Ανηφορικός δρόμος

Στη ζωή του ανθρώπου παρουσιάζονται πολλοί δρόμοι, σε σημείο μάλιστα που δύσκολα μπορεί να διαλέξει και όταν βέβαια δεν έχει χαράξει κάποιο πρόγραμμα στο διάβα του.

Ανάλογα με το διάβα θα πρέπει να είναι και το είδος του δρόμου, εύκολο ή δύσκολο.

Είναι στην αρχή εύκολος ο δρόμος της ζωής, όταν είναι γεμάτος από παρανομίες υλικές και ηθικές, μέχρι να παρουσιαστεί ο πέλεκυς της δικαιοσύνης για να τον σταματήσει από το κατρακύλισμα της ζωής.  Αυτό όσον αφορά παρανομίες ποινικού μητρώου.

Τί γίνεται όμως με παρανομίες ηθικού περιεχομένου. Η πολιτεία δεν είναι σε θέση να δικάσει. Ο μόνος δικαστής εναπόκειται στη συνείδηση του παρανομούντος. Η δε συνείδηση είναι ο μεγάλος ελεγκτής  που δεν αφήνει  ήσυχο τον άνθρωπο, σε σημείο που να χάνει και αυτό τον ύπνο του.

Γίνεται πολύ δύσκολος ο δρόμος σπαρμένος από αγκάθια προερχόμενα από τον ίδιο τον άνθρωπο, ή και από τους γύρω του. Όλοι οι άνθρωποι τον δύσκολο δρόμο κουβαλάμε μέσα μας με την συμπεριφορά μας  περιμένοντας την τελειότητα του διπλανού μας, την στιγμή που η δική μας ατέλεια βοά, ξεχνώντας ότι τέλειος είναι μόνο ο ΘΕΟΣ, ο οποίος είπε στους κριτές  της παρανομίας «ὁ ἀναμάρτητος πρῶτος τόν λίθον βαλέτω».

Μία μόνο κατά κόσμο υπήρξε τέλεια, γι αυτό η πρόνοια του Θεού την εξέλεξε για να γίνει ο πραγματικός δρόμος της σωτηρίας του ανεμόσβουρου ανθρώπου που είναι γεμάτος αστάθεια. Είναι αυτή η ΠΑΝΑΓΙΑ μας, την εορτή της οποίας μόλις χθες τιμήσαμε, την 15^η  Αυγούστου.

ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΑ

Με πολλή αγάπη

Νικόλαος Πούλιος

Ομότιμος Αρχιγραμματέας Ι.Α. Θυατείρων & Μ.Β.