Wednesday 17 March 2010

Δούλοι...


Καθώς φαίνεται, έχω γίνει τελικά συνθηματοσυλλέκτης. Πάντως το κάνω αυθόρμητα. Δεν συλλέγω τα πάντα. Μόνο εκείνα που μου τραβούν την προσοχή.

Το σημερινό σύνθημα το είδα πρόσφατα στο Ναύπλιο. Μου έκανε εντύπωση η λέξη «δούλοι». Ίσως να εμπεριέχει μια υπερβολή. Ίσως πάλι και όχι. Πάντως σημασία έχει από ποια οπτική γωνία βλέπει κανείς τη δουλεία. Αν είμαστε δούλοι σε κοσμικούς άρχοντες, ή σε καταστάσεις που μας έχουν εγκλωβίσει μέσα τους, τότε τα πράγματα σίγουρα δεν πάνε καλά, και μάλλον θα πρέπει να... αλλάξουμε ζωή, σύμφωνα με τον ποιητή.

Στην Ορθόδοξη Παράδοσή μας όμως οι λέξεις αποκτούν κάποια διαφορετική έννοια. Λαμβάνουν μια άλλη, πιο πνευματική, διάσταση. Στην Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε: «Ιδού δη ευλογείτε τον Κύριον, πάντες οι δούλοι Κυρίου» (Ψαλμ. 133, 1). Στην Καινή Διαθήκη ο Απόστολος των Εθνών Παύλος στην Προς Ρωμαίους Επιστολή (Ρωμ. 1, 1) γράφει: «Παῦλος, δοῦλος Ἰησοῦ Χριστοῦ...». Κατά την περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής, ακούμε στις εκκλησίες να απαγγέλεται μια σύντομη προσευχή μετανοίας του Οσίου Εφραίμ του Σύρου. Σ’ αυτή αναφέρονται τα εξής: «Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαρχίας και αργολογίας μη μοι δος• πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης χάρισαί μοι τω σω δούλω…».

Ίσως λοιπόν τελικά να μην είναι και τόσο κακό να είμαστε δούλοι. Μόνο που θα πρέπει να διαλέξουμε με ιδιαίτερη προσοχή και πνεύμα διάκρισης τον Κύριο που θα ακολουθούμε...

6 comments:

roadartist said...

Φυσικά και είμαστε δούλοι. Για σκέψου λίγο τι έρχεται.. τρομακτικό για τους σκεφτόμενους ανθρώπους.

Anastasios said...

@ roadartist,

Είμασταν δούλοι του καταναλωτισμού και των πολυποίκιλων ανθρώπινων αδυναμιών μας από καιρό. Αυτό που έρχεται είναι μόνο η επισημοποίηση της εθνικής κατρακύλας...

Thomas Georgas said...

Ήμασταν Γραικοί και γίναμε γραικύλοι.
Έχω μια ελπίδα στο Θεό οτι θα μας φωτίσει να αντιδράσουμε πάτερ, αλλιώς ας περιμένουμε τα χειρότερα.

Anastasios said...

@ Thomas Georgas,

Σε αυτή την ελπίδα αναφέρθηκα κι εγώ στην ανάρτηση. Αυτή η ελπίδα είναι το αποκούμπι μας τώρα πια.

Ας κάνουμε μια υπέρβαση των εθνικών αδυναμιών μας, έστω για λίγο, για να στηρίξουμε την Πατρίδα -με την χάρη και την βοήθεια του Θεού της Ελλάδος, όπως έλεγε κι ο Κολοκοτρώνης- να σταθεί στα πόδια της.

Ίσως να γίνει κατορθωτό αυτό αν πάψουμε να είμαστε δούλοι σε κοσμικούς άρχοντες και υλικά πράγματα και να αποδεχθούμε την ένταξή μας στον χώρο της ελευθερίας του Θεού, παραδίδοντάς Του εκούσια την καρδιά μας.

Σοφία said...

Εμένα πάλι μου τράβηξε την προσοχή το "είσται" :-o

Anastasios said...

@ Σοφία,

Οι εντυπωσιακές φράσεις έχουν πάντα και κάποια ατέλεια, σαν τα κινέζικα βάζα.