Καλοκαιρινές διακοπές

 

Μετά από έναν ακόμα δύσκολο χειμώνα, οι καλοκαιρινές διακοπές φάνταζαν ως ο μοναδικός τρόπος για να πάρουμε μία ανάσα, να διώξουμε το γκρι που σκίασε κάθε τομέα της ζωής μας. Μόνο το γαλάζιο του Αιγαίου και το φως των Κυκλάδων φαινόταν ικανό να ανανεώσει τη διάθεσή μας και έτσι η επιλογή μας για φέτος ήταν ένα όμορφο κυκλαδονήσι, η Σίφνος.

 

Η αλήθεια είναι ότι η απόφαση δεν πάρθηκε αβίαστα αφού υπήρχαν αμφιβολίες, φοβίες: το ταξίδι με καράβι, οι ξένοι τουρίστες, τα κρούσματα που πληθαίνουν, η μετάλλαξη Δέλτα που καλπάζει, το κατά πόσο είναι δυνατή η τήρηση των μέτρων κατά του κορωνοιού από ανθρώπους που θέλουν να τον ξεχάσουν. Πολλά τα θέματα…

 

Από την άλλη, η σκέψη ότι αν συνεχίσουμε με αυτή τη λογική θα σταματήσουμε να ζούμε, επικράτησε των όποιων αμφιβολιών κι έτσι, βιαστικά -για να μην το μετανιώσουμε- κλείσαμε εισιτήρια και κατάλυμα.

 

Στο ταξίδι αισθανθήκαμε απόλυτα ασφαλείς. Όλοι ήταν προσεκτικοί και λειτουργούσαν με υπευθυνότητα. Μόλις δε μετά από τρεις ώρες ξεπρόβαλε η Σίφνος με τα ολόλευκα σπιτάκια που τα λάμπρυνε το εκτυφλωτικό φως του ήλιου, ναι, τότε αρχίσαμε να χαλαρώνουμε και αποφασίσαμε να απολαύσουμε την κάθε στιγμή.

 

Η Σίφνος είναι ένα νησί των δυτικών Κυκλάδων με 2.500 περίπου κατοίκους, πολλά χωριά, όμορφες παραλίες, αμέτρητα εκκλησάκια και τη μοναδική χαρακτηριστική αρχιτεκτονική των Κυκλάδων.

 

Τα καταλύματα είναι περιποιημένα και πεντακάθαρα, οι κάτοικοι αλλά και όσοι εργάζονται σε εστιατόρια, καταστήματα κλπ είναι ευγενικοί και πολύ εξυπηρετικοί. Οι τουρίστες είναι κάθε ηλικίας, Έλληνες, κυρίως όμως Γάλλοι -γαλλικά παντού.

 

Από τα χωριά που επισκέφθηκα ξεχώρισα τον Αρτεμώνα με τα γραφικά σοκάκια και τα υπέροχα αρχοντικά, την κοσμοπολίτικη και πολύβουη Απολλωνία και τις Καμάρες που είναι το λιμάνι του νησιού αλλά είναι πολύ όμορφο. Άφησα τελευταίο το Κάστρο το οποίο είναι κτισμένο αμφιθεατρικά σε έναν απότομο λόφο, έχει πλακόστρωτα καλντερίμια και φανταστική θέα. Διαθέτει αρχαιολογικό μουσείο, καλαίσθητα μαγαζιά για φαγητό και ποτό ενώ η πίσω πλευρά σε οδηγεί στο εκκλησάκι της Εφταμάρτυρος. Αξίζει όχι μόνο μία επίσκεψη. (Φανταστικό μοχίτο στον Κουβανό με θέα το ηλιοβασίλεμα)

 

Έχει αρκετές ωραίες παραλίες -όχι όλες οργανωμένες-. Ξεχώρισα το Βαθύ που είναι πολύ γραφικό, τις Καμάρες που είναι στο λιμάνι και φυσικά τον Πλατύ Γυαλό, μία τεράστια αμμουδερή παραλία με δροσερά κρυστάλλινα νερά, πολύ προσεγμένα εστιατόρια και καταλύματα. Λίγο πιο κάτω η παραλία Λαζάρου, πιο απόμερα, αποζημιώνει και τους πιο απαιτητικούς (μικρή όμως και γι’ αυτό δύσκολο να βρεις ομπρέλα).

 

Τέλος, δεν μπορούσα να μην αναφερθώ στο φαγητό της Σίφνου. Ως γενέτειρα του Τσελεμεντέ προσπαθεί να διατηρήσει την παράδοση και τα καταφέρνει περίφημα. Τα περισσότερα γεύματα ήταν μία μοναδική γαστρονομική εμπειρία. Δε θα ξεχάσω τα πιάτα που επιμελήθηκε ένας μεταδιδακτορικός μοριακός βιολόγος ο οποίος αποφάσισε να γυρίσει σελίδα στη ζωή του και να ευφραίνει ουρανίσκους με την τέχνη του στη Σίφνο -τέλεια!

 

Οι μέρες πέρασαν γρήγορα. Φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Το γκρίζο έγινε λευκό και γαλάζιο. Αυτό το νησί έχει μία θετική αύρα, σου αφήνει κάτι γλυκό, κάτι αισιόδοξο.

 

Είχα επισκεφτεί πριν πολλά χρόνια τη Σίφνο. Είχα φύγει και τότε με τις ίδιες εντυπώσεις και με την υπόσχεση ότι θα ξανάρθω. Το έκανα και θα το ξανακάνω.

 

Πέννυ Παπαπαναγιώτου

Φιλόλογος Εκπαιδευτικός

(Γενικό Λύκειο Τεγέας)