Δημήτρης Δημητριάδης: μαθήματα γραφής

Πρόσφατα πήγα σε μια διάλεξη που έδωσε ο γνωστός θεατρικός συγγραφέας, Δημήτρης Δημητριάδης. Ομολογώ ότι το έργο του δεν μου είναι ιδιαίτερα γνωστό αλλά ξέρω ότι είναι από τους σημαντικότερους, σύγχρονους Έλληνες θεατρικούς συγγραφείς. Επίσης ένας σοβαρός λόγος που με οδήγησε εκεί, είναι η πρόσφατη, προσωπική μου ενασχόληση με την θεατρική γραφή.

Η διάλεξη έλαβε χώρα στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων στην Κυψέλη και ήταν δωρεάν για το κοινό. Η αίθουσα ήταν κατάμεστη από ανθρώπους όλων των ηλικιών, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ότι οι περισσότεροι εξ αυτών, κρατούσαν στα χέρια μπλοκ σημειώσεων και στιλό. Ήταν φανερό ότι περίμεναν να κρατήσουν σημειώσεις, να λάβουν ένα μερίδιο γνώσης. Η όλη εικόνα ήταν όμορφη, είναι παρήγορο και αισιόδοξο να βλέπεις τόσους συνανθρώπους σου να ενδιαφέρονται για την γραφή, για το θέατρο, για την τέχνη.

Ο ίδιος ο Δημήτρης Δημητριάδης είναι ένας ευπροσήγορος και συμπαθητικός άντρας. Μιλούσε ήρεμα, πολλές φορές επαναλάμβανε διατυπώνοντας δυνατά τις ιδέες του και πάνω από όλα, ήταν ένας άνθρωπος ανεπιτήδευτος, χωρίς στόμφο. Μας μίλησε για την διαδικασία συγγραφής ενός θεατρικού έργου: το πριν, το κατά την διάρκεια και το μετά. Το πριν είναι η σύλληψη της ιδέας μιας ιστορίας, συνήθως μέσα από βιωματικές εμπειρίες που μπλέκονται με την μυθοπλασία. Το κατά την διάρκεια είναι η έκδοση του έργου καθώς και η θεατρική παραγωγή του, το έργο φεύγει από τα χέρια του συγγραφέα του και μετακομίζει έστω προσωρινά στα χέρια του σκηνοθέτη του. Όσο για το μετά, ε, αυτό είναι παρελθόν, χαζεύεις το όμορφο εξώφυλλο του βιβλίου σου, έχεις ωραίες αναμνήσεις και επεξεργάζεσαι ήδη ένα καινούριο έργο.

Ποιος είναι όμως ο Δημήτρης Δημητριάδης; Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1944 και σπούδασε Νομική. Στην δεκαετία του 1960 πήγε με υποτροφία στις Βρυξέλλες και σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο. Το πρώτο του θεατρικό έργο το έγραψε στα γαλλικά και ανέβηκε σε σκηνή στο Παρίσι. Ασχολήθηκε με την μετάφραση μυθιστορημάτων και πεζογραφίας, μετέφρασε Ζαν Ζενέ, Ονορέ Ντε Μπαλζάκ, Μολιέρο, Ζαν Πολ Σαρτρ, Μαργκερίτ Ντιράς, Σαίξπηρ, Τένεσι Ουίλιαμς, Σάμουελ Μπέκετ. Επίσης μετέφρασε αρχαίο δράμα στην νέα ελληνική.

Άρχισε να γράφει τα δικά του έργα από το 1978 και ύστερα, ασχολήθηκε με πεζογραφία και ποίηση αλλά τον κέρδισε το θέατρο. Έχει γράψει δεκάδες θεατρικά έργα που έχουν παιχτεί στην Ελλάδα αλλά και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου. Τα θεατρικά του έργα έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, στα πορτογαλικά, στα ισπανικά, στα γερμανικά, στα ιταλικά και στα ρουμανικά.

Θα τελειώσω με τα δικά του λόγια, είναι πολύ χαρακτηριστικά για οποιονδήποτε έχει γράψει: «Ό,τι γράφω το αφήνω στην τύχη. Στην ευτυχία ή στην δυστυχία της. Αφήνομαι, χωρίς πρστατευτικά τείχη, και αυτό έχει να κάνει με κάτι απειλητικό, γιατί προχωρώ χωρίς μίτο και κάπου με περιμένει ένας Μινώταυρος.»   

Εύη Ρούτουλα