Ένας ανθρωποφάγος διασχίζει κάποιο πολυσύχναστο δρόμο της Αθήνας. Σταματά έναν από τους περαστικούς και τον ρωτά:
- Μήπως σε λένε Μιχάλη;
- Όχι, απαντά εκείνος!
Γυρνάει τότε και τον τρώει! Συναντά τον επόμενο και του κάνει την ίδια ερώτηση:
- Μήπως σε λένε Μιχάλη;
- Όχι!
Τον τρώει κι αυτόν!
Η ιστορία συνεχίζεται για κάμποσες μέρες!
Συναντά, λοιπόν, τον επόμενο και τον ρωτά:
- Μήπως σε λένε Μιχάλη;
- Ναι, απαντά εκείνος!
- Άντε, ρε Μιχάλη! Έφαγα όλο τον κόσμο για να σε βρω!
- Μήπως σε λένε Μιχάλη;
- Όχι, απαντά εκείνος!
Γυρνάει τότε και τον τρώει! Συναντά τον επόμενο και του κάνει την ίδια ερώτηση:
- Μήπως σε λένε Μιχάλη;
- Όχι!
Τον τρώει κι αυτόν!
Η ιστορία συνεχίζεται για κάμποσες μέρες!
Συναντά, λοιπόν, τον επόμενο και τον ρωτά:
- Μήπως σε λένε Μιχάλη;
- Ναι, απαντά εκείνος!
- Άντε, ρε Μιχάλη! Έφαγα όλο τον κόσμο για να σε βρω!
4 comments:
Ωραία ταίριαξε το κόκκινο λουλούδι σας δίπλα στη δική μου σημερινή κόκκινη μα βαρειά ανάρτηση
την καλημέρα μου
@ logia,
Το κόκκινο έχει όντως πολλές αποχρώσεις. Εγώ επιμένω πάντα σ' εκείνη του προσωπικού καυτηριασμού και της κάθαρσης, που φέρνει τελικά την τόσο αναγκαία θεραπεία.
Σε στιγμές δύσκολες, όπως αυτή που περιγράφεις στο δικό σου ιστοτόπο ας κοιτάμε μπροστά και μακριά, με το μυαλό σε καλύτερες ημέρες, που έρχονται πάντα μετά την πρόσκαιρη μπόρα...
Χα, χα, χα! Γέλασα! Ευχαριστώ!!!
Χαχαχα πολύ καλό :-)
Post a Comment