Η Βοηθητική Αδελφότητα «Αγ. Αγάθη», της Κοινότητας Αγ. Παντελεήμονος Harrow - ΒΔ Λονδίνου, οργάνωσε τη μηνιαία Πνευματική Σύναξη για
τον Σεπτέμβριο την Κυριακή 9η Σεπτεμβρίου, στην Αίθουσα Εκδηλώσεων
της Κοινότητας.
Οι Κυρίες της Αδελφότητας, με επικεφαλής την Πρόεδρο κα. Αλεξάνδρα Κωνσταντίνου,
ετοίμασαν εύγευστα κεράσματα και υποδέχθηκαν εγκάρδια τους προσελθόντες στην εν
λόγω εκδήλωση.
O Iερ. Προϊστάμενος Πρωτοπρ. Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας καλωσόρισε όλους, ευχαρίστησε τις οργανώτριες Κυρίες
και παρουσίασε τον ομιλητή της Σύναξης.
Ομιλητής ήταν ο Οικον. Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, Εφημέριος της
Κοινότητας, ο οποίος έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία. Το θέμα του ήταν: «Αλέξανδρος
Παπαδιαμάντης και η σχέση του με την Εκκλησία μας»!
Ο π. Κωνσταντίνος ανέφερε μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, διηγηματογράφος, ποιητής, δημοσιογράφος, και
μεταφραστής, από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της νεοελληνικής Λογοτεχνίας.
Γνώστης της αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας, της μεσαιωνικής Ευρωπαϊκής
Λογοτεχνίας. Επίσης και της σύγχρονής του Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας. Αλλά το
σπουδαιότερο είναι ότι γνώριζε άριστα την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της
Εκκλησίας μας. Τέκνο Ιερατικής Οικογένειας, γεννήθηκε στη νήσο Σκιάθο στις 4
Μαρτίου 1851 και πέθανε στη Σκιάθο στις
11 Ιανουαρίου 1911. Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης δηλώνει με παρρησία, “Εγώ είμαι τέκνον γνήσιον της Ορθοδόξου
Εκκλησίας, εκπροσωπουμένης υπό των επισκόπων της. Εάν δε τυχόν πολλοί τούτων
είναι αμαρτωλοί, αρμόδια να κρίνη είναι μόνη η Εκκλησία, και μόνον το άπειρον
έλεος του Θεού ημείς πρέπει να επικαλώμεθα. Το κύρος και την ενότητα της
Εκκλησίας ημείς δεν τα συγχέομεν με τας αμαρτίας των προσώπων”.
Ποτέ δεν προσβάλλει και δεν εκχυδαΐζει τους ήρωές του. Οι Παπαδιαμαντικοί Iερείς, ενώ ήταν
ολιγογράμματοι ξεχώριζαν ως ιδιαίτερες μορφές μέσα στην κοινωνία. “Το δέσιμο κλήρου και λαού και η συνεργασία
σώζει. Πάντοτε φυσικά με του Χριστού τη Χάρη”.
Για τον Παπαδιαμάντη η θεία λειτουργία δεν τελειώνει με την απόλυση της
θείας λειτουργίας, αλλά συνεχίζεται με γεγονότα της ζωής που εντάσσονται μέσα
στο λειτουργικό χωροχρόνο της Εκκλησίας και μας φέρνουν κοντά στο Θεό. «Τι
καρτερούν οι άνθρωποι από την Εκκλησία; Tην αγάπη την έμπρακτη, την έγνοια και την αποδοχή. Η
Εκκλησία είναι η Μάννα μας, κι εμείς πιστά Της τέκνα».
Ο Παπαδιαμάντης τονίζει πόσο
σημαντικό είναι το παράδειγμα στη ζωή
μας, με αυτό τον τρόπο διδάσκουμε και διδασκόμαστε. “Και
τούτο ποιήσαι, κακείνο μη αφιέναι”. Επίσης η ουσιαστική και ειλικρινής
σχέση με το ιερό μυστήριο της ιεράς εξομολόγησης, βοηθά την πνευματική
κατάσταση και ζωή του ανθρώπου και τον προλαβαίνει από πολλές εκτροπές.
Αγνοώντας αυτήν την πραγματικότητα, οι άνθρωποι βρίσκονται πολύ πιο εύκολα
εκτεθειμένοι στον πειρασμό της αμαρτίας.
Η Εκκλησία για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, είναι επίγειος Παράδεισος, είναι
ουράνιος χώρος που μας καλεί να ενωθούμε πνευματικά να γίνουμε εν Xριστώ αδελφοί, ίσιοι μεταξύ μας, να σιγήσουν τα πάθη, το
μίσος και οι όποιες διαφορές υπάρχουν μεταξύ μας, να γίνουμε συλλειτουργοί
κύκλο της τραπέζης του Μεγάλου Αρχιερέα Χριστού και αξίως να κοινωνήσουμε των
αχράντων μυστηρίων.
Ο κυρ Αλέξανδρος, ο Κοσμοκαλόγηρος, ο “Άγιος τον Ελληνικών Γραμμάτων” όπως
τον αποκαλούν, έχει συντάξει και το παρακάτω ποίημα, που βρίσκεται στο διήγημα “Η
Γλυκοφιλούσα”.
“Και πάλιν κίνησα να ‘ρθώ, Χριστέ μου, στην αυλή σου,
να σκύψω στα κατώφλια σου τα τρισαγαπημένα,
οπού με πόθο αχόρταγο τα λαχταρεί η ψυχή μου.
Η σάρκα μου αναγάλλιασε σιμά σου κ’ η καρδιά μου.
Το χελιδόνι ηύρε φωλιά και το τρυγόνι σκέπη,
Να βάλουν τα πουλάκια τους, τα δόλια να πλαγιάσουν,
Τον ιερό σου το βωμό, αθάνατε Χριστέ μου.
Κάλλιο μια μέρα στη δική σ’ αυλή, παρά χιλιάδες΄
Στον ίσκιο άς είμαι του ναού σαν παραπεταμένος καλύτερα,
παρά να ζω σ’ αμαρτωλών λημέρια”.»
Μετά την ομιλία ακολούθησαν πολλές και σημαντικές ερωτήσεις, τις οποίες ο ομιλητής
απάντησε, προσφέροντας πολύ τροφή για τη σκέψη των ακροατών.
No comments:
Post a Comment