Ο Θεός είναι... άπαιχτος

Μητροπολίτης Ἀργολίδος Νεκτάριος (Ἀντωνόπουλος), Ὁ Θεὸς εἶναι... ἄπαιχτος,

ἐκδ. Ἐπιστροφή, Ναύπλιο 2018, σσ. 138

Μιλῶ εἰλικρινά. Τὸ νέο αὐτὸ βιβλίο τοῦ πολυαγαπητοῦ καὶ πολυσεβάστου Μητροπολίτη Νεκταρίου, τοῦ σεμνοῦ καὶ πάντα ἀνύστακτου Ποιμένα Ἀργολίδος, εἶναι πέρα γιὰ πέρα μιὰ ἀποκάλυψη. Δηλαδή, γιὰ νὰ τὸ καταλάβεις, νὰ τὸ ζήσεις, νὰ δεῖς, τέλος πάντων, τὶ θέλει νὰ πεῖ ὁ συγγραφέας του, ἀσφαλῶς πρέπει νὰ τὸ διαβάσεις ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἴσαμε τὸ τέλος. Καὶ διαβεβαιῶ τὸν καλοπροαίρετο ἀναγνώστη μου, πὼς, διαβάζεται εὐχάριστα, ἀφοῦ, δὲν κουράζει, δὲ δυσανανσχετεῖ τὸν μελετητή του, γι᾿ αὐτὸ καὶ  δὲν τὸ παρατᾶς εὔκολα. Καὶ τὸ συμπαθᾶς, ἐπειδὴ ἀπαντᾶ σὲ πλῆθος διερωτημάτων ποὺ ταλανίζουν τὴν κάθε ὕπαρξη. Μὲ τὸ πιὸ βασικό (καὶ συνάμα βασανιστικὸ) ἐρώτημα, γύρω ἀπὸ τὸ μέγα τοῦ θανάτου μυστήριο καὶ πῶς ὁ Θεὸς συμπαρίσταται ἤ ἀπουσιάζει σὲ ὅλη αὐτὴ τὴ δοκιμασία.

Δὲν κρίνω τὸ βιβλίο, γιατὶ δὲν χρειάζεται κριτική. Ἀνάγνωση χρειάζεται καὶ περισσότερο προσοχή. Γιατὶ μέσα στὶς ἕξι ἑνότητες, οἱ ὁποῖες σπονδυλώνουν τὸ ὅλο θέμα τοῦ βιβλίου, ὁ σ. παραθέτει τὶς διάφορες ἀπόψεις καὶ θέσεις σημαντικῶν λογίων, ἀλλὰ καὶ Ἁγίων, ὥστε νὰ δώσει στὸν ἀναγνώστη του, καὶ δὴ στὸν ἀγωνιῶντα ἀναγνώστη του, τὴν εὐκαιρία νὰ σκεφτεῖ καὶ νὰ βγάλει τὰ δικά του συμπεράσματα. Συμπεράσματα, τὰ ὁποῖα θὰ τὸν φέρουν σιμὰ στὸ Θεό, τὸν μεγάλο ἄγνωστο, ἀλλὰ καὶ συνάμα τόσο σιμά μας, ἀρκεῖ νὰ τὸν ἀναζητήσουμε. Αὐτὸ τὸ μήνυμα, λοιπόν, θέλει νὰ δώσει τὸ νέο ἐτοῦτο βιβλίο τοῦ Ἁγίου Ἀργολίδος. Καὶ συνάμα νὰ μᾶς θυμίσει καὶ κάτι ἄλλο: πῶς ἡ ζωὴ καὶ τὸ τέλος τῶν Ἁγίων ἦταν, σύμφωνα μὲ τὰ κοσμικὰ δεδομένα, πλήρως ἀποτυχημένη (πρβλ. διωγμοί, μαρτύρια, φτώχια, περιφρόνηση κ.λ.π). Ἄσχετα ἄν, «ἕως τὴς συντελείας τοῦ αἰῶνος», θὰ τοὺς τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία, ὡς Ἁγίους δηλ. φίλους τοῦ Θεοῦ.

Μιὰ τέτοια φιλία, λοιπόν, μᾶς προτείνει ν’ ἀρχίσουμε μὲ τὸ Θεὸ κι ὁ Σεβασμιώτατος μὲ τὸ λαμπρό του αὐτὸ βιβλιο. Ἀλήθεια, τί λέμε. Ἀρχίζουμε;

π. Κ.Ν. Καλλιανός