Πρόσφατα, δηλ. στὰ μέσα τοῦ Ἰουλίου τοῦ φετεινοῦ θέρους, παρουσίαστηκε στὸν καλλιτεχνικὸ χῶρο τοῦ Δήμου τῆς Σκοπέλου «ΟΡΦΕΑΣ» ἡ ἔκθεση ἔργων τοῦ ζεύγους Σπυρίδωνος καὶ Βάσως Κοσμᾶ.
Ἦταν, ὄντως, μιὰ περίεργη καὶ διαμετρικά ἀντίθετη μὲ τὸ μάτι τοῦ θεατοῦ ἔκθεση, καθὼς ἀπὸ τὴ μιὰ μεριὰ ἐκτίθονταν τὰ ἔργα συγχρόνου γλυπτικῆς τοῦ Σπύρου κι ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ εἰκαστικὴ ἔκθεση τῆς Βάσως μὲ θέμα τὴ Δεσποτικὴ ἑορτὴ τῆς Ἀναλήψεως.
Στάθηκα, λοιπόν, καὶ λόγω ἰδιότητος, στὰ ἔργα αὐτά τῆς Βάσως καὶ ἐντυπωσιάστικα μὲ τὴν τεχνική τους. Γιατὶ οἱ χρωματισμοὶ καὶ οἱ Μορφὲς τῶν Μαθητῶν καὶ τοῦ Χριστοῦ εἶχαν ἕνα κάλλος θαυμαστό, παντρεμένο
σωστά καὶ μὲ φανερὸ τὸ μεταφυσικό τους ρῖγος.
Ὅμως ἐκεῖνος ὁ πίνακας, ό ὁποῖος καὶ μὲ ἐντυπωσίασε περισσότερο εἶναι αὐτὸς ποὺ παραθέτω καὶ ἔχει τὴν ὀνομασία, τὴν ἰκετευτικὴ ὀνομασία «Μὴ ἐάσῃς ἡμᾶς ὀρφανούς», ὅπως ἀναφέρεται στὸ ἰδιόμελο τῶν στιχηρῶν τοῦ Μ. Ἑσπερινοῦ τῆς Γιορτῆς.
«Κύριε, οἱ Ἀπόστολοι ὡς εἶδὸν σε, ἐν νεφέλαις ἐπαιρόμενον, ὀδυρμοῖς δακρύων, ζωοδότα Χριστέ, κατηφείας πληρούμενοι, θρηνοῦντες ἔλεγον· Δέσποτα, μὴ ἐάσῃς ἡμᾶς ὀρφανούς, οὓς δι' οἶκτον ἠγάπησας δούλους σου, ὡς εὔσπλαγχνος, ἀλλ' ἀπόστειλον, ὡς ὑπέσχου ἡμῖν, τὸ πανάγιόν σου Πνεῦμα, φωταγωγοῦν τὰς ψυχὰς ἡμῶν».
Αἰῶνες τώρα ἐπαναλαμβάνεται αὐτὴ ἡ φράση τῶν Μαθητῶν καὶ δι’ ἐκείνων ὅλου τοῦ Κόσμου. «Μὴ μᾶς ἐγκαταλείψεις, Κύριε». Γιατὶ ἡ κορυφαία αὐτὴ παράκληση τῶν Μαθητῶν δὲ στέκει μονάχα στὰ ὅρια τῆς Γιορτῆς, ἀλλὰ ἀκτινοβολεῖ ὁλάκερο τὸ χρόνο καὶ σὲ κάθε μας ἀνάγκη καὶ περίσταση.
Προφητικός , λοιπόν, καὶ γιὰ τὶς μέρες μας ὁ πίνακας αὐτός… Τὶς μέρες ποὺ φορτίζονται ἀπὸ ἀλαζονεία, μισανθρωπία καὶ ἀπουσία νοήματος ὅσον ἀφορᾶ τὶς σχέσεις ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους. Γιατὶ περίσσεψαν ἡ ἀπανθρωπία καὶ ὁ αὐτοεξευτελισμός μας…
Ναί, μὴ «ἐάσῃς ἡμᾶς Κύριε» νὰ κατηφορίσουμε κι ἄλλο.
π. Κ.Ν. Καλλιανός
No comments:
Post a Comment