Friday 27 February 2009

Οι πορτοκαλεώνες

...στον Αργολικό κάμπο

Κάθε χειμώνα ο κάμπος της Αργολίδας σφύζει από ζωή. Τα πορτοκάλια έχουν τη γιορτή τους. Όμορφα χρώματα παντού: πράσινα φύλλα, πορτοκαλί καρποί, πολύχρωμοι εργάτες που συμβάλλουν στη συγκομιδή.
Κάθε χρόνο υπάρχει βέβαια μια μεγάλη αγωνία, κυρίως για δύο ζητήματα:

1. Για τις καιρικές συνθήκες, που μπορεί να επηρεάσουν την τελική κατάσταση του καρπού.

2. Για την τιμή του προϊόντος.
Το πιθανότερο πάντως είναι πως δεν υπάρχουν πια πορτοκαλεοπαραγωγοί που να ασχολούνται αποκλειστικά με την γεωργία. Όλοι, ή έστω η συντριπτική πλειοψηφία έχει κι άλλες εργασίες, από τις οποίες συμπληρώνει το οικογενειακό εισόδημα.
ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Μυρωδιά καμμένου ξύλου.
Μικροπλημμύρες στην αυλή.
Πορτοκάλια πεσμένα
.....κάτω από αειθαλή δέντρα.

.....Έτος των ορέων.

Ασκητική ποιμαντική
.....ευγενικής γερόντισσας.
Κόρινθος - Ισθμός:
.....επιχορηγημένη διαδρομή.

Πώς θα ήταν ο κόσμος,
.....άραγε,
πώς θα ζωγράφιζαν τα παιδιά,
στην απουσία της ομορφιάς;


..........Καθ’ οδόν προς την Αθήνα,
..........17 Ιανουαρίου 2002

8 comments:

P. Kapodistrias said...

Πλημμύρισε η ματιά μου πορτοκαλεώνες πορτοκαλιών και στίχων.

Εύγε, συν πολυκαλημέρες!

Σοφία said...

Αχ είναι κρίμα που δεν υπάρχουν πορτοκαλεώνες εδώ στην Αγγλετέρα!

Anastasios said...

@ Π.Κ.,

Καλημέρα από ένα ηλιόλουστο Λονδίνο!

Τα βιώματα και οι εικόνες πλημμυρίζουν πάντα και φορτίζουν την ψυχή.

Anastasios said...

@ Σοφία,

Ό,τι αισθανόμαστε πως έχουμε ανάγκη κι ό,τι μας χαρακτηρίζει το κουβαλάμε μέσα μας, κι έτσι αναπληρώνουμε τις σχετικές ελλείψεις.

Πάντως είναι αλήθεια πως δεν έχουμε γευθεί ωραία και εύγευστα πορτοκάλια και μανταρίνια φέτος στο Λονδίνο, σε αντίθεση με άλλες χρονιές.

Anonymous said...

μου θύμισες την παλαιά Επίδαυρο, με τις αμέτρητες μανταρινιές, καλώς εχόντων των πραγμάτων ίσως τις επισκεφτώ και φέτος (σε λίγες μέρες)

Anastasios said...

@ ηλιογράφος,

Πες χαιρετίσματα στους αρχαίους μας συγγενείς στην Παλαιά Επίδαυρο και αν βρεις και μανταρίνια να τα τιμήσεις δεόντως...

Κώστας Καρακάσης said...

Καλησπέρα Αδελφέ μου.
Θυμάμαι στην δεκαετία του 70 όταν ερχόμουν σαν ξεναγός στην Αργολίδα, μόλις πιάναμε Δερβενάκια, οι ξένοι πάθαιναν τρέλα με το άρωμα των ανθισμένων δέντρων που γέμιζαν τον ουρανό χιλιόμετρα μακρυά. Ήταν ένα μεθύσι αισθήσεων...
Σήμερα όλο και λιγότερο, όλο και λιγοστεύουν, όλο και χάνονται οι πορτοκαλεώνες μας, για να χτιστούν πολυκατοικίες, "επάυλεις" πολύ κακού γούστου και νεοπλουτίστικης αισθητικής...
Μόλις πριν 15 χρόνια η Αγίου Αδριανού, η Προφ.Ηλιού ήταν γεμάτοι με πορτοκαλιές! Σήμερα είναι δρόμοι γεμάτοι τσιμέντο και μόνο τσιμέντο...
Σιγά σιγά χάνεται η προαιώνια ομορφιά της Αργολίδας, χάρη στην "πρόοδο" του νεοπλουτισμού μας...

Anastasios said...

@ Κώστας Καρακάσης,

O οικοδομικός οργασμός είναι νομίζω παντού ο ίδιος. Το παρατήρησα σε μικρές χώρες, όπως η Κύπρος, αλλά και σε μεγάλες, όπως η Αγγλία.

Όλοι έχουν δικαιολογίες γιατί υποστηρίζουν την άσφαλτο και τσιμέντο, αλλά είναι αλήθεια ότι η ζωή που γνωρίζαμε, το περιβάλλον που απολαμβάναμε, δεν υπάρχουν πια.