Σήμερα, που η Εκκλησία μας αγιάζει ανθρώπους, νερά και την φύση ολάκερη, σκέφθηκα να επισκεφθούμε για άλλη μια φορά τον υπόγειο σιδηρόδρομο του Λονδίνου και να διαβάσουμε μια ενδιαφέρουσα ρήση που προβάλλεται εκεί. Είναι η κουβέντα του Bliss Carman, «The greatest joy in nature is the absence of man» (Η μεγαλύτερη χαρά για τη φύση είναι η απουσία του ανθρώπου).
Είναι αλήθεια πως πολύ μελάνι έχει χυθεί μέχρι σήμερα για τα περιβαλλοντικά θέματα και για την καταστροφική εμπλοκή του ανθρώπου, ιδιαίτερα του «πολιτισμένου», πάνω στη φύση. Άρα, εμπερικλείει αλήθεια η παρατήρηση του Καναδού ποιητή; Κι αν ναι, δεν θα πρέπει κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσουμε την ευθύνη και τα όρια της ελευθερίας μας;
No comments:
Post a Comment