Μισοφωτισμένες Μνῆμες ἀπὸ τὸ χτές...

Μέ τὸ βαθὺ τό, μισοφωτισμένο φθινοπωρινὸ πρωϊνό,  ν᾿ ἀνοίγεται σὲ μιὰ φωτεινὴ ἡμέρα,  ξεκίνησε ἠ Ἀρχιερατικὴ Χοροστασία καὶ στὴ συνέχεια Θεία Λειτουργία μὲ προεξάρχοντα τὸν Μητροπολίτη Χαλκίδος  κύριο Χρυσόστομο, τὸν πνευματικὸ πατέρα αύτῆς τῆς ἀρχαίας ἐνορίας τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων τοῦ Κάτω Κλήματος, ποὺ χρόνια εἶχε νὰ γευτεῖ Ἀρχιερατικῆς παρουσίας καὶ περισσότερο νὰ γευτεῖ Ἀρχιερατικῆς Θείας Λειτουργίας.

Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβει ἐκεῖνον ποὺ ἐπιστρέφει μετὰ ἀπὸ ἑξήντα περίπου χρόνια καὶ ξαναζεῖ μέσα στὴν παλιά του τὴν ἐνορία στιγμὲς κορυφαῖες, μοναδικές, ποὺ ἴσως νὰ μὴν ξανάρθουν. Γιατὶ μπορεῖ νὰ ἦταν μιὰ πανήγυρις καὶ μιὰ Ἀρχιερατικὴ Λειτουργία, ὅμως γιὰ τὸν ὑποφαινόμενο ἦταν καὶ κάτι παραπανω: ἦταν ἡ ἐπίσκεψη σὲ ἱερὲς ἀναμνήσεις κι ἡ συνάντηση, ἔστω καὶ μὲ τὸν νοσταλγικὸ αὐτὸν τρόπο, Προσώπων ἀγαπημένων καὶ μακρυνῶν σήμερα. Προσώπων ποὺ συντρόφεψαν τὴ ζωή σου καὶ τὴν συνέδραμαν, ὥστε νὰ φτάσεις ἴσαμε αὐτὴ τὴν ἐκλεκτὴ την ὥρα καὶ νὰ θυμᾶσαι...

Ὁ παπα-Βαγγέλης νὰ λειτουργεῖ μὲ τὴ δακρυσμένη ματιά, ὁ μπάρμπα Ἀλέξος νὰ ψέλνει σέρνοντας τὴ φωνὴ του μὲ στέρεο, αὐθεντικὸ τρόπο μέσα στὴ μισοφωτισμένη ἐκκλησιά, μὲ κεῖνα τὰ «λέγετος», «νενανώ» κ.ἄ.

Ἀπέναντι, στὸ ἀχνοφωτισμένο ἀπὸ τῶν φῶς ἐνὸς κεριοῦ παγκάρι, ὁ παπποῦς νὰ μετράει τὶς δεκάρες, τὰ πενηνταράκια, τὶς δραχμές. Σπάνια νὰ βρεθεῖ τάληρο τότε... Ἦταν, βλέπεις, οἱ καιροὶ φορτωμένοι ἀπὸ ἀνέχεια καὶ γι᾿ αὐτὸ ἡ συμβουλὴ τῶν μεγαλύτερων στὰ παιδιὰ ἦταν μία: «Οἰκονομία, τὴν πεντάρα λίρα νὰ τὴν κάνετε».

Κι ὕστερα ἦταν τὸ ἀχνοφωτισμένο κελλὶ ἀπέναντι ἀπὸ τὴ θύρα τὴ δυτικὴ τοῦ ἱεροῦ, μὲ τὴ θειὰ τὸ Μαχὼ νὰ συνταβλάει τὴ φωτιὰ μή καὶ σβύσει, γιὰ νἄχουμε κάρβουνα γιὰ τὸ θυμιατὸ καὶ φωτιὰ γιὰ τὸ ζέον...    

Ὅλ᾿ αὐτά. Κι ἄλλα περισσότερα ὑψώνονται σήμερα μπροστά μου, μὲ ἱερὴ προσοχή, μὲ συγκίνηση καὶ δέος καὶ μὲ ἐπιστρέφουν σὲ πάντιμες μέρες πασπαλισμένες ἀπὸ τὸ  χνῶτο τοῦ καιροῦ ποὺ πέρασε καὶ σταλάζει στὴν ψυχὴ κατάνυξη, εὐλογία καὶ πανίερη μαρμαρυγή, πάντα ἐλκυστικὴ καὶ ὑπέροχη.

π. Κων. Ν. Καλλιανός