Σταλαγμοί κατανύξεως ἀπό τή γείτονα νῆσο Σκιάθο

(Εὐγνωμοσύνης ἔνεκεν καί τιμῆς φιλαδέλφου τοῖς προσφιλεστάτοις μοι,  παπα-Γεωργίῳ καί Νικολάῳ τοὐπίκλην Σταματᾶ, ἀδελφῶν καί συλλειτουργῶν τῆς φιλτάτης μοι γείτονος  νήσου Σκιάθου)

«Ἀνάμεσα εἰς συντρίμματα καί ἐρείπια, λείψανα παλαιᾶς κατοικίας ἀνθρώπων ἐν μέσῳ ἀγριοσυκῶν, μορεῶν μέ ἐρυθρούς καρπούς, εἰς ἔρημον τόπον, ἀπόκρημνον ἀκτήν πρός μίαν παραλίαν βορειοδυτικήν τῆς νήσου, ὅπου τήν νύκτα ἑπόμενον ἦτο νά βγαίνουν καί πολλά φαντάσματα, εἴδωλα ψυχῶν κουρασμένων, σκιαί ἐπιστρέφουσαι, καθώς λέγουν, ἀπό τόν ἀσφοδελόν λειμῶνα, ἀφήνουσαι κενάς οἰμωγάς εἰς τήν ἐρημίαν, θρηνοῦσαι τό πάλαι ποτέ πρόσκαιρον σκήνωμά των εἰς τόν ἐπάνω κόσμον - ἐκεῖ ανάμεσα ἐσώζετο ἀκόμη ὁ ναΐσκος τῆς Παναγίας τῆς Πρέκλας. Δέν ὑπῆρχε πλέον οἰκία ὀρθή, δέν ὑπῆρχε στέγη καί ἄσυλον, εἰς ὅλον τό ὀροπέδιον ἐκεῖνο, παρά τήν ἀπορρῶγα ἀκτήν. Μόνος ὁ μικρός ναΐσκος ὑπῆρχε, καί εἰς τό προαύλιον τοῦ ναΐσκου ὁ Φραγκούλης Κ. Φραγκούλας εἶχε κτίσει μικρόν ὑπόστεγον, καλύβην μᾶλλον ἢ οἰκίαν».

Παρελθόντος τοῦ χρόνου καί ὁ ναΐσκος κατέστη ἐρείπιον, λείψανον κατοικίας τοῦ Ὑψίστου, ὅπου τό πάλαι ἡ ἀναίμακτος ἐτελεῖτο θυσία. Καί εἰσέτι παραμένει...

Ὅμως κατ᾿ ἔτος, τάς πανιέρους ἡμέρας ταύτας τοῦ Δεναπενταυγούστου, μετά τήν ἑορτήν τῆς σεπτῆς Κοιμήσεως,  ὅμιλος φιλοχρίστων Σκιαθιτῶν καί ἑτέρων προσκυνητῶν, μεταβαίνει εἰς τό Κάστρον, τήν  «ὡραίαν -κατά Μωραϊτίδην- θαλασσινήν κώμην» καί ἐντός τῶν ἐρειπίων  ἐπιμένει νά τελῇ τήν Ἱεράν τῆς Κοιμήσεως Πανήγυριν πρός τιμήν τῆς Παναγίας τῆς Πρέκλας, ἧς ὁ ναός τό πάλαι ὑπῆρχεν.

Οὐδέν ἕτερον ἐπιτρέπεται ἐπί τοῦ παρόντος νά εἰπωθῇ. Αἱ παρατιθέμεναι εἰκόνες, νομίζω, ὅτι δύνανται νά συλλαβίσουν εἰς τάς καρδίας τῶν ἀναγνωστῶν πλεῖστα ὅσα, ἀφοῦ προηγουμένως ἀναγνώσουν μετά μεγάλης προσοχῆς καί τό ἐξαίρετον τοῦ Ἀλ.  Παπαδιαμάντη διήγημα, Ρεμβασμός τοῦ Δεκαπενταυγούστου.

Ποῖος γνωρίζει ἐάν μετά τῶν σκιῶν, αἵτινες ὑπερίπτανται τοῦ πανιέρου καί εὐκατανύκτου χώρου, διακρίνουν καί τόν φιλέρημον γέροντα, τόν Φραγκούλα νά ψάλῃ τό, «Ἀπόστολοι ἐκ περάτων...».

Καί τοῦ χρόνου.

π. Κ.Ν. Καλλιανός

(Ἀπό καρδίας εὐχαριστῶ τόν πολυαγαπητόν μου παπα-Νικόλαον Σταματᾶν διά τάς συγκινητικάς καί ἱεροπρεπείς φωτογραφίας του).