Πάμε ξανά Ουγκάντα!

Υπάρχουν άνθρωποι που κανονίζουν από τώρα συν Θεώ για του χρόνου το καλοκαίρι… Για τις… διακοπές τους… Που οι καρδιές τους δεν σταματούν νοερώς να μεταβαίνουν συνέχεια σε μια απρόσμενη δεύτερη πατρίδα! Δεν έχει ούτε παραλίες με γαλάζιες σημαίες και πρασινογάλανα νερά, ούτε δροσερά ξαποστάματα με αναψυκτικά στον πάγο και ουζάκι εκεί που σκάει το κύμα… Έχει φτώχεια μα και χαρά Θεού! Έχει σκληρή δουλειά μέσα στην ζέστη, μα και αγκαλιές θαλπερές και αγάπη, που πιο ανυπόκριτη πουθενά αλλού δεν θα βρείς… Έχει ελλείψεις σε βασικά, μα περίσσευμα σε ελπίδα και γλυκιά καρτερία! Έχει Χριστό παντού σε κάθε σου βήμα, σε κάθε ανάσα και χαμόγελο! Ένα διαρκές, αμείωτο, ολόφωτο σαν τον ήλιο χαμόγελο! Έχει Άγιο Σπυρίδωνα και Μυρτιδιώτισσα  Παναγιά! Έχει Ελλάδα στην Ουγκάντα και Ορθοδοξία γνήσια, ανόθευτη, Ζωντανή!

7 χρόνια πάνε από τότε. Στο καντήλι φρέσκο λάδι από χέρια Θεοκίνητα που δεν τα περίμενες! Η φωτιά του ακοίμητη, λάμπει στα Ιερά του παπά-Γιώργη και του πατρός Αριστοτέλους! Λιτανεία στο Λουγκουζί! Τα σοκολατάκια ντυμένα παπαδάκια στης Ορθοδοξίας τα χρώματα, υψώνουν λαμπάδες και εξαπτέρυγα! Ο Άγιος Σπυρίδωνας τα παίρνει ξανά στην αγκαλιά του! Όλο και πληθαίνει με νέα μαύρα αγγελούδια το εφέστιο εικόνισμά του! Ψηλά και αυτό να ακουμπήσει στου Ουρανού τον θόλο! Περνούν όλοι τους από κάτω! Η καμπάνα ακούγεται σαν καρδιά που η χαρά δυνατά χτυπά! Ο αντίλαλός της φτερακίζει στα διψασμένα Ορθόδοξα της Ουγκάντας! Η Ελλάδα κυματίζει! Οι νεοφώτιστοι ακολουθούν!

Χιτώνες φωτεινοί του πολυέλαιου Πατέρα θα ντύνουν τώρα τα μαύρα κορμιά και τις ολόλευκες καρδιές τους! Το όνειρο ακόμα κρατά! Η φλόγα άσβηστη! Τα χαμόγελα πληθαίνουν σαν την Ορθοδοξία! Και εμείς ξανά εδώ, να ξεφυλλίσουμε αναμνήσεις, δάκρυα ανείπωτης χαράς, αγκαλιές αποχωρισμού, υποσχέσεις επιστροφής! Και ψυχές που ήδη λαχταρούν τα επόμενα, τα αγαπημένα, τα τόσο δικά τους και δικά μας! Πάμε ξανά Ουγκάντα! Σε μέρη που ως τώρα ποτέ δεν αξιωθήκαμε να πορευθούμε μα πάντα νοσταλγούμε!

Νώντας Σκοπετέας