Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά

Τελευταία ημέρα του χρόνου σήμερα. Ημέρα αφιερωμένη στα Κάλαντα της Πρωτοχρονιάς. Τα παιδιά τα ψάλλουν στους δρόμους της πληγωμένης Πατρίδας κι εμείς τα θυμόμαστε στην Αποδημία μέσω του εξαίρετου καλλιτέχνη Γιώργου Νταλάρα.

Ο νέος μήνας μας φέρνει το νέο χρόνο. Κι ο νέος χρόνος μας φέρνει ευκαιρίες και δυνατότητες για νέα πορεία, για πρόοδο και για επιτυχίες πολλές. Ας εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες αυτές κι ας έχουμε μια Καλή κι Ευλογημένη Νέα Χρονιά 2012.

Μεγάλο Ημερολόγιο 2012

Η Ιερά Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας κυκλοφόρησε για 86η χρονιά το ονομαζόμενο «Μεγάλο Ημερολόγιό» της για το νέο έτος 2012. Είναι ένα Ημερολόγιο - βιβλίο, 608 πλούσιων σελίδων, γεμάτων με πληροφορίες για το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, για την Ι.Α. Θυατείρων & Μ.Β., για τους Ελληνορθόδοξους Ιερούς Ναούς και τις Κοινότητες σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και για τη ζωή και τη δράση της Ομογένειας του Λονδίνου. Ένα εκτενές Αγγλικό Τμήμα περιέχει τις κυριώτερες από τις πληροφορίες που βρίσκονται στο Ελληνικό Τμήμα.

Η εικόνα του εξωφύλλου ονομάζεται «Επί σοι χαίρει» και είναι έργο του αγιογράφου Γεωργίου Κλόντζα (τέλη 16ου αι.), το πρωτότυπο της οποίας βρίσκεται στο Ελληνικό Ινστιτούτο της Βενετίας. Οι σελίδες του Ημερολογίου διανθίζονται από πολλές και ωραίες έγχρωμες και ασπρόμαυρες φωτογραφίες από τη ζωή των Ελληνορθοδόξων Κοινοτήτων Μεγ. Βρετανίας.

Το Ημερολόγιο προλογίζουν η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος Α΄, όπως επίσης και ο Ποιμενάρχης της Βιβλικής αυτής Επαρχίας των Θυατείρων κ.κ. Γρηγόριος, ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρει και τα εξής:

«...Θέλω σε αυτόν τον Πρόλογο να μνημονεύσω την ολοκλήρωση της ανοικοδόμησης του Ναού Αγίου Παντελεήμονος και Αγίας Παρασκευής Harrow Λονδίνου, ο οποίος από τον περασμένο Απρίλιο έχει ανοίξει τις πόρτες του για την Θεία Λατρεία. Γι’ αυτό και ευχαριστούμε και συγχαίρουμε θερμά τους Άρχοντες, τον Ιερέα, τον Πρόεδρο και τα Μέλη της Εκκλησιαστικής Επιτροπής του Ναού, τους Κηδεμόνες και τους λοιπούς ομογενείς, άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι εσήκωσαν το βάρος της ευθύνης για την ανοικοδόμηση του Ιερού τούτου Τεμένους για την δοξολογία του εν Τριάδι Θεού και εις τιμήν και μνήμην του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος του Ιαματικού και της Αγίας Παρασκευής της Οσιοπαρθενομάρτυρος. Η ανοικοδόμηση εκ βάθρων ενός Ναού περιποιεί τιμήν και αποσπά τον δίκαιον έπαινον ημών και την εύνοιαν και αγάπη του Θεού...».

Θεματοφύλακας της Ορθοδοξίας

Σε μία χώρα όπου κυριαρχεί ο Προτεσταντισμός, ο Κωνσταντίνος Νικολακόπουλος, πρόεδρος του περίφημου τμήματος Ορθόδοξης Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου, αντιπροσωπεύει το σύγχρονο πρόσωπο της Θεολογίας.

Το ραντεβού μας με τον καθηγητή Θεολογίας Κωνσταντίνο Νικολακόπουλο, ήταν απόγευμα Σαββάτου, έξω από τη Salvatorkirche (Εκκλησία του Σωτήρα), μια από τις δύο ελληνικές εκκλησίες, η πιο παλιά, την οποία δώρισε το 1829 ο ίδιος ο Λουδοβίκος ο Α΄, στην Ορθόδοξη Κοινότητα του Μονάχου. «Σε Έλληνες που τότε δεν ήταν περισσότεροι από 30, απόγονοι Ελλήνων αγωνιστών της Επανάστασης που είχαν έρθει εδώ για σπουδές. Από τότε είναι σε ελληνικά χέρια. Η εκκλησία χτίστηκε μέσα σε ένα χρόνο από τον Λούκας Ροτάλερ, ο οποίος εισήγαγε το Γοτθικό ρυθμό στο Μόναχο» λέει ο ίδιος, που επιπλέον, από το 2003, είναι και ο Πρόεδρος του τμήματος Ορθόδοξης Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, το οποίο είναι το μοναδικό στο είδος του στη δυτική Ευρώπη.

«Είναι πρωτοφανές σε κρατικό Πανεπιστήμιο μη Ορθόδοξης χώρας να παρέχεται η δυνατότητα σπουδών Ορθόδοξης Θεολογίας. Αυτή είναι μια ιδιαιτερότητα που έχει η πόλη του Μονάχου, στην οποία συνυπάρχουν τρεις Θεολογικές Σχολές, η Ευαγγελική, η Ρωμαιοκαθολική και η Ορθόδοξη, οι οποίες συνεργάζονται και συμμετέχουν ενεργά στον Οικουμενικό διάλογο», συμπληρώνει.

Ο κ. Νικολακόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα και μεγάλωσε με δυσκολίες και βάσανα, καθώς ο πατέρας του, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, χτυπήθηκε σε μικρή ηλικία από εγκεφαλικό και η μητέρα του επωμίστηκε όλο το βάρος της ευθύνης της οικογένειας. Έτσι η προσωπική του αναζήτηση, ως διέξοδος από τα προβλήματα, κατέληξε στη Βυζαντινή Μουσική. «Πήγα στην ενορία μας και έψελνα. Είχα καλό δάσκαλο, τον Σπυρίδωνα Γεωργακόπουλο, μεγάλο ψάλτη της εποχής. Έτσι ξεκίνησα να αγαπώ πολύ τη μουσική».

Σπουδάζοντας στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, τελειοποίησε παράλληλα τις σπουδές του στη Βυζαντινή Μουσική στο Απολλώνιο Ωδείο και έκανε το μεταπτυχιακό του πλάι στον Λυκούργο Αγγελόπουλο, έναν από τους κορυφαίους χοράρχες και μελετητές της Βυζαντινής Μουσικής. Η συνέχεια γράφτηκε στο Ρέγκενσμπουργκ, μια μικρή πόλη κοντά στο Μόναχο και κατόπιν στο Μόναχο, όπου είχε πάρει υποτροφία. Είχε ήδη παντρευτεί τη νυν σύντροφό του Μαρία, που είναι φιλόλογος. Και από δω ξεκινά η ιστορία. «Ηρθα εδώ με σκοπό πάντα να επιστρέψω, αλλά είχε ανοίξει η έδρα Ορθόδοξης Θεολογίας, στην οποία πρώτος καθηγητής ήταν ο Θεόδωρος Νικολάου, που σήμερα είναι ομότιμος και μου πρότεινε τη θέση του βοηθού του. Έτσι φάνηκε μια προοπτική επαγγελματικής εξέλιξης. Εγώ είχα ήδη κάνει το πρώτο μου διδακτορικό και ξεκίνησα το δεύτερο. Το 1998 έγινα τελικά καθηγητής, με εξειδίκευση στη Βιβλική Θεολογία και αντικείμενο τη Καινή Διαθήκη».

Σήμερα στο Τμήμα Ορθόδοξης Θεολογίας, φοιτούν 65 φοιτητές από όλες τις Ορθόδοξες χώρες, Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ρωσία, Γεωργία, Κύπρο, Γερμανία και Αμερική. Οι Έλληνες είναι εννέα άτομα. Στο Τμήμα προσφέρονται τρία προγράμματα σπουδών: προπτυχιακό για την απόκτηση πτυχίου Ορθόδοξης Θεολογίας εννιά εξαμήνων, διδακτορικό στην Ορθόδοξη Θεολογία και Ορθόδοξη Θεολογία ως συμπληρωματική επιστήμη για φοιτητές που σπουδάζουν κάποια άλλη κύρια επιστήμη. Αξίζει να σημειωθεί πως το Μόναχο είναι η πόλη με τις μεγαλύτερες και αρτιότερες βιβλιοθήκες της Ευρώπης. Έτσι δίνεται η δυνατότητα άμεσης πρόσβασης σε εκατομμύρια τόμους θεολογικών και άλλων συναφών συγγραμμάτων.

«Εδώ οι σπουδές έχουν άλλο ρόλο από ό,τι στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα, τα παιδιά τα "ρίχνει" στη Σχολή το Μηχανογραφικό. Εδώ αυτός που θα γραφτεί είναι συνειδητοποιημένος και δεν υπάρχει περιορισμός στα κριτήρια. Στην Ελλάδα υπάρχει ομολογιακό ζήτημα, ενώ εδώ δεν είναι απαραίτητη η πίστη -έρχονται και άνθρωποι που απλά, "ψάχνονται"».

Ο καθηγητής πιστεύει ότι ο κόσμος θέλει διαφωτισμό με την καλή έννοια και όχι θρησκοληψία. Η θρησκευτική λατρεία θέλει λογική και όχι υπερβολή. Θεωρεί πως υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αντιληφθεί λάθος τη πίστη και άνθρωποι με υπερβολική λαϊκή ευσέβεια. Εκεί είναι που χρειάζεται η επέμβαση θεολόγων και κληρικών, ώστε να μπει φρένο σε υπερβολικές συμπεριφορές.

«Δυστυχώς ένα τμήμα του κλήρου δεν έχει συνείδηση του λειτουργήματός του, το βλέπει ως επάγγελμα ή ακόμη χειρότερα ως "δημοσιοϋπαλληλίκι" και αυτό απωθεί τον πιστό. Aπό την άλλη πιστεύω πως πρέπει να υπάρξει διάκριση στις αλήθειες της πίστης και στις παραδόσεις της Εκκλησίας. Δεν κάνει το ράσο τον παπά. Εδώ οι ιερείς δεν φορούν ράσο. Υπάρχουν κατεστημένα στο χώρο της Εκκλησίας που έχουν απολυτοποιηθεί και πρέπει να αλλάξουν. Η Εκκλησία δεν είναι μόνο ψαλμοί και αλληλούια, είναι και Πολιτισμός και κομμάτι της ιδιαιτερότητας και της ταυτότητας του Ελληνισμού. Για μας στο εξωτερικό, η Εκκλησία είναι συνδετικός κρίκος. Επειδή ζούμε σε περιβάλλον μη ορθόδοξο, έχουμε ανάγκη να αποκτήσουμε αυτοσυνείδηση, διότι το περιβάλλον το ίδιο είναι μια πρόκληση».

Ο Ελληνας επιστήμονας είναι επίσης εκδότης του επιστημονικού θεολογικού περιοδικού «Ορθόδοξο Βήμα» που κυκλοφορεί στη γερμανική γλώσσα και μας ξεδιπλώνει ακόμη μια πτυχή του. Διευθύνει δεκαπενταμελή χορωδία Βυζαντινής Μουσικής και είναι πρόεδρος του ελληνικού μουσικού συλλόγου που δίνει συναυλίες σε όλες τις πόλεις. Εκεί παραδίδονται μαθήματα βυζαντινής μουσικής σε Έλληνες και Γερμανούς 15-55 ετών.

Εύη Κωνσταντινίδου

Φωτογραφίες: Zωή Χατζηγιαννάκη

Πηγή: ΕΘΝΟΣ.gr, 26-12-2011

Νέος Πρεσβύτερος στα Θυάτειρα

Την επομένη ημέρα των Χριστουγέννων (26η Δεκεμβρίου), η Αγία Εκκλησία μας τιμά την Εορτή της Συνάξεως της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Κατά την εορταστική αυτή ημέρα τελέσθηκε (χθες) Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ελληνορθόδοξο Ιερό Καθεδρικό Ναό της του Θεού Σοφίας στο κεντρικό Λονδίνο, στην οποία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγ. Βρετανίας κ.κ. Γρηγόριος.

Στη διάρκεια της Ιερής αυτής Ακολουθίας τελέσθηκε και χειροτονία εις Πρεσβύτερο του Ιεροδιακόνου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής π. Σάββα Βασιλειάδη, πτυχιούχου Θεολογίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Στη μεγαλοπρεπή και συγκινητική αυτή Τελετή συλλειτούργησαν αρκετοί Ιερείς της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και διακόνησαν 2 Διάκονοι. Μεταξύ των συλλειτουργούντων Ιερέων ήταν και ο αδελφός του χειροτονούμενου, π. Παύλος Γρηγορίου.

Ο χειροτονούμενος ομίλησε με ιδιαίτερη έμπνευση, συγκίνηση, αλλά και με μεγάλο σεβασμό και ταπείνωση για το Μυστήριο της Ιερωσύνης, του οποίου έγινε κοινωνός και ιερουργός.

Με πολύ ωραία, πατρικά και Πατερικά λόγια ομίλησε και ο Άγιος Θυατείρων, τον οποίο είχε το προηγούμενο διάστημα διακονήσει ο χειροτονούμενος με θαυμαστή αφοσίωση.

Οι ευχές και προσευχές μας συνοδεύουν τον νέο μας αδελφό, συλλειτουργό και συμπρεσβύτερο. Είμαστε σίγουροι πως θα ιερουργεί πάντα στο Ιερό Θυσιαστήριο με πνεύμα προσευχής, προσοχής, ταπείνωσης, εσωτερικής ειρήνης και καταλλαγής.

Τὰ ξεχασμένα κάλαντα στὰ ἐρειπωμένα τὰ σπίτια...

Στὸν Κύριο Κώστα Ε. Τσιρόπουλο, εὐχετήριο

Τὰ πρόσωπα ποὺ φεύγουν, ὅταν τὸ ἐπιθυμεῖς, τὰ συντηρεῖς μέσα στὴν ψυχὴ καὶ τὴν καρδιὰ σου, γιὰ νὰ τὰ νοιώθεις σιμὰ σου ὡς σιωπηλοὺς συνοδοιπόρους στὸ ὑπόλοιπο τοῦ βίου σου. Γιατὶ μὲ αὐτὰ συνομιλεῖς κάποιες πικρὲς καὶ ἀνήσυχες ὧρες, σ᾿ αὐτὰ ἀναφέρεις τὸν καημό σου, ὅταν οἱ φίλοι κι οἱ γνωστοὶ κωφεύουν, ἀλλὰ κι ὅταν ἡ μοναξιὰ κλωθογυρίζει μέσα σου, μὲ πολλοὺς καὶ ποικίλους τρόπους καὶ μὲ τραγικὰ ἀδιέξοδα, ὥστε μονάχα ἡ ἀγαθὴ μνήμη τῶν ἀγαπημένων σου προσώπων νὰ γίνεται τὸ ἀνάχωμα, γιὰ νὰ ὑπερβεῖς τὰ ὅποια ἐμπόδια. Καὶ παράλληλα μὲ αὐτὰ εἶναι κι οἱ γνώριμοι χῶροι, ὅπως τὰ ἐρειπωμένα ἤ κλειστὰ σπίτια τοῦ παλιοῦ σου χωριοῦ ποὺ ἔχουν ἀποταμιεύσει καὶ τὴ δικὴ σου παρουσία, σὲ ἄλλους καιροὺς καὶ χρόνους, χρόνους περασμένους, ὅταν τὰ εἶχες ξαναεπισκεφτεῖ. Μὲ κορυφαῖες πάντα κι ἀλλησμόνητες τὶς παραμονὲς τῶν Χριστουγέννων καὶ τοῦ Ἁγίου Βασιλείου, τότε δηλαδὴ ποὺ σὲ ὧρα ἀπόβραδη, μὲ τὰ ποικίλα χρώματα τοῦ οὐρανοῦ, καθὼς χαμήλωνε σιγὰ-σιγὰ ὁ χειμωνιάτικος ἥλιος, νὰ στέκουν πάνω στοὺς γκρίζους τοὺς τοίχους τῶν σπιτιῶν, στὶς κληματαριὲς, στὰ πεζούλια, χτυπούσατε δειλὰ τὶς θύρες νὰ ψάλλετε τὰ κάλαντα. Ὡστόσο, κάποια σπαράγματα ἀπ᾿ τὸ χλωμὸ το φῶς εἰσχωροῦσε καὶ στὰ σπίτια, καταθέτοντας πάνω στὰ λιτὰ τὰ ἔπιπλα καὶ στοὺς μισοκαπνισμένους, ἀπ᾿ τὴν παραστιὰ τοίχους, χρυσαφένια στολίδια τονίζοντας παράλληλα καὶ τὴν ἁπλότητα ποὺ εἶχαν ἐκεῖνα, τὰ λησμονημένα σήμερα καὶ περιφρονημένα, σπίτια. Ἄλλοτε πάλι, ὅταν ὁ μολυβένιος οὐρανὸς ἔσταζε πάνω στὶς σκεπὲς καὶ στοὺς τοίχους ἐκεῖνο τὸ γκρίζο χρῶμα, λὲς κι ἀνέβαινε, ὡς ἀνάσα βαρειὰ, ἀπό τὶς παραστιὲς ἡ στάχτη κι ἁπλώνονταν μέσα στὸ χωριὸ -ὅπως ἡ μελάνη πάνω στὸ χαρτί- τότε τὰ σπίτια κι οἱ κάμαρες στολίζονταν ἀπ᾿ τὸ χρυσαφένιο τὸ φῶς ποὺ ἄφηνε ἡ φωτιὰ ἀπ᾿ τὸ παραγώνι. Τότε, λοιπόν ἦταν ποὺ αὐτὲς τὶς ἀπόβραδες στιγμὲς τὸ σπίτι γέμιζε μὲ σκιὲς, ὥστε νὰ λὲς ὅτι εἶναι τὸ σιωπηλὸ ξεκίνημα μιᾶς λιτανείας ἀπὸ τὶς ψυχὲς ποὺ κατοίκησαν κάποτε αὐτὸ τὸ σπίτι, καὶ κάθε τέτοια ὥρα, ὥρα ἑσπερινὴ, ἀνεβαίνουν ἀπό τὰ δώματα ὅπου αἰώνια κατοικοῦν καὶ τὸ ἐπισκέπτονται. Γιατὶ ἴσως ἐκεῖ περισσότερο ἀναπαύονται...

Αὐτὲς τὶς ἱερὲς, λοιπὸν, καὶ ὄντως ἐξαίσιες στιγμὲς τῆς παραμονῆς τῶν Χριστουγέννων ἤ τοῦ Ἁγίου Βασιλείου τὶς θυμᾶσαι μὲ δέος καὶ ἄφατη συγκίνηση, γιατὶ ἡ κάθε μιὰ εἶχε καὶ τὴ δικιά της σημειολογία, τὸ δικὸ της χαρακτηριστικό, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐκείνη ποὺ χαρίζει μιὰν ἰδιοπροσωπία καὶ ἰδιατερότητα. Ἔτσι τὴν παραμονὴ τῶν Χριστουγέννων αἰσθανόσουν τὴ μυρωδιὰ ἀπ᾿ τὸ φαΐ ποὺ σιγόβραζε στὴν παραστιὰ, γιὰ νὰ παρατεθεῖ ὡς ἑόρτιο γεῦμα τὶς αὐγὲς, ἐνῶ τοῦ Ἁγίου Βασιλείου ἡ μυρωδιὰ ἄλλαζε, γιατὶ ἦταν ἐκείνη τῆς «κ᾿ λούρας» τῆς Ἁγιοβασιλίτικης, δίχως φλουριὰ καὶ δῶρα, μὲ μοναδικὸ ὅμως δῶρο ἐκεῖνο τῆς Γιορτῆς καὶ τῆς μέρας. Ἔτσι τὰ κάλαντα εἶχαν ἐξάπαντος καὶ τὴν ἐμπειρία μιᾶς ἰδιότροπης «γευσιγνωσίας», ποὺ μονάχα μὲ τὴν ὀσμὴ καταλάβαινες, ἀφοῦ τὴν ἴδια γευόσουν καὶ στὸ σπίτι σου, γιατὶ στὸ χωριὸ τότε τὰ πάντα εἶχαν τέτοιες ὁμοιότητες μεταξὺ τους, ὥστε νὰ νομίζεις ὅτι ἦσαν κοινά.

Χριστούγεννα - Πρωτοχρονιὰ. Οἱ ἄδειοι δρόμοι στὸ Παλιὸ τὸ Κλῆμα, θυμίζουν στὸν τυχαῖο ἐπισκέπτη ἕνα τόπο χωρὶς ἱστορία, χωρὶς μνήμη καὶ μαρτυρία ζωῆς. Ὡστόσο τὶς μέρες αὐτὲς ποὺ ἔρχονται, μέρες καθαγιασμένες καὶ φωτεινὲς, ὅποιος σκύψει μέσ’ ἀπό τὰ μισογκρεμισμένα πορτοπαράθυρα τῶν ἔρημων σπιτιῶν κι ἀφουγκαρστεῖ προσεχτικὰ, θ᾿ ἀκούσει μὲ ἱερὴ προσοχὴ καὶ μεταφυσικὸ δέος τὰ ξεχασμένα κάλαντα ποὺ λένε οἱ ἐπίσης λησμονημένες ψυχὲς αἰώνιων παιδιῶν, ποὺ μήτε στιγμὴ δὲν ἐγκατέλειψαν τὸν ἱερὸ τοῦτο χῶρο, ἀλλ᾿ ἔμειναν αἰώνιοι προσμονάριοι νὰ κηρύττουν Ἱστορία καὶ Μνήμη: ἔστω κι ἄν τὸ ξέρουν «ὅτι εὶς μάτην κοπιοῦν...»

π. Κ. Ν. Καλλιανὸς
Σαρακοστὴ Χριστουγέννων 2008

Πατριαρχική Απόδειξη

Ἀριθμ. Πρωτ. 1192

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Χριστὸς καὶ πάλιν γεννᾶται καὶ οἱ Ἄγγελοι καὶ πάλιν ψάλλουν:
“Δόξα ἐν Ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.”
(Λουκ. β΄, 14-15).

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἄγγελοι ψάλλουν τὰς τρεῖς μεγαλειώδεις ταύτας διακηρύξεις καὶ ἡ μεγίστη πλειονότης τῶν ἀνθρώπων, ἂν καὶ ἑορτάζει Χριστούγεννα, δὲν δύναται νὰ ἀντιληφθῇ τὸ νόημα τοῦ ἀγγελικοῦ αὐτοῦ ὕμνου καὶ διερωτᾶται ἐὰν ὄντως σήμερον δοξάζεται ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ὁ Θεὸς καὶ διατὶ πρέπει νὰ δοξάζεται, ποῦ δύναταί τις νὰ εὕρῃ ἐπὶ γῆς τὴν ἐξαγγελθεῖσαν εἰρήνην καὶ διὰ ποῖον λόγον ἡ σημερινὴ ἀνθρωπότης πρέπει νὰ ζῇ ἐν εὐδοκίᾳ.

Διότι, ὄντως, ἡ πλειονότης τῶν ἀνθρώπων δὲν δοξάζει τὸν Θεόν, οὔτε διὰ τῶν ἔργων της, οὔτε διὰ τῶν χειλέων της, ἀρκετοὶ δὲ ἐξ αὐτῶν ἀμφισβητοῦν καὶ αὐτὴν ταύτην τὴν ὕπαρξιν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν παρουσίαν Του εἰς τὴν ζωήν των. Εἶναι μάλιστα πολλοὶ ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἀποδίδουν εἰς τὸν Θεὸν εὐθύνας, δι’ ὅσα δυσάρεστα συμβαίνουν εἰς τὴν ζωήν των. Ἀλλ’ ὅμως οἱ τοιουτοτρόπως ἀγανακτοῦντες ἐναντίον τοῦ Θεοῦ σφάλλουν βαρέως, καθ' ὅσον τὸ κακὸν δὲν προέρχεται ἀπὸ Αὐτόν. Ἀντιθέτως, ἡ ἐξ ἀγάπης πρὸς τὸν ἄνθρωπον σάρκωσις τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ ἐπακολουθήσαντα αὐτὴν γεγονότα τῆς Σταυρώσεως καὶ Ἀναστάσεώς Του, ἀναμορφώνουν τὸν πιστὸν εἰς τὸ ἀρχαῖον κάλλος καὶ χαρίζουν εἰς αὐτὸν τὴν αἰώνιον ζωήν καὶ τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν εἰρήνην καὶ καθιστοῦν αὐτὸν συγκληρονόμον τῆς αἰωνίου βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἡ πρᾶξις αὕτη τῆς τοῦ Θεοῦ Συγκαταβάσεως, ἂν καὶ περικλείει τὴν ἐσχάτην ταπείνωσιν, εἶναι ἀφ’ ἑαυτῆς ἱκανὴ νὰ ὑπερδοξάσῃ Αὐτόν. Οὕτως, ἄν καὶ πολλῶν ἀνθρώπων αἱ καρδίαι δὲν δοξάζουν τὸν Θεόν, ἀποδίδοται δόξα εἰς Αὐτόν, τὸν ἐν ὑψίστοις οἰκοῦντα, ὑπὸ πάσης τε τῆς κτίσεως καὶ ὑπὸ τῶν ἀντιλαμβανομένων τὰ γενόμενα ἀνθρώπων. Διὸ καὶ ἡμεῖς εὐγνωμόνως ἀναφωνοῦμεν μετὰ τῶν Ἀγγέλων τό “Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ” διὰ τὴν μεγαλωσύνην τῶν ἔργων Του καὶ τὸ ἀσύλληπτον τῆς ἀγάπης Του πρὸς ἡμᾶς.

Ἡ ἀπορία ὅμως ἀφορᾷ καὶ εἰς τὴν δευτέραν ἐξαγγελίαν τῶν ἀγγέλων "καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη". Κατὰ ποῖον τρόπον εὑρίσκεται ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ὅταν τὸ ἥμισυ σχεδὸν τοῦ πλανήτου εἶναι εἴτε ἐν δράσει εἴτε ἐν προετοιμασίᾳ πολεμικῇ; Ἡ γλυκύφθογγος ἐξαγγελία τῶν Ἀγγέλων “ἐπὶ γῆς εἰρήνη” εἶναι βεβαίως πρωτίστως μία ὑπόσχεσις τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἐὰν οἱ ἄνθρωποι ἀκολουθήσουν τὸν δρόμον τὸν ὁποῖον τὸ τεχθὲν Παιδίον ὑποδεικνύει εἰς αὐτούς, θὰ φθάσουν εἰς τὴν ἐσωτερικὴν εἰρήνην καὶ τὴν εἰρηνικὴν συμβίωσιν. Ἀλλά, φεῦ, μέγα μέρος τῶν ἀνθρώπων συγκινεῖται καὶ ἕλκεται ἀπὸ τὰ τύμπανα τοῦ πολέμου καὶ βαρυθυμεῖ εἰς τὸ ἄκουσμα τῆς ὑποσχέσεως τῆς εἰρηνικῆς ζωῆς. Δὲν ὁμιλοῦμεν βεβαίως μόνον περὶ τῶν ζηλωτῶν τῶν δι’ ὅπλων πολεμικῶν συρράξεων, ἀλλὰ κυρίως περὶ ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι μετατρέπουν τὴν εὐγενῆ ἅμιλλαν εἰς σύγκρουσιν καὶ ἔφοδον κατὰ τῶν συνανθρώπων καὶ ἐπιδιώκουν τὴν ἐξόντωσιν τοῦ ἀντιπάλου. Ὑπ’ αὐτὴν τὴν ἔννοιαν, ὁ πόλεμος βιώνεται ὡς πραγματικότης μεταξὺ τῶν μελῶν ἀντιτιθεμένων κοινωνικῶν ὁμάδων καὶ παρατάξεων, παντὸς εἴδους, ἐθνικῶν, κομματικῶν, συνδικαλιστικῶν, οἰκονομικῶν, ἰδεολογικῶν, θρησκευτικῶν, ἀθλητικῶν καὶ εἴ τινος ἄλλης, καὶ ὁ ψυχισμὸς τῶν μελῶν των διαμορφώνεται εἰς φιλοπόλεμον, ἀντὶ τοῦ, ὡς θὰ ἔπρεπε, φιλειρηνικοῦ. Αὐτὸ ὅμως δὲν ἀναιρεῖ τὴν ἀλήθειαν τῆς ἐξαγγελίας τῶν Ἀγγέλων, ὅτι διὰ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἀποδοχῆς τῶν διδαγμάτων Αὐτοῦ, θὰ ἐπικρατήσῃ ὄντως ἐπὶ γῆς ἡ εἰρήνη. Ὁ Χριστὸς ἦλθε κομίζων τὴν εἰρήνην καὶ ἐὰν αὐτὴ δὲν κυριαρχῇ εἰς τὸν κόσμον, εὐθύνονται οἱ μὴ ἀποδεχόμενοι καὶ μὴ βιοῦντες αὐτὴν ἄνθρωποι, καὶ ὄχι ὁ προσφέρων αὐτὴν Θεός.

Δεδομένης τῆς τοιαύτης στάσεως τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου ἔναντι τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς προσφερομένης ὑπ’ Αὐτοῦ εἰρήνης, δὲν εἶναι παράδοξον τὸ γεγονὸς ὅτι σπανίζει μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων ἡ εὐδοκία. Ἡ καλὴ διάθεσις τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους εἶναι δεδομένη, καὶ τὰ εὐμενῆ ἐπακόλουθα αὐτῆς ἐνεργὰ μὲν δι’ ὅλους κατ’ ἀρχὴν τοὺς ἀνθρώπους, ἰδιαιτέρως δὲ αἰσθητὰ διὰ τοὺς ἐμπράκτως ἀποδεχομένους τὰς ἀνωτέρω ἀγγελικὰς ἐξαγγελίας. Ἀντιθέτως, διὰ τοὺς ἀρνουμένους αὐτὰς καὶ ἐπιδιδομένους εἰς τὴν ἀλληλοεκμετάλλευσιν καὶ τὸν ἀλληλοσπαραγμόν, αἱ συνέπειαι βιοῦνται ὡς κρίσις ἀγωνίας καὶ ἄγχους, ὡς κρίσις οἰκονομικὴ καὶ ὡς κρίσις σκοποῦ τῆς ὑπάρξεώς μας καὶ ἀβεβαιότης ὑπαρξιακή.

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίων ἀγαπητά,

Πάντα λοιπὸν τὰ ὑπὸ τῶν Ἀγγέλων ἐξαγγελθέντα κατὰ τὴν Γέννησιν τοῦ Κυρίου ἀγαθὰ ὑπάρχουν καὶ σήμερον καὶ βιοῦνται ἐν πληρότητι ὑπὸ τῶν πιστευόντων εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν ὡς Θεάνθρωπον καὶ Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Ἄς ἀρχίσωμεν ἀπὸ ἐφέτος νὰ βιώνωμεν τὰ Χριστούγεννα ὡς ἀρέσει εἰς τὸν ἀγαθοδότην Θεόν, διὰ νὰ βιώσωμεν τὴν ἐπὶ γῆς καὶ ἐντὸς τῶν καρδιῶν μας ἀνυπέρβλητον Εἰρήνην καὶ τὴν πλήρη ἀγάπης εὐδοκίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς ἡμᾶς. Ἄς καταστήσωμεν ἑαυτοὺς πρόσωπα κοινωνοῦντα ἀγαπητικῶς μετὰ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ συνανθρώπου, μετατρεπόμενοι ἀπὸ ἄτομα εἰς πρόσωπα. Ἄς ἀποβάλωμεν τὰ προσωπεῖα τοῦ διεσπασμένου καὶ ἀποκεκομμένου ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ τὴν εἰκόνα Αὐτοῦ, τὸν συνάνθρωπον, τὸν πλησίον, ἐγωϊστικοῦ ἀτόμου, καὶ ἂς ἐκπληρώσωμεν τὸν προορισμόν μας, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ ὁμοίωσις πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τῆς ἐμπράκτου πρὸς Αὐτὸν πίστεώς μας. Ἄς γίνωμεν καὶ ἡμεῖς ἀναμεταδόται τῶν ἀγγελικῶν ἐξαγγελιῶν πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα, ἡ ὁποία δεινῶς πάσχει καὶ δὲν δύναται νὰ εὕρῃ, διὰ τῶν μέσων τὰ ὁποῖα συνήθως χρησιμοποιεῖ, τὴν Εἰρήνην καὶ τὴν Εὐδοκίαν. Ἡ μόνη ὁδὸς ἀπαλλαγῆς ἐκ τῶν πολεμικῶν καὶ τῶν οἰκονομικῶν καὶ τῶν πάσης φύσεως κρίσεων εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος μᾶς διεβεβαίωσεν ὅτι Αὐτὸς εἶναι ἡ Ὁδὸς καὶ ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωή. Δοξάζομεν, λοιπὸν, ὁλοκαρδίως τὸν ἐν Ὑψίστοις καὶ μεταξὺ ἡμῶν ἀναστρεφόμενον Συγκαταβάντα Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ συνδιακηρύσσομεν μετὰ τῶν Ἀγγέλων ὅτι εἶναι ἐφικτὴ καὶ ὑπάρχει ὄντως ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐντὸς τῶν καρδιῶν μας ἡ Εἰρήνη, διότι κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ, ὡς Αὐτὸς ηὐδόκησε σαρκωθεὶς διὰ τῆς Γεννήσεως Αὐτοῦ ἐν Φάτνῃ.

Ἂς ζήσωμεν, λοιπόν, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, τὴν χαρὰν τῆς Γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ τὴν πρόγευσιν τῶν ὅσων ἀγαθῶν διὰ τὸν ἄνθρωπον διακηρύσσει ἡ τριπλῆ ἀγγελικὴ ἐξαγγελία.

Γένοιτο.

Φανάριον, Χριστούγεννα, βια’

+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος
Διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Κι άλλες κάρτες

Κάρτες, μαζί με ευγενικές ευχές, συνεχίζουν να μας έρχονται κατά νέφη, όπως βέβαια είναι σύνηθες αυτή την εποχή.

Είμαστε οπωσδήποτε απολύτως ευγνώμονες σε όλους τους αποστολείς και εκτιμούμε την καλή τους την διάθεση.

Μέσα στο βαρύτατο πρόγραμμα των Αγίων αυτών Ημερών προσπαθούμε να ανταποκριθούμε κι εμείς στην παραδοσιακή αυτή ανταλλαγή ευχετηρίων καρτών.

Όπως έχουμε κάνει και στο παρελθόν προσπαθούμε να ξεχωρίσουμε κάποιες κάρτες και να τις μοιραστούμε με τους αναγνώστες του παρόντος ιστολογίου, μοιραζόμενοι παράλληλα και τη χαρά, αλλά και τις ειλικρινείς ευχές, που μας προσφέρουν.

Στην παρούσα ανάρτηση, η πρώτη κάρτα μας ήλθε από την Αθήνα, και παριστάνει την Προσκύνηση των Μάγων, έργο του αποστολέα - αγιογράφου Μιχ. Ακάλεστου, που βρίσκεται στον Ι.Ν. Αγ. Παύλου Λευκωσίας. Η δεύτερη μας εστάλη από τον Πρωτοπρ. Γεώργιο Νικολάου - Μπρίστολ, και είναι μια όμορφη φιλοτελική χριστουγεννιάτικη κάρτα από την Κύπρο.

Η τρίτη είναι από τον Άγγλο Βουλευτή της περιφέρειάς μας κ. Bob Blackman. Tην τέταρτη την σχεδίασε ένας πιτσιρικάς της Ομογένειάς μας, ο Αλέξανδρος Leppard, και την εκτύπωσε ο Οργανισμός Art Projects for Schools. H πέμπτη και τελευταία είναι μια γλυκύτατη και άκρως πρωτότυπη κάρτα που μας την έστειλε μια φίλη από την Τσεχία.

Hellenic TV στο Λονδίνο

Το Hellenic TV είναι Ελληνικός και ελληνόφωνος Τηλεοπτικός Σταθμός που εκπέμπει στο Λονδίνο σε 5,000 συνδρομητές καλωδιακά μέσα απο το cable London.

Το πρόγραμμα του Hellenic TV περιλαμβάνει τοπικές παραγωγές και άλλα προγράμματα όπως και αναμετάδοση της εκπομπής του Cyprus SAT και ERT SAT για κάποιες ώρες.

Η Ελληνική Τηλεόραση Λονδίνου ξεκίνησε να εκπέμπει τον Δεκέμβριο του 1990, όταν είχε μόλις πρωτοαρχίσει η καλωδιακή τηλεόραση στην Αγγλία.

Στην αρχή είχε μόνο 13 συνδρομητές, ενώ σε ένα χρόνο είχαν φθάσει τους 1000.

Στην πορεία ο Σταθμός αναπτύχθηκε τόσο που σήμερα εκπέμπει επί 24-ώρου βάσεως.

Σήμερα η Hellenic TV, με την επιμέλεια του Γιώργου Λίγγου, εκπέμπει και μέσω του διαδικτύου κι έτσι είναι ορατή από ολόκληρη την οικουμένη.

Μικρό Ημερολόγιο

...της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων & Μεγ. Βρετανίας

Η Αρχιεπισκοπή Θυατείρων εκδίδει κάθε χρόνο τέτοια εποχή δύο Ημερολόγια. Ένα μικρό, που κάποτε το ονομάζουμε «τσέπης», κι ένα μεγάλο σαν βιβλίο, με πολλές και ποικίλες λεπτομέρειες, που αφορούν τη ζωή της Ελληνορθόδοξης Ομογένειας του Ηνωμένου Βασιλείου.

Στη σημερινή ανάρτηση παρουσιάζουμε το μικρό Ημερολόγιο, το οποίο έχει 112 σελίδες και παρέχει σύντομες πληροφορίες για όλες τις Κοινότητες και τις Ιερές Μονές της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων. Διατίθεται δε από όλους τους Ναούς και τις Κοινότητες της Ιεράς Αρχιεπισκοπής.

Το Ημερολόγιο προλογίζει ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων & Μ.Β. κ.κ. Γρηγόριος, ο οποίος -μεταξύ άλλων- αναφέρει τα παρακάτω:

«Με την βοήθεια του Θεού μπήκαμε στην νέα χρονιά 2012 κατά την οποία, κατά αγαθή συγκυρία, συμπληρώνονται 90 χρόνια από την ίδρυση αυτής της Επαρχίας του Οικουμενικού θρόνου Κωνσταντινουπόλεως, η οποία φέρει το βιβλικό όνομα Θυάτειρα και κατοικοεδρεύει στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Δημοκρατία της Ιρλανδίας... Τον περασμένο χρόνο αποχώρησαν από την σκηνή τούτου του κόσμου τέσσερις Κληρικοί της Αρχιεπισκοπής: Οι Αρχιμανδρίτες Σωφρόνιος Παπαδόπουλος και Παντελεήμων Κουλούρης, ο Οικονόμος Ανδρέας Ιωαννίδης και ο Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Ledwich... Αναφέρω επίσης ότι φέτος το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο θα ευλογήσει το Άγιον Μύρον...».

Κάρτα Κοτζιαμάνη

Για τον καλλιτέχνη - γλύπτη Νίκο Κοτζιαμάνη γράψαμε πρόσφατα και του αφιερώσαμε μια ανάρτηση.

Σήμερα παρουσιάζουμε τη χριστουγεννιάτικη κάρτα του, στην οποία απεικονίζεται ο καλλιτέχνης να δημιουργεί τον υπέροχο ανδριάντα του μεγάλου και αγνού ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 Μάρκου Μπότσαρη.

Το άγαλμα αυτό -ύμνος προς την αθάνατη ελληνική ιστορία μας- προορίζεται να τοποθετηθεί προσεχώς στο Πολεμικό Μουσείο των Αθηνών και αποτελεί δωρεά του ζεύγους Δημήτρη και Ελένης Τάσιου.

Christopher Hitchens

...και τα Γλυπτά του Παρθενώνα

Ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους διανοητές έχασε την άνιση μάχη με τον καρκίνο πριν από λίγες ημέρες (στις 15 Δεκεμβρίου), σε ηλικία μόλις 62 ετών. Ήταν ο Βρετανο-Αμερικανός συγγραφέας και δημοσιογράφος Χριστόφορος Hitchens.

Ένα από τα κύρια στοιχεία που χαρακτήριζαν τον εν λόγω διανοούμενο ήταν η φιλοσοφική του αθεΐα. Αυτοαποκαλούνταν «αντιθεϊστής» και πιστός στις φιλοσοφικές αρχές του Διαφωτισμού. Πίστευε και δίδασκε ότι η πίστη σε Θεό ή σε μια ανώτερη δύναμη είναι μια άποψη που σχετίζεται με τον ολοκληρωτισμό, και για τούτο καταστρέφει την ελευθερία του ανθρώπου. Θεωρούσε δε πως η ελεύθερη έκφραση και η επιστημονική γνώση και ανακάλυψη θα πρέπει να αντικαταστήσει τη θρησκεία ως μέσο διδαχής της ηθικής και ορισμού του ανθρώπινου πολιτισμού.

Όμως ο Hitchens ήταν κι ένας μεγάλος υποστηρικτής των δικαίων του Ελληνισμού, ειδικά όσον αφορά την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στη φυσική τους θέση, στην Ακρόπολη της Αθήνας. Όπως είναι γνωστό τα Γλυπτά μας εκλάπησαν από τον Άγγλο Λόρδο Ελγίνο και βρίσκονται σε ειδική αίθουσα του Βρετανικού Μουσείου από το 1816.

Ο Hitchens έγραψε ένα βιβλίο για το θέμα αυτό, το οποίο κυκλοφόρησε το 1987 με τον τίτλο «The Elgin Marbles». Το ίδιο κείμενο κυκλοφόρησε το 2008 με νέο -και προφανώς ακριβέστερο- τίτλο: «The Parthenon Marbles: The Case for Reunification». Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας υποστηρίζει την ορθή βέβαια άποψη ότι «οι Έλληνες έχουν φυσικό δικαίωμα στα Γλυπτά», τα οποία «ανήκουν στο λόφο της Ακρόπολης, σ’ εκείνο το φως, σ’ εκείνο τον αέρα». Αναφερόμενος στους Βρετανούς είπε χαρακτηριστικά: «Δεν μπορούμε να ζούμε με την ντροπή αυτή»!

Σε μια συνέντευξη που έδωσε το 2008 είχε πει: “As Rabbi Hillel the great Babylonian Rabbi said, ‘You may not ever see the victory of the justice but you have no right to abandon the struggle for it.’”

Χριστούγεννα...

Στὴ μνήμη τοῦ Καθηγητοῦ μου Δημητρίου Γ. Τσάμη

1. Ἐκεῖνο τό φῶς....

Πάντα τήν ὥρα τοῦ βαθέως Ὄρθρου, ὅταν πιά ἔρθουν οἱ στιγμές τῆς προετοιμασίας γιά τήν ἐκκλησιά, ἡ μνήμη ἔρχεται νά σταθεῖ σέ κάποια παλιά, ξεχασμένα Χριστούγεννα, πρίν ἀπό 45 χρόνια, τότε δηλαδή πού εἶχε ἔλθει ὁ Πατέρας ἀπό τήν ξενιτιά.

Ἀπό κεῖνα τά Χριστούγεννα λοιπόν ἔχει ἀπομείνει στή μνήμη καί στήν ὀθόνη τῆς ψυχῆς, μαζί μέ ὅλα τ᾿ ἄλλα καί κεῖνο τό ἰσχνό, χλωμό φῶς τῆς λάμπας τοῦ πετρελαίου πού φώτιζε ἕνα γύρω τό σπίτι, ὥστε νά ἑτοιμαστοῦμε ὅλοι γιά νά πᾶμε στήν ἐκκλησιά.

Μεγάλωναν τότε οἱ ἴσκιοι ἕνα γύρω στούς κιτρινισμένους τοίχους καί ἡ πρωϊνή ἐκείνη παγωνιά μέ τήν ἄχνα πού ἔβγαινε ἀπό τά μισονυσταγμένα στόματα, ἔμοιαζε μέ τήν καταχνιά πού κατέβαινε σέ καιρό βροχῆς ἀπό τά βουνά. Μόνο πού σήμερα αὐτές οἱ εἰκόνες μοιάζουν, παρ᾿ ὅλο τό μακρύ περπάτημα τοῦ χρόνου, τόσο κοντινές, οἰκεῖες, χειροπιαστές κάποτε, ὅμως μόνο στήν περιοχή τοῦ ὀνείρου: τοῦ Χριστουγεννιάτικου δηλαδή ὀνείρου τῶν χρόνων πού ἡ ἡλικία συναγωνίζεται μέ τόν ἐνθουσιασμό, τήν ξεγνοιασιά καί φυσικά τήν βαθύτατη βίωση τῆς γιορτῆς, ἔστω μέ εἰκόνες ὡσάν κι αὐτή...

Παραμονή Χριστουγέννων 2003, λίγο πρίν ἀπο τόν Ὄρθρο.

2. Προσευχή τήν ὥρα τοῦ Ὄρθρου

Σεργιανᾶς κι ἀπόψε μέσα στήν ἄδεια τήν ἐκκλησιά, τή μισοφωτισμένη ἀπό τά καντήλια καί τό μικρό τό ἡλεκτρικό τό φῶς. Εἶναι πράγματι βαθύτατα κατανυκτική ἐτούτη ἡ ὥρα ὁπού ἡ σιωπή, ἡ ἡσυχία καί μοσχοβολία ἀπό τό θυμίαμα ἀφήνουν στήν ἀποκαμωμένη τήν ψυχή μιά γαλήνη περιούσια.

Ὡστόσο εἶναι ἀδύνατο νά μήν τρικυμιστεῖ ἡ ψυχή τοῦτες τίς στιγμές, νά μήν ὑπάρξει ὁ στοχασμός κι ἡ ἀναπόληση· νά μή λειτουργήσει δηλαδή ἡ μνήμη καί νά θυμηθεῖ. Νά θυμηθεῖ τήν παλιά ἐκείνη ἐκκλησιά ἀπ᾿ ὅπου ξεκίνησες τό δρόμο σου πρός αὐτή τήν ὑψηλή τή διακονία. Κι εἶναι ἡ ἐκκλησία ἐκείνη, τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων ὁ παλιός ὁ ναός, πού στέκει μοναχικός, ἐρημικός καί φυσικά πληρωμένος μέ ἕνα πλῆθος ἀποταμιευμένων ἐνθυμήσεων, ὅπου ἡ Μνήμη, ὡς συλλέκτης μιᾶς κληρονομιᾶς αἰώνων τά φυλάσσει μέ κάθε ἱερότητα. Καί τό κυριώτερο: σιμά στή ἐκκλησία εἶναι καί τό κοιμητήριο, ὅπου ἀναπαύονται ὅλοι ὅσοι κατέθεσαν τόν προσωπικό τους ὀβολό, ὥστε νά μένει ἡ φωτιά τῆς Μνήμης ἀναμμένη, φωτεινή καί θαλλερή πάντοτε.

Σεργιανᾶς ἀπόψε μέσα στόν παγωμένο χῶρο τοῦ ναοῦ σου, σέ ὥρα βαθέως Ὄρθρου, πρίν ἀκόμα χτυπήσουν οἱ καμπάνες, γιά νά συναχθεῖ ὁ κόσμος.

Εἶναι μιά ὥρα συγκίνησης καί φόρτισης, αὐτές οἱ στιγμές πού περνοῦν μέσα σέ μιά σιωπή καί εἰρήνη, ὥστε νά ξεδιπλώνεται ἡ ψυχή καί νά ψαύει μέ ὑπομονή ὅλες τίς σκοτεινές της πτυχές, ὅλους τούς μισοφωτισμένους δρόμους τῆς εὐαισθησίας καί τῆς θύμησης. Γι᾿ αὐτό καί τούτη τήν ὥρα μέ ἰδιαίτερη συγκίνηση καταφεύγει ὁ νοῦς καί τό εἶναι στή λησμονημένη ἐκείνη ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων, στό Παλιό τό Κλῆμα, ἐκεῖ πού πρωτοβημάτισες στά ζητήματα τῆς Γνώσης καί τῆς ψηλάφησης τοῦ Θείου.

Ξέρω πώς τούτη τήν ὥρα καί μέ τούτη τήν ἀκατάπαυτη βροχή κανένας δέν θά σηκωθεῖ νά πάει ν᾿ ἀνάψει τά καντήλια της καί νά θυμιάσει, ὥστε νά θραυστεῖ τό κέλυφος τῆς φριχτῆς τῆς παγωνιᾶς καί τῆς θλίψης πού σέρνεται τούτη τήν ὥρα μέσα στό ναό καί νά γαληνέψει λίγο ὁ χῶρος, νά ζεσταθεῖ, νά ὑπάρξει δηλαδή, ἔστω κι ἀπό μιά ἀνθρώπινη ἀνάσα ἡ δυνατότητα αὐτή. Γι᾿ αὐτό κι ἀπό τήν πλεονεκτική αὐτή θέση πού βρίσκομαι καί μπορῶ ἥσυχα νά προσευχηθῶ στό Νέον Παιδίον, Τό παρακαλῶ ὅπως εὐδοκήσει καί στείλει, ἔστω γιά μόνη στιγμή ἕναν Ἄγγελό Του, ν᾿ ἀνάψει γιά ἐλάχιστο χρόνο ἕνα καντήλι, νά θυμιάσει λίγο, ὥστε νά εἰρηνεύσει ὁ χῶρος, νά φωτιστεῖ ὀ ναός, νά ἐγερθοῦν οἱ ἴσκιοι τῶν προγόνων ἀπο τίς ἀρχαῖες τους σκοτεινές γωνιές καί νά συνεορτάσουν ὅλοι, ὅπως κάποτε... Γιατί εἶναι μιά εὐλογημένη Νύχτα ἡ ἀποψινή καί τοῦτο τό Θυσιαστήριο τό ὁποῖο δέχθηκε γιά χρόνους πολλούς τήν λατρευτική προσφορά τῶν παλιῶν Κληματιανῶν θἄπρεπε, ἔστω γιά μιά στιγμή νά φωτιστεῖ, γιά νά ξαναβρεῖ τό νῆμα πού τό ἔδενε μέ τό χτές...

Ἱ.Ν. Τριῶν Ἱεραρχῶν Σκοπέλου, Νύχτα τῶν Χριστουγέννων 2003, ὥρα 02.30 πρωϊνή
παπα-Κωνσταντῖνος Ν. Καλλιανός

Εγκύκλιος Χριστουγέννων 2011

...του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Θυατείρων & Μ. Βρετανίας κ. Γρηγορίου

Αγαπητοί μας εν Κυρίω,

Εορτάζουμε και φέτος, συν Θεώ, τα μεγάλα και κοσμοϊστορικά Γεγονότα της Γεννήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της παρουσίας Του, ανάμεσά μας, σε σχήμα και μορφήν ανθρώπου. «Ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» (Ἰωάννης, Κεφ. Α, 14). Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μπήκε στην ιστορία απαρατήρητος, αλλά μαρτυρούμενος και αναμενόμενος από τους Λαούς της Γης. Όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος: «ότε δε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν» (Γαλ. Κεφ. 4, 4-5). Κατά τρόπον μυστηριώδη, προετοιμάστηκαν οι ψυχές των ανθρώπων, για να υποδεχθούν τον Σωτήρα του Κόσμου Χριστόν, γιατί όλοι οι Λαοί ανέμεναν την λύτρωση και την αποκατάστασή τους εις τους κόλπους της αγάπης του Δημιουργού. Και οι μεν Έλληνες ανέμεναν τον «άγνωστον θεόν», οι δε Ιουδαίοι τον Μεσσίαν Χριστόν. Όσα οι προφητείες προέβλεψαν, πραγματοποιήθηκαν «εν ταις ημέραις εκείναις, όταν εξήλθε δόγμα παρά Καίσαρος Αυγούστου απογράφεσθαι πάσαν την οικουμένην» (Λουκάς, Κεφ. Β, 1). «Αυγούστου μοναρχήσαντος επί της γής, η πολυαρχία των ανθρώπων επαύσατο˙ και σου, Χριστέ, ενανθρωπήσαντος εκ της Αγνής, η πολυθεΐα των ειδώλων κατήργηται: Υπό μίαν βασιλείαν εγκόσμιον, οι πόλεις γεγέννηνται˙ και εις μίαν δεσποτείαν Θεότητος, τα Έθνη επίστευσαν» (Υμνος Χριστουγέννων).

Αυτές, ιδιαίτερα, τις μέρες, όλοι θα στρέψουμε λυτρωτικά τα βλέμματά μας στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας και, με την φαντασία μας, θα ζήσουμε την Άγια Εκείνη Νύχτα των Χριστουγέννων, που με τόση πιστότητα απαθανάτισαν οι Ιεροί Ευαγγελιστές, οι δε υμνογράφοι, οι ποιητές και οι ζωγράφοι εμπνέονται και ποικιλότροπα αναζωντανεύουν το Γεγονός που συγκρατεί και συγκροτεί την Εκκλησία. Αγιάζει τους Πιστούς, εμπνέει τους Μάρτυρες και τους Αγίους, στηρίζει τους φτωχούς και τους αδύνατους και γεμίζει με όνειρα και ελπίδες τους Άρχοντες και τους λαούς της Υφηλίου, για να μην αποκάμνουν από τις δυσκολίες και τα εμπόδια, αλλά με υπομονή και καρτερία να καταφεύγουν εις τον Σαρκοφορεμένον Χριστόν για να βρούνε λύσεις και διέξοδον εις τα προβλήματά τους.

Σήμερα οι λαοί, ιδιαίτερα της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, ζούμε σε περίοδο κρίσεως. Οι μεν πρώτοι διανύουμε περίοδο οικονομικής και ηθικής κρίσεως, οι δε δεύτεροι, περίοδον «άνοιξης» και «χειμώνα», και αγωνίζονται να ελευθερωθούν από τον εγκόσμιο δεσποτισμό και να μπουν στην τροχιά της Δημοκρατίας και της γνήσιας ελευθερίας. Η ιστορία του Χριστιανισμού μας δείχνει τον δρόμο και μας καλεί να τον ακολουθήσουμε για να βρούμε και την ειρήνη και την ασφάλεια και την πρόοδον ολόκληρης της Ανθρωπότητος, για την οποία ο Υιός ο Μονογενής και Λόγος του Θεού ήλθε στον Κόσμο για να ιδρύσει την Εκκλησία Του και να μας κάμει κοινωνούς και κληρονόμους της Βασιλείας Του. Δεν είναι δε τυχαίο ότι ο Απόστολος Παύλος, γράφοντας προς τους Χριστιανούς της Εφέσου, διακηρύσσει: «αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην, καὶ ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγύς» (Ἐφεσ. Κεφ. 2, 14-17). Έχοντες κατά νου αυτήν την πίστη, αυτήν την επαγγελία και υπόσχεση «κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας» (Ἑβραίους Κεφ. 4, 14). Παραμένουμε πιστοί στον “Χριστόν ο οποίος επιστρέφει” και πάλιν στη ζωή μας τον οποίον η Εκκλησία δοξολογεί και διακηρύσσει αδιάκοπα επαναλαμβάνοντας, “Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία”.

Η σχέση μας, όμως, με τον Χριστό, δεν πρέπει να είναι περιστασιακή. Πρέπει να είναι δυναμική, υπαρξιακή και να εκφράζεται με την πίστη, την προσευχή, την συμμετοχή μας στην ζωή της Εκκλησίας, της Κοινότητος, της Παιδείας, της Φιλανθρωπίας. Ως Εκκλησία, αγωνιζόμαστε να επεκτείνουμε την πολιτιστική, την εκπαιδευτική και κοινωνική μας προσφορά μέσα στην ευρύτερη κοινωνία που ζούμε. Πάντοτε είχαμε κατά νουν το Ποίμνιο μας, τις ανάγκες του, τα αιτήματά του, τα προβλήματα και τις πνευματικές αναζητήσεις του. Προσπαθούμε να ιδρύσουμε κατάλληλους θεσμούς και όργανα για να προστατεύουν την Ορθόδοξη Χριστιανική Παράδοση, την Οικογένεια, την ελευθερία και τον Πολιτισμό.

Η ίδρυση Ημερησίου Σχολείου Μέσης Εκπαίδευσης και Ιεράς Γυναικείας Μονής στην περιοχή του Μείζονος Λονδίνου, είναι σήμερα τα κύρια μελήματά μας, γι’ αυτό και ζητούμε την ενεργούμενη αγάπη και την προσευχή σας. Με αυτές τις ιερές σκέψεις σας χαιρετίζω όλους και όλες εν Κυρίω. Αναμένω ότι ο καθένας και η καθεμιά Ορθόδοξη Χριστιανή θα μεταβείτε στην Εκκλησία να προσευχηθείτε, να κοινωνήσετε, να μοιραστείτε τα αγαθά σας με τους φτωχούς και τους εμπερίστατους αδελφούς μας. Θα παρακαλέσετε δε τον Χριστό, να επισκεφτεί το σπίτι σας και να το γεμίσει με χαρά και ειρήνη όπως έκαμε και για τους Μάγους και τους Ποιμένες την νύχτα της Γεννήσεώς Του. Προσεύχομαι δε για σας και την οικογένειά σας και διατελώ μετά θερμών ευχών και της εν Κυρίω αγάπης και τιμής.

Χριστούγεννα 2011

Ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριος

Νίκος Κοτζιαμάνης

Το ιστολόγιό μας τιμάται σήμερα ιδιαίτερα, με την παρουσία εδώ του προσώπου και του έργου του διάσημου διεθνώς Ελληνο-Κυπρίου καλλιτέχνη και ιδιαίτερα γλύπτη Νίκου Κοτζιαμάνη.

Ο καλλιτέχνης τιμά τον ιστολόγο με την φιλία του και το ευγενικό πνεύμα συνεργασίας του σε έργα και εκδηλώσεις πνευματικές και πολιτιστικές.

Οι φωτογραφίες της παρούσας ανάρτησης βγήκαν κατά την πρόσφατη επίσκεψη στην οικία και το εργαστήριο του καλλιτέχνη. Στην επίσκεψη αυτή μας συνόδευε και ο επίσης καλλιτέχνης (ζωγράφος και γλύπτης) Αλέξης Καπράρας.

Μας κάνει πάντα εντύπωση η πλατιά και φιλοσοφημένη αντίληψη και κοσμοθεωρία του σπουδαίου αυτού ανθρώπου, ο οποίος αγκαλιάζει με τη σκέψη και το έργο του ολόκληρο τον Ελληνισμό και επιθυμεί να τιμήσει με την καλλιτεχνική παραγωγή του την ιστορία και την πνευματική προσφορά του αθάνατου Ελληνικού Έθνους μας.

Ο Μορφίτης καλλιτέχνης πατάει στέρεα και δυνατά στην τέχνη του και παράγει εξαίσια έργα, με παγκόσμια αναγνώριση και αποδοχή.

Από τα γνωστότερα έργα του (αγάλματα), που βρίσκονται τοποθετημένα σε δημόσιους χώρους, σε διάφορες χώρες του κόσμου, είναι και τα εξής: Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, Ήρωας Ευαγόρας Παλληκαρίδης, Ήρωας Γρηγόρης Αυξεντίου, Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Α΄, Λόρδος Βύρωνας, Ήρωας Τάσος Μάρκου, Μελίνα Μερκούρη, Αλίκη Βουγιουκλάκη, και πολλά άλλα.

Στην οικία και το εργαστήρι του καλλιτέχνη βλέπει κανείς μια μεγάλη ποικιλία ζωγραφικών πινάκων και γλυπτών. Μεταξύ των γλυπτών διακρίναμε και τα εξής: Πρόεδρος Κωνσταντίνος Καραμανλής, Πρόεδρος Η.Π.Α. J.F. Kennedy, Πρόεδρος Σπύρος Κυπριανού και άλλα.

Αξίζει, επίσης, να αναφέρουμε πως το τελευταίο γλυπτό έργο του Νίκου Κοτζιαμάνη, που κοσμεί και την χριστουγεννιάτικη κάρτα του (την οποία θα παρουσιάσουμε προσεχώς σε ιδιαίτερη ανάρτηση) είναι ο Ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 Μάρκος Μπότσαρης.

Όλα αυτά είναι οπωσδήποτε έργα της πλούσιας καλλιτεχνικής έμπνευσης και ευαισθησίας ενός ανθρώπου χωρίς όρια στη φαντασία του, που τιμά το Έθνος και τη φυλή μας.

Βουνά οι κάρτες

Συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε την φράση του τίτλου για να δείξουμε (αστειευόμενοι κατά κάποιον τρόπο) την πληθώρα των καρτών που ανταλλάσσονται αυτές τις ημέρες από τους ανθρώπους που τιμούν τα Χριστούγεννα.

Οι ευχές κυριολεκτικά πάνε κι έρχονται, και μέσω των καρτών, που είναι ένας όμορφος και κομψός τρόπος να μεταδοθεί -με τρόπο καλλιτεχνικό- το μέγα μήνυμα της ενανθρώπησης του Σωτήρα Χριστού.

Εμείς λαμβάνουμε εκατοντάδες κάρτες κάθε χρόνο και προσπαθούμε τουλάχιστον να ανταποδώσουμε τις ευγενικές ευχές που μας αποστέλλονται.

Χαιρόμαστε με τις κάρτες και τις ευχές όλων. Τις θεωρούμε όλες ειλικρινείς και πολύτιμες για εμάς.

Ξεχωρίζουμε κάποιες με διάφορα κριτήρια, κυρίως για την πρωτοτυπία τους. Είναι αλήθεια ότι ένα έργο ενός παιδιού, μια ωραία βυζαντινή εικόνα, ή μια φωτογραφία που τραβήχτηκε ειδικά για να αποτελέσει το θέμα της κάρτας, πάντα τραβούν την προσοχή.

Στην παρούσα ανάρτηση, η πρώτη κάρτα μας ήλθε από την Κύπρο από τον Καθ. Κώστα Χατζηστεφάνου και απεικονίζει την Παναγία Παρηγορήτρια. Η δεύτερη μας εστάλη από τον Αγγλικανό Επίσκοπο του Willesden Πέτρο. H Τρίτη είναι από την Ελληνο-Κυπρία Ευρωβουλευτή του Λονδίνου κα. Μαρίνα Γιαννακουδάκη. Η τέταρτη είναι από τον Δήμαρχο της περιοχής μας, του Harrow ΒΔ Λονδίνου, κ. Mrinal Choudhury, ενώ η πέμπτη και τελευταία είναι από την Ελληνο-Κυπρία Δήμαρχο του Μπάρνετ Βορ. Λονδίνου κα. Παντελίτσα Rutter και απεικονίζει ζωγραφικό έργο 7-χρονου Άγγλου μαθητή.