Ποίηση Φάνη Λελεμψή - 47

 
Τα δέντρα είναι πάντα σταθερές αξίες στη ζωή των ανθρώπων και των κοινωνιών. Είναι κάτι σαν τους καρδιακούς φίλους. Συμπορευόμαστε μαζί τους και μοιραζόμαστε τις θλίψεις, τις χαρές, τους χειμώνες και τα καλοκαίρια, τα χιόνια και τις κάψες. Φυσικά δε, έχουμε οργανώσει και μια διαλεκτική μαζί τους. Τα ακουμπάμε, αισθανόμαστε πως έχουν ψυχή, πως μας ακούν και μας καταλαβαίνουν.
 
Ο άξιος Ποιητής του Αναπλιού και γνήσιος φίλος Φάνης Λελεμψής, έχοντας ζήσει σε τόπο γεμάτο από την ευλογία της φύσης, όπου κυριαρχούν και βασιλεύουν δένδρα, θάλασσες, πουλιά, καθώς και τα αόρατα συναισθήματα, καταφέρνει να συνταιριάξει τούτα τα βασικά στοιχεία της φύσης και της ψυχής και να τα φέρει σε μια εσωτερική επικοινωνία, έτσι ώστε να φτάσει -με έναν υπερβατικό τρόπο- στην πραγμάτωση του ονείρου.
 

ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ
 
Τα δέντρα
κουβαλάνε
τις βροχές
τους αέρηδες
τις λιακάδες
τους χιονιάδες
τα ανθοβολήματα.
Με σκέφτεται
το απονενοημένο.
Τα μάτια
συνδέουν
το ορατό με το αόρατο.
Να γέρνω
στην αγκαλιά της
όπως το δέντρο
στον αγέρα.
Να τραγουδώ
σαν να πετούν πουλιά
μέσα από το στόμα.
 
Φάνης Λελεμψής
Ναύπλιο, Μάρτιος 2021