«Αίας» του Σοφοκλή

Ο "Αίας" είναι το αρχαιότερο από τα σωζόμενα δράματα του Σοφοκλή. Γράφτηκε μεταξύ 450 και 440 π.Χ. Περιγράφει την τρέλα και τον θάνατο του Αίαντα, αρχηγού των Σαλαμινίων όταν δεν του αποδώθηκαν τα όπλα του Αχιλλέα. Στην αρχαιότητα ήταν από τα πιο δημοφιλή έργα του συγγραφέα.

Αυτή την εποχή (26 Μαΐου - 25 Ιουλίου) το έργο αυτό παρουσιάζεται στο Λονδίνο, στα ονομαστά Riverside Studios. Είναι αγγλική παραγωγή. Σκηνοθέτης είναι ο βετεράνος ηθοποιός Jack Shepherd, ο οποίος βάζει το έργο να διαδραματίζεται στις σκληρές συνθήκες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Δεν το έχω δει προσωπικά. Έτσι δεν μπορώ να εκφράσω άποψη για το έργο αυτό καθ’ αυτό. Όμως είναι οπωσδήποτε ενδιαφέρον που ξένοι σκηνοθέτες υιοθετούν δικά μας έργα, τα οποία τους δίνουν αφορμές για μελέτη και έρευνα στον χώρο του θεάτρου και της σκηνοθεσίας.

Le Touquet [Α΄]

Πρόσφατα βρέθηκα στη μικρή κωμόπολη Le Touquet, που βρίσκεται στο νομό του Καλαί, στα Βόρεια της Γαλλίας. Η κωμόπολη αυτή είναι ονομαστή ως η ομορφότερη τουριστική περιοχή της Βόρειας Γαλλίας, για τούτο έγινε ένας βασικός εξοχικός προορισμός των πλούσιων Παρισιάνων.

Η παραθεριστική αυτή κωμόπολη δημιουργήθηκε το 1876 από τον ιδιοκτήτη της Παρισινής εφημερίδας Le Figaro. Αργότερα έγινε γνωστή για τους αμμολόφους της και για τα δάση της. Για τούτο συνήθως λέγεται πως βρίσκεται μεταξύ θάλασσας και δάσους.

Το 1903 ένας Άγγλος κτηματομεσίτης αγόρασε αρκετές εκτάσεις γης και πώλησε πολλές κατοικίες σε πλούσιους Άγγλους που ήθελαν να παραθερίζουν εκεί.

Στις 28 Μαρτίου του 1912 το Le Touquet αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητη οντότητα διοικητικά.

Στα χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου τα βρετανικά στρατεύματα μένουν εκεί για 4 χρόνια. Τα ξενοδοχεία, που προηγουμένως δέχονταν παραθεριστές, χρησιμοποιούνται τώρα για νοσοκομεία ή για πολεμικά οχυρά.

Κάθε χρόνο, τον Φεβρουάριο, στην μεγάλη παραλία του Le Touquet γίνονται μηχανοδρόμιες.

Το Le Touquet είναι ο τόπος γέννησης του βιολονίστα Christian Ferras.

Η κωμόπολη είναι αδελφοποιημένη με τις εξής πόλεις: Winterberg (Γερμανία), Rixensart (Βέλγιο), Witney (Αγγλία), Sidi Bou Said (Τυνησία), Cary της Βόρειας Καρολίνας (Η.Π.Α.), Eckbolsheim (Γαλλία).

Στο Le Touquet των 2745 κατοίκων υπάρχει ακόμα και αεροδρόμιο!!!

Οι κάτοικοι της όμορφης αυτής κωμόπολης έχουν πεί για τον αγαπημένο τους τόπο τη φράση: “Fiat Lux, Fiat Urbs” : "Be the light, Be the city". Mια πόλη γεμάτη φως και χαρά.

Θρηνητικό Συναξάρι

Στην αποφράδα αυτή ημέρα, την ημέρα που το Γένος μας έχει αφιερώσει στην εθνική μνημοσύνη, την ημέρα που χάσαμε την πολυτίμητη και πολυθρύλητη παντοτινή Βασιλεύουσά μας, σκέφθηκα να δούμε μαζί δύο ζωγραφικές απεικονίσεις ενός Θρηνητικού Συναξαριού. Το πρώτο ιστορήθηκε από το χέρι του Φώτη Κόντογλου:

Το δεύτερο «έγραψεν Κωνσταντίνος Βρούσγος», ο οποίος μου χάρισε προσωπικά ένα αντίγραφο, με τη γλυκύτατη αφιέρωση: «Ζωγραφικό δημοτικό τραγούδι για τα ξεχασμένα εθνικά μας θέματα, αφιερωμένο εξαιρετικά στον...».

Μεταφέρουν και τα δύο, με έναν γνήσιο τρόπο, τον ασίγητο καημό της Ρωμιοσύνης. «Πάλι μέ χρόνια με καιρούς...».

Ο φόβος

...στη ζωή των ανθρώπων

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι μας μιλούν σήμερα για τους φόβους, τις ανησυχίες και τις ανασφάλειές τους. Δεν είναι εδώ βέβαια ο κατάλληλος χώρος για να κάνουμε κοινωνιολογική ανάλυση του φόβου, αν και τα αίτια είναι λίγο - πολύ γνωστά σε όλους μας.

Αντί, λοιπόν, άλλων λόγων και θεωριών ας παραθέσουμε εδώ μια σύντομη προσευχή, που μπορούμε να απευθύνουμε προς τον δωρεοδότη Κύριο, σε στιγμές αδυναμίας και φόβου:

«Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ο ενέγκας τω κόσμω χαράν μεγάλην τη θεία Γεννήσει σου, και σωτηρίαν τη ενδόξω Αναστάσει σου, ο χύσας το σον τίμιον Αίμα εις το αποπλύναι τας αμαρτίας του ανθρώπου, και αναβιώσαι το πνεύμα αυτού, δέξαι με προσερχόμενον τη ση αγαθότητι, και μη βδελύξη με τον αμαρτωλόν, αλλ’ επάκουσον της φωνής της δεήσεώς μου, και επίβλεψον τη αφάτω σου φιλανθρωπία επ’ εμέ, και επίστρεψαι την ελπίδα και ευδαιμονίαν εις την ζωήν μου. Φυγάδευσον απ’ εμού το πνεύμα του μαρασμού, κατηφείας και μελαγχολίας τη ση χάριτι. Και ει προήλθε υπό σπίλου της αμαρτίας, απόπλυνον τω θείω σου Αίματι, ει υπό ανομίας, απάλειψον τη δικαιοσύνη σου, ει υπό ενοχής, οδήγησόν με προς μετάνοιαν και συγχώρησιν, ει υπό φόβου, εξέλασον τη ση πιστότητι, ει υπό οργής και εχθρότητος, αντικατάστησον δια πραότητος και αγάπης. Ότι συ ει ο ιατρός ψυχών και σωμάτων και αναστηλωτής του πνεύματος πάντων ημών, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».

Κι ας αναφέρουμε τελικά πως εκείνο το στοιχείο που απομακρύνει τον φόβο, όπως λέει και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, είναι η τέλεια αγάπη. Κι η αγάπη είναι ο ίδιος ο Χριστός!

Άγιος Μπίντ ο επιστήμων

Kείμενο: Δημήτρη Σαλαπάτα
Τελειόφοιτου Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο Άγιος Μπίντ (Bede) είναι ένας από τους «άγνωστους» Αγίους της Εκκλησίας μας, ειδικά στον ελληνορθόδοξο κόσμο. Θεωρείται ως ο σπουδαιότερος Αγγλοσάξονας επιστήμονας. Έγραψε πάνω από σαράντα βιβλία, κυρίως θεολογικά και ιστορικά. Ο Μπίντ κατάγεται από την βορειοδυτική Αγγλία και έζησε κατά τον 7ο με 8ο αιώνα. Όταν ήταν μόλις επτά ετών εισήλθε στη μονή Τζάροου (Jarrow) όπου σπούδασε και έμεινε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Βγήκε μόλις τρεις φορές από την μονή του για θέματα που αφορούσαν την Εκκλησία.

Από τα έργα του διαπιστώνεται το γεγονός ότι ξόδεψε όλες του τις δυνάμεις στη μελέτη της Αγίας Γραφής, στη διδασκαλία, στη συγγραφή και στην τήρηση των Κανόνων της Μοναχικής Πολιτείας. Τα έργα του περιλαμβάνουν ερμηνεία της Βίβλου, παρατηρήσεις για την φύση, τη μουσική και την ποίηση, ύμνους, επιστολές, διάφορες ομιλίες και συνέθεσε το «Μικρόν Μαρτυρολόγιον». Το σπουδαιότερο έργο του, που είναι κύρια πηγή για την κατανόηση της Βρετανικής ιστορίας από την περίοδο της ρωμαϊκής περιόδου μέχρι την εποχή του και την εξάπλωση του Χριστιανισμού στις Βρετανικές νήσους, έχει τίτλο «Ιστορία της Εκκλησίας της Αγγλίας και του Αγγλικού Λαού». Με αυτό του το έργο καθιερώθηκε ως σπουδαίος ιστορικός. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρωτότυπη γλώσσα του έργου ήταν η αγγλική. Ήταν ο πρώτος που αναφέρεται στους «Άγγλους». Μέσω αυτού του σπουδαίου έργου μαθαίνουμε για πολλούς Αγγλοσάξονες Αγίους, όπως για παράδειγμα τον Άγιο Κάθμπερτ. Επίσης μετάφρασε μεγάλο μέρος της Αγίας Γραφής από τα λατινικά στα αγγλικά. Άρα ο Λούθηρος δεν ήταν ο πρώτος που προσπάθησε να μεταφράσει το κείμενο της Αγ. Γραφής από τα λατινικά σε μια άλλη γλώσα.

Ο Μπιντ πήρε μια ιδέα από έναν μοναχό από την Συρία και εισήγαγε στον δυτικό κόσμο την μέθοδο της χρονολόγησης σε π.Χ. και μ.Χ. Έγραψε για τον χρόνο και ισχυρίστηκε ότι η γη ήταν στρογγυλή. Μίλησε για το δίσεκτο έτος και για την ισημερία. Ασχολήθηκε με τον τρόπο που πρέπει να βρίσκουμε τον εορτασμό του Πάσχα, μια μέθοδος που χρησιμοποιείται και σήμερα.

Εκτός από τα επιστημονικά και τα συγγραφικά του κατορθώματα ήταν πάνω από όλα άνθρωπος του Θεού, ευλαβέστατος, ταπεινός, αγνός και αξιοπρεπής στην ψυχή και το σώμα. Εργάστηκε ακατάπαυστα ώστε να εδραιωθεί ο χριστιανισμός στην Αγγλία, κάτι το οποίο πέτυχε με την παραδειγματική και άγια μοναστική ζωή του και το ανεπανάληπτο έργο του. Χαρακτηρίστηκε ως ο σπουδαιότερος επιστήμων της εποχής του και για αιώνες πολλοί μοναχοί εκπαιδεύονταν χρησιμοποιώντας τα έργα του.

Ένας από τους μοναχούς στο Τζάροου περιέγραψε τις τελευταίες μέρες του Αγίου Μπιντ. Ενώ ήταν βαριά άρρωστος και συχνά δυσκολευόταν στην αναπνοή του, συνέχισε να διδάσκει τους μοναχούς μαθητές του, έψελνε τους Ψαλμούς και μετέφραζε το Ευαγγέλιο του Αγ. Ιωάννη από τα λατινικά στα αγγλικά. Την τελευταία μέρα της επίγειας ζωής του, όντας εξαντλημένος, του υπενθύμισε ένας μοναχός πως δεν είχε τελειώσει την μετάφραση και πως έλειπε το τελευταίο κεφάλαιο. «Γράφε τέκνον μου, γράφε γρήγορα» είπε ο Μπιντ και άρχισε να υπαγορεύει. Όταν τελείωσε την ερμηνεία και αποχαιρέτησε τους μοναχούς πήγε στο ναό να προσευχηθεί, όπως έκανε για εξήντα χρόνια, λέγοντας «Δόξα τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι». Όταν μαθεύτηκε στην ηπειρωτική Ευρώπη ο θάνατος του Μπιντ, ένας Αγγλοσάξονας ιεραπόστολος είπε: «Το φως της μάθησης, που είχε ανάψει με το Άγιο Πνεύμα, έχει σβήσει».

Ο Μπιντ απεβίωσε το 735. Έπρεπε όμως να περάσουν πολλοί αιώνες μέχρι να αναγνωρισθεί τελικά το 1899 από τον Πάπα Λεόντα ΙΓ΄ ως Διδάσκαλος της Εκκλησίας. Η ιστορία του έχει προσδώσει τον τίτλο «σεβάσμιος» και το συγγραφικό του έργο, ειδικά η ιστορία του, έχουν μείνει αναντικατάστατα. Τα λείψανα του Αγίου βρίσκονται στον Καθεδρικό Ναό του Ντάραμ. Το 1537 ο βασιλιάς Ερρίκος ο Η΄ διέταξε να καταστραφούν οι τάφοι των Αγίων Κάθμπερτ και Μπιντ. Οι σημερινοί τάφοι υπάρχουν από το έτος 1730. Ο Άγιος τιμάται στις 27 Μαϊου.

Στο τέλος της ιστορίας του γράφει: «Σε προσκυνώ, ευγενικέ Χριστέ, όπως Εσύ μου έχεις με καταδεκτικότητα παραχωρήσει χαρμόσυνα να κατανοώ τις λέξεις της γνώσεώς Σου, για τούτο Εσύ από την γενναιοδωρία Σου παραχώρησέ μου να έρθω κοντά Σου, την Πηγή της σοφίας, και να κατοικήσω ενώπιόν Σου, για πάντα».

Υπομονή [Β΄]

Blue Plaques

Oι μπλε πλάκες του Λονδίνου είναι μια πολιτιστική παράδοση της πρωτεύουσας του Ηνωμένου Βασιλείου. Σε κάποια χαρακτηριστικά μέρη, κατοικίες και αλλού, εκεί που έζησαν κάποιες εξέχουσες προσωπικότητες αναρτώνται μπλε πλάκες για να δείξουν την παρουσία εκεί (έστω και κάποιο μικρό διάστημα) αυτών των ξεχωριστών ατόμων.

Η πρώτη πλάκα εμφανίστηκε στο Λονδίνο το 1867. Ήταν αφιερωμένη στον αγαπημένο των Ελλήνων ποιητή Λόρδο Βύρωνα. Το πρόγραμμα της ετοιμασίας και τοποθέτησης των πλακών αυτών το διαχειρίζεται σήμερα ο Οργανισμός Αγγλικής Κληρονομιάς, ενώ παλιότερα το είχαν στην ευθύνη τους άλλοι κρατικοί φορείς. Από την αρχή της εφαρμογής του προγράμματος αυτού έχουν αναρτηθεί μέχρι σήμερα περισσότερες από 800 πλάκες στο Λονδίνο.

Το πρόγραμμα αυτό δεν θα μπορούσε να μην συμπεριλάβει και Έλληνες. Έτσι έχουν τα τελευταία χρόνια αναρτηθεί δύο πλάκες με ελληνικό ενδιαφέρον, μία για τον ποιητή μας Ανδρέα Κάλβο (1998) και η άλλη για τον Νομπελίστα ποιητή μας Γιώργο Σεφέρη (2000). Και οι δύο βρίσκονται στην περιοχή του Δήμου του Westminster. Η πλάκα για τον Κάλβο βρίσκεται στην διεύθυνση: 182 Sutherland Avenue, Maida Vale, W9. Η πλάκα για τον Σεφέρη βρίσκεται στην διεύθυνση: 51 Upper Brook Street, W1. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Σεφέρης είχε υπηρετήσει και ως Πρέσβης της Ελλάδας στο Λονδίνο.

Αναφορά στον «Αίνο»

Ο αγαπητός μου αδελφός, συλλειτουργός, συνιστολόγος και συνοδοιπόρος στα μονοπάτια της ποίησης Πρωτοπρ. Παναγιώτης Καποδίστριας, εκ Ζακύνθου ορμώμενος, αφιέρωσε ανάρτηση στο ωραίο ιστολόγιό του στον νεοεκδοθέντα «Φαεσφόρο Αίνο». Το κείμενό του έχει ως εξής:

Οφειλόμενες απευθύνουμε ευχαριστίες πολλές και η ευγνωμοσύνη μας μεγάλη.

Η Aθήνα στο Λονδίνο

Μια φανταστική εκδήλωση οργανώνεται αυτές τις ημέρες στο Λονδίνο (22-25 Μαΐου), στις όχθες του Τάμεση, δίπλα στην Tower Bridge, και συγκεκριμένα στο Potters Fields Park, London SE1 (κοντινότερος σταθμός μετρό το London Bridge). Η εκδήλωση αυτή είναι μέσα στο πλαίσιο της διεθνούς καμπάνιας για προβολή της Αθήνας μας. Οργανωτές είναι ο ΕΟΤ και το Υπουργείο Τουρισμού.

Μια ειδική σφαίρα, η οποία θα φαίνεται σαν τεράστιος τρούλος, θα κτισθεί ειδικά για την εκδήλωση. Σ’ αυτήν θα προβάλλονται βίντεο, εικόνες, γραφικά κ.ά., όλα σε σχέση και αναφορά με την Αθήνα. Τη νύχτα οι προβολές θα είναι ορατές και από έξω.

Η είσοδος στον χώρο της εκδήλωσης θα είναι δωρεάν. Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν ελληνική μουσική και χορούς, από το Λύκειο των Ελληνίδων, καθώς επίσης και παραδοσιακούς μεζέδες, στο ειδικά διαμορφωμένο Ελληνικό Καφενείο.

Η Διευθύντρια του ΕΟΤ για την Βρετανία και Ιρλανδία κα. Σοφία Παναγιωτάκη είπε για την εκδήλωση: "We are thrilled to be bringing the attractions of Athens to London to showcase what a superb destination our capital is to holiday in. Not only does Athens have historical attractions, culture and cuisine but the past decade has seen huge investment in infrastructure from our metro system to the city’s airport making it better than ever to visit and only three hours’ travel time from London".

Ναζιανζού Θεοδώρητος

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ναζιανζού Δρ. Θεοδώρητος, Αρχιερατικώς Προϊστάμενος του Καθεδρικού Ναού της του Θεού Σοφίας στο Λονδίνο, συμπληρώνει προσεχώς 10 χρόνια Αρχιερατικής διακονίας και προσφοράς στην ιστορική Ελληνική Παροικία του Λονδίνου και στην Ελληνορθόδοξη Ομογένεια της Βρετανίας.

Για τον λόγο αυτό η Γενική Πρόξενος της Ελλάδος στο Λονδίνο κα. Μαρία Θεοφίλη οργάνωσε προχθές βράδυ δεξίωση στην Προξενική Κατοικία, δίπλα από την Πρεσβεία μας στο Δυτικό Λονδίνο, στην οποία παρευρέθηκαν πολλοί και εκλεκτοί καλεσμένοι, ηγετικά στελέχη και μέλη της Ελληνικής Παροικίας Λονδίνου.

Στην δεξίωση αυτή οι καλεσμένοι είχαν την ευκαιρία να δουν και να συνομιλήσουν από κοντά με τον Θεοφιλέστατο και με την εξαίρετη Ελληνίδα διπλωμάτη, η οποία προήχθη πρόσφατα στον βαθμό του Πρέσβη, κι έτσι μετατίθεται σύντομα από το σημερινό πόστο της στο Λονδίνο, υπηρετώντας πιστά τις αρχές και τα ιδανικά της Πατρίδα μας.

Ο τιμώμενος Άγιος Ναζιανζού γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Σπούδασε Θεολογία και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και απέκτησε τον τίτλο του Διδάκτορος (1979) από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Χειροτονήθηκε διάκονος στην Αθήνα (1972) και πρεσβύτερος στο Λονδίνο (1972). Το έτος 2000 εξελέγη Επίσκοπος Ναζιανζού (της Καππαδοκίας) από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου και χειροτονήθηκε εις επίσκοπο στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι.

Στην εκκλησιαστική του διακονία έχει υπηρετήσει στις Κοινότητες του Μάντσεστερ, του Cambridge, του Αγ. Νικολάου Δυτ. Λονδίνου και της Αγ. Παρασκευής Αθηνών. Έχει δε διδάξει Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, Θεολογία και Χριστιανική Ηθική στο Κολέγιο Αθηνών (1976-2000) και Ιστορία της Φιλοσοφίας στην Ανωτ. Εκκλ. Σχολή Αθηνών (1983-4).

Αγ. Κων/νου & Ελένης

Η ανάρτηση αυτή είναι αφιερωμένη

στη μητέρα μου Ελένη
που εορτάζει σήμερα την ονομαστική της εορτή

Στο συναξάρι της ημέρας διαβάζουμε: «Τη ΚΑ΄ του μηνός Μαΐου μνήμη των Αγίων ενδόξων, θεοστέπτων και ισαποστόλων μεγάλων Βασιλέων Κωνσταντίνου και Ελένης».

Μεγάλες και σπουδαίες προσωπικότητες οι σήμερα εορταζόμενοι Άγιοι, με σημαντική προσφορά στην Εκκλησία και το θεοφιλές Γένος μας.

Για να τους τιμήσουμε σκέφθηκα να αναφερθούμε στην Εκκλησιαστική Πολιτική του Μεγ. Κωνσταντίνου, παραθέτοντας ένα άρθρο μου που δημοσιεύθηκε στο περ. «Ορθόδοξος Κήρυξ», το οποίο είναι το επίσημο όργανο της Ι.Α. Θυατείρων και Μεγ. Βρετανίας, τεύχ. 116-7, Μαΐου – Ιουνίου 1998, σσ. 7-9.

Τα κύρια σημεία του άρθρου, όπως θα διαβάσετε, είναι η καθιέρωση της αργίας της Κυριακής, η ανέγερση Ναών, τα προνόμια που δόθηκαν στους κληρικούς, η αντιμετώπιση του σχίσματος των Δονατιστών και ο ρόλος του Μεγ. Κωνσταντίνου στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο.

O ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ Έλληνας

Τώρα έχουμε και επίσημα τον ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ Έλληνα. Είναι ο Μέγας Αλέξανδρος. Προφανώς ψηφίστηκε με εθνικιστικά κριτήρια. Είναι σίγουρο ότι οι Βόρειοι Έλληνες θα αισθάνονται χαρούμενοι. Αυτή η πρωτειά ίσως να μας διασφαλίσει καλύτερα τα εθνικά μας σύνορα και την κυριαρχία μας! Λέτε!

Οι 10 πρώτοι Μεγάλοι Έλληνες και οι ψήφοι τους, σύμφωνα με την πρόσφατη ψηφοφορία, που πραγματοποιήθηκε από το κανάλι ΣΚΑΪ, προφανώς με το βλέμμα στραμμένο και στους δείκτες της τηλεθέασης, έχουν ως εξής:

- Μέγας Αλέξανδρος, 127.011 ψήφοι
- Γεώργιος Παπανικολάου, 103.661 ψήφοι
- Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, 84.007 ψήφοι
- Κωνσταντίνος Καραμανλής, 63.934 ψήφοι
- Σωκράτης, 63.423 ψήφοι
- Αριστοτέλης, 59.500 ψήφοι
- Ελευθέριος Βενιζέλος, 55.730 ψήφοι
- Ιωάννης Καποδίστριας, 51.493 ψήφοι
- Πλάτωνας, 45.569 ψήφοι
- Περικλής, 36.030 ψήφοι

Τώρα, πως μπορεί να μπαίνουν στο ίδιο καζάνι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους προσωπικότητες, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Γεώργιος Παπανικολάου, ο Σωκράτης και ο Ιωάννης Καποδίστριας, μόνο ένας λαός σαν τον δικό μας μπορεί να το δικαιολογήσει. Η σκληρή -όπως φαίνεται από τους αριθμούς- μάχη για την τέταρτη θέση πως σας φαίνεται; Και μάλιστα μεταξύ δύο προσώπων που τους ενώνουν τόσα κοινά!!!

Ίσως οι ιθύνοντες να ακούσουν κάποια στιγμή τη φωνή της κοινής λογικής, και αν θέλουν να κάνουν ανάλογες δημοσκοπήσεις (πολύ της μόδας τώρα τελευταία, ενόψει και των ευρωεκλογών), να τις οργανώσουν με διαφορετικά κριτήρια, έτσι ώστε να υπάρχει και αναλογία και τρόπος σύγκρισης μεταξύ των υποψηφίων. Για παράδειγμα θα μπορούσαν να οργανώσουν ψηφοφορία για τον μεγαλύτερο Έλληνα Ποιητή ή Λογοτέχνη ή γενικώτερα διανοούμενο. Επίσης, άλλη ψηφοφορία για την ανάδειξη του μεγαλύτερου Έλληνα πολιτικού, του μεγαλύτερου Έλληνα επιστήμονα κ.ά.

Συγκινητική πάντως η αναφορά συν-ιστολόγου στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Παραθέτω μικρό απόσπασμα:

Αυτός ήταν ο μοναχικός καβαλάρης και αυτός ήταν ο αναστεναγμός του καθώς ο ίδιος γράφει στα απομνημονεύματά του.

Εγώ, το άλογό μου και ο ουρανός….

Και μετά ξημέρωσε η σύγχρονη Ελλάδα…

Εγώ πάντως, αν έπρεπε να ψηφίσω, με τα δεδομένα κριτήρια, είχα την προσωπική μου προτίμηση, που βέβαια ήταν εκτός της δεκάδας...

19η Μαΐου - Ημέρα Μνήμης

...για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου

Η Γενοκτονία των Ποντίων στις αρχές του 20ου αιώνα είχε 353.000 νεκρούς. Για τον λόγο αυτό τον Φεβρουάριο του 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο την περίοδο 1916-1923. Η αναγνώριση αυτή, παρόλη την εβδομηκονταετή καθυστέρηση, δικαίωσε ηθικά τον Ποντιακό Ελληνισμό και συνέδεσε τον σύγχρονο Ελληνισμό με την ιστορική του μνήμη.

"Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο", λένε οι Πόντιοι, δηλαδή "Το Έθνος κι αν σκλαβώθηκε, θ' αναστηθεί και πάλι...".

Η γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε κυρίως στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όπου δικάστηκε η ηγεσία των ναζιστών εγκληματιών του πολέμου. Συγκεκριμένα ο όρος σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας.

Το 1919 άρχιζε νέος διωγμός κατά των Ελλήνων από το κεμαλικό καθεστώς, πολύ πιο άγριος κι απάνθρωπος από τους προηγούμενους. Εκείνος ο διωγμός υπήρξε η χαριστική βολή για τον Ποντιακό Ελληνισμό. Στις 19 Μαϊου, με την αποβίβαση του Μουσταφά Κεμάλ στη Σαμψούντα, αρχίζει η δεύτερη και σκληρότερη φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας. Αυτό που δεν πέτυχε το σουλτανικό καθεστώς στους πέντε αιώνες της τυραννικής διοίκησής του, το πέτυχε μέσα σε λίγα χρόνια ο Κεμάλ. Εξόντωσε τον Ελληνισμό του Πόντου και της Ιωνίας.Οι Τούρκοι αρνούνται σήμερα τη σφαγή του 1922 - τη σφαγή των Ελλήνων. Κι όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με αδιάσειστα ντοκουμέντα, τα αποδίδουν στις αναπόφευκτες ακρότητες του πολέμου. Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική.

Η γενοκτονία των Χριστιανών ήταν ένα καλά μελετημένο σχέδιο εξόντωσης όλων των μεινοτήτων της άλλοτε κραταιάς Αυτοκρατορίας. Ένα σχέδιο που άρχισε να εφαρμόζεται από το 1914, με τον πρώτο διωγμό. Και ολοκληρώθηκε μετά την καταστροφή του 1922.

Η οικογενειακή μας σχέση με τον Πόντο φαίνεται στο οικόσημό μας. Όποιος δεν την «βλέπει» ας ρωτήσει και θα εξηγήσω.

Καθηγητής Ποίησης

...στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης

Προχθές, το Σάββατο βράδυ, την ώρα που όλη η Ευρώπη ψήφιζε για το καλύτερο τραγούδι της Γιουροβίζιον, στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ψήφιζαν για τον νέο Καθηγητή Ποίησης. Η έδρα του Καθηγητή Ποίησης στην Οξφόρδη είναι βέβαια κάτι το ξεχωριστό. Δίνει ιδιαίτερη αίγλη στο πρόσωπο που την κατέχει, που μπορεί να είναι ένας διακεκριμένος Πανεπιστημιακός Καθηγητής ή και ένας φημισμένος Ποιητής. H εν λόγω έδρα καθιερώθηκε το 1708, μετά από την προσφορά του κληροδοτήματος από τον Henry Birkhead, ονομαστό διανοούμενο και ποιητή της εποχής του.

Σήμερα ο διορισμός είναι για πέντε χρόνια. Η εκλογή είναι ανοικτή και μπορούν να συμμετάσχουν για να ψηφίσουν όσοι επιθυμούν από τους 150.000 Καθηγητές και πτυχιούχους του Πανεπιστημίου. Ο Καθηγητής της έδρας παραδίδει τρεις διαλέξεις το χρόνο. Κάθε δεύτερο χρόνο παραδίδει τον Creweian Oration, κατά τον οποίο προσφέρει επίσημες ευχαριστίες προς τους ευεργέτες του Πανεπιστημίου. Για κάθε τέτοιο λόγο ο Καθηγητής λαμβάνει £5.000. Μέχρι το 1968 αυτός ο λόγος παραδιδόταν στα Λατινικά.

Στην προχθεσινή εκλογή νικήτρια αναδείχθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού γυναίκα, η Ruth Padel από το Λονδίνο, με 297 ψήφους έναντι 129 του συνυποψηφίου της Ινδού ποιητή Arvind Mehrotra. Η Padel θα διαδεχθεί στην έδρα τον διανοούμενο Christopher Ricks, του οποίου η πενταετής θητεία λήγει τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Μερικοί από τους πιο γνωστούς και διακεκριμένους ποιητές που διακόνησαν την εν λόγω έδρα είναι κι οι εξής: Matthew Arnold, WH Auden και Seamus Heaney.

Η αργία της Κυριακής

Κυριακή σήμερα. Ημέρα ανάπαυσης και σκόλης. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη την τραγουδά, όπως της πρέπει:

Με αφορμή και την εορτή του Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης, που θα εορτάσουμε σε λίγες ημέρες, ας θυμηθούμε έναν από τους νόμους του Μεγάλου αυτού Αυτοκράτορα, μέσω των οποίων θεσπίσθηκε η αργία της Κυριακής. Στον Codex Theodosianus (ΙΙ.8.1) διαβάζουμε το παρακάτω κείμενο:

Emperor Constantine Augustus to Helpidius.

Just as it appears to Us most unseemly that the Day of the Sun which is celebrated on account of its own veneration should be occupied with legal altercations and with noxious controversies of the litigation of contending parties, so it is pleasant and fitting that those acts which are especially desired shall be accomplished on that day. Therefore all men shall have the right to emancipate and to manumit on this festive day, and the legal formalities thereof are not forbidden. Given on 3 July at Cagliari in the second consulship of Crispus and Constantine Caesars (321).

Μια παρόμοια νομοθετική πράξη, του ίδιου Αυτοκράτορα και της ίδιας χρονιάς (321), βρίσκεται και στον Codex Iustinianus (III.12.3). Αυτή η πράξη απευθύνεται κυρίως προς τους ανθρώπους της υπαίθρου, στους οποίους δίνεται η άδεια να εργάζονται στα χωράφια την Κυριακή εάν είναι ανάγκη. Για τους κατοίκους των πόλεων όμως προβλέπεται αργία και ανάπαυση.