Monday 10 September 2012

Ὁδοιπορία στ᾿ Ἀθωνικά τά μονοπάτια...

Σχέδιο γι μι θεραπευτικ περιήγηση

Στν σεβαστ Γέροντα π. Δοσίθεο, γούμενο τς . Μ. Τατάρνης, ταπειν πρόσφορο τιμς
 

ταν ­πι­σκε­φθες τ ­γιον ­ρος, ­γα­πη­τ προ­σκυ­νη­τ, προ­σπ­θη­σε ν συμ­μα­ζ­ψεις κα­τ πρ­τον τ νο σου, ­σο μπο­ρες β­βαι­α, πα­ρα­βλ­ποντας ­τα­ξ­ες[1] κα ­πι­ζη­τ­ντας ε­και­ρ­ες, πο θ σο προ­σφ­ρουν θε­ο­φι­λ βι­­μα­τα, π­θο κα­τα­ν­ξε­ως κα φυ­σι­κ ­κε­­νη τ χα­ρι­σμα­τι­κ ε­γ­νεια κα κα­λω­σ­νη, τν ­πο­­α δ συ­ναν­τς στν κ­σμο.

ν κα στ ­ρος α­ξ­θη­καν τ τρο­χο­φ­ρα, ν ο δρ­μοι ­δη­γον γρ­γο­ρα ­π τ ­να μο­να­στ­ρι στ λ­λο, κα­λ ε­ναι ν μν ­πι­δι­­ξεις τ­τοιο­υ ε­δους "πε­ρι­­γη­ση". Για­τ κ­τι τ­τοι­ο πε­ρι­κλε­­ει μ­σα σ ­λα κα τ ­μαρ­τη­μα τς πε­ρι­έρ­γε­ιας, κ­τι πο πο­λ ε­στο­χα ­πι­τι­μον ο Πα­τ­ρες· λ­λω­στε πε­ρι­ρ­γεια, ­κε­νο δη­λα­δ τ, "ν δο­με τ ­να κα ν προλάβουμε  τ λ­λο", δη­μι­ουρ­γε πολ­λ σωτερικ κενά. Κα στ ­ρος πς ν᾿ ­να­θλ­λεις πνευ­μα­τι­κ, ­κτς ν ­πι­θυ­μες "θρη­σκευ­τι­κ" του­ρι­σμ μ ­π­τε­ρο σκο­π τν ψυ­χα­γω­γ­α - λ­ξη γρ­φε­ται μ τν τωρινή, τήν κο­σμι­κ της ν­νοι­α, καί ­χι τν πρωτινή- ­π­τε κα ζείς μι­ν ­κ­μη ­πο­τυ­χ­α. Γι᾿ α­τ ν ­πι­θυ­μες ν ζ­σεις μ­σα στ ­ε­ρ θμ­βος πο ­κτι­νο­βο­λε ε­κο­σι­τε­τρ­ω­ρη δο­ξο­λο­γι­κ πο­ρεία τν πα­τ­ρων μις Μο­νς κι ­νς ­πλο Κελ­λ­ου, κα­λ ε­ναι ν με­­νεις κ­που, ν στα­θες ­κε μ δι­­κρι­ση κα τα­πει­ν φρ­νη­μα ­κο­λου­θ­ντας τ δρ­μο πο σο δε­­χουν ο Πα­τ­ρες κι Θε­ς, ­στε ν ξα­πο­στ­σεις. Ν ξαποστάσεις πραγματικ.

Α­τ τ λ­γα, φ­λε ­να­γν­στη μου, τ ­γρα­ψα, γι ν ε­σλ­θω στ θ­μα μου πο ε­ναι ­δοι­πο­ρ­α στ πα­λι κι ε­λο­γη­μ­να δρο­μ­κια κα μο­νο­π­τια το ­ρους.   

Κα­λ λοι­πν ε­ναι, ­γα­πη­τ μου προ­σκυ­νη­τ, ­ταν βρε­θες στν ­γιο ­κε­νο τ­πο , ν ε­ναι ­κμα­ες ο δυ­ν­μεις σου ν τς ­ξι­ο­ποι­­σεις γι δι­κ σου κα­τ πρ­τον ­φ­λεια. Δη­λα­δ κ­ποι­ες ­ρες τς ­μ­ρας, πρω­ϊ­νς ­π­βρα­δες, ν ­ξλ­θεις τς Μο­νς κα ν προ­σπα­θ­σεις "κα­τ μ­νας," ν περ­πα­τ­σεις στ πα­νρ­χαι­α ­κε­να μο­νο­π­τια κα καλ­τε­ρ­μια -­σα δυ­στυ­χς ­π­μει­ναν- γι ν βε­βαι­ω­θες π­σο ψυ­χω­φε­λς ε­ναι α­τ σου ­σκη­ση. Για­τ περ­πα­τ­ντας π­νω σ᾿ ­κε­νες τς π­τρες πο γυ­α­λο­κο­πον ­π τ μυ­ρι­ο­βα­δ­σμα­τα τν πα­λαι­ν Γε­ρ­ντων, ο ­πο­οι, ε­τε ­δοι­πο­ρον­τες, ε­τε π­νω στ τα­πει­ν κα ­πο­μο­νε­τι­κ ­πο­ζ­γι τους, μ κ­θε και­ρ, ­φη­σαν τ σφρα­γ­δα τους, πο δν ε­ναι λ­λη ­π τ μο­νο­λ­γι­στη ε­χ, κ­ποι­α ε­λο­γ­α θ λ­βεις. Κα το­το, ­πει­δ σ᾿ α­τ τ μο­νο­π­τια ­χει ­πο­τα­μι­ευ­τε ­να με­γ­λο κομ­μ­τι τς ζω­ς τν πα­λαι­ν ­κε­­νων πα­τ­ρων. ­πρ­χουν χω­νε­μ­να δ­κρυ­α προ­σευ­χς, ­δρ­τες ­πα­κο­ς κα γ­κο­που ­σκη­τι­κο ­γ­νος σ᾿ α­τ τ δρο­μ­κια· κι ­κ­μη πε­ρι­σ­τε­ρο σ κ­ποι­α λι­θ­ρια πο στ­κον­ται ­δ κι ­κε στς ­κρες τν δρ­μων α­τν. ­κε, λοιπν, πο ξα­π­σται­ναν ­κε­νοι ο Γε­ρον­τ­δες, π­σες προ­σευ­χς, ς μι­κρ σν­νε­φα νοητο θυμιάματος, δν ­ν­βη­καν ­π τ θυ­μι­α­τ­ρια τν ­γ­ων τους ψυ­χν· προ­σευ­χς πρς τν Πα­να­γ­α Τρι­­δα κα τν ­φο­ρο το ­ρους, τν Κυ­ρ­α Θε­ο­τ­κο κα τος γίους!

­λ­θεια, σκ­φτη­κε πο­τ κα­ν­νας μας ν ­π τ καλ­τε­ρ­μι πο ­δοι­πο­ρο­με π­ρα­σε ­γιος Γρη­γ­ριος Πα­λ­μς λ­γον­τας ­κε­νο τ πα­λευ­λα­β­στα­το πρς τν Πα­να­γ­α, "Φτισν μου τ σκ­τος"· ­γιος Νι­κ­δη­μος ­γι­ο­ρε­­της, κι ο ­ποι­οι λ­λοι πα­τ­ρες, τν ­πο­­ων τν ­γι­­τη­τα δ βε­βα­­ω­σαν ο ν­θρω­ποι μ ­διος Θε­ς;

Γι᾿ α­τ πολ­λο ε­ναι ­κε­νοι ­π το­ς ­δοι­πο­ρον­τες, πο ν κα βρ­σκον­ται μα­κρυ ­π Μο­νς, Σκ­τες Κα­λ­βες α­σθ­νον­ται μι­ν ρ­ρη­τη ε­ω­δ­α, λς κα κ­που σι­μ τε­λε­ται ­ε­ρ ­κο­λου­θ­α κα θυ­μι­α­τ­ζουν μ ε­ω­δ­στα­το μο­σ­σχο­θυ­μ­α­μα. Κι α­τ ναντρρητα ­ποδει­κν­ει τν ερτητα κα τν γιτητα το τπου ατο, στν ποο βαδζουμε πνω στ χνη τν βημτων τν γων. Πση, στ᾿ λθεια εναι νοχ το Θεο κα φιλευσπλαχνα του πο μς πιτρπει ν ζσουμε, ν βισουμε, ν κταμιεσουμε τσες ελογες.

Θ προεκτενω τν λγο μου γι ν᾿ ναφερθ σ κποιες συναντσεις πο χει δοιπρος, μ κενα τ ρειπωμνα δεια κελλι, τ ποα παρουσιζονται μπροστ του -σκιοι καθαγιασμνοι π τ χρνο κα τν προσευχ. Γιατ κι π ατ χει ν μαθητεσει τν γιτητα κα τν ταπενωση, ν σκεφτε τι στος χρους ατος ζησαν κα νδρθηκαν πνευματικ Μορφς πο νυχθημερν δεθηκαν "πρ τς το κσμου ζως" ταν κσμος τος γνοοσε, πως τος γνοε πντοτε. Κι ετυχς πο τος γνωρζει Θες.

ν δ σταθε κα κμει τ σταυρ του πρς τ μερι το μισογκρεμισμνου κα δειου νασκου σως βεβαιωθε πς μσ᾿ π τ ρεπια κτινοβολε τ ερ θμβος τν σκητικν γνων κενων τν πατρων, τν ποων μνα τεκμρια χουν πομενει κποιο σπασμνο ποτρι, τ τριμμνο στρωσδι, μαυρισμνη π τ φωτι κατσαρλα καί κποια λλα ντικεμενα, χρηστα γι τος πολλος χρσιμα μως γι τν στορα, τς ποας ποτελον κα εναι διάσειστοι μρτυρες τς παρουσας κποιων ελογημένων ψυχν, πο "φλαξαν τν τπο" (Γεροντικ), δοξολγησαν τ Θε κα κάποιοι χειμαζμενοι βρκαν τν παραμυθα κα τν στριξη σιμά τους.

δοιπορα στ ρος εναι  ποτοξινωτικ εὐεργεσα, εσοδικ σ κσμο συχας κα ερνης, στν πραγματικ κσμο το "καλ λαν" (Γεν. 1. 25 ) τς Δημιουργας. χλωρδα πο ποικίλει, τ κρυστάλλινα νερ πο δροσζουν μχρι κα τς σχατες το εναι ρτηρες, λλ περισστερο κενοι ο τρολλοι π τ Μοναστρια, τ κελλα κα τς Σκτες πο βηματζουν μαζ σου, σιμ σου, λς κι εναι λλη δισταση το ορανο πο σ περιθλπει, λ᾿ ατ, λοιπν, -σως κι λλα, περισσότερα- νασανει δοιπρος στ παλι καλτερμια κα στ χορταριασμνα μονοπτια το ρους. σως δ περισστερα, γιατ πννα το γρφοντος εναι φτωχ, ο λξεις του λχιστες κα λγος του πενστατος, γι ν περιγρψουν τ μεγαλεο πο κλενει νας τπος ερς κα γιος : τ γινυμο ρος τ Περιβλι τς Παναγις μας.

                                            π. Κων. Ν. Καλλιανς



[1] Γιά ἀποφυγή παρεξηγήσεων θέλω νά έξηγήσω στόν άναγνώστη μου, πώς ό προσκυνητής τοῦ Ὄρους αἰσθάνεται μιά ἀμηχανία στό λιμανάκι τῆς Δάφνης, ὅπου κόσμος, αὐτοκίνητα, ἐμπορεύματα καί κείνη ἡ παράξενη σπουδή δημιουργοῦν μέσα του πολλά ἐρωτήματα. Γι᾿ αὐτό πολύ σωστά, ἀπό τά χρόνια τῆς δεκαετίας τοῦ 1960 ἀκόμη, ὁ πολύς π. Θεόκλητος Διονυσιάτης συμβουλεύει τόν προσκυνητή ν᾿ ἀναχωρήσει ἀμέσως ἀπό τή Δάφνη.

No comments: