Ποίηση Φάνη Λελεμψή - 66

 
Είναι κάποια μέρη, κάποιοι τόποι επί γης, που είναι -θάλεγε κανείς- σημεία ιερά, κεντρικά, όχι απλά μια κουκίδα στον χάρτη, αλλά τόποι φορτισμένοι και στολισμένοι με ιστορία, με παράδοση, με χρώματα, με αισθήματα, με βιώματα και εμπειρίες. Μπορεί βέβαια να υπάρχει ένα στοιχείο υποκειμενικότητας σε αυτή την αναφορά, αλλά στον καλλιτεχνικό και λογοτεχνικό χώρο η υποκειμενικότητα είναι ουσιώδες χαρακτηριστικό.
 
Ο εντάλαντος Ναυπλιώτης Ποιητής και γνήσιος φίλος, Φάνης Λελεμψής, λειτουργεί εν προκειμένω ως δημιουργός με συγκεκριμένη και απτή γεωγραφική και πολιτιστική ταυτότητα που του προσδίδει μια δύναμη, μια πνοή και μια ορμή, κάτι σαν τον Άνεμο της Παναγιάς του ομότεχνού του Οδυσσέα Ελύτη. Έτσι, αποκαλύπτει και αποδίδει με τρόπο και ύφος μοναδικό, γλαφυρό και έντιμο την θερινή ταυτότητα του αγαπημένου μας τόπου, του ανεπανάληπτου Αναπλιού!
 

ΤΟ ΑΝΑΠΛΙ ΓΑΛΗΝΕΥΕΙ
 
Φουσκώνουν
τα πανιά των πεύκων.
Φυσάει
μελτέμι της Παναγιάς.
Κάτω από το καστρο
του Παλαμηδιού
το Ανάπλι γαληνεύει.
Οι ώρες
λαμποκοπούν σαν ψάρια.
Στο φουλ
τα αιρκοντίσιον της χαράς.
Να και ο ποιητής
Τάκης Παπατσώνης
να περπατά
επί των κυμάτων
σαν Ρεμβασμός του Δεκαπενταύγουστου.
 
Φάνης Λελεμψής
Ναύπλιο, Αύγουστος 2021