Το φάντασμα της όπερας

Το «Φάντασμα της Όπερας» αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές θεατρικές επιτυχίες στο Λονδίνο αλλά και παγκοσμίως. Το φημισμένο μιούζικαλ πρωτοπαίχτηκε στο Her Majesty’s Theatre στο Λονδίνο το 1986. Στην πρεμιέρα του έργου, στις  9 Οκτωβρίου 1986 όταν οι ηθοποιοί βγήκαν για να υποκλιθούν, το κοινό χειροκροτούσε ενθουσιασμένο επί δέκα λεπτά, ο συνθέτης του μιούζικαλ,ο Άντριου Λόιντ Γουέμπερ όμως δεν ήταν εκεί για να χαρεί τον θρίαμβό του, αγχωμένος για μια ενδεχόμενη αποτυχία είχε βγει από το θέατρο και έπινε ποτά σε ένα κοντινό μπαρ. Στις 23 Οκτωβρίου 2010 συμπλήρωσε 10.000 παραστάσεις στο ίδιο θέατρο. Τον Οκτώβριο του 2011 το μιούζικαλ γιόρτασε τα 25α γενέθλια και διοργανώθηκαν ειδικές παραστάσεις στο Royal Albert Hall. 

Το πιο θεαματικό σκηνικό που χρησιμοποιήθηκε και που χρησιμοποιείται ακόμα στο ανέβασμα του μιούζικαλ στο Her Majesty’s Theatre, είναι η αναπαράσταση του πολυελαίου της Όπερας του Παρισιού, που ζυγίζει έναν τόνο, έχει πλάτος τρία μέτρα και έξι χιλιάδες χάντρες. Η σκηνή της πτώσης του πολυελαίου βασίζεται σε αληθνιό περιστατικό που έλαβε χώρα στην Όπερα του Παρισιού το 1896 όταν ένα αντίβαρο οκτακοσίων κιλών έπεσε κατά λάθος καταπλακώνοντας μια γυναίκα. 

Το 1988 το «Φάντασμα της Όπερας» μεταφέρθηκε στην Νέα Υόρκη και παρουσιάστηκε στο Μπρόντγουει, όπου το 2006 έσπασε το ρεκόρ του μακροβιέστερου μιούζικαλ στο Μπρόντγουει. Έκτοτε έχει παρουσιαστεί σε 119 πόλεις σε 24 χώρες. Συνολικά το έργο το έχουν παρακολουθήσει πάνω από εκατό εκατομμύρια θεατές παγκοσμίως και έχει κερδίσει πάνω από πενήντα βραβεία συμπεριλαμβανομένων τριών βραβείων Ολίβιε και επτά βραβείων Τόνυ.

Από πού πηγάζει όμως όλος αυτός ο θρίαμβος; Το «Φάντασμα της Όπερας» ξεκίνησε ως μυθιστόρημα του Γκαστόν Λερού. Ο Γκαστόν Λερού γεννήθηκε στο Παρίσι το 1868 και εργάστηκε ως δικαστικός ανταποκριτής, θεατρικός κριτικός και δημοσιογράφος  πριν αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στην λογοτεχνία. Έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα, «Το μυστήριο του κίτρινου δωματίου», το 1907 και ακολούθησαν άλλα εξήντα δύο βιβλία. Το «Φάντασμα της όπερας» εξεδόθη το 1911 και θεωρείται το πλέον πετυχημένο έργο του.

Το «Φάντασμα της όπερας» μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1925, αλλά δυστυχώς ο συγγραφέας δεν πρόλαβε να χαρεί την διεθνή του αναγνώριση, αφού πέθανε από ασθένεια δύο χρόνια αργότερα, μόλις στα πενήντα εννέα του χρόνια. Ακολούθησαν και άλλες κινηματογραφικές μεταφορές του μυθιστορήματος με διάφορες εναλλαγές στην υπόθεση έως την στιγμή που το ανακάλυψε το Άντιου Λόνιτ Γουέμπερ και αποφάσισε να το πλαισιώσει με την υπέροχη μουσική του.

Το «Φάντασμα της Όπερας» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως γοτθικό μυθιστόρημα, αστυνομική περιπέτεια, ιστορία μυστηρίου, ρομαντική ιστορία αγάπης. Εκατό χρόνια μετά την γέννησή του καθηλώνει ακόμα το κοινό και τους αναγνώστες με τον αρχετυπικό μύθο του κυνηγημένου, άσχημου εραστή που αναζητά την αγάπη.

Τέλη του 19ου αιώνα βρισκόμαστε στην Όπερα του Παρισιού όπου η Κριστίν Ντάε, μια νεαρή χορεύτρια - τραγουδίστρια σουηδικής καταγωγής αναλαμβάνει μικρούς ρόλους στις διάφορες παραγωγές του θεάτρου. Ο υποκόμης Ραούλ, παιδικός της φίλος είναι ερωτευμένος μαζί της και θέλει να την παντρευτεί. Στις κατακόμβες της όπερας ζει ο Έρικ, παραμορφωμένος στο πρόσωπο και κυνηγημένος από την ανθρωπότητα. Είναι ιδιοφυής μουσικός, γοητεύεται από την νεαρή Κριστίν και της διδάσκει τα μυστικά της μουσικής. Σκοπός του είναι να την προωθήσει επαγγελματικά προκειμένου αυτή να αναλάβει πρωταγωνιστικούς ρόλους και να αναδειχθεί το ταλέντο της. Η Κριστίν γοητεύεται και αυτή από το ενδιαφέρον του, το ταλέντο του και την σχεδόν πατρική του τρυφερότητα. Ο Έρικ καταφέρνει να την αναδείξει ως πρώτη σοπράνο, μεταμορφώνεται ως «ο άγγελος της μουσικής» για αυτήν, την κατεβάζει στις κατακόμβες της όπερας, στον υπόγειό του κόσμο, μοιράζεται μαζί της τα μυστικά της μουσικής και μιας καλύτερης, πιο ιδανικής κοινωνίας. Η Κριστίν αγαπάει και σέβεται τον Έρικ αλλά η δύσμορφία του και η απόκοσμη παρουσία του καθώς και το ερωτικό ενδιαφέρον του Ραούλ την πείθουν να τον εγκαταλείψει και να αναζητήσει μια πιο συμβατική μορφή ευτυχίας και οικογενειακής γαλήνης. Ο Έρικ πληγωμένος και οργισμένος από την απόρριψη του κόσμου λόγω της παραμόρφωσής του και της διαφορετικότητάς του, θα μεταβληθεί σε δολοφόνο και θα φέρει τον τρόμο στην Όπερα. Τέλος θα απομονωθεί και θα αναζητήσει καταφύγιο ξανά στον σκοτεινό, υπόγειο κόσμο του. Ο έρωτας δεν θα μπορέσει να τον λυτρώσει από την μοναξιά της ασχήμιας του, την διαφορετική του κατανόηση της κοινωνίας και την μεγαλοφυία του ταλέντου του.   

Εύη Ρούτουλα