Μετανοίας συγκομιδές...

Σε χώρα μακρινή, στης ηδονής της  το ψύχος φρενοβλαβώς σκόρπισα τον θείον πλούτο. 

Το λιμάνι της Ζωής νοσταλγούσα,  μα δεν τολμούσα ούτε τον ορίζοντά του να ατενίσω, κάθε φορά που στην τρικυμία των παθών μου τσακιζόμουν.
 
Πνιγόταν η φωνή μου στον σκοτεινό βυθό της αμαρτίας, σαν προσπαθούσα να φωνάξω βοήθει μοι στον Παμβασιλέα Κυβερνήτη.
 
Ναυαγός, δούλος και εξόριστος!
 
Γυμνός, πένης και άσιτος, ζητιάνευα συνέχεια σε κλειστές θύρες του οίκτου.
 
Οι ολοφυρμοί μου βουβοί, τα δάκρυά μου αστέγνωτα…
 
Ήρθε κάποτε ένας διαβατικός  Άγγελος και τα συγκόμισε και έπειτα πέταξε ευθύς για την  ποθεινή πατρίδα...
 
Με μιας βρέθηκα σπίτι, αγκαλιασμένος θαλπερά, να φορώ την χιονοφεγγαρόφωτη πρώτη στολή μου. Απρόσκοφτα  αστραποβολούσε γύρω και η φωνή μου δυνατή όπως ποτέ, δοξολογούσε Τον Αγαθό Πατέρα.
 
Αυτή είναι η ιστορία μου…
 
Αμέτρητες φορές έχει επαναληφθεί…
 
Αμέτρητες οι αποδημίες  και οι επιστροφές…
 
Μην απελπίζεσαι λοιπόν και μην ξεχνάς αδελφέ μου, ταλαίπωρε και αδιόρθωτε εαυτέ μου, ότι πάντοτε θα υπάρχει ένας διαβατικός Άγγελος και ένας Πατέρας ὡς φύσει ὑπάρχων φιλάνθρωπος, που καρτερά και διψά της μετανοίας τις συγκομιδές…
 
Νώντας Σκοπετέας
 
Κυριακή του Ασώτου - Τριώδιο 2024