Ρίξε ένα σχοινί

Όσες φορές κι αν τα χείλη της καρδιάς μας κραυγάσουν το: Δόξα τη μακροθυμία Σου Κύριε, ιδίως σε αυτές τις τόσο θεοστυγείς και σκοτεινές ημέρες, που μοιάζουν να  οδηγούν την ευθεία της τάχα ακμαίας Ιστορίας στις έσχατες αναπνοές της, τίποτα άξιο δεν θα κάνουμε Κύριε, σε σύγκριση με τους οικτιρμούς που μας δωρίζεις, παρατείνοντας τις δικές μας έμμυσες ανάσες…

Εκεί που όλα μοιάζουν νεκρά και αφώτιστα, στέλνεις Κύριε έναν δικό σου να φωτίσει τα μέσα μας πνιγηρά ερέβη… Η δίνη  του σαρκολάτρη και Θεομάχου βοθύνου μιας νέας τάχα εποχής, ζητά ακόρεστη να καταπιεί αιώνια όλο και περισσότερους, από τα ατέλειωτα πλήθη των εκουσίως αμαρτανόντων…
 
Σε μια τέτοια τόσο οικεία πλέον  περιδήνηση,  έρχεται μια γλυκύτατη φωνή να σε παρηγορήσει και να σου μιλήσει για το λείμμα, που  μια χαραμάδα φωτός θα συντηρεί πάντοτε, να ξεδιπλώνεται σαν σχοινί σωτηρίας, να σε γλιτώσει, ανεβάζοντάς σε, από τα έγκατα του νεκροζώντανου Άδη. Και έγινε το διαδίκτυο, τόπος παραμυθίας και θερισμού! Και όσα οι ευλογημένοι διάκονοι- σπορείς σου κάποτε έσπειραν, τώρα να συγκομίσουν οι πεινασμένοι για Αλήθεια!
 
Σαράντα και πενήντα χρόνια πριν, ποιος άραγε φώτισε Κύριε εκείνους τους ανθρώπους να βάλουν μπροστά στους εργάτες Σου, τους Ιεροκήρυκες του Παραδείσου, ένα… ψυχογραφικό μηχανηματάκι, να μείνουν εκείνα τα μετανοίας  λόγια τους, τα ρήματά Σου, αιώνια και πλέον τόσο αναγκαία και σωστικά… Και ενώ οι πολλοί του κοπαδιού, μπροστά από μια οθόνη προσκυνούν τα προβατόσχημα είδωλα της νέας τάχα εποχής, οι λίγοι παράξενοι αναζητούν ομιλήματα του Παναγόπουλου, του Καντιώτη,  του π. Αθανασίου Μυτιληναίου και τόσων ακόμα,  για την νέα ευλογημένη εβδομάδα της πίστης που ξεκινά… Σαρανταήμερο Χριστουγέννων, Τριώδιο, Διακαινήσιμος, Πεντηκοστάρι, Κυριακές Ματθαίου, Κυριακές Λουκά, Μακαρισμοί, Κατηχήσεις Αγίου Κυρίλλου, Προφήτης Ησαΐας, Απαντήσεις Αποριών… Ένας κατάλογος ατέλειωτος, σαν του Θεού το έλεος!
 
Αχ ο πατήρ Αθανάσιος! Πόσους… πνευματικά ορφανούς δεν καθοδηγεί χάριτι και φιλανθρωπία Θεού, ιδίως στις ημέρες μας! Είχε το μέγιστο τάλαντο της ερμηνείας των Γραφών! Τι βάθος σοφίας! Τι συνειρμοί απλησίαστοι! Πόσο αποκαλυπτικός ο λόγος του! Πόσο Θεόκλητη η διαδρομή του! Τούτη την ώρα σχεδόν 4.500 ψηφιοποιημένες ομιλίες του υπάρχουν στο διαδίκτυο! Για να παρακολουθήσεις μία έστω την ημέρα, χρειάζεσαι, αν ξεκινήσεις σήμερα, 12 συναπτά χρόνια! Αν σκεφτείς δε, ότι την καθεμιά πρέπει να την ακούσεις τουλάχιστον δυο και τρεις φορές για να εμβαθύνεις κάπως, …χρειάζεσαι μια ζωή ολόκληρη! Κάνεις τότε προσευχή και περιμένεις να στείλει ο Κύριος στης ψυχής σου τα ώτα, την έστω μία ομιλία που θα προκαλέσει την ποθητή αναγεννητική ρανίδα της μετανοίας… Μακαρίζεις την ιερή εκείνη στιγμή, όσους άμισθους  πνευματικώς ελεούντες, δαπάνησαν αφειδώλευτα έτη αναρίθμητα από τις δικές τους ζωές, για να φτιάξουν τούτες τις κρήνες του π. Αθανασίου, εσύ να ξεδιψάσεις μακριά από της θλιβερής αγνωσίας τα συντετριμμένα φρέατα!
 
...Κάθε ομίλημά του ένα κομποσχοίνι δεήσεως και ένα  σχοινί λυτρωτικό, σου στέλνεται για να αναβιβαστείς προς Το Φως! Οι ψυχές μας ήδη τον έχουν κατατάξει ως τον νέο Χρυσόστομο! Ο αποκαλυπτικός και πλειστάκις προφητικός του λόγος συνταρακτικά επαληθεύεται στις μέρες μας! Κάποιες στιγμές μοιάζει σαν να άκουσε και αυτός τα λόγια που κάποτε ο ίδιος ο Κύριος είπε στον ηγαπημένο μαθητή Του:
 
«Γράψον οὖν ἅ εἶδες, καί ἅ εἰσι καί ἅ μέλλει γίνεσθαι μετά ταῦτα»
(Ἀποκ. 1,19).
 
Νώντας Σκοπετέας
 
Εκπομπή τον Μάιο του 2024, αφιερωμένη στον μακαριστό π. Αθανάσιο Μυτιληναίο, με αφορμή τη συμπλήρωση 18 ετών από την κοίμησή του.

Ο δρόμος της ευτυχίας

Ο δρόμος της ευτυχίας είναι ενα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο «Μυστικά Άνθη», του Μικρασιάτη Φώτη Κόντογλου (8 Νοεμβρίου 1895 - 13 Ιουλίου 1965), ο οποίος υπήρξε λογοτέχνης, ζωγράφος και αγιογράφος, από τα επίλεκτα μέλη της σπουδαίας γενιάς του ’30.

Την αφήγηση και τη σκηνοθεσία στο σύντομο αυτό, αλλό τόσο ενδιαφέρον, βίντεο, επιμελήθηκε η Μαρία Αγγελική Γκίντη.

Εάλω...

 

Χίλιους χρόνους βασίλευε
του Κωνσταντίνου η Πόλη!
Η Πόλη η ξακουσμένη,
όσο καμιά!
Με του Σταυρού το Λάβαρο,
το δόρυ της Υπέρμαχης
και την Αγιά Σοφιά!
 
Κι ήρθε ένας χρόνος, μια χρονιά,
ένας Μάης ήρθε πάλι,
που... έγειρε η Βασιλεύουσα
το ευγενικό κεφάλι!
Του Μάη κλαιν τα τριαντάφυλλα
Πενθολαλούν τ’ αηδόνια!
 
Ο Κωνσταντίνος ο στερνός
στου Ρωμανού την Πύλη,
ΟΧΙ! Δεν παραδίνει
«της Πόλης» τα κλειδιά!
Χιλιόψυχος, Αετόκαρδος
τους Τούρκους πολεμάει!
Έπεσε... ή μαρμάρωσε
και καρτεράει...
 
                   Α. Αυγερινού

Να με πέρνανε τα κύματα

 
O River Thames, Τάμεσης στα Ελληνικά, ο ποταμός που έχει παρακλάδια,  παραποτάμους και παραποταμάκια   με ανταμώνει στην καρδιά του Λονδίνου. Μόνος του  και χωρίς τα παραπάνω παιδιά του. Αυτός κάτω και εγώ πάνω από την γέφυρα κοντά στην Βουλή Των Κοινοτήτων. 
 

Στο μυαλό μου έρχεται η γέφυρα του Γαλατά. Γέφυρα  η μιά, γέφυρα και η άλλη. Η μιά πάνω από ποταμό, η άλλη πάνω από θάλασσα. Νερό το ένα, νερό και το άλλο με βαπόρια, βάρκες  και βαρκάκια, πλεούμενα λογής - λογής που πάνε και έρχονται, ρίχνουν άγκυρα, σηκώνουν άγκυρα,  αρχίζουν και τερματίζουν ταξίδια...
 
Γλάροι φωνάζουν, πετούν, μαλώνουν, χτυπιούνται και χάνονται για να ξανάρθουν, πλησιάζουν, κάνουν βουτιές και ξαναφεύγουν. Και η γέφυρα του Γαλατά παρελαύνει μπροστά στα μάτια μου και ας είναι μίλια- ναυτικά και μη- μακριά. Οι καλαμιές των ερασιτεχνών ψαράδων στην σειρά -αλήθεια δεν μπερδεύονται;- ανεβοκατεβαίνουν, τα ψάρια τσιμπούν, το τηγάνι έτοιμο και η φρέσκια φραντζόλα κομμένη στα δύο σε αναμονή... Τα "UCAN KUSLAR, MARTILAR..."  του τροβαδούρου  Ζeki Muren, που εγκωμιάζει τους γλάρους και άλλα πετούμενα,  την φύση, τους ερωτευμένους, τα τραγούδια και την θάλασσα, συνοδεία Ince saz (λεπτά έγχορδα  σε ελεύθερη μετάφραση) μίλια και χρόνια μακριά, έρχονται στα αυτιά μου...
 
Η Άνοιξη προς το τέλος της,  αλλά η μέρα μοιάζει χειμωνιάτικη,  μουντή και σκούρα και ας είναι μόνο τρεις το απόγευμα. Ψιλοβρέχει. Όπως λέει και το τραγούδι, “Στον Γαλατά ψιλή βροχή...” Μποτιλιάρισμα και θόρυβος από τις μηχανές των οχημάτων, τις ομιλίες των πεζών, τα πλεούμενα που είπαμε πιό πάνω, αλλά ούτε ένα κλάξον δεν ακούγεται, ούτε μπιμπ-μπιμπ, ούτε ένα πραμ-πραμ, "pathetic", μουρμουρίζει ένας από τους συνταξιδιώτες μου. Από τα Ελληνικά έρχεται η λέξη βέβαια και την  μεταφράζω σιωπηλά... μάλλον απάθεια θα θέλει να πει. Από το δικό μας "πάθος" πόσες λέξεις βγαίνουν, αρχίζω να μετρώ: παθαίνω, πάθημα, συμπάθεια, εμπάθεια, απαθής...
 
Τακ-τακ, γκρ-γκρ, τα σιλετζέκια(1) μπαίνουν σε εφαρμογή, ο θόρυβος τους διακόπτει το μέτρημα μου, η βροχή δυνάμωσε, τα παράθυρα του αυτοκινήτου χουχουλίζονται, κάνω γροθιά την αριστερή μου παλάμη και την ακουμπώ στο τζάμι. Τραβώ το χέρι μου και στο γυαλί μένει ένα σχέδιο καμπουριαστό  στο οποίο με το μικρό μου δάκτυλο, το μικρό,  προσθέτω κάποιες γραμμούλες για ποδαράκια και στα μάτια μου παρουσιάζεται μια μέλισσα, δεν βουίζει, αλλά και να βούιζε δεν θα την άκουγε κανείς. Κλείνω τα μάτια μου και στην θύμηση εμφανίζεται η γιαγιά μου με ένα άλλο μέτρημα, "Μέγας, δείκτης, μέσος, παράμεσος, μικρός..." Ανοίγω τα μάτια μου, όχι δεν δακρύζω, το χουχούλισμα είναι...
 
Μπροστά ένα λεωφορείο, κόκκινο και διώροφο, από τα κλασικά Λονδρέζικα που βλέπουμε και στις τουριστικές κάρτες, κρύβει την θέα και δεν βλέπω τί γίνεται μπροστά μας.  Ενας νομοταγής ποδηλάτης -νομοταγής αφού φορά κράνος- περνά ξυστά από δίπλα μας, παραβλέπει τη δική του απάθεια, προσπερνά την απραξία του, και ανεβαίνει στο πεζοδρόμιο και από νομοταγής πολίτης που φορά κράνος, έκανε παρανομία, δικό του το πρόβλημα.  Τον χάνω από τα μάτια μου.
 
Ξαναγυρίζω στην μέλισσα μου, τείνει να εξαφανιστεί, με το μανίκι μου την εξαφανίζω εγώ.
 
Το κόκκινο όχημα μπροστά μας ξεκίνησε,  και εμείς μαζί, πηγαίνουμε με βήμα σημειωτόν, σε πέντε λεπτά θα αρχίσει η διάλεξη  και εμείς έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, "θα βρούμε μέρος να παρκάρουμε;" αναρωτιέται συνεπιβάτης, "Pathetic" επαναλαμβάνει αυτός που το είπε και πριν. "Νάτο πάλι!" Οι υπόλοιποι; Τσιμουδιά! O καθείς στις σκέψεις του και εγώ στις δικές μου και η απάθεια στο μεγαλείο της. 
 
Πόσες σκέψεις χωρούν στο μυαλό ενός ανθρώπου μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας; Αναρωτιέμαι. Το κάνω πάντα, από παιδί. Από τότε που όταν ρωτούσα τους μεγάλους ερχόταν σχεδόν πάντα η ίδια απάντηση, “τα παιδιά δεν ρωτούνε...”

Επιστρέφω στην απάθεια. Απαριθμώ και βρίσκω πάλι σειρά από λέξεις που σχετίζονται με αυτήν.  Την βρίσκω ακόμα και μέσα στα Εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής, στον Δεύτερο στίχο της  Δεύτερης Στάσης, ...Την γαρ σην παθήμασι έχομεν, την απάθειαν ρυσθέντες της φθοράς...
 
Η κυκλοφοριακή συμφόρηση οχημάτων -για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους- στην γέφυρα πάνω από τον Τάμεση πήρε τέλος, οι ρόδες του αυτοκινήτου τώρα κυλούν με την επιτρεπόμενη ταχύτητα, η βροχή σταμάτησε, το ουράνιο τόξο εμφανίστηκε στον ορίζοντα, ανοίξαμε τα παράθυρα, με δεκάλεπτη αργοπορία φτάσαμε στον προορισμό μας...
 
Κατεβήκαμε και ο οδηγός πάει να βρεί parking, Αυτός σίγουρα θα χάσει την διάλεξη.
 
Χριστός Ανέστη!
 
Νίκη Beales
Μάιος 2024
Buckingham, Αγγλία
 
[1] Υαλοκαθαριστήρες

Συμπτώματα παρακμής της Δύσης

 
Τέσσερα συμπτώματα θανατηφόρας παρακμής της Δύσης -φυσικά περιλαμβάνεται και η Ευρωπαϊκή Ένωση- διαπιστώνει ο αμερικανός δημοσιογράφος των “Νιού Γιορκ Τάϊμς” Ross Douthat στο βιβλίο του «Καλώς ορίσατε στην παρακμή», το οποίο κυκλοφορήθηκε πρόσφατα και στη Γαλλία (Εκδ. Presses de la Cite). Τα κατά τον Ντόουδατ συμπτώματα αυτής της παρακμής είναι πρώτον η οικονομική στασιμότητα, δεύτερον η δημογραφική ακαρπία, τρίτον η αρτηριοσκλήρωση των θεσμών και τέταρτον η πολιτισμική πενία και η ευτελής επανάληψη και απομίμηση παλαιοτέρων δημιουργημάτων.
 

Ο Ντόουδατ δίνει τον ακόλουθο ορισμό για την παρακμή της  κοινωνίας στη Δύση: Πρόκειται για μια κοινωνία πλούσια και μαλθακή, αλλά εξαντλημένη, εξασθενημένη, εκτεθειμένη σε πυρκαγιές βίας και μηδενισμού, μια κοινωνία «θύμα της δικής της επιτυχίας». Τα, κατά την άποψή του,  χαρακτηριστικά της οικονομικής στασιμότητας είναι ότι η δυτική κοινωνία γερνάει και επομένως καθίσταται λιγότερο παραγωγική. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνεται το χρέος, για να διατηρηθεί το ίδιο επίπεδο ζωής και οι εργαζόμενοι να απασχολούνται περισσότερες ώρες. Αποτέλεσμα της προκαλουμένης κατάστασης είναι η έλλειψη χρόνου των γονέων να απασχολούνται με τα παιδιά τους, όσων γονέων θέλησαν να αποκτήσουν οικογένεια. Γιατί η στηριζόμενη στα οικονομικά συμφέροντα δυτική κοινωνία, με τον τρόπο της, εξωθεί πολλούς νέους και νέες στο να  αποφεύγουν τις ευθύνες και να μη δημιουργούν οικογένεια, που θα σήμαινε για το Δημόσιο και τις επιχειρήσεις επιδόματα, άδειες και άλλες παροχές… Επίσης προσανατολίζει τους νέους κυρίως στο να απορροφώνται σε μη παραγωγικά χόμπις, όπως ηλεκτρονικά παιχνίδια,  που όμως είναι πολύ αποδοτικά στα έσοδα όσων τα επιβάλλουν…
 
Το δεύτερο σύμπτωμα παρακμής των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών  είναι η ακαρπία, η στειρότητα. Ο συγγραφέας του βιβλίου εύλογα διερωτάται γιατί αυτές οι κοινωνίες, που κατά τεκμήριο είναι πλούσιες, αρνούνται να αναπαραχθούν και να διατηρηθούν. Μάλιστα το σβήσιμό τους από τον ιστορικό χάρτη το πράττουν εν γνώσει τους, αφού από χρόνια έχουν καθιερώσει τη νομιμοποίηση των εκτρώσεων, έχουν κατασκευάσει πολλά μέσα αντισύλληψης, τις εξαιρετικές ικανότητες των γυναικών τις έστρεψαν εκτός οικογένειας, ζουν σε επίπεδο καθημερινότητας χωρίς σκέψη για τον σκοπό της ζωής τους και έχουν μετατραπεί σε όντα στα οποία κυριαρχεί ο πρακτικός μηδενισμός. Επίσης η έλλειψη εργατικών χεριών και κατώτερου υπαλληλικού προσωπικού υποχρεώνει τις δυτικές κοινωνίες να δέχονται τη μετανάστευση ανθρώπων άλλων πολιτισμών, που συν τω χρόνω θα καλύψουν τα πληθυσμιακά κενά και κάποτε μπορεί να αποτελέσουν πλειοψηφία... Επίσης το πρόβλημα της μοναξιάς αντιμετωπίζεται στη Δύση με ψυχότροπα φάρμακα, ενώ για τα γεράματα προωθείται, για οικονομικούς λόγους, η εκτέλεση των ανήμπορων συνανθρώπων μας με τη μέθοδο της ευθανασίας…
 
Το τρίτο σύμπτωμα παρακμής είναι η αρτηριοσκλήρωση των θεσμών. Η Δημοκρατία πάσχει λόγω της ελλείψεως συνεννόησης μεταξύ των πολιτικών ηγετών και της καταργήσεως ενός διαλόγου με επιχειρήματα. Αντίθετα κυριαρχούν οι παράλληλοι μονόλογοι και η εξελιγμένη προπαγάνδα.  Ο Αμερικανός δημοσιογράφος επισημαίνει πως η Ευρώπη θα μπορούσε να έχει πλεονέκτημα έναντι των ΗΠΑ στο επίπεδο της διακυβέρνησης, αφού ξεκίνησε αποτελούμενη και από έθνη μικρά, ευέλικτα και δημοκρατικά, αλλά, συν τω χρόνω, κατέληξε στο να μειωθεί η ισχύς τους και αυτή όλη να περάσει  στην υπερεξουσία των Βρυξελλών.
 
Το τέταρτο παρακμιακό σύμπτωμα είναι η έλλειψη  πολιτισμικής δημιουργίας και η επανάληψη παλαιών εμπνεύσεων, που  οι περισσότερες παρουσιάζονται παραποιημένες και εκχυδαϊσμένες. Οι τέχνες υποχωρούν, οι έδρες κλασσικών επιστημών μειώνονται, οι επιχορηγήσεις σε ωδεία και χορωδίες  περιορίζονται, οι πωλήσεις βιβλίων πέφτουν συνεχώς… Και βρισκόμαστε πολιτισμικά στην κατάσταση όπως φανερώθηκε στον πρόσφατο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, όπου η χυδαιότητα και η πρόκληση με αρρωστημένες καταστάσεις, όπως ο σατανισμός και η πορνογραφία, πλημμύρισαν ως από βυτίο λυμάτων τις συσκευές τηλεοράσεων των Ευρωπαίων πολιτών…
 
Η πορεία σήμερα της Δύσης μοιάζει με αυτή της Ρώμης, υποστηρίζει ο Ντόουδατ. «Πλέον τίποτε δεν μπορεί να νικήσει τη Ρώμη, αλλά και τίποτε δεν μπορεί να την σώσει» γράφει την άποψη του Τσέστερτον και προσθέτει: «Αν δεν μπορούμε να πάμε να ζήσουμε στον Άρη, μπορούμε πάντα να κοιτάμε προς τον ουρανό. Η πτώση της Ρώμης οδήγησε στον θρίαμβο του Χριστιανισμού. Η επιστροφή στο υπερβατικό είναι ο μόνος τρόπος να εξέλθει η Δύση από την παρακμή» καταλήγει ο αμερικανός δημοσιογράφος.
 
Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος το 2004 είχε προβλέψει και επισημάνει αυτή την παρακμή της Ευρώπης και γενικότερα της Δύσης. Στην ομιλία του στο Πανεπιστήμιο του Ιασίου της Ρουμανίας είχε τονίσει:
 
«Χωρίς χριστιανισμό ο πνευματικός βίος θα πάψει να έχει προορισμό και θα ταυτισθεί με τη διασκέδαση, με την απόλαυση και ξεκούραση... Σε ποια κατάσταση θα χρειασθεί να έρθουμε για να δούμε ότι αυτό που θάπρεπε να είναι η μεγάλη προσφορά και αγαλλίαση πνεύματος, έχει ξεπέσει σε ευχαρίστηση; Πού θα χρειασθεί να καταντήσουμε για να το δούμε πιά ότι χωρίς την αφοσίωση και την ιερότητα η ηδονή είναι οδύνη και η απόλαυση είναι μάχαιρα;
 
Χωρίς χριστιανισμό ο άνθρωπος θα μετατραπεί σε παραγωγό και εν ταυτώ θύμα της κατανάλωσης… Χωρίς χριστιανισμό η Ενωμένη Ευρώπη δεν είναι πολιτισμός, αλλά μία διευρυμένη αγορά… Εκείνο που ζητούμε ως Εκκλησία και για το οποίο αγωνιούμε και προσευχόμαστε είναι να μην καταργήσουμε το πρόσωπο της Ευρώπης. Να μη ρημάξουμε την Ευρώπη πετώντας ως άσχετο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση τον πολιτισμό της, τις γλώσσες της, τις παραδόσεις της».  
 
Η επερχόμενη 29^η Μαΐου μας διδάσκει διπλά. Από τη μία το πώς ο Ελληνισμός  έφτασε στην κατάντια της υποταγής του υπό αλλόθρησκο και βάρβαρο κατακτητή και από την άλλη το πώς από το μηδέν πέτυχε να διατηρήσει την ταυτότητά του και να αποκτήσει την ανεξαρτησία του. Αυτό το θαύμα ανήκει εξ ολοκλήρου στην Εκκλησία. Γράφει ο ιστορικός Νίκος Σβορώνος: «Αξιόλογες είναι οι προσπάθειες της Ορθόδοξης Εκκλησίας για την εκπαίδευση, η οποία στους πρώτους αιώνες της τουρκοκρατίας βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια της: από τη στοιχειώδη εκπαίδευση, με μοναδικούς δασκάλους τους μοναχούς και τον κατώτερο κλήρο (στα σχολεία που λειτουργούσαν στις εκκλησίες και στα μοναστήρια) ως την κάποιαν ανώτερη παιδεία των σχολείων των διαφόρων Μητροπόλεων και της Πατριαρχικής Ακαδημίας… Οι αγώνες Της για τη διαφύλαξη της χριστιανικής πίστης και την καθαρότητα της Ορθοδοξίας και τα μέτρα για το σταμάτημα των εξισλαμισμών, αποτελούν θεμελιακή συμβολή για τη διατήρηση της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων» (Νίκ. Σβορώνου «Το Ελληνικό Έθνος - Γένεση και Διαμόρφωση του Νέου Ελληνισμού», Εκδ. ΠΟΛΙΣ, σελ. 84).
 
Αυτήν την εθνική συνείδηση κάποιοι επιχειρούν να ξεριζώσουν από τους Έλληνες. Δεν θα το πετύχουν, όπως δεν το πέτυχαν στο διάβα των αιώνων τόσοι και τόσοι κατακτητές, τόσοι  «προστάτες» μας, όπως και αρκετοί γραικύλοι ηγέτες μας…
 
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Εκδήλωση Μνήμης στο Bristol

 
Tιμούμε σήμερα, στον Ι.Ν. Απ. Πέτρου και Παύλου στο Bristol, την ιερή μνήμη των ηρωϊκών προγόνων μας, που έπεσαν Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, κατά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και κατά τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
 

Στην ειδική Επιμνημόσυνη Δέηση προσευχόμαστε:
 
«Ανάπαυσον, Κύριε, τα ψυχάς των κατά την άλωσιν της βασιλίδος των πόλεων αγωνισαμένων και πεσόντων υπέρ της σωτηρίας αυτής και των υπέρ της εις Χριστόν πίστεως μαρτυρησάντων. Πρόσδεξαι την θυσίαν αυτών και τους στεναγμούς του Έθνους ημών, ους επί αιώνας ήδη ετησίως, επί τη μνήμη εκείνων, δακρύον αναφέρει Σοι τω Θεώ ημών. Ευμενής δε και ίλεως ημίν τε και εκείνοις γενόμενος, ανάτειλον την ποθητήν ημέραν, καθ’ ην, ως ήλιος φωτεινός, ο Σταυρός Σου, φωτίσει και αύθις την του Κωνσταντίνου Πόλιν και απ’ αυτής φωτεινάς προβάλλων ακτίνας Χριστεπωνύμου Ελληνικού ανθρωπισμού και προόδου, πληρώσει πίστεως, ελπίδος και αγάπης τον κόσμον σύμπαντα και αποκαταστήσει πραγματικόν το ίνδαλμα της Μεγάλης Πατρίδος.
 
Ευδοκία τη Ση τελούντες σήμερον μνημόσυνα υπέρ των ψυχών αυτών, αξίωσον ημάς αναφωνήσαι: Του ευσεβούς ημών Έλληνος Χριστιανού Αυτοκράτορος του Βυζαντίου Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και των συν αυτώ πεσόντων γενναίων της πίστεως και της πατρίδος προμάχων και πάντων των κατά την αποφράδα εκείνην ημέραν, και κατά την εν τω Πόντω Γενοκτονία, σφαγιασθέντων, κληρικών τε και λαϊκών αδελφών ημών, αιωνία η μνήμη»!

Εορτή Βαπτιστή

 

Μνήμη της Γ' ευρέσεως της τιμίας κεφαλής του προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου

 

Φωνὴ βοῶντος γῆς μυχῷ κεκρυμμένη,
Τῆς γῆς ῥαγείσης, πᾶσιν ἤχησε ξένως.
Εἰκάδι δὲ Προδρόμοιο Κάρην εὗρον κατὰ πέμπτην.
 
Η τιμία κεφαλή του Βαπτιστή Ιωάννη, ενώ ήταν κρυμμένη για πολλά χρόνια, φάνηκε μέσα από τη γη και έλαμψε ως χρυσός. Και ενώ στην αρχή ευρίσκετο τοποθετημένη σε ειδική στάμνα, βρέθηκε μέσα σε αργυρό αγγείο και σε ιερό τόπο. Η εύρεση εγένετο κατόπιν πληροφορίας, την οποία έδωσε κάποιος ιερέας από τα Κόμανα της Καππαδοκίας, ο οποίος είδε το ακριβές σημείο σε ιερό εφύπνιο. Από εκεί η ιερά κεφαλή μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη (στη Μονή του Στουδίου), όπου εγένετο μεγαλειώδης υποδοχή, παρουσία του αυτοκράτορα του Πατριάρχου και του πιστού και φιλαγίου λαού της Βασιλεύουσας.
 
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ὡς θεῖον θησαύρισμα, ἐγκεκρυμμένον τῇ γῇ, Χριστὸς ἀπεκάλυψε, τὴν Κεφαλήν σου ἡμῖν, Προφῆτα καὶ Πρόδρομε, πάντες οὖν συνελθόντες, ἐν τῇ ταύτῃ εὒρέσει, ᾄσμασι θεηγόροις, τὸν Σωτῆρα ὑμνοῦμεν, τὸν σώζοντα ἡμᾶς ἐκ φθορᾶς ταῖς ἱκεσίαις σου.
 
ΠΗΓΗ: Saint.gr

Δεν υπάρχει Θεός!!!

 
Ο κόσμος επιστρέφει στα λόγια σοφίας του Stephen Hawking που δόθηκαν πριν από τον θάνατό του το 2018.
 

Ο αστροφυσικός έδωσε τόσα πολλά στον κόσμο πριν από το θάνατό του και είχε δυσοίωνα μηνύματα και για το μέλλον - προειδοποιώντας όχι μόνο ενάντια στην προσπάθεια επικοινωνίας με εξωγήινους πολιτισμούς, αλλά επίσης προσπαθώντας να μας προειδοποιήσει για το τι θα μπορούσε να φέρει ένα μέλλον με τεχνητή νοημοσύνη.
 
Ο Χόκινγκ συλλογίστηκε τη θρησκεία και την πίστη στον Θεό στο βιβλίο του The Theory of Everything: The Origin and Fate of the Universe, το οποίο κυκλοφόρησε το 2002.
 
Έγραψε: «Για αιώνες, πίστευαν ότι άτομα με αναπηρία σαν εμένα ζούσαν κάτω από μια κατάρα που επέφερε ο Θεός.
 
Λοιπόν, υποθέτω ότι είναι πιθανό να έχω στενοχωρήσει κάποιον εκεί πάνω, αλλά προτιμώ να σκέφτομαι ότι όλα μπορούν να εξηγηθούν με άλλο τρόπο, από τους νόμους της φύσης.
 
Αν πιστεύετε στην επιστήμη, όπως εγώ, πιστεύετε ότι υπάρχουν ορισμένοι νόμοι που πάντα τηρούνται. Αν θέλετε, μπορείτε να πείτε ότι οι νόμοι είναι έργο του Θεού, αλλά αυτό είναι περισσότερο ένας ορισμός του Θεού παρά μια απόδειξη για την ύπαρξή του».
 
Λαμβάνοντας υπόψη την πιθανότητα ύπαρξης του Θεού, συνέχισε γράφει:
 
«Είμαστε ελεύθεροι να πιστεύουμε ό,τι θέλουμε και είναι η άποψή μου ότι η πιο απλή εξήγηση είναι ότι δεν υπάρχει Θεός.
 
Κανείς δεν δημιούργησε το σύμπαν και κανείς δεν κατευθύνει τη μοίρα μας. Αυτό με οδηγεί σε μια βαθιά συνειδητοποίηση, ότι πιθανότατα δεν υπάρχει ούτε Παράδεισος ούτε μεταθανάτια ζωή.
 
Έχουμε αυτή τη μοναδική ζωή για να εκτιμήσουμε το μεγαλειώδες σχέδιο του σύμπαντος και για αυτό είμαι εξαιρετικά ευγνώμων».
 
Μιλώντας το 2014, τέσσερα χρόνια πριν από το θάνατό του, ο Χόκινγκ είχε μια αυστηρή προειδοποίηση για την ανθρωπότητα πριν από το θάνατό του για τις δυνατότητες και την απειλή της τεχνητής νοημοσύνης.
 
Σε μια συνέντευξη στο BBC, ο Χόκινγκ προειδοποίησε: «Η ανάπτυξη πλήρους τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσε να σημάνει το τέλος της ανθρώπινης φυλής».
 
Ενώ η τεχνολογία μόλις είχε αρχίσει να αναδύεται, ο Χόκινγκ είχε την προνοητικότητα να θεωρήσει πώς θα μπορούσε να αναπτυχθεί και να επηρεάσει τις ζωές μας, ειδικά αν υπερβαίνει την ανθρώπινη νοημοσύνη.
 
ΠΗΓΗ: Microsoft Start
 
 
Σχόλιο του ιστολόγου:

Ευχαριστούμε τον μακ. Stephen Hawking για την προσφορά του στην επιστήμη. Προφανώς θα ήταν καλύτερα να είχε ασχοληθεί αποκλειστικά με τα θέματα που κατείχε καλά και είτε να ενημερωνόταν σωστά για τα θεολογικά ζητήματα είτε να τα άφηνε στους ειδήμονες. Εκεί που βρίσκεται τώρα θα του έχει αποκαλυφθεί σίγουρα ολόκληρη η αλήθεια!

Διάλεξη Κωνσταντινούπολης 2024

 
Ο Διαχριστιανικός Οργανισμός Anglican and Eastern Churches Association (AECA) οργανώνει προσεχώς, σύμφωνα με την αφίσα της παρούσας ανάρτησης, την ετήσια Διάλεξη της Κωνσταντινούπολης.
 

Το πρόγραμμα είναι ενδιαφέρον. Ομιλητής θα είναι ο Ασσύριος Επίσκοπος του Λονδίνου και Δυτικής Ευρώπης κ. Awraham Youkhanis. Η εν λόγω εκδήλωση θα λάβει χώρα στον ιστορικό Ναό St. Alban’s Cathedral.

From Archbishop Nikitas

 

Paschal Greetings and Updates

 

Beloved in the Lord:
 
Christ is Risen - Χριστός Ανέστη
 
In the radiant afterglow of the glorious Resurrection of our Lord, I pray that you and your loved ones celebrated a joyous and blessed Pascha.
 
I wish to extend my gratitude to the clergy who came to the Monastery of St. John the Baptist in Essex on Renewal Saturday, joining me and the monastic community in prayer and celebration of the Divine Liturgy. We hope that this will become an annual event, and that those of you who could not be there this year will consider being present next year.
 
We are blessed to have recently welcomed several new clergy into our family of the ordained. In the near future, we will host another “Call to the Vocation” evening, to inform and inspire young men who are interested in serving the Church about the work and vision of our Archdiocese.
 
Our contractor and construction workers are diligently continuing the restoration and renovation of Thyateira House. This project should be completed in the very near future. The work on the Chapel will take longer though, as there have been a number of complications, resulting in delays. There have also been some disappointing and false rumors circulating, claiming that we are in the process of demolishing the Chapel—please know that this is not true. We are very happy to be restoring this historic chapel and taking care to set it on sure foundations for generations to come. Rest assured that this project is in good order and will be seen through to completion. We hope that we will be able to worship and celebrate the Divine Liturgy in the chapel once more by the end of August.
 
All of this ongoing construction work has meant that we cannot receive visitors to the Archdiocese as we normally would. Until the work is completed, please continue to call ahead and make appointments for any visits to the Archdiocese.
 
As you know, we have established a policy of transparency and accountability for the Archdiocese. For this reason, by 15 June, we will publish a list of all the Paschal donations and support that we received from the Parishes during this period. This effort underscores our commitment to transparency and is intended to safeguard the integrity of the Archdiocese.
 
With these few updates, I extend my warmest greetings and prayers to each of you and your communities for a joyful remainder of Eastertide.
 
May the grace and light of the Resurrection keep you in health, strength, and wisdom as you serve the people of God.
 
With paternal blessings,
 
⸭ Archbishop Nikitas of Thyateira and Great Britain
 
Archdiocese of Thyateira and Great Britain | Ecumenical Patriarchate

Καλλιανός και Thomas

Σήμερα, τῇ ΚΑʹ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῶν  Ἁγίων ἐνδόξων, θεοστέπτων καὶ ἰσαποστόλων μεγάλων βασιλέων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης.

Με την ευκαιρία αυτή ενθυμούμεθα και τον μακαριστό αδελφό και συλλειτουργό π. Κωνσταντίνο Καλλιανό, ο οποίος ανεχώρησε πρόσφατα από τη σκηνή του βίου τούτου.

Η αγαπητή κοινή μας φίλη κα Νατάσα Κεσμέτη ετοίμασε το παρακάτω ειδικό αφιέρωμα στη μνήμη του.

Ἕνα μετάφρασμα δούλεψα τίς προηγούμενες μέρες στήν μνήμη τοῦ π. Κωνσταντίνου Καλλιανοῦ. Στήν μικρή εἰσαγωγή παρακάτω θά δεῖτε πῶς συνέδεσα τόν Οὐαλλό καί τόν Σκοπελίτη. Προσέθεσα καί τό βίντεο, ἕνα ἀπό τά πολλά γιά τόν σπουδαῖο R.S. Thomas, καί τήν ζωή του στά ἀπομονωμένες ἐνορίες ὅπου διακόνησε. Πρέπει νά σᾶς πῶ ὅτι ἀγαπῶ πολύ τήν δύσκολη ποίηση του καί ἔχω μεταφράσει καί ἄλλα ποιήματά του ἤδη δημοσιευμένα.

Θαυμάσιες συνομιλίες ἔχουν ἐκδοθεῖ ἀνάμεσα σ' αὐτόν καί τόν ἄλλοτε Archbishop of Cantebury Rowan Williams, πού φαίνεται νά τόν κατανοῦσε πολύ καλά.   

 
Ὁ ἱερωμένος ποιητής  R.S. Thomas γεννήθηκε στό Κάρντιφ τῆς Οὐαλλίας το 1913. Διακόνησε στίς μακρινές καί ἀπομονωμένες μικρές ἐνορίες τοῦ Aberdaron τοῦ Lleyn καί Μanafon in mid-Wales. Tιμήθηκε μέ ἀρκετά βραβεῖα στή Μεγάλη Βρετανία καί στόν ὑπόλοιπο κόσμο γιά τήν ποίησή του. Ἔφτασε μιάν ἀνάσα ἀπό τό Νόμπελ Λογοτεχνίας τό 1996, ὅταν καί τό ἔχασε ἀπό τόν Σέϋμους Χήνυ. Συνολικά εἶχε ἐκδώσει 26 βιβλία, ποίησης, δοκιμίου καί μιά αὐτοβιογραφία. Πέθανε τό 2000. Ἴσως ὁ μοναχικός Οὐαλλός πάστορας νά  ἔνιωθε κάποια συγγένεια μέ τόν ὀρθόδοξο ἱερέα π. Κωνσταντῖνο Καλλιανό πού, ἐκτός ἀπό τήν εὐλάβειά του, ἔτρεφε τόσο τρυφερή ἀγάπη γιά τήν φύση τοῦ πατρογονικοῦ του Κλήματος, στά ὀρεινά τῆς Σκοπέλου, καί γιά ὅλη τή φύση. Μέ αὐτήν τή σκέψη ἀφιερώνω τό παρακάτω μετάφρασμα στήν Σεπτή Μνήμη τοῦ πατέρα Κωνσταντίνου.
 
 
Ὕμνος
 
 
Σέ ὑμνῶ γιατί
εἶσαι καλλιτέχνης καί ἐπιστήμονας
μαζί. Ὅταν εἶμαι κάπως
τρομαγμένος μπροστά στήν δύναμή σου,
τήν ἱκανότητά σου νά κάνεις θαύματα
μ' ἕνα περιγεγραμμένο τετράγωνο, ἀκούω
τό μουρμούρισμα στόν ἑαυτό σου
σέ μιά νότα πού ὀνειρεύτηκε ὁ Βετόβεν
ἀλλά ποτέ δέν μπόρεσε νά πετύχει.
Ξεχειλίζεις καί διαφεύγεις  ἀπό τίς δικές σου κλίμακες
τῶν βρόχινων- τῶν θαλασσινῶν νερῶν, παίζεις
τ' ἀκκόρντα τοῦ πρωϊνοῦ
καί τοῦ δειλινοῦ φωτός, κάνεις γλυπτά
μέ τήν σκιά, ἑνώνεις  φύλλο
τό φύλλο, ὅταν ἔρχεται
ἡ ἄνοιξη, στίς στροφές ἑνός
ἀπέραντου ποιήματος. Μιλᾶς
ὅλες τίς γλῶσσες καί καμία,
ἀπαντώντας στίς πιό περίπλοκες
προσευχές μας μέ τήν ἁπλότητα
ἑνός λουλουδιοῦ, ἀποτρέποντας 
ὅποια ἀπόπειρά μας νά σέ κάνουμε οἰκόσιτο
γιά τίς  χρήσεις μας, μέ τούς ἀφηνιασμένους 
ἰούς κάτω ἀπό τούς φακούς μας.
 
R.S. Τhomas