Αναχώρηση από την Πατρίδα

Η πρόσφατη επίσκεψή μου στην Πατρίδα έγινε με αφορμή ένα θλιβερό γεγονός, την Κοίμηση του σεβαστού μου Μητροπολίτου Αργολίδος κυρού Ιακώβου.

Η αναχώρηση από την Πατρίδα όμως είναι από μόνο του ένα δυσάρεστο γεγονός, που μας γεμίζει -ιδιαίτερα εμάς τους Αποδήμους- με μεγάλη θλίψη και πικρία.

Τίποτα δεν είναι ομορφότερο και γλυκύτερο επί γης από την Πατρίδα, η οποία κρατά στους κόλπους της την οικογένεια, τον πολιτισμό, αλλά βέβαια και τη γνησιότητα της Ορθόδοξης Πίστης μας.

Τα συναισθήματα, όταν αρχίζει το αεροπλάνο να τροχοδρομεί και κατόπιν να απογειώνεται, είναι απερίγραπτα.

Όπως υψώνεται το σιδερένιο πουλί προς τον ουρανό, αισθάνεται κανείς ότι πέφτει κάτι δικό του και μένει πίσω και κυλάει πάνω στα ιερά χώματα, ή βυθίζεται ως πνευματική άγκυρα στα γαλανά νερά της βυζαντινής θάλασσάς μας.

Όπως και νάχει, κάτι δικό μας, κάτι πολύτιμο, ένα μέρος της καρδιάς μας, μένει εκεί πίσω και περιμένει την επιστροφή για να ενωθεί με το διχασμένο είναι μας.