Το βουνό των Κενταύρων

Όταν ήμουν νεώτερη ήθελα να γυρίσω όλον τον κόσμο. Κατάφερα και πήγα σε πολλά μέρη του πλανήτη. Η αλήθεια είναι ότι ακόμα θέλω να γυρίσω όλον τον κόσμο! Πίστευα και ακόμα πιστεύω ότι τα μακρινά ταξίδια πρέπει να τα κάνεις νέος, όσο είναι κανείς ακμαίος, όσο τον κρατάνε τα πόδια του! Ήμουν αρκετά τυχερή στην ζωή μου και επισκέφτηκα όλες τις ηπείρους, είδα ολων των ειδών τις ομορφιές. Και ακόμα ψάχνω και για άλλες! Ίσως μέχρι να πεθάνω, να συνεχίζω να ψάχνω.

Είναι λοιπόν λίγο περίεργο να βρίσκεις τελικά την τέλεια ομορφιά στην ίδια σου την πατρίδα!  Υπάρχουν κάποια μέρη της Ελλάδας που είναι μαγεμένα, που είναι ονειρικά. Η Ελλάδα είναι πανέμορφη, και όχι επειδή είναι η πατρίδα μας ή επειδή μας κυριεύει μια εθνικιστική λατρεία. Ούτε επειδή είμαστε τοπικιστές, η καταγωγή μου είναι από την Ζάκυνθο και από την Κόρινθο. Αλλά μπορώ να αγαπήσω και να απολαύσω οποιοδήποτε άλλο μέρος που με καλοδέχεται.

Ένα από αυτά τα μέρη είναι η Μαγνησία με το πανέμορφο Πήλιο και τον Βόλο. Τόσα πολλά χωριά ανεβασμένα στις βουνοκορφές. Χιονισμένα και ηλιούλουστα. Πέτρινα καλντερίμια, υπέροχα εκκλησάκια, ζωγραφιές του Θεόφιλου. Κουφάλες δέντρων που σε κλείνουν μέσα τους. Όμορφες πλατείες κάτω από τα πλατάνια, καφενεδάκια να καθίσεις για ένα τσίπουρο, για ένα γλυκό του κουταλιού. Άνθρωποι φιλικοί και εγκάρδιοι. Και ο Βόλος από κάτω, μια πανέμορφη παραθαλάσσια κωμόπολη, άριστα ρυμοτομημένη με τις πλατείες της, τα μνημεία της, την ομορφιά της.

Το πανέμορφο Πήλιο, το πολυπληθέστερο βουνό της Ελλάδας, μας είναι γνωστό από την μυθολογία και τους υπέροχες ιστορίες των Κενταύρων: μισοί άνθρωποι και μισοί άλογα οι Κένταυροι ζούσαν σε σπηλιές και κυνηγούσαν άγρια ζώα. Ο πιο γνωστός των Κενταύρων είναι ο Χείρων, σοφός μύστης και δάσκαλος της ιατρικής, σύμφωνα με την μυθολογία, κοντά του μαθήτευσαν ο Ασκληπιός, ο Αχιλλέας, ο Ιάσονας και ο Πηλέας.

Εκτός από τους Κενταύρους, το Πήλιο είναι μυθολογικά συνδεδεμένο με τον Ιάσονα, τον πρίγκιπα της Ιωλκού. Ο θείος του Ιάσονα σφετερίστηκε τον θρόνο της Ιωλκού από τον πατέρα του. Γυρίζοντας στην Ιωλκό ο Ιάσονας έχασε το ένα του σανδάλι. Ένας χρησμός προειδοποιούσε τον σφετεριστή του θρόνου ότι θα έχανε τα πάντα από τον «μονοσάνδαλο». Γι’ αυτόν τον λόγο ο θείος του Ιάσονα τον απομάκρυνε από την Ιωλκό και τον έστειλε στην Κολχίδα του Πόντου να βρει το χρυσόμαλλο δέρας. Κάπως έτσι ξεκίνησε η Αργοναυτική εκστρατεία. Το 2004 κατασκευάστηκε στον Βόλο ένα καράβι - πιστό αντίγραφο της Αργούς, του μυθικού πλοίου του Ιάσονα. το οποίο τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2008,  πραγματοποίησε ένα πειραματικό ταξίδι: ξεκίνησε από τον Βόλο, έφτασε στην Αταλάντη (που πήρε το όνομά της από την μοναδική γυναίκα Αργοναύτη), πέρασε από την Χαλκίδα, το Σούνιο, την Κόρινθο, την Πάτρα, την Λευκάδα, την Κέρκυρα, τους Παξούς και κατέληξε πάλι στον Βόλο. Το αμέσως επόμενο καλοκαίρι το αντίγραφο της Αργούς έπλευσε πάλι, αυτήν τη φορά για την αρχαία Κολχίδα, όπου κατάφερε να φτάσει στο Μπατούμι της Γεωργίας, στο λιμάνι Πότι.

Ο τρίτος μύθος της αρχαιότητας που συνδέεται με το πανέμορφο Πήλιο είναι αυτός του γάμου του Πηλέα -που έδωσε το όνομά του στην περιοχή- με την Θέτιδα. Στην διάρκεια των γάμων τους ήταν καλεσμένοι όλοι οι θεοί εκτός από την θεά Έριδα. Κανείς δεν την ήθελε επειδή προκαλούσε συνεχώς καυγάδες. Η θεά Έριδα για να εκδικηθεί, τους έστειλε ένα χρυσό μήλο που έγραφε πάνω ότι ανήκε στην ομορφότερη. Τρεις θεές διεκδίκησαν το μήλο: η Ήρα, η Αθηνά και η Αφροδίτη. Κριτή τους έβαλαν τον όμορφο και άμυαλο Πάρη, τον γιο του Πριάμου. Η Ήρα πρόσφερε εξουσία, η Αθηνά σοφία και η Αφροδίτη του πρόσφερε την Ωραία Ελένη. Ο Πάρης επέλεξε την Αφροδίτη και από εκεί ξεκινά ένας άλλος μύθος που μας οδηγεί στον Τρωϊκό Πόλεμο που τόσο όμορφα μας διηγήθηκε ο Όμηρος.

Επί Τουρκοκρατίας οι Χριστιανοί αναγκάστηκαν να μετοικήσουν στα πιο ορεινά σημεία του Πηλίου, όπου πλήρωναν φόρο στους κατακτητές και είχαν κατά κάποιον τρόπο αυτοδιοίκηση. Εκείνη την εποχή πήγαν στα χωριά του Πηλίου Ηπειρώτες τεχνίτες, οι οποίοι έφτιαξαν τα υπέροχα αρχοντικά, τις εκκλησίες, τα γεφύρια και όλες τις πέτρινες κατασκευές που θαυμάζουμε τώρα. Σιγά σιγά αρχίζει μια εποχή ανάπτυξης: το βουνό των Κενταύρων ευλογημένο από τον Θεό παρήγαγε όλων των ειδών τα προϊόντα, τα οποία μεταφέρονταν με μουλάρια στα επίνεια των χωριών και από εκεί έπαιρναν τον δρόμο τους για τα διάφορα λιμάνια της Ευρώπης. Τον 18ο αιώνα ανοίγει το Ελληνομουσείο στη Ζαγορά, στο οποίο σπούδασε ο Ρήγας Βελεστινλής και η Σχολή των Μηλέων στην οποία δίδαξε ο Άνθιμος Γαζής.

Το 1830, στα ίχνη της αρχαίας Ιωλκού, ιδρύεται η πόλη του Βόλου. Το 1881 η Θεσσαλία ενώνεται με την μητέρα Ελλάδα. Στα τέλη του 19ου αιώνα ο Ιταλός μηχανικός Εβαρίστο Ντε Κίρικο κατασκευάζει σιδηροδρομική γραμμή που ένωνε τον Βόλο με τα χωριά του Πηλίου. Η γραμμή αυτή τελικά έφτασε έως και τις Μηλιές και λειτουργούσε κανονικά έως και την δεκαετία του 1970. Στις ημέρες μας λειτουργεί μόνο για τουριστικούς σκοπούς. Και φυσικά στον Βόλο γεννήθηκε ο γιος του Εβαρίστο, ο διάσημος ζωγράφος Τζόρτζιο Ντε Κίρικο. Μετά την Μικρασιατική καταστροφή του 1922, στον Βόλο εγκαταστάθηκαν πολλοί πρόσφυγες οι οποίοι ίδρυσαν την περιοχή της Νέας Ιωνίας του Βόλου, στην οποία θα βρείτε τα καλύτερα τσιπουράδικα. Το 2007 η πόλη του Βόλου αδελφοποιήθηκε με την πόλη της αρχαίας Κολχίδας, το Μπατούμι.

Όπως είπα στην αρχή, αυτή η γη είναι πανέμορφη και κρύβει πολλές ομορφιές. Κάποιες από αυτές είναι πολύ κοντά μας όμως, και είναι τόσο δικές μας!

Εύη Ρούτουλα