Monday 26 July 2021

«Ἐπί τήν ἡλίου δύσιν…»

 
Σκψεις γρω π τ ζητομενο τς διαδοχς
 
Στν ερ Μνήμη το  π. Μιχαλ Σπ. Καρδαμάκη
 

Κθε βρδυ, ταν κλενεις τ μεγλη τ θρα το ναο, καθς τ κλειδ γυρζει κα σ᾿ φνει πλον ν καταλβεις πς τλειωσε κα γι σμερα ποστολ σου δ, κτι σφγγει τν καρδι κα τς θυμζει ατ πο βινεις κποιες κορυφαες κα μοναδικς στιγμς γνιμης μοναξις κα συχας. Τ τι δηλαδ θαρθε καιρς, που θ γυρσεις γι στερν φορ τ κλειδ στ θρα το ναο, θ᾿ φσεις ν καει τ λαρ τ φς στ καντλια πο ναψες, θ νοισεις τ εὐῶδες θυμαμα ν ννεται μ τ μοσχοβολι το καμμνου λαδιο, τν σβυσμνων κεριν κα κενης τς κλεισμνης ναπνος, γι στερν φορ σ τοτο τ χρο, κι στερα θ περιμνεις τ πτε θ εσοδεσεις στν ληθιν τν κσμο το Θεο.
 
Ξρεις πι τι θρθει στιγμ κενη, που δν θ ξανανταμσεις τς μνμες κα τς σκις πο κάθε βρδυ κλειδνεις μσα στ χρο το ναο. να μτρητο πλθος· ριθμς γνωστος, πο γι αἰῶνες ποταμιεονται, σν τν μοναδικ θησαυρ ατς τς νορας κα ξπαντος σπονδυλώνουν τν στορα ατς τς μικρς, τς σμαντης γι κποιους, στσο πολ σημαντικς γι σνα, κοιντητας.
 
Τ ξρεις λ᾿ ατ κα τ βινεις μρα τ μρα, στιγμ τ στιγμ μ τ βλμμα προσηλωμνο πντοτε στς ερς Εκνες τν γων πο στερενουν τν νορα κα ποτελον τος νστακτους φρους της. Τς κοιτζεις κετευτικ, μσ᾿ ἀπ τήν προοπτικ τς φιλας πο χρνια κα χρνια ναπτξατε· κα ττε, μσ᾿ π᾿ τ σθαμπο τν ματιν σου νεβανουν μπροστ σου ο πανηγρεις Τους, που, καθς τ διαπστωνες, ο Μορφς Τους κτινοβολοσαν λο τ κλλος τς φιλανθρωπας κα τς γιτητς τους. Τς κοιτζεις κα ξρεις πς νογουν κθε μρα τ μεγλη Πλη το Θεο, εσρχονται στν πεπερασμνο χωρχρονο τν θνητν κα τος συντροφεουν: σιωπηλο προσεχτικο στς κεσες πο δχονται κα διακριτικο στ παρλλογα το κσμου πο γεονται, καθς βλπουν, διαπιστνουν κα μ περσκεψη ντικρζουν τν συσωρευμνη νευλβεια κα ποστασα.
 
μως κενο πο συνεχς νεβανει μσα σου σν ρτημα κα παρλληλα ς κετριο ατηση εναι τ ζητομενο τς διαδοχς. Τ ν βρεθε δηλαδ κενος πο θ σταθε στν τπο που βρσκεσαι κε κα τν φυλττεις (πρβλ. Γεροντικ)  κα στ συνχεια θ εναι κενος ποος κα θ συνεχσει ν᾿ νογει καθημεριν τ θρα τς κκλησις κα θ συντροφεει τόύς σκιους τν προκατχων κα τν προγνων του, λλ κα θ συντρχει τος ζντες μ εθνη, φβο Θεο κα πατρικ/ φιλδελφο μριμνα.
 
Κθε φορ πο σκφτεσαι πς κποτε θ᾿ ποχωρσεις π τν χρο ατ νος σου ατματα πηγανει σ ποιν θ παραδσεις τ κλειδ, στε κλενοντας σ γι στερν φορ τ θρα ν τν νοξει κενος γι πρτη φορ, ν᾿ νψει τ καντλια καί τ θυμιατ, ν᾿ νοξει τ βιβλα κα φο χσουν ο καμπνες ν᾿ ναγνωστε σπερινς, στε ν κοιμηθον συχοι ο λγοι νορτες. Γιατ ξρουν πς ταν παπς τους χτυπσει "βρδυ", θ τος λειτουργσει τν παύριο πο ξημερνει Κυριακ γιορτ· θ τος συνξει τς χρονιρες μρες κα τ κυριτερο, θ συνεχσει τν στορα τς πνευματικς οκογνειας πο λγεται νορα, πως τ παιδι συνεχζουν τν στορα τς οκογνεις τους.
 
διαδοχ δν εναι λλαγ τν προσώπων κα το βιορυθμο πο κολουθον. Κυρίως εναι παρά-δοση, προσφορ, διαίσθηση τι τόπος πο κατέχεις, ς πηρέτης, διάκονος κα φυσικ πεπερασμένο ν, δν σο νήκει, λλ προετοιμάζεται γι τν πόμενο. Πο φείλεις ν δεχτες μ περισσή χαρ γιατ πληρώνεται οκος Του, πο συνεχίζεται προσφορ τς ναιμάκτου Θυσίας, πο νοίγονται κάθε χρόνο παράθυρα στν Οραν μέσω τν Γιορτν, μέσα στς ποες ναπαύονται ο πιστο, ποσείουν τν ναγχο καθημερινότητα κι ναβαπτίζονται στν «Ελογημένη Βασιλεία» Του.
 
Διαδοχ εναι φιλάδελφος, στν πόμενο, προσφορ τς Παρακαταθήκης, πο λαβες  π τν πίσκοπο, κα πάσχισες ν τ φυλάττεις μωμη μέσα στς μέρες καί τς νύχτες πο σο ταξε ν Τν διακονήσεις. Μ χι κα λίγη γωνία, πόνο ψυχς κα φυσικ  μ  τ καθημεριν σου βίωμα τι πάντα, «τι ν σο λείπει» γι ν ασθανθες πς εσαι μι μετριότητα, μι σήμαντη μονάδα, πο στόσο ερουργε τ πλέον σημαντικτερο τν Μυστηρίων,  τ νοχ κα βεβαιώσει τς φάτου φιλανθρωπίας Του. Ατ τ βίωμα φείλεις να καταθέσεις στ χέρια το διαδόχου σου μαζ μ τ κλειδ/ σκυτάλη, γι ν συνεχιστε δρόμος…
 
π. Κων. Ν. Καλλιανς

No comments: