Η Πόλις εάλω

Ήταν μια μέρα ακριβώς σαν και τη σημερινή, Τρίτη 29 Μαΐου, στα 1453. Η Πόλη των ονείρων και των οραμάτων, η Πόλη της μυθολογίας και της ιστορίας μας, η Πόλη της Παναγιάς και Βασιλεύουσα του Γένους των Ελλήνων, η Κωνσταντίνου Πόλη, έπεφτε στα χέρια αλλοεθνών και αλλοθρήσκων.

Το παρόν άγαλμα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου

βρίσκεται στην Πλατεία Μητροπόλεως,

μπροστά από τον Καθεδρικό Ναό των Αθηνών!

Ο θρήνος άρχιζε...

...και συνεχίζεται αμείωτος μέχρι τις μέρες μας...

Κι ένας Θεός ξέρει αν και πότε θα πάψει ο καημός να μας τυραννάει.

Ο Αυτοκράτοράς μας, ανάστημα της γης των ηρώων, της μαγευτικής Πελοποννήσου, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος χάθηκε κάπου μέσα στη σκόνη και τη βουή του πολέμου. Δεν σκοτώθηκε, δεν πέθανε, δεν βρέθηκε ποτέ νεκρός, απλά... χάθηκε. Ο λαός μας λέει... μαρμάρωσε!

Η φυλή μας ανύψωσε τον Έλληνα Βασιλέα σε Άγιο της ένδοξης ιστορίας μας και Μάρτυρα της Πόλης!

Ο ταλαντούχος Υμνογράφος Χαράλαμπος Μπούσιας έγραψε ύμνους, για να τιμήσει τη μνήμη του ένδοξου Αυτοκράτορα. Ιδού το Απολυτίκιο, σε ήχο πλάγιο του πρώτου:

Αριστείας βραβεία παρά του Κτίσαντος

εδέξω, μάρτυς γενναίε,

Παλαιολόγων πυρσέ,

Κωνσταντίνε, Βυζαντίου άναξ έσχατε,

όθεν Κυρίω νυν συνών

καθικέτευε Αυτόν

ειρήνην βραβεύειν πάσι

και τους εχθρούς υποτάσσειν

υπό τους πόδας Ορθοδοξου λαού.

Ήταν μια μέρα ακριβώς σαν και τη σημερινή, Τρίτη 29 Μαΐου, στα 1453...