Τό μάζεμα τῆς ἐλιᾶς...

Μέσα στίς δραστηριότητες τοῦ φετεινοῦ χειμώνα εἴχαμε καί τή συλλογή τοῦ ἐλαιόκαρπου γιά τό λάδι, ὄχι μονάχα τῆς φετεινῆς χρονιᾶς μά καί τῆς ἄλλης, γιατί τά δέντρα δέν παράγουν κάθε χρόνο. Ἴσως γιατί μέ τά χρόνια πού πέρασαν νά κουράστηκαν...

Ξεκινήσαμε λοιπόν ὅλοι καί πήγαμε στό εὐλογημένο τό κτήμα, κληρονομιά αἰώνων, δώρημα εὐλογημένο προγόνων πού δέ γνωρίσαμε ποτέ κι ἀρχίσαμε τό τίναγμα, τό διάλεγμα καί τή μεταφορά στό τέλος, ὄχι πιά στή παλιά καλιάγρια, τό πρωτόγονο ἐλαιοτριβεῖο δηλ. ἀλλά στό νέου τύπου έργοστάσιο, ὥστε νά βγεῖ τό λάδι, τό ἔλαιον δηλ. τοῦ καντηλιοῦ, τοῦ μαγειρέματος, τῆς καθημερινῆς του χρήσης...

Καλοφάγωτο, μᾶς εὐχήθηκαν. Καί τοῦ χρόνου εἴπαμε καί μαζέψαμε τά "στράνια" μας (τά χρειαζούμενα γιά τή συλλογή) γιά τήν ἑπόμενη λαδιά.

π. Κ.Ν. Καλλιανός