Καλλιανός και Thomas

Σήμερα, τῇ ΚΑʹ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῶν  Ἁγίων ἐνδόξων, θεοστέπτων καὶ ἰσαποστόλων μεγάλων βασιλέων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης.

Με την ευκαιρία αυτή ενθυμούμεθα και τον μακαριστό αδελφό και συλλειτουργό π. Κωνσταντίνο Καλλιανό, ο οποίος ανεχώρησε πρόσφατα από τη σκηνή του βίου τούτου.

Η αγαπητή κοινή μας φίλη κα Νατάσα Κεσμέτη ετοίμασε το παρακάτω ειδικό αφιέρωμα στη μνήμη του.

Ἕνα μετάφρασμα δούλεψα τίς προηγούμενες μέρες στήν μνήμη τοῦ π. Κωνσταντίνου Καλλιανοῦ. Στήν μικρή εἰσαγωγή παρακάτω θά δεῖτε πῶς συνέδεσα τόν Οὐαλλό καί τόν Σκοπελίτη. Προσέθεσα καί τό βίντεο, ἕνα ἀπό τά πολλά γιά τόν σπουδαῖο R.S. Thomas, καί τήν ζωή του στά ἀπομονωμένες ἐνορίες ὅπου διακόνησε. Πρέπει νά σᾶς πῶ ὅτι ἀγαπῶ πολύ τήν δύσκολη ποίηση του καί ἔχω μεταφράσει καί ἄλλα ποιήματά του ἤδη δημοσιευμένα.

Θαυμάσιες συνομιλίες ἔχουν ἐκδοθεῖ ἀνάμεσα σ' αὐτόν καί τόν ἄλλοτε Archbishop of Cantebury Rowan Williams, πού φαίνεται νά τόν κατανοῦσε πολύ καλά.   

 
Ὁ ἱερωμένος ποιητής  R.S. Thomas γεννήθηκε στό Κάρντιφ τῆς Οὐαλλίας το 1913. Διακόνησε στίς μακρινές καί ἀπομονωμένες μικρές ἐνορίες τοῦ Aberdaron τοῦ Lleyn καί Μanafon in mid-Wales. Tιμήθηκε μέ ἀρκετά βραβεῖα στή Μεγάλη Βρετανία καί στόν ὑπόλοιπο κόσμο γιά τήν ποίησή του. Ἔφτασε μιάν ἀνάσα ἀπό τό Νόμπελ Λογοτεχνίας τό 1996, ὅταν καί τό ἔχασε ἀπό τόν Σέϋμους Χήνυ. Συνολικά εἶχε ἐκδώσει 26 βιβλία, ποίησης, δοκιμίου καί μιά αὐτοβιογραφία. Πέθανε τό 2000. Ἴσως ὁ μοναχικός Οὐαλλός πάστορας νά  ἔνιωθε κάποια συγγένεια μέ τόν ὀρθόδοξο ἱερέα π. Κωνσταντῖνο Καλλιανό πού, ἐκτός ἀπό τήν εὐλάβειά του, ἔτρεφε τόσο τρυφερή ἀγάπη γιά τήν φύση τοῦ πατρογονικοῦ του Κλήματος, στά ὀρεινά τῆς Σκοπέλου, καί γιά ὅλη τή φύση. Μέ αὐτήν τή σκέψη ἀφιερώνω τό παρακάτω μετάφρασμα στήν Σεπτή Μνήμη τοῦ πατέρα Κωνσταντίνου.
 
 
Ὕμνος
 
 
Σέ ὑμνῶ γιατί
εἶσαι καλλιτέχνης καί ἐπιστήμονας
μαζί. Ὅταν εἶμαι κάπως
τρομαγμένος μπροστά στήν δύναμή σου,
τήν ἱκανότητά σου νά κάνεις θαύματα
μ' ἕνα περιγεγραμμένο τετράγωνο, ἀκούω
τό μουρμούρισμα στόν ἑαυτό σου
σέ μιά νότα πού ὀνειρεύτηκε ὁ Βετόβεν
ἀλλά ποτέ δέν μπόρεσε νά πετύχει.
Ξεχειλίζεις καί διαφεύγεις  ἀπό τίς δικές σου κλίμακες
τῶν βρόχινων- τῶν θαλασσινῶν νερῶν, παίζεις
τ' ἀκκόρντα τοῦ πρωϊνοῦ
καί τοῦ δειλινοῦ φωτός, κάνεις γλυπτά
μέ τήν σκιά, ἑνώνεις  φύλλο
τό φύλλο, ὅταν ἔρχεται
ἡ ἄνοιξη, στίς στροφές ἑνός
ἀπέραντου ποιήματος. Μιλᾶς
ὅλες τίς γλῶσσες καί καμία,
ἀπαντώντας στίς πιό περίπλοκες
προσευχές μας μέ τήν ἁπλότητα
ἑνός λουλουδιοῦ, ἀποτρέποντας 
ὅποια ἀπόπειρά μας νά σέ κάνουμε οἰκόσιτο
γιά τίς  χρήσεις μας, μέ τούς ἀφηνιασμένους 
ἰούς κάτω ἀπό τούς φακούς μας.
 
R.S. Τhomas