Θεοτοκοφίλητος ἐαρινή παραμυθία

 

ἤ, τῶν θείων Χαιρετισμῶν Της τὸ ἐαρινὸ μειδίαμα

 

Ρηγίνου ἱερονάχου, κατὰ κόσμον Δημητρίου παπα-Εὐαγγέλου Διομή,

ἱερὸ Μνημόσυνο

 

Μέσα στὸ ἀνοιξιάτικο ἀπόβραδο ποὺ ἐπιμένει ν’ ἀφήνει τὶς ἔσχατες χρωματιστές του πινελιὲς στὰ σπίτια καὶ στὸν γύρω τόπο, ἀκούγεται ἡ εὔλαλη νυχτερινὴ καμπάνα νὰ σημαίνει γιὰ τὴ σύναξή μας στὴν τόσο τρυφερὴ καὶ ἁγιοκατάνυκτη Ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν. Τῶν πρώτων Χαιρετισμῶν ποὺ καλούμαστε νὰ ψάλλουμε τούτη τὴ νεοεισοδευθεῖσα Μεγάλη Σαρακοστή.

 

Ἔξω ἡ Νύχτα παραμονεύει, ὅπως καὶ ὁ κάθε φόβος κι ἡ ἀνησυχία τῶν ἀνθρώπων. Ὅλων ἐκείνων δηλαδή, ποὺ κλείνονται στὰ σπίτια τους καὶ ἀδυνατοῦν νὰ καταννοήσουν τὸ μεγαλεῖο τῆς βραδυᾶς, ποὺ ντύνεται μὲ τὸσο αἰσιόδοξα καὶ φωτεινὰ λόγια, ὥστε «ἀπέδρα πᾶσα λύπη καὶ στεναγμός». Γιατί; Μὰ ἐπειδὴ ὅλο τὸ τοπίο μέσα στὸ ὁποῖο σεγιανοῦν τὰ πάντερπνα λόγια τῶν Χαιρετισμῶν εἶναι τόσο εὔκρατο καὶ πνευματικὰ ὑγιεινό, ὥστε νὰ θάλπει, νὰ παραμυθεῖ ν’ ἀγκαλιάζει τὶς πονεμένες καὶ «πεφορτισμένες» ψυχές μὲ ἐκεῖνα τὰ ἀτελείωτα Χαῖρε…

 

Ἀπὸ τὸ πρῶτο Χαιρετισμὸ τοῦ Ἀγγέλου, ἴσαμε σήμερα, ὅπου ἡ χαρά, ὡς δικαίωμα στὴ ζωή μας, χαρίζεται «Ἄγγελος πρωτοστάτης, οὐρανόθεν ἐπέμφθη, εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τὸ Χαῖρε». Τὸ ἀκούμε. ἀλλὰ δὲν τὸ συνειδητοποιοῦμε, μήτε κοιτάζουμε γύρω μας ὅπου ἡ χαρὰ ἀνθίζει μὲ τὴ λησμονημένη σήμερα ἄνοιξη: Αὐτὴ τὴν εὐλογημένη θύρα ποὺ μᾶς εἰσάγει στὴν Μητρική Της τῆν ἀγκαλιά, ὅπου ἡ τρυφερότητα καὶ ἡ στοργὴ εἶναι αὐτὲς ποὺ ἀνθίζουν μέσα μας, γύρω μας, παντοῦ τὴ χαρά. «Χαῖρε, δι' ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει, χαῖρε, δι' ἧς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει» Τῆς λέμε καὶ δὲ ματανοιώνουμε. Γιατὶ κι αὐτὴν τὴν πραγματικότητα γευόμαστε, ἐπειδὴ συνειδητοποιοῦμε πώς, «…τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον» ἄνθισε καὶ πάλι, γιατὶ Ἐκείνη μᾶς τὸ θύμισε καὶ πάλι, μὲ τὰ στολισμένα κατάνυξη, θαλπωρή, προσευχὴ καὶ εὐλογία ἀπόβραδα τῶν Χαιρετισμῶν. Τῶν Χαιρετισμῶν, ποὺ προετοιμάζουν τὸ μέγα τῆς ἑορτῆς κεφάλαιον τῆς σωτηρίας μας, μὲ τὴν ἀθάνατη Γιορτὴ τοῦ Θείου Εὐαγγελισμοῦ Της. Προετοιμασία, λοιπόν, πνευματικὴ καὶ συγυρισμένη Μητρικὰ μᾶς κομίζουν τὰ πέριτρανα αὐτᾶ τῶν θείων Χαιρετισμῶν ἀπόβραδα. Ἄς τὰ προσέξουμε, γιὰ ν’ ἀφουγκραστοῦμε τὰ λόγια Της. Ὅπως τὰ λόγια τῆς Μάνας μας, γιὰ νὰ μᾶς παραμυθήσουν, νὰ μᾶς κοιμίσουν «ὕπνον ἐλαφρὸν πάσης σατανικῆς φαντασίας ἀπηλλαγμένον» καί, τέλος, γιὰ νὰ ξαναφέρουν σιμὰ στὸν πάντερπνο κι ἀλησμόνητο τῆς παιδικότητας καιρό, ἐκεῖ ὅπου κουβεντιάζαμε ἀκόμα μὲ τοὺς ἀγγέλους…

 

Α΄ Χαιρετισμοί 2021

π. Κ.Ν. Καλλιανός