Της μετανοίας βάλσαμο

Η ψυχή υπάρχει γιατί υπάρχει Θεός. Η ψυχή υπάρχει γιατί υπάρχει αιώνιο. Η ψυχή υπάρχει γιατί υπάρχει η αλήθεια και το Φως!

Ακούει η ψυχή, μιλάει η ψυχή, κλαίει και θρηνεί, γελά και χαίρεται, ελέγχει η ψυχή, αποφασίζει η ψυχή, διψάει η ψυχή, κατανύσσεται μέσα σε χαρμολύπη, λαχταράει την αλήθεια της ζωής… Μεταβαίνει κάποτε εκ του θανάτου εις την ζωήν… Ο άνθρωπος σώμα και ψυχή… Χωρίς ένα από τα δύο δεν είναι άνθρωπος… Μόλις φύγει από εδώ η ψυχή καρτερά την ένωσή της εν εκείνη τη ημέρα της φοβεράς κρίσεως…
 
Και εμείς την ψυχή μας δυστυχώς πολλές φορές την έχουμε βουβή, άλαλη, κουφή την κρατάμε σε λήθαργο σε νάρκη σε ύπνο βαθύ… Την αναισθητοποιούμε, την ακινητοποιούμε, την πορώνουμε, την νεκρώνουμε την αγνοούμε… Ξερική και άνυδρη, ατημέλητη και καθεύδουσα, παραπλανημένη και απροσανατόλιστη, αμετανόητη και επηρμένη… προσμένει φωνή να την ξυπνήσει, δρόσο Θεού να την ποτίσει, πανηγύρι αγγέλων για να γιορτάσει…
 
Ξεκίνησε η Σαρακοστή και τις πρώτες μέρες  της καθαρής Εβδομάδας ένας Άγιος ποιητής ξεκίνησε να της μιλά, να την καλεί σε εγρήγορση… Ένα ποιητικό εγερτήριο κατάγιομο από συντριβή και αλήθεια, μνήμη και Ανάσταση… Και έρχεται η Κυριακή της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας και η ψυχή ταξιδεύει στο τρισευλογημένο παρελθόν… στα Ιεροσόλυμα ο Άγιος Σωφρόνιος γράφει ίσως το συγκλονιστικότερο βίο του συναξαριού μας… Στα Ιεροσόλυμα  ή στην Πόλη ο Άγιος Ανδρέας γράφει το δικό του γράμμα με δυο αποδέκτες. Τον Σωτήρα Ιησού και την ψυχή κάθε ανθρώπου…Τον μεγάλο κανόνα της Πέμπτης πριν την Κυριακή της Οσίας Μαρίας…
 
Ας μιλήσουμε στις ψυχές μας μέσα από αυτό το αριστούργημα που καταφέρνει να ενώσει σχεδόν όλη την Βιβλική αλήθεια και να την κάνει να φαίνεται σαν την ιστορία της δικής μας ζωής. Ας τις ακούσουμε… Μας προτρέπουν να γεμίσουμε τους Ναούς το βράδυ της Τετάρτης, της παραμονής οπότε και οι ψαλτάδες θα ξεκινήσουν να επικαλούνται το έλεος του Κυρίου. Ελέησόν με ο Θεός ελέησόν με…
 
Ἐμπρός, ταλαίπωρη ψυχή,
μὲ τὸ σῶμα σου στὸν Δημιουργὸ τῶν πάντων
ἐξομολογήσου.
Καὶ δῶσε πιὰ ὑπόσχεση ἀποχῆς
ἀπὸ τ᾿ ἄλογα πάθη ποὺ ἐνεργοῦσες.
Καὶ δεῖξε μετάνοια
       προσφέροντας στὸν Θεὸ δάκρυα. (Μεγ. Κανών)
 
Η Ψυχή να αγρυπνά, η ψυχή να μετανίζει, η ψυχή να δακρύζει!
Φάρμακο στης αμαρτίας τα άλγη, στα τραύματα τα άκλειστα!
Τραυματισμένη ψυχή η αμαρτημένη και μη μετανοημένη...
Νοσοκομείο η Εκκλησία. Εκεί οι νοσηλευτές της αφέσεως!
Εκεί ο Μέγας Ιατρός! Πόσες αναβολές για αυτό το Ουράνιο παραπεμπτικό!
Εμπρός ταλαίπωρη ψυχή!
Σάλπισμα και εγερτήριο δίνει ο Μεγάλος Κανόνας.
Παράδειγμα και πρότυπο η πρώην Πόρνη μεγάλη μας Αγία!
Η μετάνοια θεραπεύει, γαληνεύει, αποκαθιστά, αναγεννά...
Τα δάκρυά της ξεδιψούν και ψωμίζουν σαν καρβέλια που δεν θα ξοδευτούν ποτέ στην έρημο της παντοτινής Ειρήνης και καταλλαγής με τον Δημιουργό!
Της μετανοίας το βάλσαμο θα γιατρέψει τις πληγές ασημάδευτα...
 
Νώντας Σκοπετέας
Κυριακή Ε΄Νηστειών 2025