Monday 30 March 2020

Τήν πᾶσαν ἐλπίδαν μου...


...ες σ νατίθημι, Μήτηρ το Θεο,  φύλαξόν με π τν σκέπην σου


Νομίζω πς ο στερνς μας λέξεις πο προφέρουμε στν προσευχή μας, λίγο πρν μς βυθίσει πνος, εναι οἱ παραπάνω. Λέξεις τρυφερές, ντυμένες μ κατάνυξη κα φατη συγκίνηση. Γιατ φηνόμαστε πι ν’ ποκοιμηθομε στ Μητρικ τν γκαλι τς Παναγις, τς Μάνας λων μας, τς μοναδικς παραμυθίας μας, μέσα στ δυσώπητο τέναγος τς καθημερινότητας, πο περνμε. Κι λήθεια, χουμε σκεφτε τ εδικ βάρος πο σηκώνουν μι-μι ο παραπάνω λέξεις, λέξεις κλειδι ν’ νοίξουν ο πύλες τς ασιοδοξίας, τς καταθέσεως κάθε γνοιας κα κάθε στεναγμο, μ τν κατάθεση τς λπίδας μας, τς κάθε λπίδας μας, στ τίμια χέρια Της.

λήθεια, πόσοι π μς λους, πο τοτον τν καιρ το γκλείστου βίου μας ψάχνουμε τρόπους κα φορμς ν’ ποδράσουμε, στω γιλίγο π τν πραγματικότητα στν ποία ζομε. Μι πραγματικότητα πο στν πυρήνα της εναι σκηση, θεία πίσκεψη, γι να μς πε Θεός, «δ εμαι, μαζί σας· προσέξτε με, ν τ θέλετε». Κα μαζί Του ν εμαστε σίγουροι πς γρυπνεί κι Παναγι «σν πάσι τος γίοις». Τ ρώτημα κα μάλιστα τ πλέον βασικ ρώτημα εναι τ πόσοι κμεταλλεύονται ατν τν εκαιρία πρς ψυχωφέλειαν κα καταρτισμό τους; Κα κυρίως πόσοι ναζητον την Παναγία Μητέρα μας ν Τς προσέφουν «τν πσαν λπίδα τους»;

π. Κ.Ν. Καλλιανός

No comments: