Για το Marlow, την πόλη των ποιητών, έχω γράψει και πάλι στο Ημερολόγιο. Είναι ένας ευλογημένος τόπος ξεκούρασης, αναψυχής και ανανέωσης. Στοιχεία που τα έχουμε όλοι μας ανάγκη, τουλάχιστον από καιρού εις καιρόν.
Τώρα που η Άνοιξη μύρισε για τα καλά, η γραφική αυτή πόλη που τη διασχίζει γλυκά ο πολύς Τάμεσης, έχει μια όμορφη και μυρωδάτη αγκαλιά, γεμάτη από εύοσμα λουλούδια, καταπράσινα τοπία, γαλάζιο ουρανό και τον ποταμό με τους μικρούς του καταρράκτες να μαγεύουν τους επισκέπτες.
Εδώ ευρισκόμενος κανείς αναφωνεί πως πράγματι έχει και η Αλβιώνα (γηραιά ή όχι) τα καλά της. Κι είναι πολλά. Αλλά ειδικά η εξοχή της είναι όντως ανεπανάληπτη.
Εντύπωση κάνει η συμφωνία νηπίων και ηλικιωμένων (μάλλον οι μεσαίες ηλικίες είναι στις δουλειές τους) όσον αφορά το τάϊσμα των κύκνων. Η χαρά που παίρνει κανείς προσφέροντας ένα κομματάκι ψωμί... παραμένει ανείπωτη.
Ο Ναός των Αγίων Πάντων, απ’ οποιαδήποτε γωνιά και να τον δει κανείς, αποτελεί πάντα ένα σταθερό αποκούμπι για την τοπική κοινωνία και μια γνήσια φωνή ελπίδας και αισιοδοξίας, σε καιρούς μάλιστα πλήρεις ανασφάλειας και αγωνίας.
Η Άνοιξη η ίδια αποτυπώνεται σε κάθε μικρό και μεγάλο στοιχείο, ζωντανό αλλά και άψυχο, σε όλα τα γεωγραφικά σημεία της πόλης, όπου ρέουν οι λέξεις των ποιητών και τα δάκρυα της ένζωης φύσης.
No comments:
Post a Comment