Λεωνίδας για πάντα

               Περνώντας από τις Θερμοπύλες, όπως είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε πρόσφατα, στην προσκυνηματική και εκπαιδευτική εκδρομή μας στην Κεντρική Ελλάδα, κάνεις μια απαραίτητη και μάλιστα ευεργετική κατάδυση μέσα στην Αρχαία Ελληνική Ιστορία, αλλά και στην ιστορία της ανθρώπινης ζωής και φύσης.

Εκεί σε υποδέχεται ο αξεπέραστος ήρωας Λεωνίδας, ο υπεράνθρωπος εκείνος που αποφάσισε συνειδητά, και βέβαια και με τη στήριξη των γενναίων συντρόφων του, να σπρώξει τα όρια της ανθρώπινης φύσης και της βιολογικής αντοχής πέρα από τα μέχρι τότε γνωστά και παραδεδομένα σημεία. Αυτό είναι οπωσδήποτε το ζητούμενο και από τους Νεο-Έλληνες, που εκούσια ταλανίζονται μέσα στο πλαίσιο της μετριότητας και της συνθηκολόγησης.

Η στενή και τεθλιμμένη οδός των ιερών πηγών έχει πάντα αναφορά στις περιπέτειες και τις δοκιμασίες που σε κάθε εποχή ο άνθρωπος καλείται να αντιμετωπίσει και να αντιπαλαίσει, σε μια προπάθεια να κατακτήσει το ποθούμενο, που δεν έχει πάντα σχέση με την προσωπική φιλοδοξία τόσο, όσο με την συγκομιδή των αγαθών, που ούτως ή άλλως θα επιτευχθεί από τους μεταγενέστερους, σύμφωνα με το βιβλικό «άλλος ο σπείρων και άλλος ο θερίζων».

Τα συνθήματα «Μολών Λαβέ», αλλά και το μετά τη δοκιμασία «τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι», που έρχεται ως μια μορφή απολογισμού, είναι απαραίτητα μάλλον για τους επόμενους, που αναμένουν ως ερχόμενοι να παραλάβουν την Παράδοση γνήσια και ακέραια, για να οικοδομήσουν επ’ αυτής τη δική τους βιοτή.

Αξιότατο λόγου είναι η προσωποποίηση της φύσης, στα αγάλματα ένθεν και ένθεν του Λεωνίδα, στα οποία ο Ευρώτας και ο Ταΰγετος συντροφεύουν εσαεί το μεγάλο ήρωα και την υπέρτατη θυσία. Η φύση έχει από τη φύση της αυτό το στοιχείο της συμπόρευσης και σύμπλευσης με τον φύλακα άγγελό της, στο πρόσωπο του ανθρώπου.

Πάντως, οι Θερμοπύλες αποδεικνύουν περίτραναν ότι οι έννοιες της νίκης και της ήττας είναι απολύτως σχετικές και πρόσκαιρες. Εκείνο που μένει είναι ο αγώνας, η άσκηση, η πορεία προς το Φως... Κι αυτό δικαιώνει τον μαχητή και είναι σταθερή και μόνιμη αξία!

Όμως, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε τον... Εφιάλτη. Κι αυτός δεν προέρχεται μόνο από έξω. Κάποτε πηγάζει από το ίδιο μας το είναι. Για τούτο ας παραμένουμε πάντα σε αδιάλειπτη εγρήγορση. Αλλιώς θα βρούμε τον εχθρό επί θύραις...