Thursday 13 September 2012

Ευχή της βασκανίας

Βασκανία ή κοινώς μάτιασμα είναι η δαιμονική ενέργεια, δια της οποίας προξενείται κακοτυχία ή ασθένεια σε κάποιον άνθρωπο, με μόνο το βλέμμα κάποιου που επιθυμεί να κάνει κακό.

Σε περίπτωση που ο Θεός επιτρέπει να ματιαστεί ο χριστιανός, για να ξεματιαστεί πηγαίνει σε έναν ιερέα, εάν είναι δυνατόν, να του διαβάσει την ευχή της βασκανίας. Η ευχή αυτή κατά της βασκανίας, που διαβάζεται μόνο από Ιερέα, είναι η παρακάτω:

"Κύριε ο Θεός ημών, ο Βασιλεύς των αιώνων, Ο Παντοκράτωρ και Παντοδύναμος, ο ποιών πάντα και μετασκευάζων μόνω τω βούλεσθαι, ο εν την επταπλάσιον καμίνον και την φλόγα την εν Βαβυλώνι εις δρόσον μεταβαλών και τους αγίους σου τρείς παίδας σώους διαφύλαξας, ο Ιατρός και Θεραπευτής των ψυχών ημών, η ασφάλεια των εις σε ελπιζόντων, σου δεόμεθα και σε παρακαλούμεν, απόστησον, φυγάδευσον και απέλασον πάσαν διαβολικήν ενέργειαν, πάσαν σατανικήν έφοδο και πάσαν επιβουλήν, περιέργειαν τε πονηράν και βλάβην και οφθαλμών βασκανίαν των κακοποιών και πονηρών ανθρώπων από του δούλου σου (τούδε) και ή υπό ωραιότητος ή ανδρείας ή ευτυχίας ή ζήλου και φθόνου ή βασκανίας συνέβη, αυτός, φιλάνθρωπε Δέσποτα, έκτεινον την κραταιάν σου χείρα και τον βραχίονά σου τον ισχυρόν και ύψιστον και επισκοπών επισκόπησον το πλάσμα σου τούτο και κατάπεμψον αυτώ Άγγελον ειρηνικόν, κραταιόν, ψυχής και σώματος φύλακα, ός επιτιμήσει και απελάσει απ’ αυτού πάσαν βλάβην, πάσαν πονηράν βούλην, πάσαν φαρμακείαν και βασκανίαν των φθοροποιών και φθονερών ανθρώπων' ίνα υπό σου ο σός ικέτης φρουρούμενος μετ’ ευχαριστίας ψάλλη σοι. «Κύριος εμοί βοηθός και ου φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι άνθρωπος»' και πάλιν' «Ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ’ εμού ει»' ότι συ εί ο Θεός, κραταίωμα μου, ισχυρός εξουσιαστής, άρχων ειρήνης, πατήρ του μέλλοντος αιώνος. Ναί Κύριε ο Θεός ημών, φείσαι του πλάσματός σου και σώσον τον δούλον σου από πάσης βλάβης και επηρείας της εκ βασκανίας γινομένης και ανώτερον αυτόν παντός κακού διαφύλαξον' πρεσβείαις της υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, των φωτοειδών Αρχαγγέλων και πάντων σου των Αγίων. Αμήν".

Αν δεν είναι εύκολη η πρόσβαση σε Ιερέα ο πιστός λέει το «Πάτερ ημών» και σταυρώνει τον εαυτό του. Αυτή και μόνον είναι η θεάρεστη αντιμετώπιση της βασκανίας.

1 comment:

Anonymous said...

π. Αναστάσιε, θίγεις ένα θέμα το οποίο έχει διαστάσεις "επιδημίας" από τους αρχαίους ακόμη καιρούς! Το "φαινόμενο" της βασκανίας δεν είναι εφεύρεση των Χριστιανών αλλά υπήρχε και στους αρχαίους-ειδωλολάτρες Ελλήνες αλλά και σε άλλους λαούς και θρησκείες.

Δυστυχώς, όμως, αντί να τονώσουμε την πνευματική ζωή μας, εναντίον "πάσης ενεργείας διαβολικής", μέσω της προσευχής, της εξομολόγησης, του εκκλησιασμού και της Θείας Κοινωνίας, προστρέχουμε σε κάθε είδους "ξεματιάστρες" όποτε νομίζουμε πως έχουμε ματιαστεί. Τούτο το κάνουμε πριν καν πάρουμε ένα παυσίπονο ή ξεκουραστούμε για να μας περάσει ο πονοκέφαλος και η ατονία.

Είναι, εν πολλοίς θέμα κουλτούρας και παιδείας (κοινωνικής και θρησκευτικής). Άνθρωποι που δεν έχουν μεγαλώσει σε μια τέτοια νοοτροπία είναι απορίας άξιον το "πώς δεν ματιάζονται"!

Και δυστυχώς, ορισμένες φορές παρατηρείται το φαινόμενο μέλη της Εκκλησίας -κληρικοί και λαϊκοί- να παρασύρονται από αυτή τη νοοτροπία και να μη προσπαθούν να εξαλείψουν αυτές τις προλήψεις! Έτσι, δίνουν τροφή στους παντός είδους -και συνεχώς- "ματιασμένους" για να πουν πως "να και η Εκκλησία, αφού έχει ευχή, δέχεται το μάτιασμα". Και καταλείγουν οι κληρικοί ξεματιαστές και "μάγοι" αφού οι περισσότεροι που προστρέχουν σε αυτούς δεν το κάνουν από πίστη στο Χριστό αλλά από δεισιδαιμονία!

Α, και να σας ενημερώσω πως πολλοί με κατηγορούν ότι έχω αυτές τις απόψεις επειδή έχω γαλάζια μάτια και δεν "ματιάζομαι"! Τι να πώ; Βοήθειά μας!

Συγγνώμη για την πολυλογία μου!

Ηλιάνα