Το Άγιο Πνεύμα ιδρύει την Εκκλησία

«Και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου»

Δέκα ημέρες μετά την Ανάληψη του Χριστού και ενώ οι Ιουδαίοι γιόρταζαν την Εβραϊκή γιορτή της Πεντηκοστής το Άγιο Πνεύμα κατέρχεται στους Αποστόλους. Με την επιφοίτηση αυτή αρχίζει η ιστορία της Εκκλησίας, γι’ αυτό και θεωρείται ως η γενέθλια ημέρα της. Η μέρα αυτή αποτελεί την προτύπωση της Βασιλείας των Ουρανών, στη γη.

Ενώ οι μαθητές είναι συναγμένοι στο υπερώο των Ιεροσολύμων ξαφνικά μια βοή, σαν άνεμος που φυσά δυνατά, γεμίζει το σπίτι. Πύρινες γλώσσες διαμοιράζονται και κάθονται στα κεφάλια των αποστόλων. Το Άγιο Πνεύμα πλημμυρίζει τις υπάρξεις τους. Οι μέχρι τότε αγράμματοι και φοβισμένοι ψαράδες σοφίζονται, παίρνουν θάρρος και αρχίζουν να κηρύττουν σε διάφορες γλώσσες. Εκείνη την ημέρα πίστεψαν και βαφτίστηκαν τρεις χιλιάδες άνθρωποι. Εκείνη την ημέρα, με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος και το φωτισμό των αποστόλων, όλα άλλαξαν και συντελέστηκε ένα καινούριο ξεκίνημα. Εκείνη την ημέρα οι απόστολοι εγκαινιάζουν το έργο που τους είχε αναθέσει ο Χριστός. Το Ευαγγέλιο ξεκινά τη φωτεινή πορεία του, για να φτάσει σε όλους τους ανθρώπους και να φέρει το χαρμόσυνο μήνυμα της σωτηρίας.

Η Πεντηκοστή δεν είναι ένα γεγονός που θυμόμαστε μια φορά το χρόνο. Είναι η ζωή της Εκκλησίας. Η εμπειρία του Αγίου Πνεύματος και η μετοχή στις δωρεές του πρέπει να αποτελούν χαρακτηριστικό όλων των μελών της Εκκλησίας. Το Άγιο Πνεύμα φώτισε τους Αποστόλους, ενίσχυσε τους μάρτυρες, καθοδήγησε τους ιερούς ποιμένες και διδασκάλους της Εκκλησίας στην ερμηνεία των Γραφών, στην καταπολέμηση των αιρέσεων, στην ορθή διατύπωση των δογμάτων της πίστεως. Οι ιερές σύνοδοι, όπου πολεμήθηκαν οι πλάνες και θριάμβευσε η Ορθοδοξία είναι έργο του Αγίου Πνεύματος. Ακόμη και σήμερα το Άγιο Πνεύμα οδηγεί του; Πιστούς σε ενότητα και όχι σε διάσπαση. Η αγιοπνευματική εμπειρία της Πεντηκοστής είναι καθημερινά παρούσα και προσκαλεί όλους τους ανθρώπους σε ενότητα. Εκείνο αναδεικνύει τους ιερούς ποιμένες. Εκείνο μας εμπλουτίζει με τον άφατο πλούτο των χαρισμάτων του. Τίθεται όμως το ερώτημα. Πώς αποκτά κανείς το Άγιο Πνεύμα; Όλοι οι χριστιανοί, από την ώρα της βάπτισής μας και τη χρίση μας με το Άγιο Μύρο, λαμβάνουμε τη σφραγίδα της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος. Κατά τον απόστολο Παύλο, ο καθένας μας γίνεται ναός και κατoικητήριο του Αγίου Πνεύματος (Α΄Κορ. 3, 16).

Η δωρεά του Πνεύματος που λαμβάνουμε οι Χριστιανοί με το βάπτισμα, αποτελεί την απαρχή της σωτηρίας μας. Εκτός όμως από τα μυστήρια τα οποία αποτελούν τους κρουνούς από τους οποίους προχέεται η χάρη του Θεού, απαιτείται η προσωπική συμμετοχή και προσπάθεια. «Σκοπός όλων των ανθρώπων», γράφει ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, «που αγωνίζονται κατά Θεόν, είναι να ευαρεστήσουν στον Χριστό, τον Θεό, και με τη μετοχή τους στο Άγιο Πνεύμα να συμφιλιωθούν με τον Πατέρα και έτσι να αποκτήσουν τη σωτηρία τους». Μερικούς αιώνες αργότερα ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ επαναλαμβάνει: «Ο αληθινός σκοπός της χριστιανικής μας ζωής είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος του Θεού». Ο Απ. Παύλος στην προς Γαλάτας επιστολή του απαριθμώντας τους καρπούς του Πνεύματος γράφει: «Ο καρπός του Πνεύματος εστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (5, 22).

Οι πνευματικοί μας Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας στα κείμενά τους κατέθεσαν την εμπειρία τους κι έτσι αυτοί είναι οι οδηγοί μας στους χώρους της πνευματικής ζωής. Σύμφωνα με τη Βιβλική και Πατερική παράδοση για ν’ αποκτήσουμε το Πνεύμα του Θεού επιβάλλεται να ξεκινήσουμε έναν αγώνα ενάντια στα πάθη και τις αμαρτίες μας. Καθώς διδάσκει ο άγιος Συμεών το Πνεύμα μας μεταδίδει τις δωρεές του «κατά την αναλογίαν της καθάρσεώς μας». Χωρίς τον αποχωρισμό από τα πάθη κατά τον Μ. Βασίλειο δεν μπορούμε να επιτύχουμε την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Επειδή όλα τα πάθη πηγάζουν από τη φιλαυτία και τον εγωισμό, απαραίτητη προϋπόθεση να αποκτήσουμε ταπείνωση. Όσο προχωρεί κανείς σ’ αυτό το στάδιο, τόσο πλησιάζει στο στάδιο του φωτισμού του από το Άγιο Πνεύμα, για να καταλήξει στο τρίτο και τελευταίο στάδιο της τελειώσεως, που είναι η θέωση, δηλ. η ένωση με το Θεό. Πάνω απ’ όλα όμως όπως υποδεικνύει ο Νέος Θεολόγος χρειάζεται θερμή προσευχή: «Ελθέ το φως το αληθινόν, ελθέ η αιώνιος ζωή, ελθέ το αποκεκρυμμένον μυστήριον… ελθέ ον επόθησε και ποθεί η ταλαίπωρός μου ψυχή!...».

Μέσα στην Εκκλησία οι άνθρωποι γίνονται αδελφοί και φίλοι, υπερβαίνουν καθετί που μπορεί να τους αφήσει χωρισμένους. Οι φυλετικές διακρίσεις, οι κρατικές αντιπαραθέσεις, οι εθνικιστικές διαιρέσεις, υπερβαίνονται μέσα στη ζωή της Εκκλησίας. Η Εκκλησία γίνεται πρότυπο ενότητας για τον κόσμο, ζητά να μετατρέψει τον κόσμο σε κοινή κτίση, χαρακτηριστικά της οποίας είναι η αδελφοσύνη και η αγάπη. Γι’ αυτό λέμε ότι την ημέρα της Πεντηκοστής η Εκκλησία εμφανίστηκε ως νέα κοινωνία, μια κοινωνία ελπίδας και νίκης της ζωής πάνω στο θάνατο, της αγάπης πάνω στη βία, της ψυχικής ομορφιάς πάνω στην αμαρτία.

Όπου κυριαρχεί το Πνεύμα του Θεού, εκεί υπάρχει η πραγματική ελευθερία, η εν Χριστώ ελευθερία, η ελευθερία από το νεκρό τύπο του νόμου, από τη φθορά, από το θάνατο∙ η ελευθερία του Πνεύματος που είναι ζωή «ύδωρ ζων» προσφερόμενο δωρεάν και κατά χάρη στο διψασμένο για ζωή άνθρωπο.

Βασιλικής Β. Παππά

Msc, MA Θεολόγου

Βιβλιογραφία:

-         Δορμπαράκη Γ., π.,  Στα ίχνη «Εκείνου», (1995)

-         Καραβιδόπουλου Ι., Οδός Ελπίδας, (1996)

-         Κούτσα Σ., Αρχιμ., Μαθητεύσατε, (χ.χ)

-         Χρυσοστόμου Γ., Αρχιμ., Πεντηκοστή, Γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας. Η Ακολουθία της εορτής και η αναπλήρωσή της, στα Πρακτικά ΙΔ΄ Θεολογικού Συνεδρίου με θέμα: «Η μήτηρ ημών Ορθόδοξος Εκκλησία», (1994)

-         Φωτίου Στ., Ορθόδοξα μηνύματα, (1994)

-         Παπαθανασίου Α., - Φίλια Γ., - Αργυρόπουλου Α., - Καραχάλια Στ., Εκκλησία. Η νέα κοινωνία σε πορεία, Γ΄Γυμνασίου, (χ.χ), εκδ. ΟΕΔΒ.