Μαγαζάκια [Β’]

...στο παλιό Ναύπλιο

Να που επιστρέφουμε και πάλι στο όμορφο Ανάπλι.

Εκεί που γεννήθηκε η νέα Πατρίδα μας, το νέο Ελληνικό κράτος, με τα καλά και τα κάποια στραβά του. Μήπως όμως υπάρχει τίποτα στον κόσμο αυτό που να μην έχει και μια αρνητική πλευρά;

Τα στενά σοκάκια με τα ωραία μαγαζάκια είναι μια εμπειρία βιωματική, ελληνική, θαλασσινή και στεριανή μαζί.

Τίποτα δεν μοιάζει με το άλλο. Όλα διακρίνονται από μια γλυκειά πρωτοτυπία και διακριτική έμπνευση.

Αξίζει μια περιήγηση στα σοκάκια αυτά, χωρίς βιασύνη. Προτιμητέα ίσως μια εποχή που δεν κυκλοφορούν πολλοί τουρίστες. Έτσι θα λάβει κανείς μια αίσθηση αυθεντικότητας.

Ο Θοδωρής Γκόνης έχει πεί για το Ναύπλιο: «Μακάρι να ήμουν φυτονόμος, ανθοκόμος, όλος οφθαλμούς όπως ο νάρκισσος, όλος αυτιά καθώς το ρόδον για το Ναύπλιον. Να γίνω φρουρός του. Αξιωματικός του. Αξιωματικός των ανθέων. Ο ανθολόγος τι είναι; Ένα βλαστάρι, ένα σχοινάκι, ένας κόμπος να κρατά ορθό, στητό το μπουκέτο του».

Στη Αρχόντισσα πόλη του Ναυπλίου και στους πανέμορφους κατοίκους της αφιερώνεται με σεβασμό και αγάπη τούτη η ανάρτηση.

.