Εις το επανιδείν

Σήμερα το βραδάκι αναχωρώ. Θα πετάξω με το μεγάλο πτηνό για την άλλη πλευρά της Ευρώπης. Πάω για επαναφόρτιση μπαταριών. Σας αφήνω με ευχές πολλές για μια καλή και φωτεινή εβδομάδα και σας προσφέρω φιλικά τούτο το όμορφο τριαντάφυλλο από τον Λονδρέζικο κήπο μας.

 

Πιστεύω πως θα είμαι σύντομα και πάλι κοντά στους ηλεκτρονικούς μου φίλους, με νέο υλικό και με την αύρα της Πατρίδας, που παρότι πληγωμένη το τελευταίο διάστημα δεν παύει ποτέ να μας εμπνέει και να σηματοδεί την πορεία μας!

Έργο Αθηνάς Μπετίνη

Η χαρά μου κατά τον πρόσφατο εορτασμό των γενεθλίων μου ήταν αφάνταστα και απερίγραπτα μεγάλη, όταν εκτός από τον πίνακα - δώρο που παρουσίασα στη χθεσινή ανάρτηση, μου προσφέρθηκε κι άλλος ένας πίνακας, από τους αγαπημένους μου φίλους Σεραφείμ και Άντρη Κυριακίδη.

Ο πίνακας αυτός είναι έργο της εξαιρετικής ζωγράφου και αγαπημένης φίλης Αθηνάς Μπετίνη, η οποία επιμελήθηκε τα εξώφυλλα τα δύο ποιητικών μου συλλογών. Είναι μια ιδιαίτερη δημιουργία, πρόσφατη χρονικά, και αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης ομάδας έργων της προικισμένης καλλιτέχνιδος, που ο δημιουργικός και ευαίσθητος χρωστήρας της παράγει εσχάτως.

Η ίδια μου έκανε τη μεγάλη χάρη να μας εισαγάγει κάπως στο πολύπλοκο και πολύχρωμο σκεπτικό της παρούσας δημιουργίας της, λέγοντάς μου πως:

My paintings are about the inner most places of my soul. They are about the wonder, the agony, the passion, the joy, the acceptance, the complete uncertainty of the entire journey.

 

The expressiveness, the use of colour, their serenity, represent life and vitality.

 

The philosophy behind the paintings is an optimistic one with an affirmation of life.

Painting from the soul makes use of these elements, these half-lights and silences.

The tree is one of the most widespread of all symbolic motifs throughout history. It is a motif shared by peoples who otherwise appear quite unconnected.

I express not specific physical landscapes in my paintings, but rather a mystical geography.

My work exists to take all willing viewers into their exact present moment of perfect observation. My wish is that my art will speak to others perhaps in a different voice than the one I hear or use.

Έργο Αλέξανδρου Καπράρα

Κατά τον πρόσφατο εορτασμό των γενεθλίων μου έλαβα από τους φίλους μου όμορφα δώρα. Ένα από αυτά είναι κι ο παρακάτω πίνακας, έργο του αγαπημένου μου φίλου και εμπνευσμένου καλλιτέχνη Αλέξανδρου Καπράρα. Ο πίνακας είναι ιδιαίτερα προσωπικός, αφού εμπεριέχει έναν αριθμό και κάποια γράμματα, όλα σχετιζόμενα άμεσα με τον εορταζόμενο.

Ζήτησα από τον φίλο ζωγράφο να μου γράψει λίγα λόγια για τον εν λόγω πίνακα κι αυτός μου έστειλε τις παρακάτω γραμμές, τις οποίες παραθέτω αυτούσιες, μαζί με την αγάπη, τον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη μου:

My recent work creates connections and metaphors that may not be predictable or seen immediately. The image is the subtext that allows the viewer to interact in order to consider a story.

The connection is between the water and the colour blind test. I see this as a game, as a natural phenomenon: half necessity and half coincidence.

Colour blindness means that the person has trouble seeing red, green. In one type of test, you look at sets of coloured dots and try to find a pattern in them.

My purpose is to create an art work with those tests and water droplets. Water does not resist. Water flows. When you plunge your hand into it, all you feel is a caress. But water always goes where it wants to go, and nothing in the end can stand against it. Water is patient.

Uncertainty and unknown, that is what make game so exciting.

Whoever plays, leaves behind reality and dives into its world.

Μπούμεραγκ αγάπης και ευγένειας

Χρειαζόμαστε κάποτε να εμπνεόμεθα από το ζωντανό παράδειγμα των άλλων. Άλλωστε στοιχεία όπως η αγάπη και η ευγένεια δεν διδάσκονται με λόγια, ούτε τα μαθαίνουμε διαβάζοντας βιβλία. Τα μαθαίνουμε και τα εμπεδώνουμε στην πράξη της ζωής, μέσω της βιωματικής εμπειρίας. Αυτό το σκοπό εξυπηρετεί και το παρακάτω σύντομο βίντεο.
 

Η ζωή μας ξαφνιάζει ευχάριστα πολλές φορές. Ας έχουμε ανοικτή καρδιά να υποδεχόμαστε το ξάφνιασμα αυτό και την ωφέλεια που φέρνει μαζί του, η οποία μένει μόνιμα μαζί μας. Οι Άγγλοι έχουν μια ωραία φράση, που λέει: «Have a heart»! Ας έχουμε, λοιπόν, κι εμείς καρδιά!

Σύναξη Ιερέων Λονδίνου

          Πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 25^η Σεπτεμβρίου τ.έ., στους Κοινοτικούς χώρους του Ιερού Καθεδρικού Ναού του Γενεσίου της Θεοτόκου Νοτίου Λονδίνου, Σύναξη των Ιερέων που διακονούν στη μεγαλούπολη του Λονδίνου. Tη Σύναξη διοργάνωσε η Ιερά Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μεγ. Βρετανίας και προήδρευσε ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος κ. Γρηγόριος. Συμμετείχαν ο Θεοφιλ. Επίσκοπος Τροπαίου κ. Αθανάσιος και 30 περίπου Ιερείς.

 

Μετά την καθιερωμένη προσευχή, ο Σεβασμιώτατος έκανε εισήγηση στην οποία αναφέρθηκε σε διάφορα ποιμαντικά ζητήματα που χρήζουν επεξεργασίας, καθώς επίσης και στην πρόθεση του ιδίου και της Ιεράς Αρχιεπισκοπής να οργανωθεί ειδικός εορτασμός για να τιμηθούν τα 90-χρονά της. Υπενθυμίζεται ότι η εν λόγω θυγατρική αυτή Εκκλησία του πάνσεπτου Οικουμενικού Θρόνου ιδρύθηκε το 1922, με πρώτο Αρχιεπίσκοπο τον διακεκριμένο Ιεράρχη και Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης Γερμανό Στρηνόπουλο.

 

Κατόπιν δόθηκε αρκετός χρόνος για γενική συζήτηση πάνω στα σπουδαία θέματα που εισηγήθηκε ο Άγιος Θυατείρων στην οποία συμμετείχαν αρκετοί Ιερείς. Μεταξύ των θεμάτων που απασχόλησαν τη Σύναξη ήταν και τα παρακάτω:

 

·        Τα έντυπα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής.

·        Η ραδιοφωνική και η τηλεοπτική εκπομπή.

·        Το επικείμενο Εκπαιδευτικό Συνέδριο του ΕΦΕΠΕ.

·        Το επόμενο Ιερατικό Συνέδριο του Ιερού Κλήρου της Αρχιεπικοπής για το 2013, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στις πόλεις Bristol και Weston-super-Mare.

 

 

·        H στελέχωση των διαφόρων Ιερατικών Επιτροπών της Αρχιεπισκοπής.

·        Το σπουδαίο και επείγον θέμα της Οικογενειακής Προστασίας.

·        Το Ταμείο Ασφαλίσεως και Συντάξεως Κληρικών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής.

·        Ο Έρανος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής και της Ελληνορθόδοξης Ομογένειας Ην. Βασιλείου, με σκοπό την οικονομική υποστήριξη του χειμαζόμενου Ελληνικού λαού.

 

Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της Συνάξεως η φιλοξενούσα Κοινότητα, προσέφερε πλουσιότατο γεύμα στους Συνέδρους Ιερείς. Κατόπιν όλοι ανεχώρησαν με τις ευχές και ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Αγίου Θυατείρων για τις θεοφιλείς Κοινότητές τους.

 

Πρωτοπρ. Α.Δ.Σ.

Σχολή Βυζαντινής Μουσικής

...της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων & Μεγάλης Βρετανίας

Άρχισαν οι εγγραφές και τα μαθήματα στη Σχολή Βυζαντινής Μουσικής της Ι.Α. Θυατείρων και Μεγ. Βρετανίας. Χθες βράδυ τελέσθηκε και ο Αγιασμός για την έναρξη των μαθημάτων στον Καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Wood Green Βορείου Λονδίνου υπό του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου κ. Γρηγορίου. Μετά το πέρας του Αγιασμού πραγματοποιήθηκε παρουσίαση του βιβλίου και του ψηφιακού δίσκου για τον Βασίλη Μιχαηλίδη από τον Μουσικοσυνθέτη Λάρκο Λάρκου.

Τα μαθήματα διδάσκονται κάθε βράδυ, Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη μεταξύ 6.30 - 9.00 μ.μ. στους χώρους του Καθεδρικού Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, 21 Trinity Road, London N22 4LB. Παρακαλούνται όσοι επιθυμούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα να περάσουν από το γραφείο της Σχολής ή να τηλεφωνήσουν στην Γραμματέα της Σχολής κα. Γεωργία Λαζάρου στο τηλέφωνο 020 8881 4740, για να δώσουν τα στοιχεία τους και να πάρουν περισσότερες πληροφορίες.

Μαθήματα θα διδάσκονται και στους πιο κάτω Ναούς:

Καθεδρικός Ναός Αγίων Πάντων, Camden Town, Βορείου Λονδίνου

Καθεδρικός Ναός Αποστόλου Ανδρέου, Kentish Town, Βορείου Λονδίνου
Ιερός Ναός Αγίων Δώδεκα Αποστόλων, Hertfordshire, Βορείου Λονδίνου
Ιερός Ναός Αγίου Παντελεήμονος, Harrow, ΒΔ Λονδίνου
Ιερός Ναός Αγίου Νεκταρίου, Battersea, Νοτίου Λονδίνου

Εκτός Λονδίνου:

Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος & Αποστόλου Λουκά, Birmingham

Ιερός Ναός Παναγίας Ελεούσης, Nottingham

Ο Σεβασμιώτατος Άγιος Θυατείρων τόνισε σε σχετική εγκύκλιό του μεταξύ άλλων και τα παρακάτω:

«Είναι περιττό να τονίσουμε την μεγάλη αξία της Βυζαντινής και ψαλμωδίας και την παιδαγωγική της σπουδαιότητα για την ανάπλαση του χαρακτήρα του ανθρώπου και μάλιστα των παιδιών. Γι’ αυτό και η Εκκλησία εισήγαγε την Μουσική στη Θεία Λατρεία. Ενέπνευσε μεγάλους υμνογράφους και ανέδειξε σπουδαίους διδασκάλους της Βυζαντινής Μουσικής, οι οποίοι διερμήνευσαν την πίστη και παράδοσή μας και συνεχίζουν μέχρι τούτη την ώρα να διδάσκουν και να συγκινούν τον άνθρωπο κάθε ηλικίας και τάξεως. Είμαστε βέβαιοι ότι οι Κληρικοί και οι Δάσκαλοι των Ελληνικών και Κατηχητικών Σχολείων θα ενθαρρύνουν τα παιδιά και τους νέους να παρακολουθήσουν τα μαθήματα βυζαντινής μουσικής για την πνευματική τους αναψυχή και ωφέλεια. Οι δε Γονείς, οι Επίτροποι και οι φίλοι της μουσικής και ψαλμωδίας καλούνται να συντρέχουν ηθικά και υλικά το έργο της Σχολής.

Όπως και πέρυσι, την Διεύθυνση της Σχολής θα έχει ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος Ιωσήφ Παλιούρας, πλαισιούμενος από ομάδα μουσικοδιδασκάλων, οι οποίοι θα διδάσκουν τα μαθήματα. Επίσης, ο π. Ιωσήφ έχει την διεύθυνση των δύο χορωδιών, βυζαντινής και δημοτικής μουσικής στις οποίες καλούνται να συμμετάσχουν όσοι το επιθυμούν.

Εύχομαι στους μαθητές υγεία και δύναμη για να παρακολουθήσετε με ενθουσιασμό τα μαθήματα και στους δασκάλους φώτιση και ενίσχυση από τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, για να εμπνεύσετε στους μαθητές σας την αγάπη για την βυζαντινή μουσική. Και διατελώ μετά θερμών ευχών και της εν Κυρίω αγάπης και τιμής».

Φίλευμα τίμιο καὶ φιλάδελφο

Ἕνας ἀκόμα λόγος γιὰ τὸν ποιητὴ Πάνο Λιαλιάτση

Στὰ χρόνια ποὺ πέρασαν, ἀσφαλῶς ἔχει συσσωρευθεῖ ἐκείνη ἡ στάχτη τῆς λήθης καὶ τῆς ἀνησυχίας, ὡστόσο μέσα στὸ τέναγος τοῦ Χρόνου ποὺ καθημερινὰ μᾶς ὰπορρυθμίζει, στέκουν φεγγοβολώντας κάποια γραφτὰ καὶ στίχοι, τεκμήρια ἐξάπαντος μιᾶς δομημένης καὶ στερεωμένης μὲ ὑλικὰ ἄφθαρτα ἀνθρώπινης ψυχῆς. Ποὺ συμμαζεύει τὶς νύχτες τοὺς στεναγγμοὺς τῆς καρδίας της, ποὺ ἐπιμένει νὰ πυκνώνει τὸ λόγο της σὲ στίχους, ποὺ τολμᾶ νὰ ἐξομολογεῖται καὶ νὰ ἐπαιτεῖ φιλαδελφία καὶ ἦθος Θε-ανθρώπινο.

Αὐτὰ σκεφτόμουν, ὅταν εἶδα τὸ ἀφιέρωμα στὰ «Δυτικομακεδονικὰ ΓΡΑΜΜΑΤΑ»,  γιὰ τὸν ποιητή Πάνο Λιαλιάτση, ποὺ τὰ ἔντιμα καὶ ἀπαραιτήτως χρησιμότατα ποιήματά του ντύνουν μὲ συνέπεια καὶ καλλιέπεια τὸν Ἕλληνα λόγο.

Κι ἐδῶ θυμᾶμαι κι εὐγνωμονῶ τὸν μεγάλο καὶ σοφό Διδάσκαλο, φίλο καὶ πνευματικό μου ὁδηγό, τὸν καθηγητὴ Π.Β. Πάσχο, ποὺ μοῦ σύστησε τὴν ποιητικὴ συλλογὴ τοῦ Λιαλιάτση, «Ὁ κύκλος τῆς ἀγρύπνιας» (Ἀκρίτας 1985) τὴν ὁποία ἀργότερα ἐπεσφράγισε τὸ λαμπρό του δοκίμιο τοῦ Πάσχου «Ἡ γοητεία τῆς ἐναγώνιας ἀγρύπνιας», τὸ ὁποῖο βρίσκεται στὸ  βιβλίο του «Αἷμα καὶ Πνεῦμα - Δοκίμια - τομὲς στὴ Νεοελληνικὴ Λογοτεχνία» (Ἀκρίτας 1987, σελ. 295-320). Πρόκειται γιὰ τὴ σοβαρότερη, ἀπ᾿ ὅσα ξέρω, εἰσαγωγὴ στὴ ποίηση τοῦ Π. Λιαλιάτση, γιατὶ τὴν ὑψὠνει στὴ θέση ποὺ τῆς ἀξίζει, ὄχι μὲ κολακεῖες ἤ μισόλογα, μὰ μὲ ὑπευθυνότητα, προσοχὴ καὶ σωστὴ κριτικὴ ματιά. Προτρέπω τὸν ἀναγνώστη μου νὰ διαβάσει μὲ προσοχὴ τὸ δοκίμιο τοῦ Πάσχου κι ὕστερα, μὲ τὴν ἴδια προσοχὴ, νὰ ἐπισκεφτεῖ τὸν ποιητικὸ κόσμο τοῦ Λιαλιάτση. Ἀναφίβολα θὰ κερδίσει πολλά. Γιατὶ στίχοι, ὅπως

Σκύβεις νὰ περάσει ἡ ἔπαρση τοῦ ἄλλου

Καὶ ἡ καρδιὰ ματώνει
Χαμηλώνεις ν᾿ ἀγκαλιάσεις τὴ φτώχεια του
Καὶ ἡ ψυχὴ μεστώνει
(Ὁ κύκλος τῆς ἀγρύπνιας, σελ. 43)

Πρέπει νὰ ἦταν γύρω στὰ 1988, Αὔγουστος μῆνας, ὅταν ἕνα πρωϊνὸ στὸ ἱστορικὸ καὶ φιλόξενο βιβλιοπωλεῖο τῶν Καρυῶν «Ὁ Πανσέληνος», ποὺ τὸ εἶχε ὁ φιλότιμος ἐκεῖνος Γέροντας ὁ Ἱερόθεος -πόσο μᾶς ἔλειψαν οἰ θαυμάσιες ἐκδόσεις ποὺ ἐπιμελήθηκε καὶ μᾶς πρόσφερε- συνάντησα τὸν Πάνο Λιαλιάτση. Εἶχε προηγηθεῖ μιὰ σύντομη ἀλληλογραφία καὶ γιὰ νὰ πῶ τὴν ἀλήθεια, πολὺ χάρηκα ποὺ τὸν εἶδα καὶ τὸν γνώρισα. Καὶ μάλιστα, ὅπως λέει κι ὁ ἴδιος,

«στὴν πρωτεύουσα τῆς ἁγιοσύνης»

(Χαρμολύπη, σελ. 60)

Γιατὶ ὁ Ἄθωνας, ὅπως καὶ τ᾿ Ἀνάπλι, ὅπως ἐξομολογεῖται κι ὀ ἴδιος «στάθηκαν οἱ μεγάλοι σταθμοί τῆς ζωῆς μου... (ἀφοῦ) τ᾿ Ἁγιονόρος μοῦ ἀποκάλυψε τὴν ἐλευθερία καὶ τὴ σιωπή» (βλ. ὁπισθόφυλο τῆς ποιητικῆς συλλογῆς «Χαρμολύπη», Ἀκρίτας 1991).

Ἐγὼ θὰ πρόσθετα πὼς ὀ Ἄθως τοῦ ἀποκάλυψε καὶ τὸ μυστικὸ κλειδὶ, ὤστε νὰ μπορεῖ νὰ εἰσοδεύει στὸν ἔκπαγλο κόσμο τῆς ποίησης. Κι αὐτὸ δὲν τὸ λέω ἐγώ, ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ ποιητής,

«Ἡ ποίηση εἶναι ἠ θυγατέρα τοῦ Θεοῦ

Ή μονάκριβη
Πού περπατάει στὸ περιβόλι σας τό δειλινό»
(Ὁ Κύκλος τῆς ἀγρύπνιας, σελ. 37)

Καὶ μήπως δὲν εἶναι ἔτσι;

Εὐλογημένος καὶ στεφανωμένος νἄσαι ἀπό τὴ Χάρη Της, προσφιλέστατε κύριε Παναγιώτη μας.

π. Κων. Ν. Καλλιανός

«Ορθοδοξία και Εθνότητα»

Πραγματοποιήθηκε στο Κολέγιο St. Edmund του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, από τις 11 έως τις 13 Σεπτεμβρίου τ.έ., το 10^ο Συνέδριο του Ορθοδόξου Φόρουμ  Θεολογικής Έρευνας. Το γενικό θέμα του Συνεδρίου ήταν «Ορθοδοξία και Εθνότητα».

Όσον αφορά το Φόρουμ αυτό καθ΄ αυτό, αξίζει να αναφερθεί πως είναι ένας χώρος συνάντησης Ορθοδόξων Θεολόγων, που προέρχονται από διάφορες θεολογικές ειδκότητες, οι οποίοι βρίσκουν εκεί πρόσφορο έδαφος για να παρουσιάσουν τα αποτελέσματα των ερευνητικών τους δραστηριοτήτων. Το Φόρουμ οργανώνει ένα ετήσιο Συνέδριο, στο οποίο συμμετέχουν ερευνητές, επιστήμονες, κληρικοί, αλλά και φοιτητές. Η ατμόσφαιρα είναι τέτοια που οι παρουσιάσεις, οι συζητήσεις, ο διάλογος, διεξάγονται με άνεση και με πνεύμα χριστιανικής αδελφοσύνης. Αναπόσπαστο τμήμα των εν λόγω Συνεδρίων είναι οι Ιερές Ακολουθίες, που τελούνται πρωΐ και βράδυ. Τα προηγούμενα Συνέδρια πραγματοποιήθηκαν σε Ακαδημαϊκά Ιδρύματα της Αγγλίας ανάλογου επιπέδου με το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπως στο Πανεπιστήμιο του Ντάραμ, στο Πανεπιστήμιο του Λάμπετερ της Ουαλίας, καθώς και στο Πανεπιστήμιο του Winchester.

Το φετινό Συνέδριο ξεκίνησε με ομιλία του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Διοκλείας Δρος Καλλίστου, με θέμα: «Ούτε Ιουδαίος, ούτε Έλληνας: Καθολικότητα και Εθνότητα». Ο σπουδαίος αυτός Ορθόδοξος κληρικός και διανοούμενος εξήγησε ότι υπάρχουν «εθνικά δώρα» μέσα στην Εκκλησία. Η Εκκλησία, είπε, υπερβαίνει όλες τις διαιρέσεις. Όμως στη σύγχρονη πραγματικότητα η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι χωρισμένη σε τοπικές (territorial) κι όχι σε εθνικές Εκκλησίες. Παρά το γεγονός ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει καταδικάσει τον φυλετισμό (1872), καθίσταται σήμερα αντιληπτό πως ακόμα και το ίδιο το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως έπεσε μέσα στη δική του παγίδα, αφού είναι περισσότερο Ελληνικό παρά Οικουμενικό.

Ο Άγιος Διοκλείας συνέχισε λέγοντας πως, όπως και νάχει ο Θεός επιτρέπει την ποικιλομορφία των εθνών, η οποία έχει εσχατολογική αξία. Όμως θα πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ των διαφορετικών εννοιών που αποδίδονται στον όρο «έθνος» από την Αγία Γραφή και αντίστοιχα από τη σημερινή εποχή. Επίσης, είναι ενδιαφέρον να θυμηθούμε πως κατά την Πεντηκοστή οι Άγιοι Απόστολοι μιλούσαν πολλές γλώσσες, ενώ αργότερα έχουμε το παράδειγμα του Κυρίλλου και του Μεθοδίου, οι οποίοι διέδωσαν την Ορθοδοξία στους Σλάβους μέσω της Σλαβικής γλώσσας. Αποδεικνύεται έτσι πως η Ορθοδοξία αποδέχεται και σέβεται τα διάφορα έθνη, με τη διαφορετικότητα του πολιτισμού και της γλώσσας τους. Ο Μητροπολίτης Διοκλείας κατέληξε λέγοντας πως, αφότου είμαστε βαπτισμένοι ανήκουμε σε ένα ιερό έθνος, παράλληλα με το γεγονός ότι είμαστε μέλη ενός κοσμικού έθνους.

Ο Ιεροδιάκονος Δρ. Ανδρέας Ανδρεόπουλος, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Winchester, ομίλησε με θέμα: «Το λειτουργικό βίωμα ως βάση της εκκλησιαστικής ταυτότητας». Χαρακτηριστικά ανέφερε πως, είναι ανάγκη να αναζητούμε τη χριστιανική ταυτότητα μέσα από τη Λειτουργία, εξετάζοντας βέβαια παράλληλα και την εκκλησιολογία. Στο Ηνωμένο Βασίλειο παρατηρούμε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με το να είναι κανείς «δυτικός». Αντίθετα μάλιστα! Σε 50 χρόνια από σήμερα δε, μπορεί να έχουμε μια πιο σταθερή εικόνα του τι σημαίνει να είναι κανείς Άγγλος Ορθόδοξος. Κατέληξε δε, λέγοντας πως δεν υπάρχει πρόβλημα με τη χρήση δυτικών λειτουργικών στοιχείων, όπως η μουσική και η γλώσσα.

Ο Λάμπρος Ψωμάς, Υποψήφιος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Winchester, αφιέρωσε την ομιλία του στο θέμα: «Έθνη - Κράτη και Διασπορά: Επανεξετάζοντας το ζήτημα της Αλληλεπικάλυψης των Ορθοδόξων Δικαιοδοσιών στη Δυτική Ευρώπη». Ο ομιλητής δήλωσε πως ο όρος «Διασπορά» δεν είναι κατάλληλος για την περίπτωση των Ορθόδοξων Εκκλησιών που δραστηριοποιούνται στη Δύση, αφού μέσα σ΄ αυτές έχουμε τη δεδομένη πραγματικότητα, αλλά και την συνεχώς αυξανόμενη παρουσία προσηλύτων, οι οποίοι προέρχονται από τον Δυτικό κόσμο. Θεολογικά δεν μπορούμε να έχουμε Διασπορά, αφού εμείς οι χριστιανοί δεν έχουμε μια συγκεκριμένη, από γεωγραφικής πλευράς, Ιερουσαλήμ, όπως έχουν οι Ιουδαίοι. Ο εθνικισμός, κατά τον ομιλητή, είναι ένα πολύ ισχυρό συναίσθημα. Υποστήριξε, ακόμα, πως παρά το γεγονός ότι η Ορθοδοξία καταδίκασε τον φυλετισμό, δεν ήταν σε θέση να τον αποτρέψει. Ολοκλήρωσε δε τη διάλεξή του, αναφέροντας πως Εθνικισμός και Ορθοδοξία είναι τελικά στοιχεία αδιαχώριστα, ενώ οι σύγχρονες εθνικές και Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, έχουν δημιουργηθεί μέσα από πολιτικές διαδικασίες.

Ο Krastu Banev, Kαθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Ντάραμ, ξεκίνησε τη δεύτερη ημέρα του Συνεδρίου με μια διάλεξη, γεμάτη πάθος και δυναμισμό, που είχε θέμα: «Πόλεμος και Ειρήνη στη Σκέψη του Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (1896-1993)». Στόχος της ομιλίας ήταν να αποδείξει το γεγονός ότι τα έργα του π. Σωφρονίου παρέχουν μια μοναδικά συνεπή θεολογική απάντηση απέναντι στο εξαιρετικά θλιβερό θέαμα που παρουσίαζε ο 20^ος αι. λόγω των πολεμικών συγκρούσεων. Η αμαρτία είναι η αιτία των διαιρέσεων. Το πρόβλημα του πολέμου σχετίζεται με το ζήτημα της εθνότητας. Συμπέρανε όμως πως οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τις ιστορικές τους ρίζες, ακριβώς όπως κι ένα δένδρο δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τις φυσικές του ρίζες.

Ο Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Ντάραμ, π. Ανδρέας Louth ομίλησε με θέμα: «Η Μητέρα Θέκλα και ο επιπολιτισμός της Ορθοδοξίας σε ένα αγγλικό πλαίσιο». Ο ομιλητής παρουσίασε την εργασία της Μητέρας Θέκλας μέσω τριών από τα βιβλία της, δείχνοντας έτσι το ενδιαφέρον της για την Ορθοδοξία και για την Αγγλική Λογοτεχνία και το πως συνδύασε τα δύο αυτά στοιχεία.

Η Elena Ene  D.-Vasilescu,  Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ομίλησε κατόπιν με θέμα: «Μονιμότητα και Αλλαγή στη ζωή των Εθνικών Ορθοδόξων Εκκλησιών στη Δυτική Ευρώπη».

Η Χριστίνα Nellist, Υποψήφια Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Winchester,  ανέλυσε το θέμα: «Μια εξερεύνηση της θεωρίας και πρακτικής στην Εκκλησία: Αντιλήψεις της Κυπριακής κοινωνίας». Ένα από τα ζητήματα που απασχόλησαν την ομιλήτρια εν προκειμένω ήταν αν πράγματι η Εκκλησία της Κύπρου φροντίζει για τα ζώα και εξασφαλίζει την προστασία τους. Ανέφερε δε χαρακτηριστικά πως όλα τα ζώα είναι δημιουργήματα του Θεού και πρέπει να αντιμετωπίζονται ανάλογα, ενώ η κακομεταχείρισή τους είναι αμαρτία.

Ο Πρωτοπρ. Στέφανος Platt, Γεν. Γραμματέας της Αδελφότητας Αγ. Αλβανού και Αγ. Σεργίου και Προϊστάμενος του Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Οξφόρδης,  έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία, με ποιμαντική διάσταση, της οποίας το θέμα ήταν: «Εθνότητα στην Ενοριακή ζωή». Επεσήμανε ότι ανήκουμε στο έθνος του Θεού και έχουμε την ιερή κλήση στην εθνότητα του Χριστού. Η Ενορία, κατά τον ομιλητή, είναι μια τοπική μονάδα, με βάση την τοποθεσία κι όχι τον εθνικισμό, η οποία ούσα Ευχαριστιακή κοινότητα θα πρέπει να συστήνει μια οικογένεια. Είπε δε πως εκεί όπου υπάρχει ένα πρόβλημα εκεί υπάρχει και μια ευκαιρία. Η λειτουργική γλώσσα της Ενορίας θα πρέπει να εκφράζει την κοινότητα κι όχι τον τόπο στον οποίο δραστηριοποιείται. Ένα ιστορικό παράδειγμα είναι η Γοτθική Εκκλησία στην Κωνσταντινούπολη. Ανέλυσε μάλιστα τον τρόπο λειτουργίας μια Ενορίας, υπογραμμίζοντας τη σημασία να υπάρχει λειτουργία μετά τη Λειτουργία, όπου η Ενορία έχει την ευκαιρία να γνωρίσει τα μέλη της, αφού υπάρχει μια ζωτικής σημασίας προέκταση της Ευχαριστιακής προσφοράς κατά το κέρασμα που ακολουθεί της Ιερής Ακολουθίας. Υποστήριξε, επίσης, πως δεν θα πρέπει να φοβόμαστε τις εθνικές και πολιτιστικές ετικέτες. Η Ορθόδοξη Εκκλησία στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν έχει βρει ακόμα την ταυτότητά της.

Η Ταμάρα Douglas, από το SOAS - Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, ομίλησε για: «Εκκλησία και Εθνικισμό στη Γεωργία και Ρωσία στο Σοβιετικό και μετα-Σοβιετικό πλαίσιο», ενώ ο π. Πατρίκιος - Ιωάννης Ramsey, Νεοζηλανδός Ορθόδοξος Ιερομόναχος και Υποψήφιος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Winchester, προσέφερε μια «επίδειξη μόδας», όπως ανέφερε χαριτολογώντας ο Άγιος Διοκλείας, αφού ομίλησε με θέμα: «Λειτουργικά άμφια και κληρικό ένδυμα: Σκέψεις για κατάλληλες μορφές και ποικιλία στη Δυτική Ευρώπη και Αμερική». Ο π. Διονύσιος - Ιάκωβος Higgs, Υποψήφιος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Winchester, παρουσίασε το θέμα: «Εθνότητα, Γίγαντες και η Πτώση».

Η τρίτη ημέρα του Συνεδρίου ξεκίνησε με ομιλία που έδωσε ο Θεολόγος - Διεθνολόγος Δημήτρης Σαλαπάτας, Υποψήφιος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Winchester, με θέμα: «Ο Εθνικισμός αντιμέτωπος με τον Οικουμενισμό, με ειδική αναφορά στην Ορθόδοξη Εκκλησία». Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει δεχθεί κριτική από άλλες Ομολογίες που μετέχουν στην Οικουμενική Κίνηση για την εθνικιστική της αντίληψη. Οι ετερόδοξοι αντιλαμβάνονται την Ορθοδοξία ως μη ενωμένη, αλλά διηρημένη σε εθνικές δικαιοδοσίες. Φέρνουν μάλιστα ως παράδειγμα την περίπτωση της Μεγάλης Βρετανίας, στην οποία δραστηριοποιούνται αρκετές Ορθόδοξες Εκκλησίες που έχουν την αναφορά τους σε αντίστοιχα Πατριαρχεία. Αυτό βέβαια είναι ένα σημαντικό ζήτημα, το οποίο όμως δεν αφορά αποκλειστικά την Ορθοδοξία. Στην Αγγλικανική Κοινωνία βλέπουμε κάποιες από τις συνιστώσες ομάδες να είναι ιδιαίτερα Αγγλικές, όπως π.χ. η επονομαζόμενη «Εκκλησία της Αγγλίας». Οπωσδήποτε ο Εθνικισμός έχει επηρεάσει το Οικουμενικό Κίνημα, κι έχει καταδείξει την προβληματική των σχέσεων των εθνικών Ορθοδόξων Εκκλησιών. Αυτό επισημαίνει την σαφέστατη ανάγκη να λυθούν τα υπάρχοντα εσωτερικά διεκκλησιαστικά προβλήματα στο χώρο της Ορθοδοξίας, πριν να επιχειρηθεί να γίνει προσπάθεια ενοποίησης με τους ετεροδόξους. Η Ορθόδοξη Διασπορά θα μπορούσε να συμβάλει καταλυτικά στη διαδικασία της εξισορρόπησης δυνάμεων στο χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τα θέματα αυτά αποκαλύπτονται περισσότερο όταν η Ορθοδοξία ανοίγεται και διαλέγεται με τους ετεροδόξους.

Ο Αρχιμ. Νικόδημος Αναγνωστόπουλος, Υποψήφιος Διδάκτωρ του St Mary’s University College, έδωσε μια ενδιαφέρουσα ομιλία με θέμα: «Η Ταυτότητα και ο Ρόλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως». Εξήγησε ότι δεν υπάρχει εθνικός ή εθνοτικός επιθετικός προσδιορισμός μπροστά από τον τίτλο του Πατριαρχείου, στοιχείο το οποίο αποδεικνύει την οικουμενικότητά του. Η Τουρκία συνεχίζει μέχρι σήμερα να μην δέχεται τον τίτλο «Οικουμενικός», προτιμώντας τον τίτλο «Ελληνικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο Φαναρίου», αναγνωρίζοντάς το έτσι ως Πατριαρχείο αποκλειστικά υπεύθυνο μόνο για την τοπική κοινότητα της σύγχρονης Κωνσταντινούπολης. Επισημάνθηκε, επίσης, η σημασία της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, που είναι απαραίτητη για το μέλλον του Πατριαρχείου.

Η τελευταία ομιλία δόθηκε από τον Brandon Gallaher, από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, και είχε θέμα: «Εκκοσμίκευση των Βασιλικών Θυρών: Προς ένα Ορθόδοξο Χριστιανικό Όραμα του Κοσμικού, της Εκκοσμίκευσης και της Λαϊκοποίησης». Η κοινωνία μας κινείται προς μια εποχή αθρησκείας. Όμως η θρησκεία δεν έχει εξαφανισθεί. Στην παρούσα συγκυρία παρατηρούμε μεγάλη ανάπτυξη των Χαρισματικών και Πεντηκοστιανών Ομάδων. Η εκκοσμίκευση είναι μια σύνθετη πραγματικότητα. Πάντως ο εθνικισμός θεωρείται μια μορφή εκκοσμίκευσης. Η εθνότητα είναι μεγάλο δώρο. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν αυτή παραμορφώνεται και μεταβάλλεται σε εθνικισμό. Χριστιανός σημαίνει να είναι κανείς μέσα στον κόσμο ως κοσμικός εις Χριστόν. Ο κόσμος είναι συγγενικά συνδεδεμένος με τον Χριστό, είτε το γνωρίζει είτε όχι. Ο π. Ανδρέας Louth δήλωσε πως η ομιλία αυτή είναι μια από τις καλύτερες που είχε ακούσει τα τελευταία χρόνια.

Στη διάρκεια της Γενικής Συζήτησης οι Σύνεδροι κατέληξαν σε αρκετά συμπεράσματα. Είναι αλήθεια πως η Ορθόδοξη Εκκλησία στη Διασπορά, στη Δύση και ειδικώτερα στο Ηνωμένο Βασίλειο χρειάζεται να λειτουργεί χωρίς αποκλεισμούς διαφόρων παραδόσεων. Φόβος και ανασφάλεια είναι οι λόγοι που κάνουν νέους Θεολόγους να είναι εναντίον του Οικουμενισμού.

Στη Συζήτηση αναφέρθηκε και αναλύθηκε και η αγγλική παροιμία: «Fire is a good servant, but a bad master», που σημαίνει πως η φωτιά είναι ένα πολύτιμο εργαλείο που μπορεί να εξυπηρετήσει τον άνθρωπο και τις ανάγκες του μόνο όταν την ελέγχουμε και τη χρησιμοποιούμε με προσοχή και σοφία. Κατ΄ αναλογία και η εθνότητα είναι ένα σπουδαίο εργαλείο που πρέπει όμως να το ελέγχουμε απόλυτα κι έτσι θα απολαύσουμε τον εμπλουτισμό της πρακτικής μας.

Τελικά, διαπιστώθηκε πως ωριμάζουμε. Κι έτσι φθάνουμε, ακόμα και μέσα από τις όποιες αποτυχίες μας, σε ένα στάδιο όπου μπορούμε να δούμε και να μελετήσουμε τους εαυτούς μας με κριτικό πνεύμα.

του Δημήτρη Σαλαπάτα

Θεολόγου - Διεθνολόγου -

Υποψ. Διδάκτορος Πανεπιστημίου Winchester 

Πηγή: Ρομφαία, Ελληνική Γνώμη

Σχέσεις Ορθοδόξων - Αγγλικανών [Βίντεο]

Από την εκδήλωση της περασμένης Κυριακής 16^ης Σεπτεμβρίου, όπου ομίλησε ο Δημήτρης μας, δημοσιεύουμε παρακάτω 3 σύντομα βίντεο, για να λάβουμε μια πιο άμεση γεύση για την περί ου ο λόγος ενδιαφέρουσα διάλεξη, με θέμα «Σχέσεις Ορθοδόξων - Αγγλικανών και η σημασία τους»:
 

Σχέσεις Ορθοδόξων - Αγγλικανών

Την περασμένη Κυριακή 16^η Σεπτεμβρίου ο πρωτότοκος Δημήτρης Σαλαπάτας (Θεολόγος - Διεθνολόγος) έδωσε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα διάλεξη στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας Αγ. Παντελεήμονος Harrow ΒΔ Λονδίνου.

 



Ο ομιλητής Δημήτρης Σαλαπάτας

Το θέμα του ήταν: «Σχέσεις Ορθοδόξων - Αγγλικανών και η σημασία τους» . Αυτός είναι και ο ερευνητικός χώρος της διδακτορικής του έρευνας, την οποία κάνει στο Πανεπιστήμιο του Winchester, με επιβλέποντα Καθηγητή τον Δρα Ανδρέα Ανδρεόπουλο. Τον ομιλητή παρουσίασε ο Δρ. Σεραφείμ Κυριακίδης.

 

Ο ομιλητής είδε το θέμα από διάφορες πλευρές, όπως θεολογική, ιστορική, πολιτική, κοινωνική, κ.ά. Παρουσίασε τους δύο σημαντικούς διαχριστιανικούς Οργανισμούς που καλλιέργησαν τις σχέσεις μεταξύ των δύο αυτών χριστιανικών ομάδων και προετοίμασαν για αρκετές δεκαετίες τον επίσημο διάλογο. Οι δύο αυτοί Οργανισμοί είναι ο Σύνδεσμος Αγγλικανών και Ανατολικών Εκκλησιών που εδρεύει στο Λονδίνο και η Αδελφότητα του Αγίου Αλβανού και του Αγίου Σεργίου που εδρεύει στην Οξφόρδη.

 

Μέσα από τους Οργανισμούς αυτούς αναδείχθηκαν μεγάλες προσωπικότητες (όπως είναι ο Μητροπολίτης Θυατείρων Γερμανός Στρηνόπουλος, ο π. Φλωρόφσκι, ο Μητροπολίτης Κάλλιστος Διοκλείας και άλλοι) που συνέβαλαν πολύ στην προσέγγιση, την αλληλογνωριμία, την καταλλαγή και τη συνεργασία σε διάφορους τομείς της Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Αγγλικανικής Κοινωνίας.

 

Μετά τη διάλεξη δόθηκε αρκετός χρόνος για ερωτήσεις και συζήτηση, κατά την οποία έλαβαν μέρος αρκετά μέλη του ακροατηρίου και αναπτύχθηκαν αρκετά θέματα, όπως η διακοινωνία, η ποιμαντική διάσταση των μικτών γάμων κ.ά.

 

Τη διάλεξη παρακολούθησε πλήθος κόσμου. Η εκδήλωση έγινε με την επιμέλεια της Βοηθητικής Αδελφότητας Κυριών «Η Αγία Αγάθη». Οι Κυρίες της Αδελφότητας είχαν ετοιμάσει πολλά, ποικίλα και εύγευστα κεράσματα για όλους τους παρευρισκομένους.

Νίκος Σαλαπάτας - Ο ΑΣΥΓΚΡΑΤΗΤΟΣ / The PASSIONATE Nick Salapatas

Στον προχθεσινό φιλικό αγώνα, μεταξύ Πανηλειακού - Παναιτωλικού, ο δευτερότοκος Νίκος ήταν πραγματικά ΑΣΥΓΚΡΑΤΗΤΟΣ (όπως φαίνεται καθαρά και στη φωτογραφία). Η ομάδα του, ο Πανηλειακός, όπως γράφει μια ιστοσελίδα «νίκησε 2-0 τον Παναιτωλικό με αυτογκόλ του Ιωάννου στο 11' και πέναλτι του Σαλαπάτα στο 80'. Ο τελευταίος δημιούργησε το πρώτο γκολ, ενώ ήταν αυτός που κέρδισε και την "εσχάτη των ποινών" για το δεύτερο τέρμα των "ερυθρόλευκων"».

  

Η χαρά μας είναι απερίγραπτη για το καταπληκτικό ξεκίνημα που έχει κάνει ο Νίκος μας σ΄ αυτή τη νέα φάση της ζωής του. Δεν χρειάζονται όμως πολλά λόγια. Όπως είπε χθες και ο προπονητής του Στέλιος Γιαννακόπουλος σε μια συνέντευξή του, εκείνο που χρειάζεται η ομάδα είναι «Δουλειά! Δουλειά! Δουλειά!». Αυτή θα φέρει τα καλά αποτελέσματα και την πρόοδο της ομάδας και των παικτών ατομικά.

Οφείλουμε όμως οπωσδήποτε να απευθύνουμε ένα μεγάλο «Εύγε» στο Νίκο, για την εξαιρετική απόδοση και για τα δύο γκολ που προσέφερε στην ομάδα του! Πάντα τέτοια και καλύτερα!!!