Ευγένιος Σπαθάρης

Κάθε Σάββατο αγοράζω τους Times του Λονδίνου, μια ιδιαίτερα σοβαρή και έγκριτη εφημερίδα, η οποία κρατά πάντα ένα υψηλό επίπεδο σε όλους τους τομείς, και μάλιστα στο γλωσσικό ύφος. Χθες είχα κι ένα λόγο παραπάνω να την αγοράσω. Πίστευα πως θα εύρισκα κάποιο ενδιαφέρον άρθρο και φωτογραφίες από τα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Υπήρχε βέβαια κάτι, στη σελ. 48, το οποίο ήταν πολύ μικρό και σχεδόν κρυμμένο. Έγραψαν δηλαδή κάτι για να μην κατακριθούν ότι δεν γράφουν.

Όμως η αποκάλυψη, όσον αφορά τα ελληνικά θέματα, ήταν η νεκρολογία για τον Ευγένιο Σπαθάρη, στη σελ. 100. Ένα όμορφο κείμενο και μια χαρακτηριστική φωτογραφία του «μαέστρου (doyen) του Θεάτρου Σκιών της Ελλάδας και της Μικράς Ασίας». O συγγραφέας του κειμένου ήταν πολύ καλά ενημερωμένος για τη ζωή και το έργο του μεγάλου αυτού λαϊκού δημιουργού, τον οποίο συγκρίνει και παραλληλίζει με τον Αριστοφάνη. Σε γενικές γραμμές το κείμενο εστιάζεται στα παρακάτω:

Αφού παρουσιάζει αρκετές λεπτομέρειες για την οικογενειακή ιστορία του Ευγένιου, στη συνέχεια αναφέρει ότι η πρώτη του παράσταση την οποία πραγματοποίησε μόνος του (solo performance) δόθηκε στο Βρετανικό Συμβούλιο στην Αθήνα το 1947. Ακολούθησαν πολλές προσκλήσεις για παραστάσεις στη Νέα Υόρκη, το Παρίσι και το Λονδίνο. Στα χρόνια της δικτατορίας (1967-74) ο Σπαθάρης έβαζε στα έργα που έπαιζε μηνύματα αντιεξουσιαστικά, κι αυτό συνετέλεσε στο να ανέβει πολύ ψηλά στη συνείδηση των φοιτητών. Το Θέατρο Σκιών και ο Καραγκιόζης άρχισαν να αισθάνονται κάποια πίεση όταν στη δεκαετία του 1960 ήλθε στη ζωή μας η τηλεόραση. Παρ’ όλα αυτά όμως, ο Καραγκιόζης όχι μόνο επέζησε αλλά και παρέμεινε δημοφιλής και μπήκε δυναμικά στον 21ο αιώνα.