Η συνείδηση

Ο μέγας κριτής των πράξεων ακόμη και σκέψεών μας είναι αναμφίβολα η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ μας. Γι’ αυτό έχει καθιερωθεί η φράση «ενέργησε κατά συνείδηση».

Η συνείδηση είναι θεϊκό δώρο στον άνθρωπο για να διάγει την ζωή του ειρηνικά. Βεβαίως, όταν κάνουμε κάτι που αντίκειται στο δίκαιο, ο λαός πάλι λέγει «το άδικο δεν ευλογείται». Η συνείδηση αρχίζει να διαμαρτύρεται, σε σημείο μάλιστα που να μην μπορούμε το βράδυ ούτε να κοιμηθούμε.

Αυτό συμβαίνει στον ειρηνικό άνθρωπο, τον άνθρωπο που πιστεύει στα λόγια του Χριστού, «ό σύ μισείς ετέρω μή ποιήσεις», δηλαδή αυτό που εσύ μισείς να σου κάνουν, μήν κάνεις στον συνάνθρωπό σου. Λόγια σοφά, λόγια συγκλονιστικά, γιατί είναι θεϊκά.

Αυτό όμως δεν συμβιβάζεται με τον άνθρωπο που είναι βουτηγμένος στην παρανομία. Η συνείδηση προφανώς του ανθρώπου αυτού, βρίσκεται σε κατάσταση νάρκης. Ο άνθρωπος αυτός είναι έτοιμος να διαπράξει κάθε αδίκημα, ακόμη και έγκλημα. 

Έτσι εξηγείται η απάνθρωπη πράξη και αδιαφορία  του ανθρώπου  με ελαστική ή και ακόμη νεκρή συνείδηση. Καθημερινά ο τύπος και τα μέσα ΜΜΕ μας πληροφορούν για γεγονότα που διέπραξαν άνθρωποι κτηνώδους συμπεριφοράς προς  τους συνανθρώπους των.

Και διερωτάται κανείς, που οφείλεται η συμπεριφορά των ανθρώπων που διαπράτουν τέτοια αδικήματα; Εάν αφήσουμε το κουβάρι να ξετυλιχθεί και ερευνήσουμε το παρελθόν των ανθρώπων αυτών, θα δούμε ότι οι άνθρωποι αυτοί εμεγάλωσαν από παιδιά  χωρίς σωστή φροντίδα και οικογενειακή αγάπη, αγάπη που γλυκαίνει την ψυχή των παιδιών, αγάπη που μετατρέπει τους ανθρώπους  σε επίγειους αγγέλους.

Η πνευματική μας ανάπτυξη συμβαδίζει με την ευαισθησία που υπαγορεύει η συνείδηση στον  άνθρωπο, γενόμενος ανίκανος να διαπράξει αδίκημα. Αυτή όμως προϋποθέτει παιδεία από την παιδική ηλικία. Η συνήθεια γίνεται δευτέρα φύση και εάν η συνήθεια αυτή είναι καλή και ευλογημένη, τότε είναι ευχάριστη, είναι πολιτισμένη.

Ο ίδιος ο Θεός κατέβηκε στη γη για να μας ξυπνήσει από τον λήθαργο που είχαμε πέσει. Στην προ Χριστού περίοδο αδικήματα που σήμερα θεωρούνται καταδικαστέα, τότε ήσαν καλά και αρεστά. Ένα από τα παραδείγματα είναι και η ύπαρξη της ανθρώπινης δουλείας. Με την απελευθέρωση και κατάργηση της δουλείας, η ανθρωπότητα απελευθερώθηκε, γενόμενη πολιτισμένη που σέβεται τον άνθρωπο.  

Νικόλαος Πούλιος

Ομότιμος Αρχιγραμματέας Ι.Α. Θυατείρων & Μ.Β.