Εάλω...

 

Χίλιους χρόνους βασίλευε
του Κωνσταντίνου η Πόλη!
Η Πόλη η ξακουσμένη,
όσο καμιά!
Με του Σταυρού το Λάβαρο,
το δόρυ της Υπέρμαχης
και την Αγιά Σοφιά!
 
Κι ήρθε ένας χρόνος, μια χρονιά,
ένας Μάης ήρθε πάλι,
που... έγειρε η Βασιλεύουσα
το ευγενικό κεφάλι!
Του Μάη κλαιν τα τριαντάφυλλα
Πενθολαλούν τ’ αηδόνια!
 
Ο Κωνσταντίνος ο στερνός
στου Ρωμανού την Πύλη,
ΟΧΙ! Δεν παραδίνει
«της Πόλης» τα κλειδιά!
Χιλιόψυχος, Αετόκαρδος
τους Τούρκους πολεμάει!
Έπεσε... ή μαρμάρωσε
και καρτεράει...
 
                   Α. Αυγερινού