Ἡ Προετοιμασία…

 

ἤ, ὁδεύοντας πρὸς τὸ Πάσχα

 

Ἀπὸ χθές, Δ’ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, ἀρχίζει ν’ ἀχνοφαίνεται ὅτι σιμώνει ἡ Μεγαλοβδομάδα καὶ τὸ Πᾶσχα. Ἤδη, ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ Εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος νοιώθουμε ὅτι βηματίζουμε πιὰ στὴ χαρμολυπικὴ ὁδό τοῦ θείου Πάθους.

 

Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ· ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται. (Μαρκ. 9, 31) 

 

Μιὰ προετοιμασία εἶναι τὰ παραπάνω λόγια. Προετοιμασία ἑόρτιος καὶ συνάμα μέγιστης σημασίας, γιατὶ ἀπὸ αὐτὴν κρίνεται ἡ ἀπάντηση ποὺ θὰ λάβουμε στὸ ἐρώτημά μας. «Κύριε, ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμέν σοι φαγεῖν τὸ Πάσχα» (Μτθ 26, 18). Ἕνα ἐρώτημα ποὺ διαχρονικὰ φανερώνεται σὲ ὅλους μας αὐτὲς τὶς μέρες. Μόνο ποὺ οἱ άπαντήσεις ποικίλουν καὶ πολλὲς ἀπὸ αὐτὲς φαιδρὲς κι ἐντελῶς ἐπιφανειακές. Ἐπειδὴ ἡ προετοιμασία αὐτὴ κάποτε δὲν γίνεται μὲ βάση τοὺς σωτηριολογικοὺς κανόνες, ποὺ μᾶς κομίζει ἡ Ἐκκλησία, ἀλλὰ πραγματοποιεῖται  μὲ δικούς μας τρόπους, οἱ ὁποῖοι ἐν πρώτοις ἐμφανίζουν  τὶς ἐμμονές μας στὴν περιποίσηη τοῦ «ἔξω ἀνθρώπου» μὲ τὶς ἐπιθυμίες καὶ τὶς ὅποιες του ἀγκυλώσεις κι ἀπὸ τὴν ἄλλη ἀχρηστεύοουν τὴν ἴδια τὴ Γιορτὴ ἀπὸ «Πάσχα λύτρον λύπης», σὲ μιὰ εὐκαιρία νὰ διασκεδάσουμε. Γιὰ λίγο μονάχα, ἀφοῦ μόλις περατωθεῖ ἡ ἑορταστικὴ τράπεζα, ἀμέσως ἐξατμίζεται καὶ τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴ Γιορτή.              

 

Κι ὕστερα ἀποροῦμε, γιατὶ ἀναλογιζόμαστε, πὼς ἄλλο ἕνα Πάσχα πέρασε ἔτσι, σάν τὸ νερό…

 

π. Κ.Ν. Καλλιανός