Οφείλουμε άλλο ένα αφιέρωμα στο πανέμορφο Le Touquet.
Σήμερα ξεχωρίσαμε πολλά, διάφορα και άκρως χαρακτηριστικά πορτοπαράθυρα.
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το Le Touquet μεταμορφώνεται σιγά - σιγά σε ένα από τα ομορφότερα παραθεριστικά κέντρα παγκοσμίως.
Επισκέπτες του είναι πάμπλουτοι ευγενείς, κυρίως από την γειτονική Αγγλία, αλλά επίσης και από την Ανατολή.
Εκτός από τα δημόσια κτίρια, κτίζονται και θαυμάσιες εξοχικές βίλες και παραθεριστικές οικογενειακές κατοικίες.
Ο σημαντικώτερος ντόπιος αρχιτέκτονας ονομάζεται Louis Quetelart. Σχεδίασε και έκτισε πολλές βίλες στην περιοχή, στις δεκαετίες 1920 και 1930.
Μάλιστα το αρχιτεκτονικό ύφος που πρότεινε έμεινε χαρακτηριστικό με το όνομά του, ως «στυλ του Louis Quetelart».
Μετά από αυτόν άλλοι εμπνευσμένοι αρχιτέκτονες ασχολήθηκαν με τον σχεδιασμό κτιρίων της περιοχής, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί τελικά ένα πανέμορφο και πρωτότυπο σύνολο κατοικιών.
6 comments:
Αριστουργήματα!!!Λατρεύω τον κισσό (ή μήπως είναι αμπέλωψ;), που αγκαλιάζει τα κτίρια
Μετ' ασπασμών τε και εναγκαλισμών
@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ,
Στο "αριστουργήματα" θα συμφωνήσω απόλυτα. Στο τι αγκαλιάζει τα κτίρια μάλλον δεν έχω απάντηση, δηλώνοντας απλός θαυμαστής τους κι όχι ειδικός περί των φυτών.
Υπέροχα κτήρια. Και όταν είναι συγκεντρωμένα και καλοσυντηρημένα, τότε η εικόνα είναι πιο καθαρή και ένα αίσθημα σεβασμού αναδύεται προς το παρελθόν του τόπου. Αντίθετα, στην Αθήνα μας η θλίψη έρχεται και ξανάρχεται όταν δεκάδες νεοκλασικά μετατρέπονται σε ερειπιώνες όχι μόνο από τους ιδιοκτήτες τους, αλλά κυρίως από το κράτος, είτε λέγεται υπουργείο χωροταξίας είτε πολιτισμού, είτε Δήμος Αθηναίων. Όλα αυτά τα διαμάντια, εθνικός θησαυρός, μοναδικά κι ανεπανάληπτα μνημεία toy 19ου αιώνα, καταρρέουν για να υψωθούν στη θέση τους τέρατα τσιμεντένια ή γιάλινα που προσβάλλουν το ήδη κακοποιημένο τοπίο. Και ανάμεσα σε αυτά και σπίτια πολύ γνωστών Αθηναίων όπως του Λαπαθιώτη στα Εξάρχεια. Μια βόλτα σε όλες τις γειτονιές της πόλης πονάει...
Ωραία η ξενάγηση. Μακάρι κάποτε να τα δούμε εκ του σύνεγγυς!
@ ardalion,
Η καθαριότητα ήταν ορατή παντού. Δεν υπήρχε ούτε χαρτάκι στους δρόμους. Είναι μέρος της ζωής και της κουλτούρας των κατοίκων του Le Touquet.
@ Π.Κ.,
Η επίσκεψη είναι πανεύκολη στο Le Touquet. Κι η φιλοξενία... γαλλική!
Post a Comment