Η εβδομάδα του «Α»

Η θητεία μου στο Facebook με ενέπνευσε να ασχοληθώ ταπεινά με το ελληνικό αλφάβητο. Έτσι, ξεκίνησα από την προηγούμενη Κυριακή έναν διάλογο με τους φίλους και συνοδοιπόρους του FB, με σημείο αναφοράς διακεκριμένες λέξεις και έννοιες, που να αρχίζουν από ένα προς ένα τα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου. Ξεκίνησα βέβαια από το «Α»! Κάθε μέρα προτείνω έναν όρο, τον αναλύω μέσα σε λίγες γραμμές, και τον συνοδεύω κι από μια εικόνα. Το πως θα εξελιχθεί όλη αυτή η περιπέτεια θα το δούμε στην πορεία! Στο FB θα αλλάζουμε γράμμα κάθε Κυριακή!

Αφού τελειώσει η εβδομάδα θα παρουσιάζω τις λέξεις και τις εικόνες στο παρόν ιστολόγιο. Τα σχόλια των φίλων που έγιναν στο FB θα μένουν εκεί.

ΑΝΑΣΤΑΣΗ! Είναι σαφώς η κατ’ εξοχήν κυριακάτικη λέξη που λέει πολλά και σημαίνει περισσότερα! Είναι έννοια σωτηριολογική και θεμέλιο ελευθερίας. Η Ανάσταση του Ιησού, αλλά και του ανθρώπου, σε πραγματικό τόπο και χρόνο κι όχι αόριστα και φιλοσοφικά, είναι αιτία χαράς, ελπίδας και ανανέωσης. Ο Άγ. Κοσμάς ο Αιτωλός αναφέρει χαρακτηριστικά πως ο Χριστός μας έχει «ποτίσει» με ανάσταση...

Καλή Κυριακή!

ΑΝΑΤΟΛΗ! Πολλές κι ενδιαφέρουσες οι ερμηνείες του όρου αυτού. Στην πνευματική του διάσταση, ο προφ. Ζαχαρίας τον χρησιμοποιεί για να αναφερθεί στον Θεό, ο Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης τον αποδίδει στην «άναρχη Θεότητα». Ο ευαγγελιστής Λουκάς λέει πως, «Επεσκέψατο ημάς ανατολή εξ ύψους» και εννοεί το Χριστό μας.

Στη φυσική της διάσταση η Ανατολή είναι η έναρξη της νέας ημέρας, που φέρνει το καινούργιο, μας δίνει το φως και τη νέα ελπίδα. Η Κυπριακή διάλεκτος τη φυσική Ανατολή την αποδίδει περιφραστικά, λέγοντας το καταπληκτικό: «γέννημα του ήλιου»!

Η φωτογραφία δική μου, δείχνει μιαν Ανατολή να κατακοκκινίζει τον ουρανό κοντά στις... πολύχρυσες Μυκήνες!

Καλή Ανατολή και καλημέρα μας!

ΑINΟΣ! Μια πανέμορφη και εξαιρετικά εύηχη λέξη, προερχόμενη από το πλουσιότατο θησαυροφυλάκιο της ελληνικής γλώσσας μας, που σημαίνει τον έπαινο, τον επαινετικό λόγο, τον λόγο που εγκωμιάζει και εξυμνεί, κυρίως τον Θεό, εξ ου και το Παλαιοδιαθηκικό «αινείτε»!

Ο δικός μου Αίνος, ο Φαεσφόρος, είναι ο έμμετρος λόγος της προσωπικής μου ποιητικής άσκησης και δημιουργίας, που έφερε κατ’ αρχάς σ’ εμένα -κι ελπίζω και σε άλλους- φως και χαρά!

ΑΓΑΠΗ! Πού να μπορέσει κανείς να βάλει σε λίγες γραμμές τούτη την έννοια. Και μόνο η αναφορά σ’ αυτήν φέρνει τα πάνω κάτω. Φέρνει στο νου τη σταυρική θυσία, την αφετηρία όλων των αγαθών της ζωής, την έναρξη κάθε καλού και αγαθού, τη μάνα!

Κι όπως έλεγε κι ο Μέγας Καρδαμάκης: «Κρίνοντας τα πράγματα, δε φτάνουμε ποτέ σ’ αυτά. Αγαπώντας τα, τα κατανοούμε»!

Η Αγάπη είναι τελικά μονόδρομος!

ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Το έλλογο όν που διαλέγεται άμεσα με τον ίδιο τον Δημιουργό! Η φύση και η ζωή του είναι δώρο, η πορεία του είναι ελευθερία και επιλογή! Αποτελεί δε πάντα το μέτρο όλων των πραγμάτων, όπως έλεγε ο φιλόσοφος Πρωταγόρας!

Η πνευματική και ηθική προίκα του ανθρώπου, που είναι ταυτόχρονα το κόσμημα και ο θησαυρός του, κάνει την αποστολή του να έχει ορίζοντα μέλλοντος και δυνατότητα προκοπής και ποίησης!

Τελικά, οι Αρχαίοι μας, και εν προκειμένω ο Μένανδρος, είχαν στα λεγόμενά τους πάντα δίκιο: «Ή χαρίεν εστί άνθρωπος, αν άνθρωπος ή» (Πόσο χαριτωμένος είναι ο άνθρωπος, αν είναι άνθρωπος)!

ΑΛΗΘΕΙΑ! Ένα σχετικό και πανάρχαιο ερώτημα είναι: «Τί ἐστιν ἀλήθεια»; Από πνευματικής βέβαια πλευράς για τους χριστιανούς η Αλήθεια είναι ο ίδιος ο Χριστός!

Η Αλήθεια -σε ανθρώπινο επίπεδο- είναι οπωσδήποτε βίωμα και τρόπος ζωής. Έχει άμεση σχέση με τη γνησιότητα των συναισθημάτων και την πραγματική και άφθαρτη ομορφιά. Όμως πολλές φορές κρύβεται και χρειάζεται να καταβάλουμε προσπάθεια για να την ανακαλύψουμε.

Ο Νίτσε έλεγε χαρακτηριστικά πως «η αξία ενός ανθρώπου μετριέται με το πόση Αλήθεια μπορεί να βαστάξει»! Κι ο Χρήστος Γιανναράς υπογραμμίζει: «Μια Αλήθεια είναι ένας απέραντος ουρανός και το βλέμμα της ψυχής μεθάει να τον διατρέχει με παρθενική έκσταση»!

ΑΡΕΤΗ! Μια σταθερή πνευματική αξία, που σημαίνει -μεταξύ άλλων και- σεβασμό στους ηθικούς κανόνες και μόνιμη διάθεση της βούλησης προς το αγαθό.

Η αρετή ήταν μια αξία που απασχολούσε ιδιαίτερα τους αρχαίους προγόνους μας, οι οποίοι την χαρακτήριζαν ως ήθος και χρηστότητα αλλά και ομορφιά σωματική. Πίστευαν δε πως είναι μια συνεχώς αναβαθμιζόμενη αξία, στο βαθμό που ασκούνταν από τους ανθρώπους.

Είναι πολύ ενδιαφέρουσα και η άποψη της διαχρονικότητάς της, την οποία εκφράζει με σοφία ο Ευριπίδης, όταν λέγει πως «Αρετή ζη ουκέτι όντος σώματος» (Η αρετή διατηρείται και όταν δεν υπάρχει πλέον το σώμα)!