχώρησε! Κατάλαβε το μέγα σφάλμα του!

Δόξα τω Θεώ παιδιά! Απόψε έχουμε και αγρυπνία… μικρή επτάωρη μόνο! Θα ψάλουμε και λίγο αργούτσικα! Ξέρετε πότε πρωτομπήκαν τα αργά μαθήματα στην Βυζαντινή μουσική; Επί Τουρκοκρατίας! Τα έψελναν και τα έφτιαχναν οι σκλαβωμένοι όσο πιο αργά μπορούσαν και έτσι δεν τους έπαιρναν οι Τούρκοι για τα χαμαλίκια και τις αγγαρείες! Και έτσι μας έμειναν! Εσείς ψέλνετε; Ο Παναγιώτης αποκρίνεται θετικά! -Να έρθεις στο ψαλτήρι Παναγιώτη! Θα πω εγώ στον κανονάρχη και στον Εκκλησιαστικό να σε βρουν το βράδυ! Μόνο να προσέχετε όσοι ψέλνετε! Από τα 100 δαιμόνια που κυκλοφορούν και οπλοφορούν μέσα στην Εκκλησία τα 99 βρίσκονται γύρω από τον ψάλτη! Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με! Να λέτε την ευχή παιδιά! Συνέχεια! Στις 9 ξεκινάμε την αγρυπνία! Ως τις 4 το πρωί  περίπου ο εσπερινός και ο όρθρος και έπειτα 2 ώρες ξεκούραση ως τις 8 που θα έχουμε την Θεία Λειτουργία! Μεγάλη εορτή! Η μετάσταση του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου! Πω πω τι τεράστιος Άγιος! Τι παρρησία έχει στον Χριστό μας! Όλοι οι περί τον Ιησού Άγιοι έχουν μεγάλη δύναμη! Και ο ηγαπημένος και ο μνήστωρ Ιωσήφ και ο δίκαιος Συμεών που έχω το όνομά του … Αλλά ο Άη Γιάννης ο Απόστολος… Ξέρετε πρόσφατα έμαθα κάτι που δεν ήξερα… Καταπληκτικό! Μαζί με την Παναγία μας άλλοι δύο μόνο κατάφεραν όσο έζησαν να μείνουν απρόσβλητοι από την αμαρτία πλην του προπατορικού αμαρτήματος που όλοι μας φέρουμε κατά την γέννησή μας! Αμόλυντοι κρατήθηκαν ο Θεολόγος μαθητής και ο Τίμιος Πρόδρομος ο προστάτης μας! 

Δεν τον χορταίνουμε τον Διονυσιάτη παπά! Τον προκαλούμε συνεχώς να θυμηθεί και να μας κεράσει από την πλουσιόδωρη ψυχή του, που έχει καταγράψει τόσα υπέροχα στον μισό αιώνα της Μοναχικής του Διακονίας! Θυμάται τον μακαριστό ηγούμενο Χαράλαμπο! Την πνευματική σπορά του Γέροντος Ιωσήφ του ησυχαστή!

-Αχ  ο Γέροντάς μας ο Χαράλαμπος! Αυτό το όνομα πήρε και στην βάπτισή του και το κράτησε και σαν έγινε Μοναχός!  Εξομολογούσε Πατριάρχη! Σπουδαία μορφή! Αγία ψυχή! Στα 50 του ηγούμενος! Πριν και πάντα απλός εργάτης του Χριστού! Εκείνος για τα μεγάλα, τα πιο βαριά, τα πιο απαιτητικά σε σώμα και πνεύμα! Εργασία συνεχής! Δουλευτής, αχθοφόρος, σκαφτιάς, χτίστης, γεωργός! Και αμέτρητες μετάνοιες κάθε μέρα! Κάποτε στις αρχές κοντά στον Γέροντα Ιωσήφ έκανε 2000! Μετά εκείνος για να τον ξαλαφρώσει λίγο του έβαλε κανόνα για επτά χρόνια να κάνει 700… μόνο! Όχι εβδομηκοντάκις αλλά Επτακοσίοις επτά! Σοφός ο Γέροντάς μας! Όλα από μνήμης! Τον καλούσαν συνέχεια να μιλήσει! Καλλιγράφος μέγας! Θεόπτης, υψιπέτης, αγωνιστής, ασκητής, ταπεινός, μια ζωή στην απόλυτη υπακοή και στην πλήρη αποκοπή του ιδίου θελήματος! Γι αυτό τον σέβονταν όλοι και ως Άγιο τον τιμούν και τον θυμούνται! Έρχονταν από παντού να εξομολογηθούν στο πετραχήλι του! Όταν ήταν στο Μπουραζέρι πριν έρθει στην Διονυσίου και την αναστήσει, εξομολογούσε όλην την Αθωνιάδα! Είχε τότε πάνω από εκατό μαθητές! Όλοι σαν ελάφια έτρεχαν κοντά του! Άκουγε πάντα με προσοχή το πρόβλημά σου! Και δεν απαντούσε αμέσως! Περίμενε την πληροφορία και έπειτα  σου μιλούσε! Και όλο την ευχή! Αδιάλειπτα! Καθηγητής στην ευχή!

Κάποτε συναντήθηκε με τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη… Μόλις τον είδε ο Άγιος χαμογελαστός και χαρούμενος σαν παιδί του λέει: Τι λες γέροντα Χαράλαμπε,  κάνω καλά που λέω την ευχή; Ακούτε τι όμορφα που μιλούσαν οι Άγιοι μεταξύ τους; Ούτε κολακείες ούτε κομπάσματα και αλληλολιβανίσματα…

-Πάτερ, ρώτησε ο Θεοδόσης, τι ξέρετε για τους Αόρατους Ασκητές; -Εγώ παιδί μου πιστεύω ότι υπάρχουν! Το έλεγαν και οι Άγιοι Γεροντάδες! Πριν από είκοσι περίπου χρόνια είχαμε στην συνοδεία μας έναν αδελφό που ήταν και ιερέας! Μάλιστα του είχε δοθεί το όνομα του Γέροντά μας! Ο παπά Χαράλαμπος! Αυτός έμενε σε ένα κελάκι που έχουμε ψηλά στο βουνό, του Αγίου Ονουφρίου! Ήταν νέος εκεί γύρω στα σαράντα και πολύ σκληραγωγημένος! Τσακάλι, αετός! Κατέβαινε κάθε Σάββατο να λειτουργηθεί και να πάρει τα χρειαζούμενα της εβδομάδας! Πριν τα Χριστούγεννα ήταν θυμάμαι και είχε μεγάλες βροχές! Ο αεροπόταμος που λέμε, που ακούτε συνέχεια να έχει νερά, τότε κατέβαζε χείμαρρο ορμητικό!

Τον περιμέναμε τότε λοιπόν ως συνήθως να κατέβει, τίποτα δεν φάνηκε! Σάββατο και να μην φανεί! Ανησυχήσαμε όλοι! Ήταν και ο άγριος καιρός! Ανεβήκαμε στο κελί του, πουθενά ο παπάς! Ύστερα ξεκίνησαν έρευνες! Ήρθαν δύτες, αναρριχητές χτένισαν τα πάντα! Την θάλασσα, τα γύρω μονοπάτια προς Γρηγορίου, προς Παύλου, τίποτα! Μόνο ένα ράσο βρήκαν αλλά τον παπά Χαράλαμπο τον νέο όπου κι αν έψαξαν δεν βρήκαν ούτε ίχνος του! Δεν υπήρχε τότε η γέφυρα κάτω που βλέπετε τώρα και για να έρθει τότε κανείς θα έπρεπε να διασχίσει το ρέμα του αεροποτάμου! Είπαν ότι τον παρέσυρε το ποτάμι! Αλλά να σας πω εγώ τι πιστεύω; Αυτός ο παπάς είχε την καθαρότητα και όλες τις προϋποθέσεις της χάριτος για να έπαιρνε την θέση κάποιου αόρατου ασκητή! Κύριος γνωρίζει! Εγώ το πιστεύω πάντως! Μπήκε εκείνη την ώρα στο αρχονταρίκι ο γνωστός μας παπά Παύλος ο πνευματικός της Διονυσίου! Ο πανύψηλος κυριολεκτικά και μεταφορικά αυτός ακούραστος Διονυσιάτης. Χαιρόμαστε κάθε φορά τον ζήλο του, τον αληθινό και ανυπόκριτο το ασύχαστο ενδιαφέρον του για κάθε έναν που διαβαίνει της Μονής το κατώφλι!

- Ελάτε παιδιά να σας δώσω δωμάτιο! Εσένα σε θυμάμαι! Έχεις χρόνια να έρθεις! Πόσα παιδιά έχεις τώρα; Εσένα πρώτη φορά σε βλέπω! Έχεις πνευματικό; -Ναι πάτερ έχω! Καλά θα έρθεις μετά λίγο στο εξομολογητήριο να σου γυαλίσω το φωτοστέφανο!

Γελάσαμε από καρδιάς! Το γνωστό χιούμορ του παπά Παύλου που έχει πολύ βάθος και νόημα και που γλυκά σου τραβάει το αυτί, να σου θυμίσει και να σου επισημάνει αντίστοιχα  ξεχασμένα και αγνοήματα… Κάποτε ένας αδελφός μου είχε πει: -Δεν πάω στην Διονυσίου γιατί ο παπά Παύλος όλο και κάτι μου βρίσκει και μου χαλάει την ησυχία! Έλεγε κάποτε ο Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης, πως όταν ευχόμαστε στην Εκκλησία η προσφορά και η αναίμακτη θυσία της Θείας Λειτουργίας να λογιστεί υπέρ των ημετέρων αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων, εννοούμε πως αλλιώς θα κρίνει ο Χριστός μας τα συγγνωστά και τα ασύγγνωστα αμαρτήματα για τον καθένα μας, ανάλογα και με την πνευματικότητά του… Δηλαδή στους έχοντες την γνώση και σε εκείνους που διαθέτουν μια πνευματικότητα θα τους λογαριαστούν ως αμαρτήματα! Μα εκείνοι που δεν είχαν την ευκαιρία να πληροφορηθούν για το εφάμαρτο και για ό,τι δεν ευαρεστεί τον Θεό θα κριθούν με ελαφρυντικά και θα τους καταλογιστούν ως αγνοήματα… Αυτή την σπουδαία εργασία  λοιπόν κάνει εδώ και χρόνια ο παπά Παύλος ο Κύπριος στην Διονυσίου, δίχως εκπτώσεις και εξωραϊσμούς, παρεξηγημένος από αρκετούς που βολεύονται με μια… νανουρίστρα ολέθρια άγνοια… Ναι, βέβαια, «ο γνούς, και μη ποιήσας, δαρήσεται πολλάς , ο δε μη γνούς, ποιήσας δε άξια πληγών, δαρήσεται ολίγας» (Λουκ. Ιβ 47, 48), μα τι θα γίνει άραγε με όλους εκείνους που αποφεύγουν αυτές τις έμψυχες και θεοδώρητες πηγές της σωτήριας γνώσης;

Νώντας Σκοπετέας