Friday 23 January 2009

Robert Burns

Τα Βασιλικά Ταχυδρομεία στη Βρετανία κυκλοφόρησαν χθες νέα σειρά πολύ όμορφων γραμματοσήμων, αφιερωμένη στον Σκωτζέζο ποιητή και στιχουργό Robert Burns, με αφορμή την φετινή επέτειο των 250 χρόνων από τη γέννησή του.

Ο Burns θεωρείται ως ο εθνικός ποιητής της Σκωτίας. Για πολλά χρόνια οι Σκωτζέζοι χρησιμοποιούσαν για εθνικό τους ύμνο δικό του ποίημα (τo “Scots Wha Hae”). Τα έργα του είναι πρωτότυπα γραμμένα στην Κέλτικη γλώσσα της Σκωτίας, αλλά και στην Αγγλική. Ήταν πρωτεργάτης του «ρομαντικού κινήματος» και γενικά θεωρείται ως η «πολιτιστική εικόνα» της Σκωτίας.

Μερικά από τα γνωστότερα ποιήματά του είναι και τα ακόλουθα: “Auld Lang Syne”, “Α Red, Red Rose”, “A Man’s A man for A’ That”, “To a Louse”, “To a Mouse”, “The Battle of Sherramuir”.

8 comments:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Δεν τον γνώριζα. Θα αναζητήσω πληροφορίες. Καλά που έχουμε και το Γκούγκλη...

Μετ' ασπασμών τε και εναγκαλισμώμ

Anastasios said...

@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ,

Στη Βρετανία υπάρχουν πολλές και διάφορες μεταξύ τους παραδόσεις και πολιτισμοί. Συνηθίζουμε να ασχολούμαστε περισσότερο με τους Άγγλους, λόγω της οικονομικής και πολιτικής τους δύναμης.

Η περιφέρεια όμως (Ουαλία, Σκωτία, Ιρλανδία) έχει σπουδαιότερο πολιτισμό.

Anonymous said...

ενδιαφέρον ακούγεται αν και ο Ουίλιαμ Μπλαίηκ ήταν από τους αγαπημένους των εφηβικών μου χρόνων

Anastasios said...

@ ηλιογράφος,

Μιλώ μάλλον για τον κανόνα, έτσι όπως τον έχω αντιληφθεί εγώ, μετά από 22 συναπτά έτη παραμονής στα βρετανικά νησιά. Οπωσδήποτε βέβαια έχει και η Αγγλία να επιδείξει σπουδαίους δημιουργούς.

Οι άλλες τρεις περιοχές όμως έχουν ρίζες κέλτικες. Πολύ πιο κοντά δηλαδή σε εμάς τους Έλληνες.

Η Ουαλία (όπου έχω ζήσει 6 χρόνια)φημίζεται πολύ για την ποίηση, τους μύθους, τις χορωδίες, το πνεύμα της φιλοξενίας των κατοίκων της. Η Σκωτία για την μουσική και τη φιλοπατρία. Η Ιρλανδία για την αφοσίωση στις χριστιανικές αρχές και αρετές.

P. Kapodistrias said...

Πάντα μαθαίνω εδώ. Να είσαι καλά π. Αναστάσιε να μάς διδάσκεις!

Anastasios said...

@ Π.Κ.,

Όλοι μας μαθαίνουμε, ο ένας από τις εμπειρίες και τις γνώσεις του άλλου. Αυτή είναι μια αέναη διαδικασία, που έχει σίγουρα τη μαγεία της.

Σοφία said...

Νομίζω ότι με τους Άγγλους ασχολούμαστε περισσότερο απλά γιατί είναι περισσότεροι (και γιατί μένουμε στην Αγγλία). Προσωπικά ο Burns δεν μου λέει πολλά πράγματα (εκτός από το Auld Lang Syne φυσικά). Τα γραμματόσημα ωραία είναι, και ψάχνω να βρω "special stamps" των 50p αλλά αυτά δεν με εξυπηρετούν γιατί δεν θέλω να στέλνω γράμματα από την Αγγλία που να έχουν φάτσα-μπάτσα το γαϊδουράγκαθο. Τελικά παράγγειλα μερικά από τη σειρά με τους καθεδρικούς ναούς με το Gloucester Cathedral.

Anastasios said...

@ Σοφία,

Αυτό το πρόβλημα με τα γραμματόσημα το έχουμε όλοι μας πάντοτε. Πολλές φορές, των Χριστουγέννων συμπεριλαμβανομένων, εκδίδουν στην Αγγλία κάποια περίεργα -για εμάς τους Έλληνες- γραμματόσημα.

Καλά έκανες και παρήγγειλες, για να έχεις αυτό ακριβώς που θέλεις. Η σειρά με τους Καθεδρικούς Ναούς ήταν όντως υπέροχη.