Αξίζει νομίζω να επανέλθουμε στην Πατρίδα και στις γεύσεις της σήμερα, έστω και εικονικά.
Είναι μια περίοδος κατά την οποία καταλύεται το ψάρι και τα θαλασσινά κι έτσι... φάτε μάτια ψάρια, που λέει κι ο σοφός λαός μας.
Η ανώνυμη ψαροταβέρνα, κάπου στη Βουλιαγμένη, έφερε στο τραπέζι μας λιχουδιές θεσπέσιες και νοστιμότατες.
Η παρέα εξαίρετη, αφού χωρίς αυτήν γεύσεις κυριολεκτικά δεν μπορεί να υπάρχουν.
Δεν θα πήγαινα πουθενά μόνος μου, ούτε για τις καλύτερες γεύσεις του κόσμου.
Τι υπάρχει πάνω στο τραπέζι σας αφήνω να το βρείτε. Κι εγώ συγχύστηκα με την τόση και τέτοια ποικιλία.
Πάντως η τελευταία φωτογραφία κάτι σαν να θέλει να μας πει. Δεν ξέρω αν δείχνει την πείνα των συνδαιτυμόνων, ή την νοστιμιά των ήδη καταλυθέντων... Ούτε κόκκαλα δεν έμειναν!
No comments:
Post a Comment