Η ταπεινή κραυγή προς τον Επουράνιο Πατέρα
Γνωρίζει κάποιος την ταπείνωση μέσα από την ασθένεια επειδή,
μέσα από αυτή,
έρχεται αντιμέτωπος με τον εαυτόν του,
με τις σωματικές και ψυχικές του αδυναμίες,
την φθαρτότητα της ανθρώπινης φύσεως,
τους περιορισμούς του·
την ανημπόρια του να ελέγξει απόλυτα τη ζωή,
την ανάγκη να εμπιστευθεί τον εαυτόν του σε άλλους
και να δεχθεί τη βοήθειά τους,
να αντιμετωπίσει τον πόνο με επιμονή και υπομονή.
Τότε θα κράξει προς τον Επουράνιο Πατέρα του:
«Ο Θεός είναι ο βοηθός μου, ο αντιλήπτωρ μου και ο σωτήρ μου.
Αυτός είναι ο Θεός μου και θα δοξάσω αυτόν!»
μέσα από αυτή,
έρχεται αντιμέτωπος με τον εαυτόν του,
με τις σωματικές και ψυχικές του αδυναμίες,
την φθαρτότητα της ανθρώπινης φύσεως,
τους περιορισμούς του·
την ανημπόρια του να ελέγξει απόλυτα τη ζωή,
την ανάγκη να εμπιστευθεί τον εαυτόν του σε άλλους
και να δεχθεί τη βοήθειά τους,
να αντιμετωπίσει τον πόνο με επιμονή και υπομονή.
Τότε θα κράξει προς τον Επουράνιο Πατέρα του:
«Ο Θεός είναι ο βοηθός μου, ο αντιλήπτωρ μου και ο σωτήρ μου.
Αυτός είναι ο Θεός μου και θα δοξάσω αυτόν!»
Πρωτοπρ. Δρ. Σταύρος Kοφινάς
No comments:
Post a Comment