Τριώδιον ἤ, «Ἔφθασε καιρός...»

«Ὁ δημιουργός τῶν ἄνω καί τῶν κάτω,

..............................................................

Τριῴδιον δέ καί παρ' ἀνθρώπων δέχου».

Ἑσπερίζουμε, μέ ἑόρτιο διάθεση. Γιά νά φτάσει καί ἡ ἐπιβεβλημένη προετοιμασία... Κατά τό κέλευσμα τῶν Τυπικῶν «...πρό τῆς ἐνάρξεως τοῦ ἑσπερινοῦ τίθεται ὑπό τήν ἐν τῷ τέμπλῳ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ἐπί ηὐτρεπισμένου σκίμποδος τό λειτουργικόν βιβλίον τοῦ Τριῳδίου, ἔνθα μεταβαίνει ὁ Πρωτοψάλτης (ἐκπροσωπῶν τούς ἐν τοῖς ἀναλογίοις ὑπηρετοῦντας), βάλλει πρό τῆς εἰκόνος μετανοίας 3, ἀσπάζεται αὐτήν, λαμβάνει μετά χεῖρας τό Τριώδιον καί ἀσπάζεται αὐτό, ποιεῖ πάλιν μετανοίας μικράς 3 καί ἀπέρχεται μετά τοῦ Τριῳδίου είς τήν οἰκείαν θέσιν αὐτοῦ».

Ἔχω τήν πεποίθηση, πώς γιά κανένα ἄλλο λειτουργικό βιβλίο δέν γίνεται αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ κατανυκτική τελετή τῆς παραδόσεώς του. Ἴσως γίνεται αὐτό, ἐπειδή εἰσοδεύουμε ἀπόψε στά Ἅγια τῶν Ἁγίων καί ἐφετεινοῦ χρόνου, πού τά σκέπει, ἐνισχύει καί προβάλλει αὐτό τό ἱερό βιβλίο: «Τό Τριῴδιον, τό Κατανυκτικόν».

Ἀλήθεια, γιατί συμβαίνει αὐτό; 

Ἤδη παρῆλθεν ὁ καιρός τῶν ἑορτῶν τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου, μέ τήν Μητρόπολιν τῶν ἑορτῶν, τά Χριστούγεννα νά ἐπισημαίνουν τό, «Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί» (πρβλ. Α΄ Τιμ. 3, 6). Τό βασικό, λοιπόν, ἐρώτημα εἶναι: Πῶς προσεγγίζουμε, συναντοῦμε καί βιώνουμε τήν παρουσία Του; Μά, μέ τήν ἄσκηση, πού γεννᾶται μέσα ἀπό τήν ἔγκοπο πορεία στήν ἔρημο τοῦ κόσμου γιά συνάντηση μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό, καί δή τόν Ἀναστάντα. Γιατί αὐτό εἶναι ἡ προσδοκία τοῦ καθενός καί τό πανάρχαιο διερώτημά του, πού συμπυκνώνεται στήν Ὁμολογία τῆς Πίστεως μέ κεῖνο τό, «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν...».

Αὐτό, λοιπόν, τό νόημα μᾶς κομίζει καί ἐφέτος τό ἱερό Τριῴδιο, πού ἀνοίγει τήν Ὡραία Του Πύλη ἀπόψε μέσα σέ κλίμα κατανύξεως, ἄφατης συγκινήσεως καί ἐγνωσμένης χαρμολύπης. Εἰσοδεύουμε, οἱ ὄσοι πιστοί, μέ σκοπό τή συνάντηση αὐτή, πού προϋποθέτει, ὡστόσο, ἀδιάλειπτο πνευματικό ἀγώνα, πορεία μέ στημένες πολλές παγίδες τοῦ μισοκάλου καί ἀταλάντευτη πίστη, πού τή θεμελιώνει ἡ βασική ἀρετή τῆς ταπεινοφροσύνης. Τῆς ταπεινοφροσύνης πού ἀνοίγει τό Τριῴδιο ἀλλά καί τό δρόμο τῆς ἀσκήσεως, τέλος τοῦ ὁποίου εἶναι ἡ ἀνεκλάλητος χαρά τῆς Ἀναστάσεως.

Προετοιαζόμαστε, λοιπόν, γιά τήν πορεία αὐτή... Ἀπό ἀπόψε, δίχως ἀναβολή, μέ μόνη ἔγνοια, «Πρός ζῆλον ἔλθωμεν..., κατορθοῦντες τό πρᾷον, ταπεινώσει συζῶντες, ἐκ καρδίας στεναγμῷ, κλαυθμῷ τε καί προσευχῇ, ὅπως σχῶμεν ἐκ Θεοῦ συγχώρησιν». Ἀμήν, εὐλογημένο Τριώδιο, λοιπόν, μέ σταυροαναστάσιμο προοπτική.

π. Κ.Ν. Καλλιανός

Καθώς ξημερώνει ἡ Κυριακή τοῦ Τελώνου καί Φαρισαίου

(4/5 - 2 - 2017)