Βασιλικά πορτρέτα

Η νέα σειρά αγγλικών γραμματοσήμων παρουσιάζει το θέμα: «Η Μεγαλειoτάτη Βασίλισσα - Έξι δεκαετίες βασιλικών πορτρέτων»!

Η σειρά αυτή εκδόθηκε στο πλαίσιο της 60^ης επετείου από την ενθρόνιση της Βασίλισσας Ελισάβετ.

Τα πρωτότυπα πορτρέτα έγιναν τις παρακάτω χρονιές από τους αναφερόμενους καλλιτέχνες:

- 1953 Terence Cuneo

- 1955 Pietro Annigoni

- 1992 Richard Stone

- 1999 Andrew Festing

- 2000 Sergei Pavlenko

- 2013 Nicky Philipps

Το Καστρομονάστηρο [Α’]

Στον τόπο της μεγάλης μάχης του 1066

Το 1066 έγινε η τελευταία επιτυχημένη εισβολή στην Αγγλία, από τους Νορμανδούς.

Η στρατιωτική μάχη που έδωσε τη νίκη στους εισβολείς πραγματοποιήθηκε στη Νότια Αγγλία, εκεί που σήμερα βρίσκεται το χωριό Battle, κοντά στην όμορφη παραθαλάσσια πόλη Hastings.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, στα 1070, ο Πάπας της Ρώμης Αλέξανδρος Β΄, έβαλε κανόνα στους Νορμανδούς να μετανοήσουν για το σκοτωμό τόσων πολλών ανθρώπων κατά την εισβολή.

Έτσι, ο Ουίλιαμ ο Πορθητής υποσχέθηκε να οικοδομήσει ένα μοναστήρι στον τόπο της μεγάλης μάχης του 1066, ή μάχης του Hastings, και να κτίσει την Αγία Τράπεζα εκεί που είχε πέσει μαχόμενος ο βασιλιάς της Αγγλίας Harold.

Το μοναστήρι οικοδομήθηκε κι αφιερώθηκε στον Άγιο Μαρτίνο. Το καθολικό της Μονής ολοκληρώθηκε το 1094 και εγκαινιάσθηκε στη διάρκεια της βασιλείας του Ουίλιαμ Ρούφους.

Την εποχή του Ερρίκου Η΄, τότε που τα μοναστήρια στην Αγγλία καταστράφηκαν και οι μοναχοί διώχθηκαν, η Μονή αυτή είχε την ίδια τύχη με τις άλλες.

Κατόπιν τα κτήρια και ο γύρο χώρος πέρασε από δάφορους ιδιοκτήτες και διάφορες χρήσεις.

Τελικά το Καστρομονάστηρο πωλήθηκε στη Βρετανική Πολιτεία το 1976 και σήμερα βρίσκεται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού.

Πάντως είναι λίγα τα κτίσματα που σώζονται σήμερα, από το μεσαιωνικό Καστρομονάστηρο.

Μέρος του κτηριακού συγκροτήματος χρησιμοποιείται από το Σχολείο που ιδρύθηκε μέσα σ’ αυτό στην διάρκεια του μεσοπολέμου.

Είναι ενδιαφέρον πως οι κάτοικοι της Νορμανδίας ανήγειραν το 1903 μέσα στο Καστρομονάστηρο ένα μνημείο, προς τιμήν του Άγγλου βασιλιά Harold που έπεσε εκεί.

Διάλογος

…του άθεου Ντιντερό με τον χριστιανό Όϊλερ

          Φέτος είναι τα 300 χρόνια από τη γέννηση του ηδονιστή και άθεου διανοητή Ντενίς Ντιντερό και το τεύχος του Μαϊου 2013 του γαλλικού περιοδικού " Lire" ("Διαβάζω" στα ελληνικά) είναι αφιερωμένο σ' αυτόν, με τον τίτλο: " Ντιντερό, ο φιλόσοφος της ηδονής - Τα κλειδιά της ζωής και του έργου του". Γύρω από τον Ντιντερό και τον επίσης άθεο συνεργάτη του Ντ' Αλαμπέρ στήθηκε μια μυθολογία από τους οπαδούς του υλισμού και αθεϊσμού, με την παραποίηση της ιστορίας και την μεγέθυνση της προσφοράς τους στην εξέλιξη των πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών, στην επιστήμη και στην τεχνολογία. Κύριο έργο τους θεωρείται η "Εγκυκλοπαιδεία", όπου καταγράφονται οι έως τότε εξελίξεις στην Επιστήμη και στην Τεχνολογία, με πληθώρα χαλκογραφιών και ξυλογραφιών, πραγματικό εκδοτικό επίτευγμα για την εποχή. Όμως η ιδέα δεν ήταν δική τους. Πρώτος εξέδωσε  Εγκυκλοπαιδεία, το 1728, ο Άγγλος Εφραίμ Τσάμπερς -συνέχεια του οποίου είναι η Βρετανική Εγκυκλοπαιδεία-, και στη Γαλλία το αρχικό σχέδιο εκτύπωσης ανάλογου έργου ήταν του Λε Μπρετόν, το 1745. Ο πρώτος τόμος της Εγκυκλοπαιδείας υπό τη διεύθυνση των Ντιντερό και Ντ' Αλαμπέρ εξεδόθη το 1751.

          Για τον άθεο Ντιντερό έχει καταγραφεί στην Ιστορία ο διάλογος του με τον μεγάλο Ελβετό μαθηματικό Λέοναρντ Οϊλερ, έναν από τους πιο παραγωγικούς επιστήμονες στην Ιστορία των Μαθηματικών και τον μεγαλύτερο επιστήμονα  στην ιστορία της Ελβετίας, που ήταν χριστιανός. Ο Ντιντερό το 1773 προσκλήθηκε από την Μεγάλη Αικατερίνη για να συζητήσουν την έκδοση της Εγκυκλοπαιδείας στη Ρωσία και του έγινε αβραμιαία φιλοξενία. Ο ιστορικός και συγγραφέας του βιβλίου "Οι μαθηματικοί" Ε.Τ. Μπελ* σημειώνει με ειρωνεία πως ο Ντιντερό "έβγαζε τα έξοδα του προσπαθώντας να μυήσει τους αυλικούς της Μεγάλης Αικατερίνης στον αθεϊσμό…". Και προσθέτει: "Μπουχτισμένη η Αυτοκράτειρα μαζί του παράγγειλε στον Euler να αντιμετωπίσει τον θορυβώδη φιλόσοφο. Αυτό ήταν εύκολο για τον μεγάλο μαθηματικό, μια και τα μαθηματικά ήσαν σαν κινέζικα για τον Ντιντερό".

Ο  Ντε Μόργκαν στο κλασσικό του βιβλίο "Ο σάκκος με τα παράδοξα"** (Εκδ. 1872) αναφέρει με λεπτομέρεια το τι διασκεδαστικό συνέβη κατά τη συνάντηση των δύο ανδρών:

"Ο Euler διεμήνυσε στην Αυτοκράτειρα και αυτή στον Ντιντερό πως κατείχε μια αλγεβρική απόδειξη της ύπαρξης του Θεού και θα την παρουσίαζε μπροστά σ' εκείνην και σε όλα τα μέλη της Αυλής της και τον προσκάλεσε αν ήθελε να παραστεί, να την ακούσει κι αν μπορούσε να την αντικρούσει. Ο Ντιντερό συγκατένευσε ευχαρίστως… Η συνάντηση έγινε με μεγάλη επισημότητα στην αίθουσα του θρόνου, που ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Όταν ήρθε η ώρα ο Euler προχώρησε προς το μέρος του Ντιντερό και με σοβαρότητα και απόλυτη σιγουριά του είπε:

"Κύριε  (a+bⁿ)/ n = x, συνεπώς υπάρχει Θεός. Απαντήστε!"

          Στον Ντιντερό φάνηκε σαν κάτι με λογική, αλλά δυσνόητο. Έμεινε για ώρα αμήχανος και ταπεινωμένος από τα ασταμάτητα γέλια της Αυτοκράτειρας και του συνόλου των αυλικών της, που διαδέχτηκαν τη στενάχωρη σιωπή του, ο ταλαίπωρος ζήτησε από την Αικατερίνη την άδεια να επιστρέψει αμέσως στη Γαλλία και τα της Εγκυκλοπαιδείας να τα συζητήσουν άλλοτε κι εκείνη του την έδωσε με χάρη…".

Αυτά παθαίνει όποιος τυφλώνεται από την έπαρση, αιχμαλωτίζεται από την ηδονή και αποκτά αλαζονεία. Δεν μπορεί να σκεφθεί λογικά, όπως ο μεγάλος Νεύτωνας, ο οποίος προς το τέλος της μακράς και τόσο γόνιμης ζωής του είπε για τον εαυτό του:

          "Δεν γνωρίζω πώς μπορεί να φαίνομαι στον κόσμο, όμως η ιδέα που έχω για τον εαυτό μου είναι εκείνη ενός παιδιού που παίζει στην ακρογιαλιά και διασκεδάζει ανακαλύπτοντας πού και πού κανένα χαλίκι πιο λείο από τα συνηθισμένα ή κανένα χαριτωμένο όστρακο, ενώ ο μεγάλος ωκεανός της αλήθειας στέκεται όλος μυστικά μπροστά μου".

Να θυμίσουμε πως ένας ανάλογος διάλογος υπήρξε δυο χρόνια νωρίτερα, στα 1771, σε γεύμα του αυτοκράτορα Φρειδερίκου της Πρωσίας ανάμεσα στον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Σλοβενίου και Χερσώνος και μεγάλο διδάσκαλο του Γένους Ευγένιο Βούλγαρη και τον άθεο Βολταίρο, συνεργάτη του Ντιντερό. Το γεύμα ήταν σε περίοδο νηστείας για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς και ο Βούλγαρης δεν έφαγε τα όσα πλούσια είχαν ετοιμαστεί, αλλά ελάχιστα νηστήσιμα. Τότε ο Βολταίρος ειρωνεύτηκε τον Ορθόδοξο κληρικό και μπροστά στον Αυτοκράτορα τον ρώτησε  πώς ένας σοφός και θετικός επιστήμονας ασπαζόταν δεισιδαιμονίες, όπως χαρακτήρισε τη νηστεία. Τότε ο Βούλγαρης του απάντησε ήρεμα και σταθερά:

"Θα απαντήσω με τη λογική σας κύριε. Αν τα δικά σας πιστεύω είναι τα αληθή τότε εγώ ουδέν χάνω, μάλλον κάνω καλό στην υγεία μου, με τη συγκεκριμένη διατροφή μου. Σκεφθήκατε όμως ποτέ αν αυτά που εγώ πιστεύω είναι τα ορθά, εσείς πόσο βλάπτεσθε;". Λέγεται ότι οι συνδαιτυμόνες χειροκρότησαν την απάντηση του Ευγενίου Βουλγάρεως και ο Βολταίρος δεν ήξερε πού να πάει να κρυφτεί…

*Το βιβλίο του Ε.Τ. Βell κυκλοφορήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1937 με τον τίτλο "Men of Mathematics". Το συγκεκριμένο περιστατικό βρίσκεται στις σελίδες 146-147. Το εν λόγω βιβλίο έχει εκδοθεί το 1992 στα ελληνικά από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, με τον τίτλο "Οι μαθηματικοί". Το περιστατικό βρίσκεται στη σελίδα 234.                            

** A. De Morgan, "A Budget of Paradoxes", London, 1872, p. 250 and p. 474. Το περιστατικό παρουσιάζεται δύο φορές.

Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Μεσαιωνική Γιορτή

Το Battle είναι μια κωμόπολη στην περιοχή του Ανατολικού Σάσσεξ της Νότιας Αγγλίας, με πληθυσμό 6.000 κατοίκους, που έχει πραγματική ιστορική αναφορά στο Μεσαίωνα.

Εκεί πραγματοποιήθηκε η μεγάλη μάχη μεταξύ Αγγλοσαξόνων και Νορμανδών, που έληξε με νίκη των δεύτερων και με επιτυχημένη από μέρους τους εισβολή στην Αγγλία.

Στο κέντρο της κωμόπολης είναι το καλοδιατηρημένο παλιό μοναστήρι και κάστρο.

Μπροστά από την κεντρική πύλη πραγματοποιήθηκε χθες, μια εξαιρετικά ηλιόλουστη και με καθαρό ουρανό ημέρα, μια όμορφη Μεσαιωνική Γιορτή.

Η Βασίλισσα του Μάη και της Άνοιξης, χορευτές και οργανοπαίχτες, παρήλασαν στους δρόμους του Battle και κατέληξαν εκεί μπροστά από τη μεγάλη πύλη του καστρομονάστηρου.

Εκεί είχαν στηθεί πολλά περίπτερα με πολλές και παραδοσιακές δραστηριότητες, όπως το κέντημα, φαγητά και διάφορα καλλιτεχνήματα, όπως επίσης και με μουσικούς που έπαιζαν συνεχώς παραδοσιακές μελωδίες.

Οι φιλόξενοι και χαμογελαστοί κάτοικοι της εν λόγω κωμόπολης υποδέχονταν ευδιάθετα τους επισκέπτες και τους ξεναγούσαν με χαρά στον ιστορικό τόπο τους.

Π. Β. Πάσχου, Ὁ πόλεμος τῶν πειρασμῶν

Μικρὸ Γεροντικὸ Ε΄, Ἀκρίτας, Ἀθήνα 2006, σ.σ. 153

Ὅπως γνωρίζουμε, ὅσοι παρακολουθοῦμε τὸ πολύπτυχο συγγραφικὸ ἔργο τοῦ καθηγητοῦ Π.Β. Πάσχου, σημαντικὴ μερίδα κατέχει καὶ ἡ ἐνaσχόλησηὴ του μὲ τὸν ἀγιασμένο λόγο τῶν Πατέρων τῆς Ἐρήμου, τὸν Γεροντικὸ λόγο. Ἴσως, σκέφτεται κάποιος ποὺ παρακολουθεῖ τὴν πενηντάχρονη προσφορὰ τοῦ Π. στὰ Γράμματα, ἐπειδὴ ὁ λόγος αὐτὸς, ἐκτὸς τῆς συμπυκνωμένης διδαχῆς, ἔχει καὶ μιὰ, ἄγνωστη σὲ πολλοὺς, ποιητικὴ διάσταση καὶ ἐπεξεργασία τοῦ λόγου ποὺ ἑλκύει τόσο. Ἔτσι ἀπὸ τὸ «Γεροντικὸ, ἤτοι τὰ Ἀποφθέγματα τῶν Ἁγίων Πατέρων», ποὺ πρωτοπαρουσίασε τὸ 1961,  μέχρι σήμερα ἔχουν ἐκδοθεῖ μιὰ σειρὰ μὲ Γεροντικὰ  ἀποφθέγματα, κείμενα καὶ συναξάρια, ποὺ σκοπὸ τους ἔχουν νὰ παιδαγωγίσουν  καὶ νὰ συνδράμουν στὸν πνευματικὸ του ἀγώνα τὸν κάθε πιστὸ. Γιὰ τὸν κατοπισμὸ τοῦ ἀναγνώστη ἀναφέρω τὰ ἑξῆς ἔργα του: Τοὺς πέντε τόμους τοῦ Μικροῦ Γεροντικοῦ, τὸ Νέον Μητερικὸν, Ἡ ἐσωτέρα ἔρημος, Ἀγγελοτόκος ἔρημος, Ἐξήνθησεν ἡ ἔρημος.

Τὸ νέο αὐτὸ Μικρὸ Γεροντικὸ περιέχει 225 ἀποφθέγματα, στὰ ὁποῖα οἱ Ἅγιοι Ἐρημῖτες κάνουν λόγο γιὰ τὴν ἀπόλαυση τῆς κατανύξεως (49 ἀπόφθέγματα, σελ. 17-38), τὴν ἐγκράτεια (102 ἀποφθέγματα, σελ. 41-81), περὶ τῶν λογισμῶν τῆς πορνείας (47 ἀποφθέγματα, σελ. 83-135) καὶ γιὰ τὴν ἀκτημοσύνη καὶ τὴ φυλαργυρία (27 ἀποφθέγματα, σελ. 13-153).

Αὐτὸ ποὺ ἔχει σημασία στὴν παρουσίαση αὐτῶν τῶν ἁγίων λόγων εἶναι ἡ γλῶσσα στὴν ὁποία τὰ μεταφέρει, τὰ γυρίζει, τὰ μεταγράφει ὁ Π. Γλῶσσα εὔμολπη, κατανυκτικὴ, λογοτεχνικὴ (σελ. 11) ἱεροπρεπὴς καὶ κατὰ πάντα συντονισμένη μὲ τὰ πανίερα αὐτὰ κείμενα. Ποὺ εὐχόμαστε νὰ συνεχιστεῖ  αὐτὴ ἠ κορυφαία διακονία τοῦ φιλομόναχου καὶ λαμπροῦ λογοτέχνη καὶ ἐπιστήμονα καθηγητοῦ, ὤστε νὰ περατωθεῖ καὶ ν᾿ ἀποτελέσει γιὰ τὶς γενιὲς ποὺ ἔρχονται τὴ βακτηρία ποὺ θὰ τους στηρίξει, παράλληλα μὲ τὸν ἁγιογραφικὸ - ἁγιοπατερικὸ λόγο, στὰ δυσκολοπάτητα μονοπάτια τοῦ βίου.

π. Κων. Ν. Καλλιανὸς

«Θέλεις υγιής γενέσθαι;»

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

Στο συναξάρι του Πεντηκοσταρίου της Εκκλησίας μας διαβάζουμε σήμερα: «Τη αυτή ημέρα, Κυριακή τετάρτη από του Πάσχα, του Παραλύτου μνείαν ποιούμεθα, και ως εικός το τοιούτον εορτάζομεν θαύμα»! Το θαύμα της θεραπείας του Παραλύτου, το οποίο πραγματοποίησε ο Ιησούς στη δεξαμενή Βηθεσδά των Ιεροσολύμων, κοντά στην πύλη των Προβάτων, περιγράφεται αναλυτικά από το Ιερό Ευαγγέλιο που αναγινώσκεται σήμερα στους Ναούς μας.

         

Πολλά κι ενδιαφέροντα ψυχοσωτήρια μηνύματα μπορεί κανείς να αντλήσει απ’ αυτή την Ευαγγελική περικοπή. Εντύπωση πάντως προκαλεί στον αναγνώστη, και ιδιαίτερα στον πιστό Ορθόδοξο χριστιανό, το ερώτημα του Κυρίου προς τον πάσχοντα -για τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια- Παράλυτο άνθρωπο: «Θέλεις υγιής γενέσθαι;».

         

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι ο Καρδιογνώστης Χριστός γνωρίζει την απάντηση και δεν χρειάζεται καν να ακούσει τι θα του πει ο ασθενής. Γνωρίζει τον πόνο του, την αγωνία του, την έλλειψη βοήθειας και συμπαράστασης, γνωρίζει τι προηγήθηκε στη ζωή του και βέβαια και τι θα ακολουθούσε μετά.

         

Όμως η ερώτηση έχει το σκοπό να εισαγάγει τον Παράλυτο σε διάλογο με τον Δημιουργό και Θεραπευτή του. Ο Κύριος επιθυμεί να έχουμε άμεση και ουσιαστική σχέση κι επικοινωνία μαζί του. Θέλει να του απευθύνουμε τον λόγο, κυρίως μέσω της προσευχής, και θέλει επίσης να τον έχουμε στο κέντρο της ζωής μας, βασικά μέσω της μετοχής μας στα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας. Ο σκοπός του δεν είναι μόνο να προσφέρει ένα απλό γιατρικό για μια συγκεκριμένη ασθένειά μας, αλλά να μας εισαγάγει στο χώρο της δόξας Του και να μας προσφέρει το φάρμακο της αθανασίας.

         

Το κύριο αντικείμενο του εν λόγω ερωτήματος είναι βέβαια η υγεία. «Θέλεις υγιής γενέσθαι;», ερωτά ο Δεσπότης Χριστός; Θέλεις δηλαδή να αποκτήσεις την καλή σου υγεία και να μπορείς να ζεις τη ζωή σου όπως και οι άλλοι άνθρωποι, χωρίς προβλήματα, χωρίς φάρμακα, χωρίς άγχος και στενοχώρια; Αν και λίγοι άνθρωποι υπάρχουν τελικά στη ζωή αυτή που δεν έχουν προσωπικά προβλήματα υγείας, ή που δεν βιώνουν ανάλογες εμπειρίες στο άμεσο οικογενειακό περιβάλλον τους, το αγαθό της υγείας είναι και παραμένει πάντα ένα εξαιρετικής σημασίας ζήτημα, που απασχολεί όλους ανεξαίρετα τους ανθρώπους.

         

Αξίζει να αναφέρουμε ότι όταν χαιρετούμε ο ένας τον άλλον λέμε «γειά σας», όταν υψώνουμε τα ποτήρια στις γιορτές μας λέμε «εις υγείαν», ενώ σε όλες τις εορταστικές μας εκδηλώσεις παράλληλα με τον κλασικό χαιρετισμό «χρόνια πολλά» προσθέτουμε και την ευχή «με υγεία»! Έτσι αναγνωρίζουμε ότι η καλή υγεία είναι μέγιστο αγαθό στη ζωή του ανθρώπου.

Βέβαια οι χριστιανοί αντιμετωπίζουν την ασθένεια ως δοκιμασία, ως μια κατάσταση που μπορεί να βοηθήσει τον ταπεινό και ισορροπημένο πνευματικά άνθρωπο να ανέβει στην κλίμακα των αρετών και να αποκτήσει την πολυπόθητη σωτηρία. Έτσι η ασθένεια, ο πόνος, η δοκιμασία, όσο οδυνηρά κι αν είναι, αποκτούν λυτρωτική αξία και σημασία για τον ευλαβή χριστιανό.

Η ευχή και η προσευχή πάντως όλων των χριστιανών, αλλά και όλων των ανθρώπων γενικά, είναι να έχουμε όσο το δυνατόν καλύτερη σωματική και ψυχική υγεία, και με την βοήθεια και φώτιση του Αγίου Θεού μας να πορευόμαστε πάντα στο δρόμο της αρετής.

Αμήν. Γένοιτο.

Πρωτοπρ. Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας

Αναχώρηση από την Πατρίδα

Η πρόσφατη επίσκεψή μου στην Πατρίδα έγινε με αφορμή ένα θλιβερό γεγονός, την Κοίμηση του σεβαστού μου Μητροπολίτου Αργολίδος κυρού Ιακώβου.

Η αναχώρηση από την Πατρίδα όμως είναι από μόνο του ένα δυσάρεστο γεγονός, που μας γεμίζει -ιδιαίτερα εμάς τους Αποδήμους- με μεγάλη θλίψη και πικρία.

Τίποτα δεν είναι ομορφότερο και γλυκύτερο επί γης από την Πατρίδα, η οποία κρατά στους κόλπους της την οικογένεια, τον πολιτισμό, αλλά βέβαια και τη γνησιότητα της Ορθόδοξης Πίστης μας.

Τα συναισθήματα, όταν αρχίζει το αεροπλάνο να τροχοδρομεί και κατόπιν να απογειώνεται, είναι απερίγραπτα.

Όπως υψώνεται το σιδερένιο πουλί προς τον ουρανό, αισθάνεται κανείς ότι πέφτει κάτι δικό του και μένει πίσω και κυλάει πάνω στα ιερά χώματα, ή βυθίζεται ως πνευματική άγκυρα στα γαλανά νερά της βυζαντινής θάλασσάς μας.

Όπως και νάχει, κάτι δικό μας, κάτι πολύτιμο, ένα μέρος της καρδιάς μας, μένει εκεί πίσω και περιμένει την επιστροφή για να ενωθεί με το διχασμένο είναι μας.

Ναύαρχος Ζαμπέλας

Admiral Sir George Michael Zambellas KCB DSC

Εδώ κι ένα μήνα, ο νέος Αρχηγός του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού, αλλά και των Ναυτικών Δυνάμεων του ΝΑΤΟ, είναι ένας Έλληνας, με καταγωγή από τα Δωδεκάνησα, ο Ναύαρχος Σερ Γιώργος Ζαμπέλας. Η επιλογή του εν λόγω προσώπου μόνο τυχαία δεν είναι, καθώς ήταν κυβερνήτης ναρκαλιευτικού, ενώ συμμετείχε σε επιχειρήσεις κατά του εμπορίου ναρκωτικών στην Καραϊβική και θεωρείται ως ένας από τους ικανότερους αξιωματικούς για να διευθύνει και να καθοδηγήσει το Ναυτικό της Βρετανίας.

Ο Γιώργος Ζαμπέλας πατέρας τριών παιδιών, γεννήθηκε στις 4 Απριλίου του 1958 στη Νότια Ροδεσία (Ζιμπάμπουε), γιος του Μιχάλη Ζαμπέλα ο οποίος κατάγεται από τα Δωδεκάνησα και της Ρόζμαρι Λίντσεϊ. Ο θείος του Απόστολος Ζαμπέλας, ήταν στενός συνεργάτης και δεξί χέρι του Αριστοτέλη Ωνάση.

Ο Σερ Ζαμπέλας, κατετάγη το 1980 στο Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό και στην αρχή υπηρέτησε ως πιλότος ελικοπτέρων. Σύντομα θα ξεχωρίσει και μετά τις απαραίτητες σπουδές ανέλαβε κυβερνήτης του ναρκαλιευτικού HMS Cattistock ενώ το 1995 ανέλαβε το δύσκολο έργο των περιπολιών στην Καραϊβική σε επιχειρήσεις κατά του παράνομου εμπορίου ναρκωτικών.

Το 1999, ο Ζαμπέλας υπηρέτησε ως κυβερνήτης της φρεγάτας HMS Chatham, η οποία συμμετείχε σε επιχειρήσεις στα ανοικτά της Δυτικής Αφρικής (Operation Palliser), κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου στην Σιέρα Λεόνε. Για τη δράση του, ο Ζαμπέλας τιμήθηκε με τον Σταυρό των Εξαίρετων Πράξεων το 2001, ενώ το 2002 συμμετείχε στη χάραξη των επιχειρήσεων κατά τη διάρκεια της εισβολής στο Ιράκ και το 2005 ανέλαβε την διοίκηση των αμφίβιων δυνάμεων του Βρετανικού Ναυτικού και το 2011 η βασίλισσα Ελισάβετ τον έχρισε Ιππότη - Διοικητή του Τάγματος του Λουτρού κι έγινε Σερ.

Τον Ιανουάριο του 2013 προήχθη σε ναύαρχο και ανακοινώθηκε από τον υπουργό Άμυνας της Μεγάλης Βρετανίας, Φίλιπ Χάμοντ, ότι θα αναλάβει αρχηγός του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού μέσα στον Απρίλιο.