Συντρίμμια, κομμάτια...

 
Στις πέντε Φεβρουαρίου, με την Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου, νωρίς φέτος, μπήκαμε στο Τριώδιο. Αυτή η περίοδος του χρόνου που αρχίζει το ξεφάντωμα για τις Αποκριές. Τα Σωματεία και οι Σύλλογοι που μόλις ξεμπέρδεψαν με την Κοπή της Πίτας του Αη Βασίλη ήδη άρχισαν να προγραμματίζουν τα δείπνα και τις ημερίδες τους. Με το ξημέρωμα της Δευτέρας ξυπνήσαμε με την είδηση πως ο Εγκέλαδος και πριν ακόμα φέξει, στις έξι του Φλεβάρη, πρόλαβε το δικό του ξεφάντωμα. Αντε τώρα να καλημερίσεις, άντε τώρα να ευχηθείς καλή εβδομάδα...
 

Πήρε συνέταιρο τον Εφιάλτη και βάλθηκε να κομματιάζει με τα γιγαντιαία πέλματά του ότι έβρισκε στο διάβα του για να φέρει την καταστροφή και τον όλεθρο, με τα άγρια πολεμοχαρή χέρια του να σαρώνει με μανία τα πάντα και η άκαρδη καρδιά του να κτυπά για να συντρίβει με αφηνιασμένη αφροσύνη.
 
Στην Ανατολή την τόσο κοντινή μας και εκεί που ο Απόστολος των Εθνών Παύλος συναντήθηκε, όπως λέγεται, με τον Πέτρο, εκεί που τα συντρίμμια τώρα τρομάζουν και σπαράζουν τα σωθικά και μόνο με την σκέψη ότι γονείς  δεν πρόλαβαν να προστατεύσουν τα παιδιά τους, παιδιά δεν πρόλαβαν να προστατέψουν τους γέρους τους, παππούδες και γιαγιάδες να παραδίδονται αμαχητί στον θυμό του τρομερού γίγαντα. Θύματα-θύματα-θύματα...
 
Θρήσκοι και άθρησκοι, χιλιάδες, πιστοί και άπιστοι, ομόθρησκοι και αλλόθρησκοι. Όλοι άνθρωποι με σάρκα και οστά, υλικές ζημιές και ηθικές αμέτρητες. Τόσο μακριά, μα τόσο κοντά που μας τα φέρνει η τηλεόραση στα καθιστικά μας. Άγνωστος κόσμος, άγνωστες ψυχές, βουρκώνουν τα μάτια, θολώνει το βλέμμα, μουδιάζει το μυαλό και τρέμει το σώμα, βουβαίνει το στόμα.
 
Ανάμεσα στα θύματα, μιά κοπέλα 32 χρόνων, ανιψιά γνωστού μου, στην Αντιόχεια, την πατρίδα της. Την άκουγαν τις πρώτες ώρες μετά το κακό, έσκαβαν και έσκαβαν τα συνεργεία για να την σώσουν. Προσπαθούσαν να την βρουν, να την φτάσουν. Κάποια στιγμή η φωνή δεν ακουγόταν πλέον. Την βρήκαν,  αλλά πιά δεν ανέπνεε. Την έλεγαν, Ιωάννα. Έφεραν την σορό της στην Πόλη και η Κηδεία της έγινε στον Ι. Ναό Της Μεταμόρφωσης στο Σισλί και εκεί τώρα αναπαύεται.
 
Θρηνούν οι δικοί της, θρήνησαν οι καμπάνες, θρηνούν τα κυπαρίσσια που θα την κρατούν συντροφιά και τα πουλιά θα την νανουρίζουν για πάντα.
 
Τόσο μακριά, τόσο κοντά.
 
Νίκη Beales
 
Φεβρουάριος 2023
Buckingham, Αγγλία