(Ἕνας ἀκόμα λόγος γιὰ τὸ Ἡμερολόγιον τοῦ
Σωτηρίου ἔτους 2013,
ποὺ ἐξέδωσε ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Θυτείρων καὶ Μεγάλης
Βρετανίας)
Ὁ εὐγενέστατος καὶ φιλότιμος οἰκοδεσπότης τοῦ παρόντος
ἱστολογίου, ὁ π. Ἀναστάσιος Δημ. Σαλαπάτας, πρωτοπρεσβύτερος καὶ ἐκ τῶν λογίων,
πλὴν σεμνῶν, κληρικῶν, ἀνύστακτο τέκνο τῆς
μεγάλης πνευματικῆς οἰκογενείας τῆς σεπτῆς καὶ γεραρᾶς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Θυατείρων καὶ Μ. Βρετανίας, εἶχε τὴν καλωσύνη
μὲ τὰ εἰσόδια τοῦ νέου ἐνιαυτοῦ τοῦ 2013, νὰ μοῦ στείλει τὸ Ἡμερολόγιο αὐτό.
Τὸν εὐχαριστῶ ἀπὸ βάθους καρδίας, γιὰ τὸ φροντισμένο καὶ ἐνημερωτικὰ πληρέστατο
αὐτὸ βιβλίο, τὸ ὁποῖο, ὁμολογῶ, πὼς καθὼς τὸ πῆρα στὰ χέρια μου καὶ τὸ
φυλλομέτρησα, ἔγινε νοητὴ γέφυρα, ὥστε νὰ ἐπιστρέψω, μετὰ ἀπό δεκαεφτὰ χρόνια
στὸ τόσο φιλικὸ Birmingham, στὸν ἐκεῖ Καθερικὸ ναὸ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ὅπου
πολλὲς φορὲς λειτούργησα μὲ τὴν φιλόφρονα πατρικὴ εὐλογία τοῦ Ἁγίου Θυατείρων,
τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου κυρίου
Γρηγορίου.
Εἰλικρινά, μὲ δέος, συγκίνηση καὶ ἄπειρες εὐχαριστίες
πρὸς τὸν Κύριο καί τὴν Παναγία Μητέρα Του, γιατὶ ἔτυχα αὐτῆς τῆς πανσέπτου καὶ
καθοριστικῆς γιὰ τὸν μετέπειτα ἱερατικό μου βίο ἐμπειρίας, θυμᾶμαι τὴν
Κοινότητα τῶν ἐκεῖ Κυπρίων, μὲ πόση φιλικότητα καὶ ἀγάπη μὲ συνέδραμαν στὰ ιερατικά
μου καθήκοντα, στὶς μετακινήσεις μου κι ἀσφαλῶς στὸ μεγάλο καὶ κορυφαῖο
πρόβλημα γιὰ τὸ ὁποῖο βρέθηκα «εἰςτὴν ξένην»... Ποιὰ ξένην... Ἐκεῖ εἶδα πολλὰ
ποὺ μὲ ἐντυπωσίασαν, μοῦ χάρισαν νέες προοπτικὲς γιὰ νὰ δῶ τὰ πράγματα μὲ
ρεαλισμὸ καὶ πάντα ἐνταγμένα μέσα στο σχέδιο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀπεργάζεται πάντα τῆ
Σωτηρία μας, ὡς Πατέρας φιλόστοργος καὶ φιλάνθρωπος.
Ξαναβλέπω στὴ φωτ. τῆς σελ. 224 τὸν μεγάλο ναὸ, ὅπου
στὸ ἐπίσης εὐρυχωρότατο ἱερὸ Βῆμα -σχεδὸν ἴσων διαστάσεων μὲ τὸ ναὸ τῆς ἐνορίας
μου, τῶν Τρ. Ἱεραρχῶν, κι ἀναπολῶ γιορτάδες, Ὄρθρους, Θ. Λειτουργίες, ἀλλὰ καὶ Ἑσπερινοὺς
ποὺ κάναμε μὲ τὸν κύριο Ἀνδρέα, τὰ γκρίζα πρωϊνὰ, τὴ στιλπνὴ, σταχτόχρωμη ἄσφαλτο
ποὺ καθρέφτιζε τὰ βήματά μου, ἀλλὰ καὶ τὴ μικρὴ, ὅμως τόσο λαμπρὴ καὶ
γιορταστικὴ σύναξη στὸ τέλος τῆς Λειτουργίας... Κι ἄλλα πολλά.
Μέσω αὐτῆς τῆς φιλτάτης σελίδας στέλνω τὶς εὐχές καὶ τὴν
εὐγνωμοσύνη μου στὴν Ὀρθόδοξη Κοινότητα τοῦ Birmingham καὶ εὔχομαι νὰ συνεχίσουν τὴν εὐλογημένη τους
πορεία πρὸς τὸ Θεὸ καὶ τὸν συνάνθρωπο, μὲ τὴ συνδρομὴ τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων.
Κλείνοντας θὰ πρέπει νὰ πῶ δυὸ λόγια γιὰ τὸν ὁμώνυμο μὲ
τὸν τῆς ἐνορίας μου ναό, τοῦ Ἀγ. Παντελεήμονος τοῦ Harrow, ὅπου καὶ εὐκλεῶς καὶ
φιλοθέως ἱερατεύει ὁ τοῦ παρόντος ἰστιολογίου οίκοδεσπότης, ὁ π. Ἀναστάσιος. Εἶχα
λοιπόν τὴν τιμή καὶ τὴν εὐλογία, ὤστε νὰ δῶ, ὄχι διὰ ζώσης, ἀλλὰ μέσω πολλῶν
φωτογραφιῶν ποὺ μοῦ ἔστελνε ὀ προϊστάμενος τοῦ Ἀγ. Παντελεήμονος, τοὺς πολλοὺς καὶ
ποικίλους βηματισμοὺς τοῦ φιλοπόνου π. Ἀναστασίου, ὥστε ὀ νεόδμητος ναός του νὰ
ὑψωθεῖ ως ἔνα θαυμάσιο ἔργο χειρῶν ἀνθρώπων, ὅπου θὰ δοξάζεται ὁ Κύριος καὶ οἱ ἔφοροι
Ἅγιοι Παντελεήμων καὶ Παρασκευή, πρὸς ἀγιασμό καὶ φωτισμό τῶν πιστῶν. Μὲ ἱερὴ
συγκίνηση γευθήκαμε ἐπίσης τὴν εὐλογία τῶν έγκαινίων τοῦ ἐν λόγω ναοῦ καὶ
χαρήκαμε ποὺ ἐπήγη ἕνα ἀκόμη Θυσιαστήριο ὅπου θὰ τελεῖται, ἕως τῆς συντελείας
τοῦ αἰῶνος ἡ Εὐχαριστία.
Πολυχρόνιος ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος ποὺ μοῦ ἔδωσε
αὐτὴ τὴν εὐκαιρία νὰ πῶ δυὸ λόγια, λόγια προερχόμενα ἀπό τὸ ὑπέροχο τοῦτο Ἠμερολόγιο.
Σ᾿ εὐχαριστῶ φίλτατέ μου, π. Ἀναστάσιε.
π. Κων. Ν. Καλλιανός
No comments:
Post a Comment